Nanlaki ang aking mata sa kaniyang sinabi at biglang nag-init ang aking pisngi. Ang lakas ng epekto ng mga salita niya. "Hala! may nakain ka bang maanghang, Bakit sobrang pula ng pisngi mo?" Para akong binuhusan na malamig na tubig sa katagang iyon. Napahawak na rin ako sa aking mukha, nang nakita kong nagtangkang hawakan ni Archie ang aking pisngi ay agad kong siyang sinaway at pinigilan. "Huwag mo akong hawakan, baka Allergic ako sa 'yo," sabi ko sa kaniya at pinaypayan ko ang aking mukha gamit ang aking kamay. Patuloy pa ring nagwala ang aking puso sa hindi malaman ang dahilan. "Dapat ba akong lumayo sa iyo?" parang gusto kong matawa sa pinangagawa niya. Naniwala talaga siya na Allergic ako sa tao? kung gano'n, uto-uto siya. "Ang lupit naman ng Joke mo Arc," sabi ko sa kaniya. Ang lupit kasi ng Joke niya, niyanig niya pati ang puso ko. Napaisip pa rin ako hanggang ngayon, joke ba iyon? bakit ako kinikilig? "Tapos ka nang kumain?" napatingin ako sa kaniya at tumango lang
Nagdaan ang mga araw na madalang na akong pinapansin ni Spencer, hindi niya na rin ako dinadalhan ng pagkain. Wala na ring kumukulit sa akin kapag sinubsob ko ang mukha ko sa desk, kapag magkatabi kami hindi niya ako tinitignan at kinakausap gaya nang dati. Mas naging close kami ni Archie, palagi na namin siyang kasama ni Rain sa anu mang gawain sa School. Naninibago naman ako sa routine, hindi kasi ako sanay na walang mukha ni Spencer ang sisira sa araw ko at gugulo sa buhok ko. Kasalukuyan akong na room ngayon at nakikinig sa aming guro. Ngayong araw ay Nag-quiz lang kami ng 1 to 10 at 6 lang ang nakuha ko out of 10. Nang ibaling ko naman ang aking tingin ni Rain ay nakasilay naman ang malaking ngiti sa kaniyang labi kaya alam kong perfect siya sa pasulit na ito. Hindi lang naman ako nagtaka sa nakuhang score dahil hindi naman ako nag-aral nang mabuti. "Ang tahimik mo yata ngayon? " binalingan ko ng tingin si Archie. Sinamaan ko siya ng tingin at hindi ko sinagot ang kaniyang ta
Kinabukasan, 7:00 am ng umaga akong nakauwi sa bahay kaya dumeritso na ako sa kuwarto ko para maligo at magbihis ng uniporme pagtapos ay magpahatid sa school. Late na akong nakapasok sa klase at mabuti na lang ay hindi ako pinagalitan nang aming guro.Nangpapasok ako sa room Sinalubong naman ako ng isang 'good morning' ni Archie at ngiti kaya ningitian ko rin siya pabalik. Binati ko rin si Spencer ng 'good morning' pero kahit tingin man lang ay hindi niya ginawa. Napatanong nalang ako sa aking sarili kung ano ba talaga ang ginawa ko, bakit samama ang kaniyang loob sa akin? Pinilit ko na ngang kalimutan ang ginawa niya kahapon para magkaayos kami, pero hanggang ngayon wala pa rin siyang balak na kausapain ako. Natapos na lang ang aming klase ganoon pa rin ang set up namin. Muli kong pinapasadahan ng tingin si Spencer nang naglalakad na siya papalapit nila Jimmy. Nag-high five pa si Spencer kaniyang kaibigan at masayang nagkwekwentuhan. Tinignan niya naman ako at agad din iniwas at
Nandito na ako sa bahay, at sobrang gaan ng loob ko ngayon dahil siguro unting-unti nang naayos ang lahat. Iwan ko ba pero sobrang gaan ng loob ko ngayon, gayong bumalik na ang dating spencer na kilala ko. "Himala at good mood ka ngayon," napaigtad ako ng biglang sumulpot si yaya sa aking likuran. "Gutom lang ako yaya, " sabi ko sabay subo ng isang kutsarang kanin. Nasa kusina kasi ako ngayon at kasalukuyang kumakain bigla kasi akong nakaramdam ng gutom. Simula kaninang tanghali wala akong kain at snacks dahil sa kaluhang ginawa ng dalawa. "Kumain ka pa, pumayat ka nga ngayon," sabi niya at nilagyan niya ng kanin ang aking plato. "Ang suwerte siguro ng anak mo dahil ikaw ang nanay nila no?" hindi ko alam kung saan ko napulot ang tanong na iyan pero nais ko lang malaman. Since, I was a child, I never experienced to be treated by my mom like that. My mom always told me that I learned to be independent woman so that I can build a strong foundation to myself that kahit anong mangyari
