Pagkalipas ng ilang araw, nag-aya si Erica kay Bella na magkita sila sa isang coffee shop. Alam niyang may pinagdadaanan ang kaibigan, kaya gusto niyang makausap ito ng masinsinan.
Sa loob ng café, nakita agad ni Bella si Erica na kumakaway sa kanya. Nilapitan niya ito at umupo sa harapan nito. "Uy, girl, kamusta ka na? Para kang multo na bigla na lang naglaho. Hindi ka na nagparamdam!" reklamo ni Erica habang s********p ng iced coffee niya. Napangiti si Bella nang pilit. "Medyo busy lang... at saka, may iniisip ako." Tumingin ng seryoso si Erica. "Yung iniisip mo ba eh yung—" Tumango si Bella, sabay buntong-hininga. "Hindi ko alam, Erica. Nalilito ako. Natatakot ako. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa pamilya ko." Hinawakan ni Erica ang kamay ng kaibigan. "Bella, hindi ka nag-iisa. Kahit anong mangyari, nandito ako para sayo. Pero hindi mo naman pwedeng itago 'yan habang buhay. May plano ka na ba?" “Sa ngayon, gusto ko munang magtrabaho habang nagre-review ako. At least, may sarili akong pera, at para rin hindi masyadong halata. Kailangan kong mag-ipon para handa ako sa lahat ng pwedeng mangyari." Napaisip si Erica. "Tama ka rin diyan, pero mahirap humanap ng trabaho, lalo na kung gusto mong itago ang sitwasyon mo." "Kaya nga hindi ko pa alam kung saan ako magsisimula," sagot ni Bella. Sa gitna ng usapan nila, biglang tumunog ang phone ni Erica. Napatingin siya at napaikot ang mata. "Hay naku! Si Vincent na naman!" "Anong sabi?" tanong ni Bella habang humihigop ng kape. "Male-late daw siya sa date namin kasi may importante siyang pupuntahan, saan ba nagpunta yung pinsan mo, Bella?" iritang sagot ni Erica. Napatawa si Bella. "Ewan ko diyan di naman kami nag sasama sa isang bahay pero balita ko may online job daw yan ewan di ba kayo nag uusap?” “Sinabi naman niya sakin na may online job siya siguro na busy lang talaga siya teacher din naman yun pag umaga.” “Pero animado ka namang namimiss mo siya!" "Excuse me?! Hindi ah!" depensa ni Erica, pero halatang namumula ito. Tumawa lang si Bella. Sa kabila ng lahat ng iniisip niya, nagpapasalamat siya na may isang Erica na laging nandiyan para sa kanya. Pagkatapos nilang mag-usap sa coffee shop, hindi pa agad umuwi sina Bella at Erica. "Ayoko pang umuwi, Erica. Gusto ko munang maglibang bago ko harapin ulit ang realidad," sabi ni Bella habang naglalakad sila sa mall. "Good idea! Shopping therapy na lang tayo!" sagot ni Erica na tila mas excited pa. "Malay mo, makahanap tayo ng bagong outfit para sa first day mo sa trabaho, kung sakali!" "Naku, wala pa nga akong trabaho, bibili na agad ng damit?" natatawang sagot ni Bella. "Hindi naman masamang maghanda, 'di ba? At saka, girl, kailangan mo rin ng bagong wardrobe! Baka naman pag dumaan si Mr. Right sa harap mo, mapansin ka niya agad!" pang-aasar ni Erica. Napailing na lang si Bella habang hinihila siya ni Erica papasok sa isang boutique. Habang tinitingnan nila ang mga damit, biglang may tumapik sa balikat ni Erica. "Uy, babe!" Si Vincent lang pala ang gumawa non. Napalingon si Erica at agad na napasimangot. "Hay, Vincent! Ngayon ka lang dumating? Huli ka na sa kwentuhan namin ni Bella!" Bulyaw niya sa kasintahan. Si Vincent, ang boyfriend ni Erica at pinsan ni Bella, ay nakangiti lang. "May pinuntahan lang at saka traffic kasi, babe! Pero hindi pa naman kayo umuwi, kaya naabutan ko pa kayo." Napangiti si Bella. "Sakto ang dating mo, Kuya Vincent. Ikaw na lang