Chapter 4: Panaginip

"S-sandali—Ahh..." Iyan ang tanging salitang namutawi sa kaniyang labi ng may maramdamang mainit at basang bagay sa dungot ng kaniyang dibdib.

Pabaling-baling ang kaniyang ulo, hindi siya mapakali sa kadahilanang ang nararamdamang init at kiliti ng kaniyang katawan ay labis-labis.

"Ohhh..." Muli niyang halinghing, ng ango mainit na bagay ay bumaba patungo sa kaniyang puson.

Gustohin niya mang dumilat ay hindi niya magawa, may kung anong bagay na nakalapat sa kaniyang mga mata at ang bagay na iyon ang dahilan kung bakit nahihirapan siya.

"S-sino ka—ughh ohhh..." Muli niyang halinghing ng may maramdamang mainit na bagay na humahaplos sa labi ng kaniyang pagkababae.

Ramdam niya ang bahagya niyong pamamasa, tanda na ang kamalayan niya ay nabuhay. 

Ang mainit na bagay na iyon ay marahang sinalat ang kaniyang pagkababae, na siyang umani ng halinghing mula sa kaniyang mga labi. Ang likod niya ay napaarko, nang mayroong kumurot at bahagyang humila sa naninigas niyang dungot. 

Umawang ang kaniyang labi sa sarap at sa sakit ng makailang beses nito iyong ginawa.

"Ahh—S-sandali Ughmm..." 

"Gising Mahalia, gising!" 

Mabilis na napabalikwas si Mahalia nang dahil sa malakas na pag-alog ng kung sinuman sa kaniyang balikat.

"Hah!" Sigaw niya.

Habol hiningang hinawi ni Mahalia anng iiling buhok niyang nakatabing sa mukha at tumingala. Panandalian siyang pumikit, at dumilat din agad ng luminaw na ang nakikita ng mga mata.

Nasa kaniyang harapan ang kaniyang Tiyahin na si Bebang, ang mukha nito'y puno ng pag-aalala ngunit ang mga mata naman nito ay puno ng pagtataka. 

"Ayos ka lang ba? Ano bang nangyayari sa 'yong bata ka?" Sunod-sunod nitong tanong at siya'y dinaluhan.

Inilibot niya ang tingin sa paligid, at siya ay nakahinga ng maluwag ng makitang nasa loob siya ng kanilang bahay. 

"Hindi ba't sinabihan kitang huwag magpapagod? Nakatulog ka pagkatapos mong maglinis ng bahay," Wika ng kaniyang Tyang at inabotan siya ng isang baso ng tubig, na siyang mabilis niya namang tinanggap at ininom.

"Pasensya na po Tyang," Malumanay niyang wika at nagpakawala ng malalim na hininga. "Hindi ko po namalayan na nakatulog ako," Dugtong niya pa.

"Hindi mo kailangang humingi ng pasensya. Mabuti nga't nakita kita, dahil kung hindi baka may mangyari pang hindi maganda." Saad nito at marahang pinalandas ang daliri sa kaniyang pisngi.

Napapikit naman siyang bahagya nang dahil sa init na dulot niyon. Ang munting haplos na ginwa ng kaniyang tiyahin ay sapat na para kalmahin ang kaniyang sarili, para niya na itong ina. 

"Ano bang napanaginipan mo?" Seryosong tanong nito na siyang kaniyang kinahinto.

Siya ay tumikhim at mabilis ditong lumayo. "W-wala naman Tyang," Utal niyang tugon at halos gusto niya ng lamunin na lamang ng lupa nang dahil doon. 

"Ganon ba?" Saad nito, may pagdududa. "Mabuti pa't gumayak ka na. Ihahatid kita kela Tano, at ako nama'y dideretso na sa palengke upang itinda ang mga isdang huli ng pinsan mong si Brandon." 

"Sige po Tyang," Nakangiti niyang tugon at pumanhik na sa kaniyang silid, upang maligo.

Mabilis lamang ang kaniyang mga naging pagkilos, hindi din naman kasi siya gaanong nag-aayos. Tamang pulbo lang ang kaniyang ginagawa at tirintas ng mahaba niyang buhok—na umaabot sa ilalim kaniyang puwetan.

Malawak siyang napangiti ng makita ang kabuoan sa salaming nakadikit sa kaniyang aparador. Siya ay nakasuot ng isang puting medyo may kanipisang bistida na umaabot ng tuhod, at isang kulang puting sandalyas na regalo naman sa kaniya ni Jason. 

Nalukot ang kaniyang mukha ng marinig ang malakas na tawa ni Jason mula sa labas ng kaniyang kuwarto. Mukhang nakabalik na 'to mula sa kamay ng kaniyang pinsang si Brandon. 

Lumabas sa kaniyang silid, at dahan-dahang naglakad papalapit sa likuran ng dalawang lalaking walang humpay na nagbabangayan.

"Kung alam mo lang Tyang Bebang kung gaano kalambot 'tong si Brandon no'ng nanligaw—"

"Manahimik ka nga!" Malakas namang sigaw ni Brandon, at siya'y malakas na natawa ng makitang binusalan ni Brandon tela ang bibig ni Jason. 

"Hmf! A—ack," 

"Manahimik ka nga. Ang ingay-ingay mo!" Wika ni Brandon at si Jason ay kinutosan pa sa ulo.

Napapailing na lamang siya habang tumatawa nang dahil sa ginagawa ng dalawa. 

"Gago muntik na akong mamatay!" Sigaw ni Jason ng tuloyan ng natanggal ang telang busal.

"Natuloyan ka na nga lang sana!" Sigaw naman pabalik ng pinsan niya.

"Tumigil nga kayong dalawa," Saad niya, at kapwang hinawakan ang magkabilaang tainga ng dalawa. 

"Aray Mahalia!" Wika ni Jason na may kasamang pagsinghap.

"O-aww! Bakit pati ako? Si Jason lang naman ang maingay," Atungal naman ni Brandon na ngayo'y nakangiwi.

"Parehas kayong maingay," Pagsingit ni Tyang Bebang, kaya nama'y pinalaya niya ang tainga ng dalawa.

Nakangiting nagtungo siya sa tabi ng tiyahin, at kalauna'y inirapan ang dalawang lalaking masamang nakatingin sa kaniyang gawi.

"Nawala lang ako ng ilang araw naging salbahe ka na Mahalia," Nakangusong pang-aakusa ni Jason sa kaniya.

"Maiintindihan ko pa kung si Jason lang piningot mo e, pero bakit pati ako?" Saad naman ng pinsan niya.

"Paano kasi parehas kayong maingay," Tugon niya sa mga ito. "Ngayon na nga lang ulit kayo nagkita tapos ganiyan pa pakikitungo niyo sa isa't isa. Tapos pag wala 'yong isa magsisinti kayo sa 'kin at magda-drama," Sermon niya pa.

"Sinti?" 

"Drama?" 

Sabay na saad nila Jason at Brandon, bahagya pang nagkatinginan ang dalawa.

"'Di ah!"

"Hindi kaya! Kadiri!"

Sabay ulit nilang bigkas, na siyang ipinagsa walang bahala niya na lamang. Ayaw niya ng humaba pa ang usapan, pupunta pa sila sa bahay nila Mang Tano. Masasayang lang ang oras niya sa dalawang lalaking 'to, na kung makapag-away ay parang bagong mag-asawa.

"Sasama ba kayo sa 'min o hindi?" Tanong ng kaniyang Tyang Bebang habang nakapamewang.