Chapter Twenty Eight

Laura's POV

"Alexander, what are you doing here?"

Nagulat ako nang siya ang mapagbuksan ko ng pintuan. Hindi ko inaasahang dadalawin pa niya ako dahil ang alam ko ay nagkaunawaan na kami sa huli naming pag-uusap.

He looked tired and restless. Magulo ang kanyang buhok. Ang kanyang suot na puting long sleeves ay gusot-gusot. Sa itsura niya ngayon, mukha siyang pinagsakluban ng langit at lupa.

I restrain myself from laughing at him.

"L-Laura, can we talk?" He sounded hesitant.

Napatango ako pero nagtataka. Alexander is never been this unsure before. He is always confident and certain when he speak. But now, I can feel his uncertainty.

"Ofcourse, come inside." Anyaya ko sa kanya.

Gumilid ako at mas nilawakan ang pagkakabukas ng aming pintuan pero hindi siya gumalaw. Lumagpas ang tingin ko. Sa labas ay natanaw ko si Alwar na nakatayo sa tabi ng sasakyan.

"I mean, can we talk outside? Same place?" Bumalik ang tingin ko sa kanya. Ngumiti siya ng alanganin.

"Alright. Wait for a minute. I need