ВойтиShare
ลิขิตรัก 3 ฝืนลิขิต
Последнее обновление:
2025-09-20 21:37:25ลิขิตรัก 3
ฝืนลิขิต
“ท่านจะไปจริงๆหรือ…” เสียงทุ้มลึกของนักฆ่าหนุ่มผู้มากความสามารถเอ่ยถามอย่างสงสัย โฉมหน้าภายนอกนั้นผู้พบเห็นเป็นต้องลุ่มหลงมัวเมาด้วยรูปลักษณ์แต่ใครจะล่วงรู้ว่าเขาได้ชื่อว่าเป็นบุรุษที่โหดเหี้ยม ฆ่าผู้อื่นได้อย่างเลือดเย็นหากมาขวางทางราชินีของตน แววตาเย็นชาทำให้ปีศาจสาวหลายตนอยากถวายตัวให้ยิ่งนัก แต่ก็ต้องเศร้าใจเพราะดวงใจของเขาไม่มีไว้ให้ผู้ใดนอกจากหญิง ‘ผู้นั้น’ แม้มิอาจเอื้อม ทำได้เพียงแหงนมองเสมือนสัตว์เลี้ยงผู้ซื่อสัตว์มองเจ้านายก็ตาม
“ข้าตัดสินใจแล้วซันซัส” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา เหม่อมองทิวทัศน์เห็นธรรมชาติสุดแสนจะงดงาม เวลานี้ไม่ใช่เวลามาชื่นชมความงามของมัน ภายในใจกระวนกระวายด้วยความสับสนยามคิดถึงคำพูดของบิดา
บัดนี้นางกำลังทิ้งหน้าที่อันใหญ่หลวงเพียงต้องการทำตามเสียงเรียกร้องของดวงใจ แม้นางจะยืนกรานอยากไปแต่ใครจะรู้ว่าใจนางนั้นแสนจะสับสนและกลัว…
“ท่านกำลังสับสน…” ปีศาจหนุ่มถามขึ้น นัยน์ตาสีแดงเข้มจองมองเข้าไปในดวงตาที่กำลังสั่นไหวด้วยเหตุผลบางอย่างต้องการค้นหา ภายในห้องโถงใหญ่เกิดความเงียบเข้ามาทันที
“…”
“ข้าได้ยินจากเสนาปีศาจพวกนั้นพูดกัน ท่านจะไปหาชายคนรัก…” เห็นว่าสตรีตรงหน้าสีหน้าไม่ดีนักจึงแสร้งเปลี่ยนเรื่อง แม้น้ำเสียงพูดจะปกติแต่ภายในใจปีศาจหนุ่มสุดแสนจะปวดร้าวและเจ็บปวดเหมือนโดนแทงซ้ำด้วยกริซ เมื่อต้องเอ่ยถึงชายคนรักของนาง หลายร้อยปีมาแล้วนางไม่เคยลืมชายผู้นั้นเลย เขาพยายามใกล้ชิดกลับยิ่งถอยห่าง คล้ายดวงใจนี้มีไว้ให้คนผู้นั้นผู้เดียว
“ใช่ ข้ากำลังไปพบเขา”
“แล้วหน้าที่ท่าน…” เอ่ยแย้งขึ้นทันที ตนรับใช้ราชินีมาหลายร้อยปี ภาระหน้าที่ของราชินีนั้น หนักหนาสาหัสนักกับสตรีเพียงคนเดียว ไม่เคยมีจารึกในประวัติศาสตร์ใดมาก่อนว่าผู้ปกครองโลกปีศาจเป็นสตรี หากถามว่าเขารู้ได้ยังไง คงต้องเล่าย้อนไปถึง ‘อดีต’ ของเขาที่ได้พบกับนาง
“อย่ารู้เหตุผลของข้าเลย” ความคิดสับสนคราแรกเริ่มเลือนหายไป เมื่อคิดว่าตนนั้นกำลังได้พบกับชายคนรัก แววตาทอประกายความมุ่งมั่น ผิวขาวราวหิมะสะท้อนกับดวงจันทร์สว่างไสวเบื้องหน้า พานให้ผู้พบเห็นใจสั่นขึ้นมาทันที
“…”
“เพราะอาจทำให้ท่านตำหนิข้าได้” หันหลังเพื่อสบตากับบุรุษผู้ซื่อสัตย์ที่มองนางจากด้านหลัง นางเป็นราชินี ความรักกับหน้าที่ หน้าที่ย่อมมาก่อน แต่ขอแค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้นที่นางจะเห็นแก่ตัว ทำตามใจสักครั้ง
