MasukON DUTY"Mag-iingat ka dito ha? At ayokong labas ka ng labas, naiintindihan mo ba?" ani ni Ate Scarlett habang abala ito sa pag-aayos ng gamit niya. "Opo, Ate," ang tanging nasagot ko rito. "Nakausap ko rin ang teacher mo kahapon. Mag asynchronous ka na lang daw para mas madali mong mahabol yung mga naiwan mong activity last quarter," saad niya. "Mag papadala ako sa ikalawa para may panggastos dito." "A-Ano ate, wag na siguro. May binibigay namang pera sakin si Wesley," tanggi ko sa kanya. Sa totoo lang ay iyong perang binigay sakin ni Wesley ay ilang beses kong tinanggihan pero sadyang mapilit siya kaya naman tinanggap ko na lang. "Aba! Dapat lang! Bubuntisin ka niya tapos hindi siya magbibigay ng pangtustos sayo? Ano bang akala niya? Na kesyo hindi ka pa nanganganak ay wala na siyang responsibilidad sayo? Dapat lang talaga na magbigay siya dahil dinadala mo ang anak niya at―" "Ate, ate, ayos na, okay? Nag aabot naman siya ng pera para sa panggastos ko araw araw. Alam ko namang
ACCEPTANCE"Ha? Tama ba yung narinig ko? Buntis ka!?" galit na tanong ni Ate Scarlett.Hindi na ako nagulat sa reaksyon niya dahil inaasahan ko na talagang magagalit siya pag nalaman niya. Pero ramdam ko pa rin ang takot at kaba kaya hindi ako nakasagot."Seraphina naman! Dalawang buwan! Dalawang buwan lang akong nawala! Dalawang buwan lang kitang iniwan pero bakit nagkaganito ka?" umiiyak niyang saad kaya nagsimulang mangilid ang luha ko."I-I'm sorry, Ate—""Hindi ko kailangan ng sorry mo! Gusto kong malaman kung bakit! Saan ba ako nagkamali? Saan kami nagkulang? Alam kong hindi ko mabigay lahat ng luho at gusto mo, pero, Seraphina! Alam kong naibigay namin lahat ng pangangailangan mo! Pinapakain ka namin! Pinag-aaral! Pero bakit ganito mo kami susuklian? Bakit?!" galit niyang saad na kinatahimik ko.'Tama siya...bakit nga ba...'"Excuse me, but Seraphina is not the only one to blame here. I—""Isa ka pa!" sigaw niya kay Wesley at muling hinatak ang kwelyo ng damit nito. "I will ma
UNEXPECTED EVENTS"Hmm, well, based on your test lab result, everything seems fine. The best thing you can do now is to have a proper sleep and rest," saad ng doctor.Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam nang lungkot sa hindi malamang dahilan.'Lungkot? Bakit naman ako malulungkot? Hindi ba dapat ay masaya ako dahil ordinaryong sakit lang to? '"Ito ang mga listahan ng mga gamot na kailangan mong bilihin. Ipabili mo na lang sa asawa mo," aniya at inabot kay Wesley ang papel."P-Po!? H-Hindi! Hindi ko siya!―""Thank you. I will get this for her," saad ni Wesley sa doctor."If you don't have any questions, I will take my leave then," paalam ng doktor bago lumabas ng kwarto.Ramdam ko ang pamumula ng mukha dahil pa rin sa sinabi nito.'Paano niya naman nasabi na asawa ko si Wesley! '"Should I buy this medicine for you...." si Wesley at pinakita sakin ang papel na binigay ng doktor. "...my wife?""H-Ha! W-What...what are you saying?!""Pff, you should see yourself in the mirror righ
ESPECIAL "Anong ibig sabihin nito, Sep?" seryosong tanong ni Ate Scarlett sakin. Hindi ko naman siya magawang sagutin dahil pinangungunahan ako ng takot. "Alam mo ba kung bakit nandidito ako ngayon?" muling tanong niya. "Tumawag sakin yung hospital kung saan naka-confine si lola―ang sabi nila ay hindi na nila ma-contact kaya ako ang tinawagan nila," saad niya na kinagulat ko. Walang nasabi sakin ang doktor kanina ng pumunta kami sa hospital. Marahil ay nakalimutan nila. "Ang malala pa doon ay kung bakit nila ako kailangan tawagan. Ang sabi nila ay isasagawa daw nila ang operasyon kay lola ngayong umaga!" galit niyang sigaw at tumayo mula sa pagkakaupo. "Sep! Ang sabi mo ay ayos lang si lola kaya panatag ang loob ko! Pero bakit ganito! Bakit kailangan mong itago sakin na ganito ang sitwasyon niyo ha!?" galit niyang tanong sakin. "A-Ate...kasi..." "Siguradohin mo na bibigyan mo ako ng maayos na dahilan, Seraphina! Kung hindi malilintikan ka talaga sakin!" ika niya at napunta ang t
WARNING: R16"W-Wes..." hirap na tawag ko sa pangalan niya. "Keep moving, you're doing great," aniya habang inaalalayan ako. "I...I can't move anymore...please..." pagmamakaawa ko pero nginitian niya lang ako. "Yes, you can. I will help," sagot niya at maslalong humigpit ang pagkakahawak niya sa bewang ko. Napakapit na lang ako sa kanya dahil tuwing sinasabayan niya ang galaw ko ay ramdam kong napupuna ang sikmura ko. "Goddamn it!" hirap niyang unggol bago pagpalitin ang posisyon namin. "Ah! Wesley! Wait!" pigil ko sa kanya ng bumilis ang pag-ulos niya sa ibabaw ko. "You have no fucking idea how much I longed for you." "I-I know...but please slow down," pangiyakngiyak kong sabi sa kanya. Pakiramdam ko ay anumang oras ay mawawalan ako ng malay dahil ilang oras na naming ginagawa ito. "Wes! Wesley! Ah!" napayakap na lang ako sa kaniya ng muli kong maramdaman ang mainit niyang likido sa loob ko. "Don't sleep―we're not done yet," aniya na kinalaki ng mata ko. "Can't you see? I
TAKE YOU AGAINPara akong binunutan ng tinik ng makita ko si Wesley. Dapat ay magalit ako sa kanya dahil isa siya sa mga dahilan kung bakit nandidito ako ngayon. Pero hindi ko magawa, may parte sa puso ko na nagpapasalamat na siya ang nandidito at hindi ibang lalaki."I'm asking you, what are you doing here?" muling tanong niya."I...I was...""Are you trying to sell yourself for real this time?" sarkisto niyang tanong.Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya―agad ko siyang tinulak at lumayo sa kanya."So what If I am? Its not your business anymore." pag susungit ko sa kanya at patagong pinunasan ang nag babadyang luha."Tss. Where the hell have you been, ha? Do you have any idea how hard it was for me to find you?" sunod-sunod niyang tanong na lalong kinakunot ng noo ko.'Bakit niya naman ako hinahanap? '"Bakit! Sino bang may sabi sayo na hanapin mo ako ha?" inis kong tanong."What?" irible niyang sagot."I-I mean, who told you to find me? Did you forget? I already quit! And







