CHAPTER 4

"Casper, pwede nating pag-usapan ito. Kung hindi mo gusto ang kasalukuyang alok ko, pwede akong magbigay ng bago." 

Tinanggal ni Casper ang kanyang wrist guard at handa nang umalis sa golf course. Pero sa isang iglap, nakita ni Cindy ang kanyang nakakatandang kapatid na si Derek mula sa malayo. Agad siyang lumapit kay Casper at hinawakan ang kanyang braso. 

"Cindy?" Tawag ni Derek nang makalapit.

"Kuya Derek, what a coincidence!”

Humigpit ang ekspresyon ni  Derek at agad na napansin ang pagkakahawak ni Cindy sa braso ni Casper. 

"Kilala mo si Attorney Graham?" 

"Ah!" tumawa si Cindy at pabirong sinabi, "Nakalimutan kong ipakilala siya sa'yo, Kuya. Siya ang boyfriend ko." 

Nagtaka si Derek. "Nagpalit ka na naman?" 

Napakunot-noo si Cindy. "Ano'ng ibig mong sabihin sa ‘nagpalit na naman’?" 

"Cindy, si Attorney Graham ay isang tanyag na abogado sa bayan. Dapat mong alagaan ang relasyon n’yo. Huwag mong gawin ang dati mong ugali—yung nagpapalit ka ng boyfriend kada tatlong araw." 

Habang nagsasalita si Derek, tinitigan niya si Casper, para bang sinasabing ‘Mag-ingat ka, babaero 'yan.’ 

Ngunit sa halip na magalit, mas lalong lumambing si Cindy. Ipinasandal niya ang baba sa balikat ni Casper at ngumiti sa kapatid. 

"Huwag kang mag-alala, Kuya. Alam kong dapat kong pahalagahan ang relasyon ko—hindi tulad ng iba d’yan na may tatlong asawa na puro pera lang ang habol." Pinaringgan niya pa ang kapatid na tatlong beses ng niloko ng mga babae.

"Kuya, sige na. Maglaro ka na lang. Kami ni Casper, aalis na." Hawak pa rin ni Cindy ang braso ni Casper hanggang sa makarating sila sa lounge. 

"Pwede mo na akong bitawan," sabi ni Casper. Inis na tinanggal ang kamay nito. "Tsaka diba ang sabi mo, maghanap ka na lang ng ibang abogado na tingin mong mas magaling sa akin." 

Hindi na siya nag-abala pang magpalit ng damit. Kinuha niya lang ang jacket niya at lumakad palabas. Mabilis siyang sinundan ni Cindy hanggang sa parking lot. 

"Casper, pagbigyan mo naman ako! Ano bang pinagkaiba ko sa iba mong kliyente? Magbabayad naman ako. O baka naman gusto mo ako pero takot kang makasama ako gabi-gabi?" 

Napatawa si Casper sa sobrang pagka-ilusyonada nito. "Alam mo ba kung bakit ayaw kong tanggapin ang kaso mo?" 

"Bakit?" 

"Kasi ang hirap mong pakisamahan." 

Napakunot-noo si Cindy. "Talaga? Kung mahirap akong pakisamahan, bakit naman tayo nagkaintindihan nang husto nung gabi ‘yon?" 

"Totoo ba?" Pumasok si Marcus at tiningnan si Casper na parang hindi makapaniwala. "Nag one-night-stand talaga kayong dalawa?" 

"SHUT UP!” sabay-sabay na sigaw nina Cindy at Casper. 

Napaatras si Marcus. 

Binuksan ni Casper ang pinto ng sasakyan at pumasok. Ngunit bago niya maisara, mabilis itong pinigilan ni Cindy. Hinawakan niya ang pinto at tumingin sa lalaki. 

"Attorney Graham, nagpakumbaba na ako, pwede mo na ba akong pagbigyan?" Aniya habang nagpapaawa ang mukha.

Tiningnan siya ni Casper at biglang bumalik sa kanya ang isang alaala mula noong nag-aaral pa sila. Muntik na siyang maloko ulit ng babaeng ito. Dahil lang sa itsura niya, halos mapasubo siya kagabi. Kung hindi lang dahil sa kagandahan niya, hindi siya magpapakabaliw nang gano’n. 

"Cindy, tantanan mo na ako.” Singhal ni Casper.

“Casper!” Hindi pa siya tapos magsalita nang biglang isinara ni Casper ang pinto, pinaharurot ang sasakyan, at iniwan siyang nakatayo roon. 

"Tsk, Miss Mendez, hindi ganyan ang tamang paraan ng pagmamakaawa. Kung gusto mong may tumulong sa'yo, dapat marunong kang lumuhod." 

Masayang naglakad palayo si Marcus, tila aliw na aliw sa eksena. 

"Ikaw—" 

Bigla namang may tatlong motorsiklo ang dumaan, diretso sa direksyon ni Cindy! 

Agad siyang umatras, pero hindi pa man siya nakakahinga nang maluwag, isang motorsiklo ang nag-drift at bumalik, mabilis na papunta ulit sa kanya.

Mabilis siyang umatras sa likod ng sasakyan, binuksan ang trunk, kinuha ang baseball bat, at saka pinalo ang ulo ng motoristang umatake sa kanya.