“ข้ารู้ ราชินี ข้าเคารพการตัดสินใจของท่าน…” แม้ใจจะปวดร้าวคล้ายโดนหอกแทงซ้ำแต่ปีศาจหนุ่มกลับเลือกพูดไปแบบนั้น การแอบรักคนที่ไม่คู่ควรมักได้รับความเจ็บปวดเป็นผลตอบแทนเสมอ แต่แค่เห็นสตรีตรงหน้ามีความสุข ชีวิตชายนักฆ่ามือเปื้อนเลือดอย่างเขาก็พลอยมีความสุขไปด้วยแล้ว ฉะนั้นเขาจึงยิ้มอย่างส่งกำลังใจเพื่อให้นางมั่นใจมากขึ้น
“ขอบคุณเจ้ามาก ซันซัส” ลันเซียซึ้งใจยิ่งนัก บริวารบางคนอาจยังไม่เข้าใจและอยากตำหนินาง แต่ชายตรงหน้าผู้เปรียบเสมือนเพื่อน และพี่ชายคอยอยู่เคียงข้างไม่สนว่านางจะทำผิดแค่ไหน พร้อมปลอบนางเสมอยามมีเรื่องทุกข์ใจ ทั้งที่นางพยายามเข้มแข็งเมื่ออยู่ต่อหน้าบริวาร ซันซัสกลับมองออกในทันทีว่านางอ่อนล้าเหลือเกิน
“แล้วท่านจะไปยามใด” เป็นที่รู้ดีว่าหลักๆมี 3 โลกด้วยกัน คือสวรรค์ชั้นฟ้าเป็นที่ที่สวยงาม เทพทุกตนมีตบะบริสุทธิ์และรักสงบ ต่อมาคือโลกมนุษย์ อยู่กั้นกลางระหว่างสวรรค์กับภพปีศาจ จิตใจมนุษย์ย่อมมีหลายรูปแบบ บางคนแสนดีมีจิตใจเมตตา บางคนต่ำช้ายิ่งกว่าปีศาจหรือสัตว์ในนรก ที่สำคัญเข่นฆ่ากันไม่เว้นแต่ละวัน และสุดท้ายโลกปีศาจ ส่วนนรกไม่นับเป็นโลกเพราะอยู่ต่ำสุดยังนรกภูมิ
โลกปีศาจแค่นามก็จำกัดความหมายอยู่แล้วว่าปีศาจ แม้รูปลักษณ์จะอัปลักษณ์แต่จิตใจปีศาจด้วยกันนั้นรู้ดีว่าแค่ภายนอก ไม่ใช่ปีศาจทุกตนจะเป็นคนดีและขณะเดียวกันก็ไม่ใช่ทุกตนที่จะเลว อย่างไรก็ตามมีด้านสว่างย่อมมีด้านมืดและด้านมืดที่พูดถึงคงหนีไม่พ้นพวกนอกรีต เป็นปีศาจที่ลุ่มหลงและมัวเมาในรูปลักษณ์และกามา พวกมันสามารถสมสู่และเปลี่ยนคู่ครองได้เหมือนสัตว์เดรัจฉาน มักแปลงกายไปยังบนโลกมนุษย์เพื่อสนองตัณหาและแย่งชิงพลังตบะ ล่างใต้สุดคือนรก ที่ที่ใครหลุดเข้าไปแล้วจะไม่สามารถออกมาได้อีกเลย
“ข้าจะไปยามสอง” ยามสองในโลกปีศาจคือช่วงใกล้เที่ยงคืน ซึ่งเวลานั้นเป็นยามที่โลกมนุษย์เงียบสงัด จึงเหมาะกับการเดินทางมากที่สุด
“กาลนั้นได้เวลาแล้วพะย่ะค่ะ”
“จริงสิ…” นางแหงาหน้ามองท้องฟ้า มีพระจันทร์สว่างไสว คล้ายกำลังสะท้อนความเดียวดายของตนให้ผู้ที่พบเห็นได้รับรู้
“ข้าสงสารพระจันทร์เหลือเกิน แม้อยากอยู่กับสุริยะแค่ไหนก็มิอาจอยู่เคียงข้างได้ แม้รักสุริยะแค่ไหนก็มีเวลากั้นกลางระหว่างพวกเขาทั้งสอง…” สุรเสียงราชินีปีศาจเจ็บปวดระคนสงสาร
ข้ารู้เพราะต่อให้ข้ารักท่านแค่ไหน กำแพงที่ท่านสร้างก็กั้นกลางเราทั้งสอง ปีศาจหนุ่มทำได้เพียงคิดในใจ
“เหมือนข้ากับท่านอาคเนย์ยิ่งนัก แม้รักแค่ไหนก็มีชะตาลิขิตกั้นขวาง แต่ข้าไม่เหมือนพระจันทร์หรอกนะ ข้าไม่ยอมอยู่เฉยๆเพื่อให้ได้พบกัน”
เพราะข้าจะเป็นคนไปหาคนรักเอง !!