magbayad ng napili kong damit." "Ha?!" gulat na sagot ni Vincent. "Bakit ako? Hindi ko kasalanan na late ako, ah!" "Eh kasi, boyfriend ka ng best friend ko. At saka mag pinsan naman tayo," biro ni Bella. "At ang pamilya, nagdadamayan!" "Ay, ganon? Edi dapat libre mo rin akong mag-dinner mamaya!" sabay tawa ni Vincent. "Naku, Vincent! Ikaw na nga ang huli dumating, ikaw pa ang demanding!" sabay hampas ni Erica sa braso ng boyfriend niya. "Sige na nga, sige na nga!" natatawa na sagot ni Vincent habang inilabas ang wallet niya. "Bili na kayo ng gusto niyo, pero huwag lang masyadong mahal, baka mawalan ako ng panggastos sa anniversary namin ni Erica!" Nagtatawanan silang tatlo habang namimili. Kahit may dinadala si Bella, sa mga sandaling ito, pakiramdam niya ay normal pa rin ang lahat. Pero sa likod ng kanyang mga ngiti, alam niyang may malaking sikreto siyang itinatago—at hindi magtatagal, kakailanganin niyang harapin ang katotohanan. Pagkatapos mamili, naisipan nilang maglakad-lakad pa sa mall. Napadaan sila sa isang baby store, at hindi sinasadyang mapatingin si Bella sa mga cute na damit ng mga sanggol. Napalunok siya ng laway habang hinahaplos ang isang maliit na onesie. "Uy, Bella, bagay sayo yan!" biro ni Vincent. Nagulat si Bella at agad na ibinalik ang damit sa rack. "Ha? Anong bagay?" "Bagay sa'yo na magka-baby na rin," natatawang sagot ni Vincent. "Ang cute siguro ng magiging anak mo, mana sa'yo." "Loko ka talaga, Vincent," sagot ni Bella, pilit na tumatawa pero may kaba sa dibdib. Napansin ni Erica ang biglang pagbabago ng reaksyon ni Bella, kaya agad siyang sumingit. "Oy, Vincent, huwag mong lokohin si Bella! Wala pa ‘yan sa isip niya, hello?! At saka di pa nga yan nagkaka-boyfriend." "Joke lang naman, babe! Pero seryoso, Bella, pag nagka-baby ka, gusto ko ako ang ninong, ha?" “Tanga,” yon lang ang na sabi ni Bella sa pinsan niya. Hindi na siya nag salita ulit at nagkunwaring abala sa pagtingin ng ibang gamit. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla siyang kinabahan sa birong iyon. Maya-maya, nagyaya na si Vincent na kumain. "Gutom na ako, girls. Treat ko na ‘to, para bumawi ako sa pagiging late ko kanina," sabi ni Vincent. "Wow, Vincent, ngayon ka lang naging galante, ah," sabay tawa ni Erica. “Syempre naman, may sahod na kasi ako sa online job ko,” sabi ni Vincent na tumatawa pa din Naghanap sila ng restaurant at naupo sa isang cozy na booth. Habang naghihintay ng order, hindi mapigilan ni Erica na kulitin si Bella. "Bella, naisip mo na ba kung anong trabaho ang hahanapin mo?" Napabuntong-hininga si Bella. "Nag-iisip pa ako. Gusto ko sana related sa teaching, pero mahirap makahanap agad ng trabaho habang naghahanda pa ako sa board exam." "Pwede ka namang mag-tutor muna," suhestyon ni Erica. "Or kahit sa isang preschool, baka may hiring sila ng assistant teacher?" "Oo nga," sabat ni Vincent. "Baka naman gusto mong mag-apply sa school na pinagtatrabahuhan ko?" Napaangat ang tingin ni Bella. "Ha? Anong school?" "Doon sa school kung saan ako assigned bilang guidance counselor," sagot ni Vincent. "Hindi mo ba alam? May opening yata doon for teaching assistants." Parang kumakabog ang dibdib ni Bella. "Saan nga ulit ‘yon?" "Sa St. Therese Elementary School." Sagot ni Vincent. Nanlaki ang mata ni Bella. "St. Therese?! Doon nag-aaral ang kapatid ko! Teka, nga lang double kayod ka ngayon ah ano yan Online job sa gabi tas Guidance Counselor sa umaga? Wow iba na talaga ang pinsan ko na yan,” sabi Bella Sabay tawa. "Talaga? Aba, mas perfect! At kailangan mag double kayod no? Kasi para sa pamilya at pang date namin ng babyloves ko," sagot ni Vincent sabay tingin kay Erica, kahit na cringe pakingan ay nag fakecalm na lang si Bella at peke ring tumawa. "At saka..." Saglit itong tumigil bago nagpatuloy. "Doon din nagtatrabaho ang principal na si Sir Rafael Grafton. Narinig ko, matalino at disiplinado raw ‘yun, pero medyo suplado." Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Bella. "Rafael Grafton?" "Oo, bakit?" tanong ni Vincent. "May kilala kang ganyan ang pangalan?" "Wala lang, parang familiar lang," mabilis niyang sagot, pilit na tinatago ang kaba. Hindi niya alam kung bakit kinakabahan siya ng marinig ang pangalan ng lalaking iyon siguro ay dahil strict daw ito pero di na lang niya ito pinansin. Ipinagtuloy na lang siya sa pagkain.Ang araw ay sumilip na sa malalawak na bintana ng kanilang bagong bahay. Hindi ito mansyon, pero sapat ang laki para mapuno ng tawanan, kwento, at alaala. Modernong disenyo ngunit may pusong probinsya — may malawak na bakuran, tanim na mga bulaklak ni Bella, at duyan sa likod na gawa sa kahoy at lubid, kung saan madalas tumambay si Rafael habang karga ang kanilang bunso. Sa kusina, abala si Bella sa pagluluto ng agahan. Amoy sinangag, itlog, at hotdog ang buong bahay. May suot siyang simpleng apron habang sinisilip ang nasa kawali. Nilingon niya ang orasan, 7:00 AM na. “Princess! Halika na, kakain na tayo!” tawag ni Bella sa anak nilang si Natnat, na abalang naglalaro ng mga barbie sa kwarto. “Saglit lang po, Mommy!” sagot ng batang babae. Lumabas naman si Rafael mula sa kwarto, may hawak na batang lalaki, mga tatlong taon pa lang. Medyo antok pa ito, nakasandal sa dibdib ng ama. “O, halika na rin, little man,” bulong ni Rafael habang hinahalikan ang bunso sa pisngi. “Tayong mga l
Isang buwan ang lumipas mula nang muling mabuo ang pagkakaibigan nina Bella, Erica, at Noah. Ang dating mga sugat ay hindi na singhapdi—bagkus ay naging paalala kung gaano sila katatag, at kung gaano kalalim ang pagmamahal na kayang lumaban sa unos ng nakaraan. Okay na din si Bella at ang pamilya ni Rafael ganun din si Rafael okay na rin sila ng pamilya ni Bella Sa probinsya, tila mas maliwanag ang araw. Mas tahimik ang hangin. At mas mabango ang umaga, lalo na sa maliit na hardin sa likod ng subdivision na tahanan nina Bella, kung saan siya madalas tumambay tuwing madaling-araw. Nasa tabi niya si Natnat, na mas lalo nang maging masigla at masayahin mula nang dumating muli sa kanilang buhay ang taong matagal niyang hinintay—ang kanyang tunay na ama.Dahan-dahan, ngunit buong puso, bumawi si Rafael. Hindi siya dumaan sa dramatikong pamimilit. Hindi siya gumamit ng grand gestures sa simula. Nagpapakumbaba siya. Nagpaabot ng liham. Nagpadala ng meryenda sa eskwelahan. Tahimik siyang na
Sabado ng umaga. Ang liwanag ng araw ay unti-unting sumisilip mula sa bintana ng bahay nina Bella. Tahimik ang paligid maliban sa kaluskos ng kanyang paghahanda ng almusal sa kusina. May lungkot sa kanyang mga mata habang hinihiwa ang tinapay—malayo ang tingin, tila naglalakbay sa alaala ng nangyari kahapon. Masakit pa rin. Hindi pa humuhupa ang bigat sa kanyang dibdib. Hindi niya akalaing si Noah, ang matagal na niyang kaibigan at isa sa naging haligi ng kanyang buhay sa panahong pinaka kailangan niya ng suporta, ay may tinatagong lihim na ganoon kabigat. Kasabwat pala ito ni Albert. Isang tusong plano para sirain ang relasyon nila ni Rafael. At hindi lang basta kaibigan si Noah. Simula nang dumating siya sa probinsya, si Noah ang tumayong pangalawang ama ni Natnat—kasama ni Vincent. Kaya hindi siya makapaniwala na isa pala ito sa dahilan kung bakit nagkahiwalay sila ni Rafael noon. Muling tumulo ang luha sa kanyang pisngi, ngunit mabilis niya itong pinahid. Ayaw niyang makita ng a
