"Are you sure he's my uncle?"
Nilingon ko ulit ang lalaki na walang emosyon ang mga mata kahit narinig ang itinanong ko."Yes Athi... Why? Do you have any doubts?""I just thought he's too young, Grandpa.""He's five years older than you. Don't you like that? I'm sure you two will get along."Malalim ang mga mata ng lalaki at matalas kung tumingin. Nakatingin pero hindi nagsasalita. Nakasandal siya sa hamba ng pinto ng mansion ni Grandpa. Naghihintay sa paglapit ko para makaalis na kami dahil pansamantala akong titira sa kanila."I don't think so..."Sigurado na narinig ako ng lalaki pero wala pa rin nagbago sa reaksyon niya. He is like a living statue, observing me emotionless.I don't think I would like to stay with him for long. I'm a bit childish. Maybe because I grew up with my grandfather who was willing to gave me everything I like, everything I want, and treating me like a fragile glass. They spoiled me for everything but they didn't tolerate me when it comes about a bad manner. So my behavior were not pretty rotten like a usual spoiled brat. Ibinibigay nila ang lahat pero hindi nila kinalimutan na turuan ako ng magandang asal.Tiningnan ko si Grandpa at malungkot na nagbuntong hininga."Can't I just come with you?" I sighed melancholy.Grandpa's gloomy sigh answered me. I don't know why they don't permit me to go with them. Aalis sila at lilipad papuntang ibang bansa. May sakit si Grandpa at kailangan niyang magtagal doon."I entrusted you with him. He has two sisters. You'll have fun with them," Grandpa said, he is convincing me."But how long will it take, Grandpa?"Lumabas ang mga kulubot ng balat niya nang ngumiti siya. Ipinatong niya ang palad sa ibabaw ng ulo ko at tinitigan ang malungkot kong mga mata. Hindi ko gusto na mapalayo sa kanya at iiwan pa ako sa mga tao na hindi ko naman nakilala.He promise me they are all my relatives and the fact that he entrusted me with them was something. Hindi ko kailanman narinig na nagtiwala si Lolo sa ibang tao pagdating sa akin. Lumaki ako na walang magulang na nakagisnan at tanging si Lolo lang ang nakasama sa malawak na hacienda at malaking mansion. Kasama ang mga kasambahay sa mansion at ang mga tauhan sa hacienda.Isang gabi na inatake si Lolo at dumating ang mga manggagamot galing sa karatig probinsya at ilang pribado na Doctor namin. Pagkatapos ng isang linggo ay nagpaalam siya na kakailanganin niyang lumisan patungo sa ibang bansa. Natakot ako at sobrang nag-alala. Ang akala ko isasama niya ako pero sa pagtatapos ng pamamaalam niya'y sinabi niya na kailangan niya akong ipagkatiwala sa mga pinagkakatiwalaan niya na tao."It will not take too long, Athena. Magugulat ka na lang na nakabalik na ako." Nakangiti pa rin siya kahit pagod ang mga mata."You're not gonna die, aren't you?"He laughed wholeheartedly. I pursed my lips, still worried. Inilihis ko ang tingin kay Lolo at tiningnan ang lalaki sa pinto ng mansion. Nakataas ang kilay niya at saglit na napangisi. Mabilis din iyon na nawala at bumalik sa walang emosyon kagaya kanina."I'm leaving to heal not to die, Hija." He was still laughing. Kaya napangiti na rin ako.Lumapit si Manang Lupe at inabot ang mga gamit ko. Nakahilera ang mga kasambahay doon at nakita ko pa na nagpunas ang ilan ng luha sa mga mata dahil sa sabay na pag-alis namin ni Lolo."They'll all be sad because we are both leaving. Dito na lang ako maghihintay sa pagbalik mo, Grandpa."Bagsak balikat ako nang umiling siya."Silas is waiting, Athena. Mas mapapanatag ako kung nasa kanya ka," Grandpa explained then pointed where that man was standing.I keep my eyes on him, and he stared back. Silas? Grandpa said he's my uncle. We had a different eyes. He has deep-set while mine were round. We also has a different complexion of skin. He's tanned while I am too