“ลูกพร้อมหรือไม่ลันเซีย” เสียงทรงอำนาจเอ่ยถามบุตรี บัดนี้ตนและเหล่าบริวารต่างยืนอยู่บริเวณรอบบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์เพื่อรอส่งราชินีของปีศาจทั้งปวง โดยปีศาจที่เปลี่ยนตัวเองเป็นมนุษย์ผ่านบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นจะไม่สามารถกลับมายังโลกปีศาจได้หากยังไม่สิ้นอายุขัย อายุขัยมนุษย์สำหรับปีศาจนั้นช่างผ่านไปไวคล้ายหลับฝันไปไม่กี่ตื่นเท่านั้นเมื่อเทียบกับปีศาจซึ่งจะมีอายุหลายพันปี
“พร้อมเพคะ”
เซเปโย อัลโกนาโด
วูบบบบบบบ !
แสงมากมายสว่างจ้าเมื่อจอมมารกล่าวจบแล่นออกจากตัวลันเซียที่เซเล็กน้อยเนื่องจากพลังมากมายมหาศาลหลั่งไหลออกจากร่างตน
ใช่ ท่านพ่อของนางทำอย่างที่กล่าวไว้จริงๆ นางจะขึ้นไปบนโลกมนุษย์เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น ไม่มีพลังตบะใดๆ หน้าสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ซีดเผือด ร่างกายกำลังปรับตัวกับสภาพความเป็นมนุษย์ ดวงตาสีแดงแปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อนอย่างสวยงาม ผมสีฟ้าก็เปลี่ยนเป็นสีดำสนิทเฉกเช่นรัตติกาลคืนนี้
“เจ้าเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์แล้ว บุตรีแห่งข้า…” จอมมารมองบุตรของตนอันเกิดจากชายาที่รักอย่างห่วงใย หากนางกลับจากจำศีลรู้เข้าคงได้เป็นลมไปแน่ เนื่องจากนางรักบุตรีมาก ยิ่งไปบนโลกมนุษย์ด้วยสภาพเช่นนี้ คงต้องรีบขึ้นไปตามบุตรสาวแน่ๆ หวังว่าลันเซียจะตามหาชายคนรักเจอก่อนที่มารดานางจะกลับมา พลางมองอาภรสีดำของบุตรีที่มิอาจปกปิดความงดงามของนางได้เลย
หากเปรียบกับมนุษย์ ถึงอย่างไรบุตรีของเขาก็เป็นเพียงหญิงสาววัยแรกแย้ม
“ท่านพ่อ” ลันเซียวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดบิดา หน้างดงามซบลงอกแกร่งต้องการที่พักพิง บัดนี้นางได้ยินเสียงหัวใจนางเต้นเหมือนมนุษย์ ย้ำเตือนว่านางได้กลายเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์แล้ว
“เจ้าต้องเข้มแข็ง ลันเซีย’ เสียงอบอุ่นของผู้เป็นจอมมารดังขึ้น เขาเชื่อในการตัดสินใจของบุตรสาว
“ราชินีจงเจริญ”
“ทรงเข้มแข็งนะพะย่ะค่ะ”
“อย่ายอมแพ้นะเพคะ” เสียงบริวารชั้นน้อยใหญ่ดังดึกก้อง แสดงให้เห็นว่าการตัดสินใจครั้งนี้พวกเขาไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอีกต่อไป ตอนนี้พวกตนอยากเห็นราชินีมีความสุขหลังจากนางได้ปกครองโลกปีศาจอย่างสงบสุขตลอดมา
“พะ พวกเจ้า…” ลันเซียมองบริวารของตนอย่างซึ้งใจ
