Chapter 3

Pagkarating ni Rafael sa kanyang condo, dumiretso siya sa kanyang kwarto at hinubad ang kanyang coat. Napatingin siya sa malaking salamin sa harap ng kanyang kama. He ran a hand through his slightly disheveled hair, sighing deeply. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin matanggal sa isip ang babae. Her touch, her scent—everything about her felt strangely familiar yet unknown at the same time.

He unbuttoned the first few buttons of his shirt and poured himself a glass of whiskey. Umupo siya sa kanyang couch at na alala niya ang silver necklace na na iwan ng babae nakatalik niya kagabi. Rafael picked it up, inspecting the delicate piece of jewelry.

"Interesting..." yun lang ang nasabi niya habang pinagmamasdan niya ito

Alam niyang hindi ito ordinaryong kwintas. Masyadong personal. Kung sino man siya, tiyak niyang hindi lang basta-basta ang babae.

Napabuntong-hininga siya habang sinusuri niya ang silver necklace at habang sinuri niya ito at may napansin siya na isang ukit na bulaklak sa likod ng kwintas.

Tila isang piraso ng palaisipan ang nahulog sa kanyang mga kamay. Hindi niya alam ang pangalan ng babae, ni hindi nga nila pinag-usapan kung sino sila, pero ngayon, may hawak siyang clue.

"Rosas?" unti- unti pa niyang sinuri ito habang tinitingnan ang kwintas. Napangiti siya, hindi niya alam kung bakit pero may kung anong tuwa siyang naramdaman.

Bigla namang nag-ring ang kanyang phone. Agad niyang kinuha ito at napakurap nang makita ang pangalan ng kanyang ina sa screen—“Mom”. Alam na niya kung anong pag-uusapan nila. Huminga siya ng malalim bago sinagot ang tawag.

“Good morning, Mom,” he greeted in a composed tone.

“Rafael, my dear, where are you?” Malambing ang boses ng kanyang ina pero may halong authority. “I was expecting you to visit us. It’s your birthday, after all.”

Napahilot si Rafael sa sentido niya. “I had a small celebration with friends. I didn’t think it was necessary to—”

“Nonsense,” putol ng kanyang ina. “You should’ve celebrated with us, your family. Anyway, I need you to come to the mansion tomorrow for lunch.”

Rafael took a sip of his whiskey, already knowing where this was going. “Mom, is this about another one of your matchmaking attempts?”

His mother chuckled elegantly. “I wouldn't call it that, sweetheart. I just want to introduce you to someone. You’re twenty-eight, Rafael. It’s about time you take dating seriously. Your brothers are all too busy with business, and you’re too busy with work. I need at least one of you to settle down.”

Rafael sighed. “Mom, I—”

“No excuses. Come home tomorrow. One o’clock sharp.” Utos ng kanyang ina.

At bago pa siya makasagot, pinatay na ng kanyang ina ang tawag. Napailing siya at napangiti nang bahagya. “Classic Mom.”

Inilapag niya ang telepono sa gilid at muling tiningnan ang kwintas na naiwan ni Bella. A smirk formed on his lips.

“Too bad, Mom. I might already have someone in mind.”

Kinabukasan, kahit na hindi masyadong ganado, sumunod si Rafael sa utos ng kanyang ina.

Habang nagmamaneho patungo sa kanilang mansyon, hindi niya maiwasang isipin ang nangyari kagabi. Ang babae. Ang kwintas. Ang pakiramdam na parang matagal na niyang kilala ito kahit hindi niya alam ang pangalan nito.

Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang isa sa kanyang mga kaibigan na may koneksyon sa mga pribadong imbestigador.

"Bro, I need your help," diretsong sabi niya.

"Anong tulong?" sagot ng kaibigan niya sa kabilang linya.

"May hinahanap akong babae. Ang tanging clue ko lang ay ang kwintas na hawak ko ngayon na may nakaukit na Rosas at mukhang galing ito sa mamahalin na shop," sagot niya habang iniikot sa kanyang daliri ang kwintas.

"Yun lang? Ang hirap naman niyan hanapin bro. Wala bang apelyido o kahit anong iba pang detalye?" tanong ng kaibigan niya.

"Wala," sagot niya, napabuntong-hininga. "Pero sigurado akong may paraan para siya mahanap."

"Mukhang malaki ang epekto ng babaeng ito sa’yo, ha," natatawa na puna ng kaibigan niya.

"Just do it, bro," sagot niya, hindi na pinapansin ang pang-aasar nito.

Sa loob-loob niya, hindi niya alam kung bakit niya ito ginagawa. Pero ang sigurado siya, hindi niya kayang basta na lang kalimutan ang babaeng iyon.

Pagdating niya sa malaking mansyon ng mga Grafton, sinalubong siya ng kanilang maid. "Good afternoon, Sir Rafael. Your mother is waiting for you in the dining hall."

Napabuntong-hininga siya at dumiretso sa loob. Sa mahabang hapag-kainan, nakita niya ang kanyang ina eleganteng nakaupo at may kasamang isang babaeng hindi pamilyar sa kanya. Agad siyang kinutuban.

"Ah, Rafael, finally," masayang bati ng kanyang ina. "Come, sit."

Sumunod naman siya, pero hindi niya tinanggal ang tingin sa babae sa harap niya. Maganda ito, mukhang edukado, pero wala siyang nararamdaman interes.

"Rafael, this is Olivia Montemayor. She's the daughter of one of our business partners."

Ngumiti ang babae sa kanya. "Nice to finally meet you, Mr. Grafton"

“Pleasure," maikling sagot ni Rafael, saka tumingin sa kanyang ina. "Mom, we’ve talked about this."

"I just want you to get to know her. No harm in that, right?" sagot ng kanyang ina, pilit ang ngiti.

Napapikit si Rafael at marahang hinilot ang sentido niya. Wala siyang gana sa ganitong set-up. Hindi ito ang babaeng gusto niyang makilala.