Ang bilis ng pangyayari at ang bilis lumipas ng panahon parang kahapon lang ay may kami tapos ngayon wala na, parang mapakanta ka na lang. Nais kong matawa sa aking mga iniisip, Kasalukuyan pala ako ngayong nakaharap sa salamin at minamasdan ang bawat parte ng aking katawan. Nag-aayos kasi ako ng aking buhok dahil ngayon ang araw ay opening ng aming foundation day. Naka-pony tail ang aking buhok at nakasout ako ngayon na kulay blue na damit bilang tanda na nasa blue team ako. Tatlong team kasi nahati ang mga estudyante, from sophomore to senior. Nasa blue team ako kasama si Spencer at si Rain naman ay sa Red team naman at siya ang pambato ng red team sa quiz bee. Hindi ko alam kung saan team si Archie dahil wala na akong balita sa kaniya simula last week. Suddenly, naputol ang aking pagmuni-muni nang may kumatok sa pintuan ng aking kuwarto. "Pasok!" malumanay kong sigaw. Nakaranig lang ako ng tunog ng sandal dahilan para mapagtanto ko na si mom pala. Binaling ko ang aking
Nasa clinic ako ngayon at nakaupo sa isang bangko habang nakatingin sa lalaking nakahiga sa bed na mahimbing na natutulog. I found him so attractive kahit natutulog lang siya. From his eyebrows na sobrang kapal, at ang mataas niyang mga pilik-mata na siyang pinagmasdan ko nang maigi. Hindi ko maipagkakaila na maganda talaga ang hugis ng kaniyang mukha, hanggang sa dumapo ang aking paningin sa kaniyang mala rosas niyang labi. I hate admitting this, but I like his whole face features. This is my first time nga may tinitigan ko ang isang lalaking ganito katagal. Pero naiinis pa rin ako, dahil alam niya sa sarili niyang hindi maganda ang kaniyang pakiramdam pero nakuha niya pang sumali sa laro, sana nagpahinga na lang siya. "Is he crying?" habang tinititigan ko siya napatanong na lang ako sa aking sarili nang makita kong may lumabas na isang butil na luha mula sa kaniyang mga mata. At may sinabi siyang pangalan na hindi ko masyadong narinig, but the name that he uttered a while ago make
Sumapit na ang takim silim at narito pa rin ako sa paaralan. Hindi pa ako umuwi simula kaninang umaga, parang ayaw ko nang umuwi dahil makikita ko lang ang pagmumukha ni mama, Kahit ganoon pa man na pinangunahan niya ang aking desisyon, ayaw ko pa rin umabot sa punto kamuhian ko siya dahil sa pagdedesisyon niya sa buhay ko.Opo, I understand her worries about me, but I hope she also understand that I have my own decisions too. I have my own life, and dreams too. I have my own happiness na nagkataon lang na hindi ko gusto and nais niya para sa akin.Kanina pa ako tinadtad ng message ni mom, but I didn't bother to reply her. As of now, I don't want to talk to her. I just wanted to enjoy this event, this moment, and this night. "Bakit ang tahimik mo? kanina ka pa diyan ha, may problema ba? Is there anything bothering you, maybe I can help, sabihin mo lang. " Napatingin ako sa gilid nang narinig ko ang mga katagang iyon, ngunit agad rin akong bumalik sa aking gawi.Tahimik akong nakaupo s
Chapter 22One week na ang nakaraan simula na nang matapos ang foundation week namin at sa loob ng one week parang nanibago ako sa routine ko. Simula ng natapos ang foundation week. Hindi na kami masyadong nag kausap ni Archie at si Spencer naman ang lagi kong kasama. Para bang umiwas siya palagi sa amin, pero palagi ko siyang nahuling nakatingin sa akin at sinusundan ang bawat galaw ko. At si mom naman ay nasa business trip ulit at ang kasal na sinasabi niya, ewan ko lang kung totoo iyon 'cause after I walked out that morning hindi na namin napag-usapan pa at mabuti na lang dahil ayaw kong pag-usapan pang muli. Nandito na pala ako sa school at kasalukuyan nasa cafeteria kami nakap'westo habang hinihintay namin ang oras ng aming klase. Kasama ko ngayon si Rain na ngayo'y panay basa sa kaniyang notes at si Spencer naman ay naka-headset at tinitignan ang kawalan, kaya may naisip akong kalokohan. "Hoy!" Pinitik ko ang kaniyang noo dahilan para mapatingin siya sa akin. "Saan ka n