Tila kay bilis nga ng pag-ikot ng mundo. Parang kahapon lang nang mangyari ang eksena sa mall—na para bang isang himalang tinahi ng tadhana. Ngunit ngayon, sa araw na ito, mas masigla, mas makulay, at mas ramdam ang saya sa paligid. Dumating na ang party para kay Natnat.Isang maliit ngunit eleganteng handaan ang inihanda ni Amieties sa malaking garden ng bahay nila Rafael. May mga palamuti ng pastel pink at lavender na tila sumasayaw sa hangin. Sa gitna ng hardin ay may inflatable castle na hindi halos mawalan ng bata. Ang mga lobo ay parang ulap sa paligid, at may isang malaking tarpaulin sa may bandang entablado na may nakasulat: “Happy Birthday, Princess Natnat!”Isa-isang dumarating ang mga bisita—mga kaibigan ni Bella, ang kanyang mga co-teachers na may kasamang anak, pati ang mga business partner ni Rafael na bihis na bihis at may dala pang mga regalo. Naroon si Vincent, kasama si Erica na masigla at nagkukuwento sa isang grupo. Hindi rin nagpa-huli si Noah, na tahimik lang sa
“Ma? Anong ginagawa n’yo dito?” tanong ni Rafael habang bahagyang sumikip ang dibdib niya, isang halong gulat at kaba ang bumalot sa boses niya.Nasa gitna pa rin nila si Natnat, bitbit ang kahon ng bagong Barbie doll, habang si Bella ay nananatiling tahimik sa kanyang kinatatayuan—kalmado sa panlabas, pero ang puso’y tila may tambol na walang humpay sa loob.Saglit na katahimikan. Sapat para maramdaman ang bigat ng tensyon sa paligid. Hanggang sa tumugon si Amieties, nakatingin lamang kay Natnat, hindi kay Rafael.“Narito lang kami upang mamasyal, anak… pero hindi ko inaasahan na dito rin namin kayo makikita.” Bahagyang nanginginig ang boses niya, hindi sa galit kundi sa damdaming matagal nang kinikimkim.At sa unang pagkakataon, tumitig siya ng diretso sa bata.“Rafael… siya na ba ang iyong anak?” tanong niya, mababa at maingat ang boses, tila takot masira ang isang napakagandang panaginip.Hindi agad nakapagsalita si Bella. Nanginginig ang palad niyang hawak ang strap ng shoulder b
Pagdating ng SUV sa harap ng main gate ng paaralan, agad bumaba si Rafael at tinulungan si Natnat na buhatin ang maliit niyang backpack na may design ng mga bituin at unicorn. Nakalugay ang buhok ni Bella, bitbit ang laptop at lesson plan folder, habang tahimik na pinagmamasdan ang paligid.Marami nang estudyanteng naglalakad sa pathway. Ilan sa mga guro ay naroon na rin, may bumabati, may nakatingin lang. Hindi maiiwasang may mga matang mausisa. At bagamat tahimik si Bella, hindi maitatago sa mga mata niyang may alinlangan pa rin—ngunit pilit isinusubside ng ngiti.Si Erica ang unang bumaba sa sasakyan ng huminto ito. Tila ba siya ang pinaka-kampante sa kanilang tatlo.“Bes, mauna na ako ha. Baka abutan pa ako ni Ma’am Rowena sa attendance log,” sabi niya habang inilalagay sa balikat ang bag. Saka siya yumuko at hinalikan sa pisngi si Natnat. “Good girl ka sa class natin, ha? I’ll see you inside.”“Okay po, Tita Erica!” tugon ni Natnat na parang may bitbit pang saya mula kagabi.Tuma