white as paper. He's also too young to be called my uncle."Okay, Grandpa," I smiled and finally gave up.I know Grandpa, he always wants the best for me. If he promise to come back soon, then he will surely do that.Inakay niya ako palapit sa lalaki na nakatayo na ng tuwid at nakahalukipkip. Sa kanila ako titira magmula ngayon kaya kailangan na maging maayos ang pakikitungo ko sa kanya.Nag-usap sila ni Lolo ng ilang sandali at pagkatapos ay nag-utos sa isang tauhan na ilagay ang mga gamit ko sa sasakyan."We'll get going," his deep voice made me stares at him more.Nakalapit na ako at nakatitig sa kanya nang malapitan. He has these strong features, authoritative and respectable.Ilang sandali na pamamaalam ay pinakawalan na kami ni Lolo. Pinagbuksan ako ni Silas ng pinto. Hindi muna ako pumasok at nilingon ang mga tauhan na malungkot sa pag-alis ko."Hihintayin namin ang pagbabalik ninyo ng Lolo mo..." Tumango ako kay Manang Lupe na tumayo ko nang nanay sa Mansion."We have to leave."I sighed downheartedly then stares at him when he speaks. He told me to go inside without showing any feelings and emotions.Pumasok ako at malungkot pa rin na naupo sa tabi ng driver seats. He didn't close the door yet and he just stood there emotionless. Nginitian ko siya pero ibinaba niya ang tingin sa seatbelt ko."Oh! Right!" I said and locked my seatbelt.Sinarado niya ang pinto bago pa ako ulit makapag-angat ng tingin sa kanya. Nagbukas pa ako ng bintana at kumaway sa mga tao na kinalakihan ko.Tuwid akong nakaupo sa tabi ng lalaki na tahimik lang buong magdamag. Nagmamaneho lang siya at hindi ko alam kung gaano kami katagal na babiyahe papunta sa bahay na uuwian namin."Are you really my uncle?""You heard what he said."I sighed and smiled a bit when he answered me vaguely. I really want a conversation with him. I can't contain the silence and I want to ask him about our relatives.Sa mga kamag-anak namin na nagpupunta dati sa mansion, wala sila. Ngayon ko lang siya nakita at ganoon din siguro ang mga kapatid niya."Ngayon lang kasi kita nakita. Hindi ba kayo nagpupunta sa mansion noon?"He licked his lower lip and took a glimpse of me. Mabilis akong ngumiti nang magtama ang tingin namin."We met twice. I suppose you don't remember..."Bumalik ang tingin niya sa kalsada nang manlaki ang mga mata ko dahil sa gulat."We met?"Hindi na siya ulit nagsalita. Nakangiti ako at tinitigan siya. Inaalala ko kung paano kami nagkita ng dalawang beses pero kahit anong isip ang gawin ko'y hindi ko siya maalala."How did we met?" I asked excitedly."The last one was ten years ago," he started with a tense jaw.I nodded and tried to think deeply what had happened about that year. I sighed when I realized I didn't remember him."Ten years was incredibly long. I can't remember anything..." I smiled sadly."You were just about twelve or thirteen years old that time."Nakangiti ako at lalo siyang sinilip. Salubong ang mga kilay niya nang sinulyapan ako pero nanatili akong nakangiti.Nakakapanibago na sa ibang bahay ako titira. But as I stares at him, I think it's not that bad either."How about our first meet? And can you tell me what we did ten years ago?" I asked again frantically.He gritted his teeth. His facial expression changed as he looked straight at the road. He clenched his jaw and didn't say any word but it seems like he knew something I didn't know."Malapit na ba?He just nodded his head. He never spoke to me again. I pouted and remained silent as well. It's strange but I'm completely comfortable even if he doesn't talk. I feel like I'm used to him being like this.Hindi niya ipinaliwanag kung paano kami nagkita at hindi ko talaga siya maalala. Pumikit ako at inisip ang mga nangyari ten years ago kagaya ng mga sinasabi niya.Pilit kong inalala kahit sumasakit