Nakaupo ako rito sa sofa sa labas habang pinagmamasdan ang mga lalaking nakaitim at naglilibot sa paligid. Nang lumabas nga ako mula sa loob ay dumoble ang bilang nila rito. "Ma'am, madilim na ho ang paligid. Hindi pa ho ba kayo papasok sa loob?" biglang tanong sa akin ng isa sa kanila. Kaagad ko naman siyang nilingon bago ako ngumiti. "Maya-maya, kuya papasok na rin ako," sagot ko bago ako tumingin sa paligid. Ngayon ko lang napansin na ang villa na ito ni Michael ay napapalibutan ng mga malalaking puno. "Kabilin-bilinan ho kasi sa amin, Ma'am na hindi kayo hayaang manatili rito sa labas lalo kung gabi na. Panigurado ho kasing malilintikan kami kay Sir Michael kapag may nangyaring hindi maganda sa inyo," biglang saad niya sa akin habang lumilinga sa paligid. Hindi naman ako nakaimik. Nanatili lang akong nakaupo habang nakatingin sa paligid. Malamang ito ang dahilan kung bakit parami na sila ng parami rito sa labas na nag-iikot ikot sa paligid. "Gano'n ho ba?" tanong ko. Kagaad n
"I want you," tila nabingi naman ako sa narinig ko. Para rin akong napako mula sa kinatatayuan ko. "A-anong pinagsasasabi mo d'yan?" kinakabahang tanong ko. "Hindi 'to oras para magbiro," sabi ko pa bago ako humakbang ng paatras. Nakita ko namang napabuntong hininga siya bago niya ininom ang hawak niyang alak. "What will you do once I force myself to you?" tanong naman nito sa akin. Para naman akong napugtuan ng hininga dahil sa sinabi niya. Malakas na kumakalabog ngayon ang dibdib ko pero hindi ko makita ang sarili ko na gustong tumakbo palayo mula sa kanya. "U-umayos ka nga!" sigaw ko. Gusto ko sana magmukhang matapang sa harap niya pero halos lumabas 'yon sa labi ko na parang isang bulong. Nakita ko namang napangisi siya. "Bakit ka ba nandito?" kinakahabang tanong ko pa rin. Gusto ko na sana tumakbo palayo sa lugar na ito ngunit parang ayaw sumunod ng mga paa ko. "I am tired," sabi niya bago mabilis na inisang hakbang ang pagitan naming dalawa. Gusto ko sanang kumawala mul
Nakaupo ako ngayon dito sa mesa habang kumakain. Hindi ko alam kung pagkain ba ang tawag dito, dahil hindi ko pa naman ginagalaw ang pagkain ko na ngayon ay nasa harapan ko. Tahimik lang ako habang nakaupo rito. Hindi rin ako makatingin kay Michael dahil sa tuwing ginagawa ko ay pumapasok sa isip ko ang nangyari kagabi. Pati na rin ang mga sinabi sa akin kanina ni Mommy ay pumapasok sa isip ko. "Have you read the files already?" tanong niya bigla sa akin. Natigilan naman ako bago ako mabagal na napalingon sa kanya. "Anong files?" nakakunot noong tanong ko. Sa totoo lang kanina pa ako wala sa mood, hindi ko rin alam kung bakit pero alam ko nagsimula ito kaninang umaga. "The files that I have given to you," sagot niya bago niya ipinatong sa mesa ang kanyang siko. Hindi naman ako nakaimik dahil patuloy kong inaalala ang files na sinasabi niya sa akin. "Wala ka namang files na ibinigay sa akin. Hindi pa naman ako nakakapasok sa opisina mo," sabi ko habang diretsong nakatingin sa kany
Ylona? Sino si Ylona? Nanatili ang tingin ko sa lamesa kahit pa wala na roon ang cellphone ni Michael. Hawak na niya iyon ngayon at nasa itaas na siya nitong bahay. Hindi ako makaimik. Para kasing may kung anong tinik na nakabara ngayon sa aking dibdib. Malalim akong napabuntong hininga. Nitong nakaraan ko pa iniisip kung bakit ba ganito ang tama sa akin ng mga bagay na 'to. Mga bagay na kinalilito talaga ng sobra ng isip ko. Napahinga ako ng malalim bago ko niligpit ang mga plato namin na parehong walang bawas ang mga laman. Napatingin pa ako sa paligid ko. Sanay akong walang kausap, pero ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kalungkutan. Parang sa mga oras na ito ay kailangan ko ng kung sino mang makakasama at makakausap. Napahinga muli ako ng malalim bago ako tumuloy sa kusina at doon inilagay ang mga niligpit kong plato. Matapos no'n ay mabagal na akong umakyat papunta sa itaas at naglakad papunta sa kwarto kung saan ako ngayon natutulog. Maaga pa, ngunit ang paligid ay 'd
Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang kaba na nararamdaman ko sa mga oras na ito. Para bang may kung ano akong maaaring matuklasan na talaga namang nagbibigay sa akin ng kakaibang kaba.Napahinga ako ng malalim. Kanina pa ako palakad lakad dito sa kwarto na tinutulugan ko rito sa villa ni Michael. Magmula kasi nang umalis si Redenn matapos naming mag-usap ay hindi na nawala sa isip ko ang mga bagay na napag usapan naming dalawa.Flashback"Wala namang nagsasabi sa akin ng totoo," sagot ko. Napalingon naman siya sa akin.Narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga."Walang nakakapagsabi pa sa iyo ng totoo, Renice dahil hindi pa ito ang tamang panahon," sabi lang niya sa akin bago siya tumayo at naglakad ng mabagal sa aking harapan."Ngayong wala ka pa ngang alam ay ginagamit ka na nila laban kay Michael, paano kaya kapag meron na? Tingin mo ba hindi ka nila gagamitin knowing na ikaw ay asawa ng taong kagalit nila?" bigla niyang sabi sa akin.Hindi naman ako kaagad nakaimik. P
Pakiramdam ko kaagad na nag-init ang buong mukha ko sa inis nang dahil sa narinig ko. Hindi kasi 'yon ang inaasahan kong isasagot sa akin ng lalaking ito. "Maayos kitang kinakausap," sabi ko gamit ang naiinis na boses. Kahit kailan talaga ang lalaking 'to napaka walang kwenta! Nakita ko namang napabuntong hininga siya. "Then let's stop talking," sabi lang niya bago akmang dadaanan ako para lampasan. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata para mapigilan ang inis na nararamdaman ko sa mga oras na ito. "Kailan mo ba planong magpaliwanag sa akin? Kailan mo ba planong sabihin sa akin ang totoo? Hindi ako bulag. Nakikita ko ang mga nangyayari!" naiinis na sabi ko. Mabilis ko siyang tinignan ng diretso sa kanyang mga mata. Wala akong nakitang kahit anong reaksyon mula rito. Nakayuko lang siya habang tulala at nakatingin sa sahig. "Pagod pa ako," sagot lang niya sa akin bago muling naglakad. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi. "Huwag mo akong iwasan. Nagsasawa na ako sa mga pa
Tulala lang akong nakaupo rito sa swing sa malapit na park dito sa villa ni Michael. Kanina pa ako rito, at halos maggagabi na rin. Hindi ko nga alam na rito ako pumunta matapos kong umalis sa bahay na 'yon.Malalim akong napabuntong hininga bago ko pinunasan ang luha na tumulo mula sa aking mga mata.Hanggang ngayon ay nakakaramdam pa rin ako ng bigat sa aking dibdib. Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto sa akin, pero ang sakit. Ang sakit ng mga salitang binitawan sa akin ni Michael.Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Pero sino nga ba naman kasi ako para mag-demand na magsabi siya sa akin ng totoo? Hamak nga namang rented wife lang niya ako.Napayuko ako bago ko ginulo ang kanina ko pang magulong buhok. Hindi ko alam pero naguguluhan ako. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko.Redenn's POVAgad kong pinaypayan ang aking paligid nang mapuno ng usok ang buong kwarto kung nasaan kaming tatlo nila Tyron.Kanina pa kami rito sa hindi namin malamang dahilan. Basta ipinatawag na lang ka
Redenn's POVKanina pa ako kakamot kamot habang nakatayo sa tapat ng pinto ng bahay nila Renice. Matapos kasi namin mag-usap nila Michael ay inutusan niya kaming hanapin ang asawa niyang kanina pa raw nawawala."Sigurado ho ba kayo na wala rito? Hindi ho ba nagawi rito si Renice, Madam?" tanong ni Tyron bago tuluyang lumabas ng pinto."Hindi talaga siya nagawi rito. Bakit? Nasaan ba ang anak ko?" kunot noong tanong nito. Nagkatinginan pa kami ni Tyron. Kung alam lang namin kung nasaan ang anak niya edi sana wala kami rito sa harap ng bahay nila.Napakamot pa si Tyron bago sumagot."Hindi rin ho namin alam, Madam," sabi niya bago ngumiti."Nasaan na kaya 'yon si Renice? Anong oras na pa naman," sabi naman nito sa kanyang sarili bago napatingin sa kalangitan.Napatango naman ako. Iyan ang isa sa dahilan kung bakit nag-pa-panic na sa paghahanap ang inlababo naming kaibigan."Gusto niyo ba tumulong na ako sa paghahanap?" pagpresenta pa nito.Agad naman akong umiling habang si Tyron naman a