Masuk“Good morning, Mrs. Orteza” halik niya ang gumising sa akin. “Napagod ka ba sa ginawa natin kagabi?” tanong niya habang nag w-wiggle ng kan’yang kilay.
“Good morning, hubby” I playfully said and hug him. “Paanong hindi ako mapapagod e napaka pilyo mo kagabi, parang hindi ka napapagod” nakasimangot kong sagot na nagpatawa sa kan’ya.
“Well, last night is our first night, so you can’t blame me” segunda niya habang humahalik halik sa akin. Nagsisimula na naman ang loko. “I made breakfast, can you walk?” fre*k, asking the obvious. Tiningnan ko siya ng masama “Sabi ko nga hindi, wait kukuha ako ng breakfast” tatawa – tawa siyang lumabas ng kwarto.
Babangon sana ako para mag – ayos ng sarili but kusa akong napabalik sa pagkakaupo dahil sa sakit na naramdaman ko sa ibaba, wtf? Sinubukan kong gumalaw ulit pero masakit talaga siya. Hanggang sa makabalik na ulit si Dave sa kwarto holding a tray of the breakfast he made.
“Heto na, let’s eat” masiglang sabi niya, ‘di ko alam kung saan siya natutuwa. Sa breakfast na niluto niya o sa ginawa niya kagabi, tsk.
Pagkatapos naming magbreakfast ay saka lamang ako nakapag – ayos, binuhat niya ako papunta sa cr dahil hindi talaga ako makalakad. After an hour, natapos ako kahit paika – ika while doing my morning routine. I managed to leave the cr by myself kahit medyo hirap pa. Nang makita niya ako ay dali – dali niya ako’ng inalalayan papunta sa kama namin.
“Joan is downstairs, tututulungan daw niya tayo magbukas ng wedding gifts, kaya mo ba? Sabi ko sa kan’ya tatanungin muna kita kung kaya mo, baka sumama pakiramdam mo kapag pinilit mo pa.”sabi niya habang nagb-blower ng buhok ko.
“I can manage naman hon, uupo na lang ako habang nagbubukas ng gifts” I said, assuring him.
“Sabi niya we need to film ourselves while unboxing, part daw sa photography package ng organizer bago nila i-finalize ang ating documentations”
“No problem, hon. We are now a husband and wife, it is not an issue kahit umiyak pa ako sa kalagitnaan ng pagf-film dahil sa sakit ng ano ko, that’s not an issue anymore” he chuckled then cupped my face.
“Silly, kahit umiyak ka pa sa harap ng camera, I’ll be a proud husband” naguluhan ako saka nagtatakang tumingin sa kan’ya, tumawa na naman siya. “Kase I made you cry with my junior, that means my sword can make my wife cry in satisfaction” I face palmed and raise my middle finger on him that made him laughed even more.
“Bumaba na tayo, naghihintay si Joan” he was about to carry me when I stopped him “I can walk na, alalayan mo na lang ako” then he obliged.
“Pakilagay na lang ng maliliit dito sa harap then sa likod ang malalaki. Ayusin n’yo ha, baka may mabasag d’yan, lagot tayong lahat sa mag - asawa” boses ni Joan ang sumalubong sa amin habang pababa kami. Inaayos na niya iyong mga wedding gifts na natanggap namin kahapon, katulong niya ang mga staff na nag organize ng wedding.
“Ayan, then pakiayos na lang ng sofa dito sa harap ng gifts, medyo ipa-slant n’yo para maka avoid sa blockings, andito kasi sa side ang camera.” abalang - abala talaga siya sa pag - aayos.
Lumapit siya sa amin nang makita niya kami “There you are, akala ko magtatagal pa kayo sa taas e” nakipag beso siya sa aming dalawa. “Again, congratulations newly weds!” bati niya after makipag beso. “Upo na kayo doon sa double seat sofa, tatapusin lang namin itong pag – aayos then we will start na.