“พ่อและชาวเมืองมีของขวัญอยากมอบให้ลูก..” จอมมารจับไหล่บุตรสาวให้ผละออก พร้อมหยิบดาบสีดำเงาวาว สลักด้วยอักษรโบราณรอบๆตัวดาบ ชาวปีศาจเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดที่ดาบเล่มนี้ตัดไม่ขาดและพลังของดาบร้ายกาจขนาดไหน มันคือดาบต้องห้ามหรือเรียกอีกชื่อว่าดาบศักดิ์สิทธิ์ ผู้ที่จะใช้มันต้องแลกมาด้วยอายุขัยที่ลดลง 1 ปี หากใช้ในทางที่ผิด ดาบนั้นจะคืนสนองสู่คนที่ใช้มัน จึงไม่มีใครใช้ได้นานนัก ว่ากันว่าแม้แต่เหล่าเทพชั้นสูงๆยังไม่กล้าใช้ เนื่องจากมันมีทั้งคุณและโทษ พวกเขาจึงไม่กล้าเสี่ยงหากต้องยอมแลกพลังชีวิตกับการได้ใช้มัน
“ท่านพ่อก็รู้ว่ามัน…” นางเคยจับดาบเล่มนี้ครั้งหนึ่งเมื่อ 300 ปีก่อน แม้ลันเซียไม่เคยกลัวว่าดาบเล่มนี้จะคืนสนองสู่ตน เพราะมันจะไม่ทำอันตรายใดๆต่อนายที่มันเลือก สัญลักษณ์โบราณสลักที่อกนางย่อมเป็นหลักฐานว่าดาบต้องห้ามเลือกนางเป็นนายแล้วตั้งแต่ 300 ปีก่อน
แต่ก็อดตกใจไม่ได้ ดาบเล่มนี้เป็นดาบเก่าแก่ อยู่คู่เมืองปีศาจมาหลายชั่วอายุ แม้แต่ท่านพ่อเองก็ไม่กล้าเสี่ยงใช้มัน
“พ่อรู้ว่าลูกต้องใช้มันในทางที่ดี”
“ลูกไม่แน่ใจ…”
“เพราะลูกเป็นบุตรสาวของจอมมารและเทพธิดาสรวงสวรรค์” จอมมารเอ่ยขึ้นทันควัน เขาเชื่อมั่นว่าบุตรีจะไม่มีทางใช้ดาบในทางที่ผิดแน่นอน
“ลูกจะไม่ทำให้ผิดหวังเพคะ”
จอมมารมองบุตรสาวเดินลงบ่อน้ำศักดิ์สิทธิด้วยความห่วงใย ถึงแม้นางจะปกครองเหล่าบริวารปีศาจหลายร้อยหลายพันตน แต่นั่นแตกต่างกับสิ่งที่นางต้องพบเจอ โลกมนุษย์จะสอนบทเรียนให้นางเติบโตขึ้น
พ่อขอให้เจ้าโชคดีบุตรีแห่งข้า
Latest chapter
The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก ลิขิตรัก 5 ปองร้าย
ลิขิตรัก 5ปองร้าย“อืมม ดูไปดูมา เมืองนี้ก็น่าอยู่เหมือนกันนะ” จิวฮวาพึมพำเบาๆกับตัวเองหลังจากขออนุญาตท่านพ่อบุญธรรมที่สนทนากับเถ้าแก่อย่างออกรสว่าจะออกมาสำรวจด้านนอกพลักกก !“โอ้ยยย” แต่แล้วจู่ๆก็มีหญิงนางหนึ่งเดินมาชนนางทำให้ผ้าคลุมหน้าหล่นพื้นเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ทุกคนมองนางตะลึงค้าง โดยเฉพาะหญิงที่ตั้งใจชนนาง ก่อนที่เสียงซุบซิบภายในบริเวณดังขึ้นทันทีเนื่องจากตรงนี้มีคนสัญจรไปมา‘นางเป็นบุตรบ้านใดกัน’‘งดงามยิ่งนัก’‘แม้แต่นางสนมในวังยังสู้มิได้’“ปะ เป็นอันใดหรือไม่เจ้าคะ” เมื่อหญิงนางนั้นตั้งสติได้จึงเข้ามาถามไถ่“ข้ามิเป็นอันใด” จิวฮวาเอ่ยก่อนจะรีบหยิบผ้าคลุมขึ้นมาคลุมหน้าเช่นเดิม มีคนเห็นหน้าข้าแล้ว จะบอกท่านพ่อบุญธรรมอย่างไรดี“ขอโทษจริงๆเจ้าค่ะ ข้าขอตัวก่อน” หญิงนางนั้นเอ่ยก่อนจะรีบเดินออกไป จิวฮวาจึงไม่เก็บมาใส่ใจและเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาผู้คนท
The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก ลิขิตรัก 4 ครอบครัวใหม่
