Kabanata 2 Engage at First Sight

She will definitely say no. This was insane! Nakita niyang umagos ang dugo mula sa sugat nito. Hinawakan niya ang kamay ng lalaki upang tulungan itong tumayo. Kaso isinuot nito sa ring finger niya ang singsing na kasyang kasya sa kanya. Kumikinang ito sa tama ng liwanag mula sa bintana.

Nagpalakpakan ang mga preso, pulis, at ilang volunteer na kasama niya. Inangkupo baka makarating sa mga magulang niya ito. Malalagot siyang tiyak. Napakaistrikto ng kanyang ama.

Tinulungan niyang humiga ito sa kama. Muli niyang tinahi ang sugat nito. Ngiting-ngiti ang mokong. Bigla siyang na-engage sa hindi niya kilala.

Medyo maluwag ang pants nito at wala itong suot na sinturon. Dahil sa tawag ng tungkulin at itinaas niya ang pants nito. Napadako ang mata niya sa hinaharap nito. Malaki ang nakaumbok. Daks ang lalaki. Naiinis na talaga siya sarili.

Laking pasasalamat niya ng tinawag na sila ng warden upang simulan ang medical mission.

Hinabol siya si Liam. “Hahanapin kita. Hintayin mo ako.”

Napatango na lamang siya. Imposible naman na mag-krus na muli ang kanilang landas.

Isang buwan ang lumipas. Napapangiti na lamang siya kapag naaalala ang nangyari sa city jail. Suot pa din niya ang singsing. Maganda ito at bagay sa kwintas na bigay ng kanyang lola Lina.

Naghihintay siya sa waiting shed sa kanyang ama. Sinusundo siya nito at sabay silang umuuwi.

Nang biglang may humintong itim na van sa kanyang harapan. Ibinaba ng driver ang car window. Parang siyang nakakita ng multo. Nawalan ng kulay ang kanyang mukha. Si Liam!

Nakangiti ito sa kanya ng ubod tamis. Gusto niyang isipin na mamamalikmata lamang siya. Lumakad siya palayo sa sasakyan. Sumunod ito.

“Sumakay ka na.” Napalingon siya sa pinanggalingan ng boses. Si Liam nga! Mas binilisan niya ang lakad.

“Sasakay ka o kikidnapin kita?” sigaw nito.

Huminto siya at hinarap ang lalaki. Hindi niya ipinahalata ang labis na kaba. “Anong kailangan mo? Hindi ba dapat nasa bilangguan ka? Don’t tell me na tumakas ka?”

“Sumakay ka muna at tsaka tayo mag-usap.”

“Ayoko! Go away! Sisigaw ako.”

“Okay, sige. Gusto mo ng gulo ah.” Akmang bababa ito sa sasakyan. Luminga siya sa paligid. Madaming istudyanteng palabas ng gate.

Agad siyang pumasok sa sasakyan nito. Baka matsismis pa siya kapag may nakakita sa kanyang kakilala. Iniingatan niya ang reputasyon ng pamilya. Kilalang magaling na mga doctor ang mga Ramirez sa kanilang bayan. Palagi siyang maingat sa kilos. Ayaw niyang magbigay ng kahihiyan sa kanilang angkan. Lumaki siyang magalang at mahinhin. Karangalan ang palagi niyang dala sa mga magulang.

“Anong kailangan mo?”

“Ikaw, kailangan kita.” Kikiligin ba siya o kikilabutan? Mula ng dumating ang lalaki sa kanyang buhay hindi na niya maipaliwanag ang nararamdaman. Hindi na niya naiintindihan ang sariling damdamin.

“Seryoso ako. Tumakas ka ba? Tiyak na hinahanap ka ng mga pulis.”

“Huwag kang mag-alala. Nanalo ako sa kaso kaya ako nakalaya.” Hindi siya kumbinsido.

“Bakit ka nandito? Susunduin na ako ng daddy ko. Mapapagalitan ako kapag nakitang may kasama akong lalaki. Padating na ‘yon.”

“Sa daddy mo ba ‘yun kotseng blue?”

“Paano mo nalaman?”

“Wala akong hindi alam tungkol sa’yo. Engage tayo, naaalala mo?”

Kumabog ang dibdib niya ng makita ang padating na kotse ng ama. Muntik na niyang maihagis ang hawak na cellphone ng tumunog ito. Tumatawag ang daddy niya!

“Sagutin mo. Sabihin mo, ma-le-late ka ng uwi at may gagawin kang project.”

