CHAPTER 77 [PRESENT]

[ALEXIS POV]

Nanliliit ang aking pakiramdam nang muli kong maalala ang mga nangyari. Dalawang taon mahigit na pero wala pa rin akong lakas ng loob na humarap kay Minzi matapos akong atakihin ng aking anxiety. Hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nagkikita at nag-uusap. Dalawang taon mahigit na, kumusta na kaya siya?

Of all people who could see me at my weakest point, si Minzi pa. Ayaw kong makita niya ako sa ganoong sitwasyon. Ako ang lalaki, kaya ako dapat ang malakas. Pero noong araw na iyon... sobrang hina ko.

Kaya bakit siya pa? Puwed namang iba na lang.

Maski sina Cherry at Ace ay hindi ko gustong nakikita ako sa ganoong sitwasyon. Mas lalo ang ibang tao. Mas lalo si Minzi. Kahit sino pa man, walang may karapatang makita ako na ganoon kahina at kamiserable.

Napakapit ako nang mariin sa mesa. I could no longer remember when was the last time I had a panic attack like that. It was so intense that it took twenty minutes before it ended. I thought I would never experience it again. Ku