ลิขิตรัก 4ครอบครัวใหม่หญิงสาวสวมอาภรณ์สีดำสนิท ขับให้เส้นผมสีรัตติกาลเงางามกลืนกินไปกับความมืดมิดแต่มิอาจบดบังความงดงามได้เลย นางเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ผ่านสัตว์อสูรมากมาย ที่จ้องมองร่างบางอย่างหิวโหย ทว่าสัญชาตญาณของมันบอกว่าอย่าได้ริเข้าไปยุ่งกับหญิงผู้นี้เป็นอันขาด ร่างกายเกิดความเหนื่อยล้าเนื่องจากเดินมาไกล จึงหยุดพักใต้ร่มไม้ใหญ่และผลอยหลับไปในที่สุด“แม่หนู แม่หนู” ชายชราที่กำลังขนสินค้าผ่านมา เห็นหญิงสาวนอนอยู่ใต้ต้นไม้จึงนึกเป็นห่วง เพราะสถานที่ตรงนี้เป็นเขตสัตว์อสูรย่อมอาจเป็นอันตราย ไม่มีใครเขามานอนเล่นกันหรอก ตนที่เป็นพ่อค้า ต้องขนสินค้าอย่างไม่สามารถเลี่ยงทางนี้ได้เพราะเป็นทางผ่านทางเดียวที่จะเข้าเมือง จึงได้หยุดเกวียนพร้อมเอ่ยเรียก“อะ เอ่อ ท่าน…” ร่างบางตื่นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่ยามใด มองซ้ายทีขวาทีอย่างมึนงง“ตรงนี้อันตรายยิ่งนัก หากเจ้าอยากพักผ่อนต้องเดินไปอีก 2 ลี้ จึงจะเข้าเขตเมือง” (
The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก ลิขิตรัก 3 ฝืนลิขิต
ลิขิตรัก 3ฝืนลิขิต“ท่านจะไปจริงๆหรือ…” เสียงทุ้มลึกของนักฆ่าหนุ่มผู้มากความสามารถเอ่ยถามอย่างสงสัย โฉมหน้าภายนอกนั้นผู้พบเห็นเป็นต้องลุ่มหลงมัวเมาด้วยรูปลักษณ์แต่ใครจะล่วงรู้ว่าเขาได้ชื่อว่าเป็นบุรุษที่โหดเหี้ยม ฆ่าผู้อื่นได้อย่างเลือดเย็นหากมาขวางทางราชินีของตน แววตาเย็นชาทำให้ปีศาจสาวหลายตนอยากถวายตัวให้ยิ่งนัก แต่ก็ต้องเศร้าใจเพราะดวงใจของเขาไม่มีไว้ให้ผู้ใดนอกจากหญิง ‘ผู้นั้น’ แม้มิอาจเอื้อม ทำได้เพียงแหงนมองเสมือนสัตว์เลี้ยงผู้ซื่อสัตว์มองเจ้านายก็ตาม“ข้าตัดสินใจแล้วซันซัส” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา เหม่อมองทิวทัศน์เห็นธรรมชาติสุดแสนจะงดงาม เวลานี้ไม่ใช่เวลามาชื่นชมความงามของมัน ภายในใจกระวนกระวายด้วยความสับสนยามคิดถึงคำพูดของบิดาบัดนี้นางกำลังทิ้งหน้าที่อันใหญ่หลวงเพียงต้องการทำตามเสียงเรียกร้องของดวงใจ แม้นางจะยืนกรานอยากไปแต่ใครจะรู้ว่าใจนางนั้นแสนจะสับสนและกลัว…“ท่านกำลังสับสน…”&nbs
The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก ลิขิตรัก 2 โลกมนุษย์
ลิขิตรัก 2โลกมนุษย์“ลูกว่าอันใดนะ…” สุรเสียงทรงอำนาจของบุรุษผู้ปกครองโลกปีศาจเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ เหตุใดบุตรสาวที่มักเย็นชาของตนถึงเอ่ยเช่นนั้น รอบข้างมีข้าราชบริภารและเหล่าเสนาทั้งหลายที่ต่างตกใจไม่แพ้กันเมื่อหมื่นปีก่อนในสายตาของส่วนใหญ่มองปีศาจน่ากลัวและอัปลักษณ์ มีจิตใจโหดเหี้ยม