Tinuruan pa siya ng kabulastugan. Pero wala siyang choice. Pumarada ang ama sa likod ng sasakyan ni Liam. Paano siya lalabas. Tiyak na makikita siya at malaking gulo pag nagkataon.

“Hello. Daddy, pasensya na po, nakalimutan ko po sabihin. Nasa library po ako ngayon. I’m working on my thesis po.”

“Ah sige, anak. Magmessage ka lang kapag tapos ka na. Susunduin kita.”

“Huwag na po. Magta-taxi na lang po ako. Baka po maipit pa kayo sa traffic mamaya.”

“Naku hindi, susunduin kita. Delikado ang panahon ngayon.”

“Sige, po. Mag-message na lang po ako mamaya. Ingat po.”

Unang beses siyang nagsinungaling sa ama. Nag-init ang sulok ng kanyang mga mata. Naiiyak siya. Sobrang guilt ang naramdaman niya.

“Good girl!” Ginulo nito ang kanyang buhok.

“Bwisit ka! Nagawa kong magsinungaling dahil sa’yo!”

“Okay lang ‘yan. Lahat ng tao marunong magsinungaling. Anong gusto mo? Ma-stress ang magulang mo kapag nalaman na engage ka na?”

“Heh! Tigilan mo ang pagsasabi ng engage. Hindi tayo engage!”

“Anong hindi? Suot mo pa nga ang singsing na bigay ko.”

Dali-dali niyang hinubad ang singisng. “Oh eto, saksak mo sa baga mo. Tigilan mo lang ako!”

“Sorry, walang atrasan. Akin ka!”

“May boyfriend na ako. Kaya tigilan mo na ako.”

“Base sa impormasyon na nakuha ko, single ka at hindi pa nagkaka-jowa since birth. Kaya ako ang maswerteng una at huling boyfriend mo.”

“Fake news ‘yan! May boyfriend na nga ako.”

“Ano pangalan?”

Si Andrei ang unang pumasok sa isip niya. Masugid niya itong manliligaw. Kaklase niya ito. Kasundo nito ang kanyang ama.

“Andrei at doctor din siyang kagaya ko.”

“Pero mas mayaman at madiskarte ako sa buhay.”

“Oo nga, kaya umabot ka hanggang bilangguan dahil sa pagiging madiskarte mo.”

“Tatlong tao ang inutusan ko, lahat sila ay pareho ng sinasabi. Sa dami ng impormasyon tungkol sa’yo, isa lang ang gusto kong malaman. Kung sino ang syota mo. Kasi sa lahat ng ayoko ay may hadlang sa mga plano ko.”

“Sasagutin ko na siya kaya parang boyfriend ko na siya.”

“Subukan mong magtaksil sa akin. Baka hindi na sikatan ng araw ‘yang Andrei na ‘yan.”

Napahawak siya sa ulo. Biglang sumakit ng matindi ang ulo niya. Malaking gulo ang hatid ng lalaking ito.

“Sino ka ba? Mafia boss ka ba?”

“Anong mafia?” Salubong ang kilay na tanong ng lalaki.

Napailing siya. Kakabasa niya ng romance novels. Kung anu-ano ang pumapasok sa utak niya.

Pinaandar na nito ang sasakyan. “Saan tayo pupunta?” Naalarma ang kanyang utak.

“Natatakot ka ba sa akin? Ganito lang ako pero hindi ako masamang tao.”

“Alam mabuti kang tao.  Hindi mo naman sasaluhin ang saksak na para sa ibang tao kung masama ka. Natatakot lang ako kasi.”

“Kasi ano?”

“Kasi baka manyak ka.” Mahina ang pagkakasabi niya.

Napuno ng halakhak ang loob ng sasakyan. “Huwag kang mag-alala. Walang mangyayari sa ating dalawa na labag sa iyong kalooban.”

“Wala akong tiwala sa’yo.”

“Kanino ka ba walang tiwala? Sa akin o sa sarili mo?” tanong nito habang ikinakabit ang seatbelt niya. Nalanghap niya ang mabangong hininga ng lalaki at ang cologne na gamit nito. Amoy baby ito kahit mukhang brusko. Napatitig din siya sa kissable lips nito.

Kanino nga ba siya walang tiwala?

“Uy, huwag mo akong tignan ng ganyan. Parang gusto mo akong pagsamantalahan.”

“Ang kapal mo din, ano?”

“Joke lang, tara. Road trip!”

Bakit biglang parang gusto niyang magwala at lumihis ng landas kasama ng binata. Itataya ba niya ang buhay at kinabukasan para sa lalaking hindi niya lubusang kilala?