ang ulo ko. Malabo, iyon ang naunang pumasok sa isipan ko. It's weird but I don't know what happened ten years ago. My memories from those times were clouded.Dumilat ako at tinitigan siya. Hindi ko talaga maalala na nagkita na kaming dalawa.Naging malikot ang mga mata ko nang makalabas kami sa probinsya. Maraming sasakyan at maraming tao sa kalsada. Laking rancho ako kaya nabibigla ako sa mga naglalakihan na building na nadadaanan namin.Nawala ang buong atensyon ko sa kanya dahil naging abala ang mga mata ko sa labas."Nag-aaral ka pa?"Nagulat ako nang magsalita siya. T
"Hayaan mo na siya sa itaas, Kuya! Kasi wala nga siyang ibang gagamitin na kwarto!"Tiningnan ako ni Laura pero na kay Silas ang tingin ko. Binubuksan niya ang mga kwarto at iniinspeksyon ng mabuti kung pwede niya bang magawan ng paraan ang isa roon para mailipat ako ng kwarto.Ang kwarto ko na katabi ng kwarto niya ay malinis at kumportable. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit ayaw niya ako roon."That floor is mine-""Sayo iyon dati. Solo mo kasi wala naman tayong ibang kasama sa bahay. Sila Lolo at Lola mas gusto rito sa second floor para hindi mahirapan mag-akyat baba at ganoon din kami ni Gineth. Wala kang kasama sa itaas kaya si Athena na lang."Iritado niyang sinuklay pataas ang buhok niya at nilingon ako. Napaatras ako at bahagyang itinago ang sarili sa hamba ng pinto. Nasa loob siya at si Laura ng kwarto na marumi at maalikabok. Pati ang pintura nito sa dingding ay kailangan ayusin. Nag-iwas ako ng tingin at nasalo ng door knob na sira ang mga mata ko."Aayusin ko ito at il
I tied my hair in a messy bun while typing my report on my laptop. Bakasyon ngayon pero nag-iwan si Mrs. Monte ng mga gagawin ko na makakatulong para sa susunod na pasukan.Umikot ang silya na kinauupuan ko dahil sa gulat nang biglaan na bumukas ang pintuan sa kwarto ko. Napatayo ako nang makita si Silas na pumasok at walang suot sa pang-itaas na damit. I couldn't help but to stare at his body. His hair was damp as his toned stomach with eight pack abs shone because of sweat.May pag-iingat akong tumayo at lumapit sa kanya. Kahit hindi ako nakapag-lock ng pinto sana hindi siya basta basta pumapasok. I'm actually a bit childish when I was in the province but after he brought me here I become more cautious to how should I act. Nagiging maingat ako sa ipapakita na ugali dahil natatakot ako sa magiging reaksyon niya. Pakiramdam ko kasi kung hindi ako aayos sa kagustuhan niya mapagsasabihan niya ako at mapapagalitan. Parang matang lawin ang mga mata niya na madalas ko mahuli na nakatanaw s
Nakatitig ako kay Silas na hindi nawawala ang ngisi habang kausap ang babae. Nakapangalumbaba ako at nakalabi. Iniisip ko na talagang napilitan lang siya na kunin ako dahil sa pakiusap ni Lolo. Na kahit anong gawin ko, siguro hindi niya ako magugustuhan.Iniwas ko ang tingin sa kanila para tingnan ang mga kasama ko sa lamesa. Patago akong huminga ng malalim at hindi mapigilan na balikan sila ng tingin. Naibaba ko ang aking kamay at naalis sa pagpapangalumbaba nang matanaw ko na naglalakad silang dalawa palabas papunta sa likod bahay."Pamangkin nila iyan, si Athena."Inalis ko ang tingin kay Silas nang marinig ko ang sinabi ni Lola sa Tatay nang babae na kasama ni Silas ngayon."Pamangkin nila?" Napangiti ako nang titigan ako ng lalaki na kausap nila."Oo. Ang Mama kasi ni Athena ay pinsan nina Gineth, Laura at Silas. Ang Lolo ni Athena na nag-aalaga sa kanya ay pinsan ang Tatay nila Silas," paliwanag ng lola nila.Pati ako napapatango dahil nalaman ko kung paano kami naging magkamag-