เข่นฆ่ากันเองและระรานสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เลยว่าแท้จริงแล้วปีศาจเป็นพวกรักสงบ ชอบบำเพ็ญเพียรและสั่งสมบารมีแรงกล้าจะมีแต่พวกนอกรีตเท่านั้นที่มักระรานไปทั่วจนนำภัยมาสู่โลกปีศาจเอง สาเหตุหนึ่งเพราะอดีตโลกปีศาจเคยมีกษัตริย์ปกครองเห็นแก่ตัว หลงมัวเมาในอำนาจและนารี เป็นเหตุให้มีปีศาจตนหนึ่งผู้มีอำนาจและพลังตบะแรงกล้า แม้นปีศาจด้วยกันเองยังต้องยำเกรงและขนานนามปีศาจตนนั้นว่า ‘จอมมาร’จอมมารได้ปราบกษัตริย์ที่ปกครองปีศาจลง เมื่อเห็นว่าปีศาจตนนั้นไม่สมควรปกครองโลกปีศาจอีกต่อไปโดยได้ร่วมมือกับสวรรค์ชั้นฟ้าทั้งหลายที่ได้รับความเดือดร้อนจากการกระทำของปีศาจตนนั้น
The Evil Queen ฝืนลิขิตร้ายกลายเป็นลิขิตรัก ลิขิตรัก 1 ปฐมบทแห่งการจากลา
ลิขิตรัก 1ปฐมบทแห่งการจากลา“อะ อึก แค่กๆ ละ ลันเซีย พะ พี่คงมาได้ คะ แค่นี้…” ร่างชายหนุ่มสวมชุมเกราะ หน้าตาราวกับเทพบุตรลงมาจุติ ดวงตาสีเขียวมรกตซึ่งแตกต่างจากเผ่าพันธุ์ปีศาจส่วนใหญ่ที่มีสีแดงคล้ายท้องนภายามเย็น อกด้านซ้ายมีโลหิตจำนวนมากไหลทะลักออกมา ด้านข้างมีสตรีงดงามยิ่งกว่าเทพธิดาใดๆ ดวงตาประกายแดงสั่นไหว หยาดน้ำตาหลั่งรินไหลดวงทหัยสลาย“ท่านพี่ ดะ ได้โปรด ฮึก อย่าจากข้าไป” เสียงสะอื้นของสตรีอันเป็นที่รัก ทำให้เทพหนุ่มอยากดึงร่างบางตรงหน้ามากอดปลอบแต่ก็ต้องเจียมตัวเมื่อสถานะของเขาและนางนั้นต่างกันเหลือเกิน ความรักต่างเผ่าพันธุ์นี้ โชคชะตาไม่อาจลิขิต แต่ทว่าเขาและนางแอบฝืนลิขิตนั้น และตอนนี้สวรรค์คงกำลังลงโทษเรื่องมันเกิดขึ้นจากปีศาจที่คิดกบฏบุกเข้ามาหมายจะล้มล้างอำนาจของท่านจอมมารผู้ซึ่งเป็นบิดาของนาง โดยใช้นางเป็นเหยื่อล่อ มันหนักหนานักสำหรับปีศาจที่มีอายุเพียง 20 ปี สำหรับมนุษย์นั้นอายุเท่านี้ก็สามารถออกเรือนได้แต่สำหรับลันเซียยังเด็กมาก พลังมนตรา ก็ยังมีจำกัด ถึงแม้ร่างกายนางจะโตเต็มวัยแล้วก็ตาม ต่างจากเขาที่อายุ 500 ปี เป็นเทพบำเพ็ญเพียรตบะ มีพลังมหาศาลแต่เลือกทรยศเผ่าพ
Вам тоже понравятся
เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน33.4K Кол-во прочтенийหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่184.7K Кол-во прочтенийย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์89.4K Кол-во прочтенийข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น17.1K Кол-во прочтенийเกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว
จางหลิงมี่2.1K Кол-во прочтенийจะรักแม้จะร้าย
จันทร์ส่องแสง1.1K Кол-во прочтенийคุณหนูตัวปลอมขอลาก่อนนะคะ
Teddy's3.0K Кол-во прочтенийรักนี้ ที่มอดไหม้
ซูเมิ่ง 淑梦122 Кол-во прочтений
