Kabanata Anim

Humugot ng malalim na hininga si Zariah at pinlastar ang magandang ngiti sa kanyang labi bago pumasok sa bagong hotel na kanyang inaplayan.

“Good morning, I'm Zariah Lucien Zie—” natigilan si Zariah, ipinikit ang mga mata, at pinilig ang ulo bago nagsalita muli. “Zariah Luccien Ybanez.”

“Hi, good morning.” Her smile was warm and welcoming towards Zariah. “Ikaw yung kaibigan ni Sourene, 'di ba?”

Tumangu-tango si Zariah at nakipagkamay kay Kaliyah.

“I'm Kaliyah Eirlys Monteverde, executive assistant of Mr. Schuyler,” she paused. “I already read your curriculum vitae, at sabi ni Sir, ako na daw bahala sayo so... you’re hired as an administrative assistant.”

Kaliyah declared this, which greatly pleased Zariah. She didn’t expect that she would be hired as the administrative assistant.

“Hindi ko ini-expect na qualified ako sa posisyon na yun,” hindi pa rin makapaniwala si Zariah at niyakap si Kaliyah.

“You worked in a hotel for ten years as a receptionist. Based on your curriculum vitae, you had a lot of experience — trust yourself.”

'Trust myself, I can do this!'

Nagpunta sila sa magiging opisina niya, at iisang opisina lang sila ni Kaliyah. Sa left side ng opisina nila ay may pintuan na diretso sa opisina ng CEO. Maluwag, komportable, pero bakit puro black and white ang gamit?

“Ms. Zariah, dito yung desk mo. You can organize it,” sambit ni Kaliyah at kumuha ng dalawang fresh milk sa mini refrigerator ng opisina. Ibinigay niya ang isa kay Zariah at naupo sa couch.

“Thank you. Ahm, ano Ate Zee nalang," sabi niya at nginitian si Kaliyah. "Gaano ka na katagal dito sa hotel?” pagbubukas ni Zariah ng topic.

"Uhm... almost five years na rin, pag-graduate ng college," sagot nito at ininom ang fresh milk.

"New hotel, new beginning." bulong ni Zariah sa sarili. "May alam ka bang pwede upahan dito?"

"Ooh, I forgot. Sinabi na sa akin ni Sourene yan. You can stay at my condo, ako lang naman mag-isa ang nakatira don. At dalawa din ang kwarto, you can occupy the vacant room."

Hindi alam ni Zariah kung anong magiging reaksyon, talagang tinupad ni Sourene ang sinabi sa kanyang ito ang bahala sa kanya. Niyakap niya si Kaliyah sa sobrang pasasalamat.

'Kahit na masama sa akin last month, may mabubuting tao pa rin na nakapaligid sa akin. I'm thankful to you, Papa G, hindi mo 'ko pinabayaan.'

Inayos ni Zariah ang desk niya, dahil sa darating na lunes ay simula na siya sa bago niyang trabaho sa Sxœylər Hotel.

Hindi na natiis ni Zariah ang cellphone niyang kanina pa nag ba-vibrate sa kanyang pantalon, at sinagot ang tawag ng walang imik-imik.

“I chose Beatrice over you, Zariah. I thought what I felt was hatred, but now I see it was love — twisted and buried deep inside. It tore me apart every day. I’m sending the annulment papers to Sourene's house.” his voice was cold, at parang sinasaksak si Zariah ng paulit-ulit ng marinig ang mga salitang 'yon.

Pinatay niya ang tawag kahit na may sinasabi pa ang nasa kabilang linya.

'Hindi naman niya kailangang tumawag para sabihin lang 'yon, magmahalan sila kung gusto nila. Pero hindi para tawagan pa ako at ipaalam sa akin na mas mahal niya yung malanding iyon!'

Nanginginig sa galit at nanlalambot ang kanyang mga tuhod dahil sa narinig. Parang dinukot ang puso niya sa kanyang dibdib at tinapak-tapakan ng paulit-ulit.

Paano niya na gawa kay Zariah yun? Yung mga sinabi niyang ipaglalaban, mamahalin at hindi hahayaan nasaan na yun? Ganon nalang ba talaga pagnakuha ang gusto?

"May nasabi ba akong mali? Masiyado bang maraming bawal sa condo ko?" nagaalalang tanong ni Kaliyah, dahil bigla nalang humagulgol si Zariah.

Nagaayos sila ng kwarto ni Zariah, matapos niyang sabihin ang mga ayaw at gusto niya na itinanong ni Zariah ay narinig niyang umiiyak na.

"Nainom ka ba? Nagpupunta ka ba ng club or bar?" tanong ni Zariah na uutal-utal.

"Huh? Oo, minsan,"

"Pwede mo ba akong samahan?" nagsusumamong tanong niya.

Tumangu-tango nalang si Kaliyah at hindi naman niya alam ang sasabihin. Agad na nagbihis si Zariah ng isang string strap, red silk dress na above the knee at black stiletto heels. Naglagay ng makeup at red lipstick.

Si Kaliyah naman ay naka ripped jeans, asymmetric crop top, leather jacket at boots.

Lumabas sila ng condo at sumakay ng elevator, at dumiretso ng basement parking lot. Napatigil si Zariah ng makitang motor ang sasakyan ni Kaliyah.

"Wow! Ang ganda ng motor mo!" sigaw niya na nagniningning ang mga mata.

Kakakilala lang nila kanina, pero parang isang taon na niyang kilala si Kaliyah sa mga inaasta. Ngumiti nalang si Kaliyah at inabot ang helmet sa kanya, at pagkasakay ni Zariah ay pinaandar ni Kaliyah paalis ng parking lot.

Crimson Rose Club

Sinalubong si Zariah ng upbeat music, at dumiretso sila sa bar counter.

“I just want to have fun, Kaliyah. Sana wag mo isipin na lasinggera ako,” sigaw ni Zariah.

Magkaharap sila sa upuan at hawak-hawak ang vodka tonic. Umiling-iling si Kaliyah bilang sagot sa sinabi niya at ininom ang alak na hawak.

“I used to be like this before, no worries.”

“Thank you! I promise, I'll cook breakfast for you,” she smiled at her.

Nang may tama na ng alak, tinungo ni Zariah ang dancefloor. Hindi na niya inaya si Kaliyah dahil nahihiya siya rito. Ngayon pa siya tinablan ng hiya.

She followed the rythm of the upbeat music. Ini-enjoy ang mga sandaling 'yon. Nang may biglang humawak sa kanyang braso at pilit siyang hinila paalis ng dancefloor.

Hindi niya maaninag ang mukha nito dahil sa dilim at mga sa ibat-ibang kay ng ilaw sa kanyang mukha. Bukod doon, nauuna ito sa kanya.

"Bitiwan mo ako! Sino ka ba!?" sigaw niya rito na naiinis at pilit inaalis ang kamay na mahigpit ang hawak sa kanyang palapulsuhan.

Nang makarating sa harap ng bar counter ay hinarap siya nito. Matiim itong nakatitig sa mga mata niya at kita niya ang galit at inis.