I stepped back when he stopped in front of me. Tumigil lang ako sa pag-atras nang maramdaman ko ang pader sa aking likod. Nasa gilid ang tingin ko at wala sa kanya. Gusto ko na lang pumalit sa kinalalagyan ng halaman na nasa gilid ko o di kaya'y lamunin na lang ng lupa."Do you know that it's not right to hide and secretly listen between two person's conversation?""I'm not hiding!" I looked up at him and it was too late to regret what I had just said.Umangat ang gilid ng labi niya para sa isang ngisi at ipinatong ang isang kamay sa pader, sa ibabaw ng ulo ko. Nagbaba ako ng tingin nang inilapit niya ang kanyang mukha para matitigan ako."Oh..." Sarkastiko ang tunog niya. "You are not hiding? So, you mean you admit you overheard our conversation?"Napapikit ako ng mariin at hindi nakapagsalita. Dapat talaga dumiretso na lang ako sa kusina! Ano ba naman kasi ang pumasok sa isip ko at bigla akong tumigil para makinig sa usapan nila!"Don't scare her!"My eyes flew open. The woman behin
Sobrang bored na bored na ako at nami-miss ko pa ang probinsya. Wala na kami sa bahay nila sa Manila at tingin ko nasa malayo rin kami na probinsya ngayon. Masiyado nga lang liblib at parang nakakatakot maglakad lakad ng mag-isa sa kakahuyan bago makalabas sa kalsada. Ibang iba sa kinalakihan ko na probinsya. Magiliw ang mga tao roon at marami ang pwede na mapagkaabalahan.Tingnan ko pa lang ang mga nagtataasan na mga puno rito'y pakiramdam ko na napapaligiran kami ng mababangis na hayop. Hindi naman ito mukhang bakasyunan. Mas nagmumukha pa itong taguan dahil sobrang layo ng kalsada at mga bahay. Nasa gitna pa ng kakahuyan na kahit madalas mag-praktis sila Silas sa likod ay walang makakarinig na ibang tao."Lalabas ka ba, Kuya?"Nasira ang pag-iisip ko nang maamoy ang kaaya-ayang bango ni Silas. It must be his shower gel. Hindi raw kasi ito gumagamit ng pabango ayon sa mga kapatid niya kapag nagk-kwento. Nasa likod pa siya kaya hindi ko siya nakikita kung hindi naaamoy ko lang."Mang
Napasinghap ako sa lamig ng hangin. Kulang na lang umusok ang bunganga ko. Nakasuot pa naman ako ng manipis na puting dress at umabot lang iyon sa ibabaw ng tuhod ko. Ang kulay puti ko na damit ay halos maging kakulay na ng balat ko.Itinaas ko ang dalawang palad at itinapat iyon sa labi ko para saluhin ang mainit na buga ng aking hininga. Pagkatapos ay pinagkuskos ko ang mga iyon para maibsan ang lamig.My lips are getting redder from the cold. I lick my lips from time to time to prevent it from dryness. Dahil sa lamig ay natutuyo ang labi at lalamunan ko. Ilang minuto na kami na naglalakad sa kakahuyan pero hindi pa sila tumitigil para manguha ng kahoy. Hindi naman malakas ang hangin pero sobrang lamig. Siguro dahil sa mga puno? Mayroon pang araw na sumisilip sa mga dahon pero malamig pa rin ang paligid. Nasa unahan si Silas at si Elle na kaibigan niya. Kami ni Neth ay nasa likuran at nahuhuli.The curly tips of my hair swayed as I let it fall on my back, it was touching my lower ba
(TFD) Chapter 09"Napagalitan ako ni kuya kanina nang mawala ka! Dapat hindi ka umalis kasi alam ko ang daan pabalik!" Nakasimangot si Neth sa akin."Pasensya na. Nalibang ako sa pagtingin sa mga puno..." Nahiya ako bigla. Nasermunan siya dahil sa akin."Hindi ka ba nasaktan? Mabuti at nahanap ka ni kuya! Pagkatalon niya pababa sa puno ikaw kaagad ang hinanap niya! Muntik na akong umiyak habang nagpapaliwanag na nawawala ka!"Umiling ako at hinaplos ang tuktok ng buhok ko kung saan ko naramdaman ang ahas kanina."Hindi naman ako nasaktan...""Makinig ka kasi kay kuya! Natakot ako nang sinigawan mo siya kanina! Alam mo ba na kami ni Ate Laura hindi namin iyan ginagawa sa kanya?"Tumango ako at ngumiti. Dinirekta ko ang tingin kay Silas na nasa harapan. Nasa likuran ulit kami ni Neth ngayong papauwi na. Hindi ko alam ang daan kaya hindi ko magawang manguna.Ang mga nakuha na kahoy ay nasa tulak tulak ni Silas na wheelbarrow. Ang isang kutsilyo na mayroon ahas ay nasa ibabaw ng mga kahoy