"Hoy! Sino kayo!" Mabilis naman na lumapit si Marcus para tulungan si Cindy. 

"May nakaaway ka ba?" Napangiti si Cindy nang may halong pang-aasar.

Walang ibang naisip si Cindy kung hindi ang mga kapatid niyang tuso. Si Casper ay patuloy na nagmamaneho palayo habang isip si Cindy. Ngunit nang mapansin niyang walang sasakyang sumusunod sa kanya, binaba niya ang bintana at tiningnan ang rearview mirror. 

Sa tahimik ng kalsada, biglang umalingawngaw ang tunog ng mga motor na humahagod sa lupa. 

Agad niyang pinihit ang manibela, bumalik sa pinanggalingan, at nakita niyang napapalibutan ng apat o limang motor sina Cindy at Marcus. Wala siyang sinayang na oras—binilisan niya ang sasakyan at binangga ang dalawa sa kanila. 

Bumukas ang pinto ng kotse at bumaba siya. Agad niyang kinuha ang baseball bat mula kay Cindy. 

"Hoy! Akin 'yan! Pambansang depensa ko 'yan!" reklamo ng babae. 

"Tingin mo ba kailangan mo pa ng depensa sa liit mong 'yan?" sagot ni Casper bago walang sabi-sabing hinataw sa balikat ang isa sa mga lalaking umatake. 

Hindi epektibo ang tumama sa helmet—dapat sa katawan. Napatulala si Cindy habang pinapanood ang mabilis at walang sablay na galaw ni Casper. 

Ang gwapo talaga ng lalaking 'to. Mas lalo pa siyang gumwapo habang lumalaban at tahimik. 

Mas gwapo pa kumpara sa itsura niya nung gumagalaw ang balakang niya. Habang siya at si Marcus ay nagtatago at dumedepensa, si Casper ay natapos sa laban sa loob lang ng tatlo hanggang limang minuto. 

"Alisin mo ang helmet," Utos ni Casper sa isa sa kanila.

Lumingon si Casper kay Cindy. "Kilala mo ba sila?”

Umiling si Cindy bilang tugon. 

Maya-maya, dumating ang mga pulis at inaresto ang mga lalaki. Alas-onse na ng gabi nang matapos silang magbigay ng pahayag sa presinto. 

***

"Hatinggabi na, kaya tara, midnight snack tayo! Treat ko na 'to bilang pasasalamat kay Attorney Graham sa pagsagip sa buhay ko," nakangiting sabi ni Cindy habang nakasakay sa likod ng sasakyan. Nakahawak siya sa upuan ni Casper. 

"Aba, game ako d’yan. Gutom na gutom na ako," agad namang sang-ayon ni Marcus. 

"Teka,hindi ka ba minamanmanan ng ibang kapatid mo?" tanong ni Casper habang nagmamaneho. 

Bahagyang sumandal si Cindy sa upuan at marahang sumagot, "Hmm. No idea." 

Habang pinagmamasdan ang kanyang pasa sa braso, nagpatuloy siya, "Labindalawa ang anak sa labas ni Dad, tapos lima naman ang legal niyang anak. Ngayon, malapit na siyang mamatay, pero wala siyang iniwang sulat o kahit anong pahiwatig ng mana. Hindi ba natural lang na mag-agawan ang lahat?" 

"Kapag nabawasan ng isa, mas mababa ang kompetisyon. S’yempre, lahat gustong makakuha ng mas malaking parte." 

Ang ama ni Cindy ay kabilang sa Top 100 na pinakamayamang tao sa bansa. Kahit na hati-hatiin sa 15 katao ang mana, bawat isa ay makakakuha pa rin ng sampu-sampung bilyon. Habang iniisip ni Cindy ang sitwasyon, alam niyang hindi siya pwedeng umupo na lang at hintaying matalo. 

"Pagbalik ko, kakausapin ko si Derek at yayayain siyang makipag-alyansa sa akin. Una kong aalisin sa eksena ang labindalawang anak sa labas." 

Saglit siyang tiningnan ni Casper. "Bilang abogado, ipapaalala ko lang na labag sa batas ‘yan." 

"Wala akong pakialam. Tutal, alam naman ng lahat sa kumpanya mo na girlfriend mo ako. Kung lalabag ako sa batas, sabit ka rin." 

Hindi makapagsalita si Casper.

"Tsaka Attorney, huwag mong sabihing naaawa ka na sa’kin at gusto mo na akong tulungan??”

Hinawakan ni Cindy ang likuran ng upuan ni Casper at nagbanta, "Kapag hindi mo ako tinulungan, pag wala na akong makain, isasama ko ang nanay ko, magdadala kami ng lata, at magpapalimos kami sa harap ng kumpanya mo araw-araw!" 

"Wag kang mag-alala, Miss Mendez. Hindi makakapasok ang mga pulubi sa building ko." 

"Eh ‘di sa labas ako maglalagay ng malaking tarpaulin!" 

Napakagat-labi si Casper at sumandal sa manibela. "Cindy…" 

Napagod na siya. Sobrang ingay ng babaeng ‘to. 

"May dalawang pagpipilian ka—bumaba ka ng kotse, o manahimik ka."