“Okay, direk” magiliw na sabi ko na tinawanan lang niya. Inalalayan ako ni Dave hanggang sa makaupo sa sofa.
“Tulungan ko lang sila” bulong niya na ikinatango ko. Pumunta siya sa mga staff na nagbubuhat pa rin ng gifts galing sa mini truck na nasa labas. Seriously, andaming nagbigay ng gifts. Siguradong magtatagal kami sa pag u-unbox ng mga ito.
Tumulong na rin si Joan sa pagbubuhat ng mga kaya niya dahil iyon na lang talaga ang hinihintay para makapag start na. Then when everything are already settled, Joan started filming then my husband and I started unboxing. Every gift ay gamit for newly weds talaga but one thing na nakapagpatawa sa aming lahat ay ang gift na ibinigay ni Alvin – Dave’s friend – a freakin’ vibrator with a note in it “an active sex life is a secret of a happy marriage life” basa ni Dave sa note.
“Wtf, dude? Humarap si Dave sa camera “Humanda ka sakin kapag ikaw naman ang ikinasal” banta ng asawa ko na nakapagpatawa sa aming lahat.
Next is the gift what Joan gave to me, it is a red lacy nighties na halos private part lang ang natatakpan and a freakin’ d*ldo na may note din “In case na mabitin ka sa size niya, ito na ang sagot dyan” basa ko sa note niya na nagpatawa sa kanya nang malakas habang nagf-film samin “sis halos hindi na nga ako makalakad nang maayos dahil sa alaga niya” sabay - sabay uit kaming humagalpak ng tawa. “itabi mo na lang, in case” sagot naman niya, napailing na lang kaming mag - asawa.
“Okay, next is ito namang malalaki” kinuha niya ang malaking gift na nasa gilid ang ng inuupuan namin, but before Joan can hand the gift to us, she accidentally slipped, nagulat kami, akala ko babagsak siya sa sahig. Then Dave to the rescue, nasambot niya si Joan, thankfully hindi babasagin ýong gift kaya hindi siya nabasag o nasira nang mahulog ito sa sahig. Everyone recovered except sa kanilang dalawa, to my surprise, nagkatitigan pa silang dalawa habang salo ni Dave ang likod ni Joan in front of me.
In that moment, naalala ko ‘yong pangyayari sa una naming pagkikita. Gano’n din ang nangyari, ganitong senaryo din ang nangyari that time, pero napailing na lang ako. Tumayo sila nang tuwid, bumitaw si Dave, humingi ng paumanhin si Joan while parang wala lang naman iyon sa asawa ko, so I just shrugged it off.
“Bes, are you okay?” nag - aalalang tanong ko.
“Yes, sorry bes” sabi niya habang inilalagay sa harap namin ang gift na sunod naming I u-unbox.
“Be careful next time” pahabol naman ng asawa ko bago siya bumalik sa tabi ko.
"Hello, kumusta ka? Nakuha ko na ang resulta ng sperm count ng asawa mo." It's Dra. Flanchester I answered the call right away when her name flashed on my phone's screen. "Ah, okay po Doc. Anong resulta?" This is it.."Ang magandang balita ay nasa normal na range ang sperm count niya, at ang motility at morphology niya ay nasa good condition din." Nanghina ako, oh god.."Talaga po? That's great news!" I'm so happy. Ito na ang sagot sa problema ko..."Oo, at dahil dito, puwede na nating simulan ang insemination procedure. Ang sperm count niya ay sufficient para sa procedure na ito." Tumango-tango ako na akala mo'y nakikita ng kausap ko.I feel so nervous but excited at the same time. "Really? Kailan po ba pwede simulan?" "Pwede na nating simulan sa susunod na linggo. Kailangan lang natin i-schedule ang procedure at magkaroon ka ng mga necessary tests bago ang procedure.""Okay po, Doc. Salamat po sa magandang balita. I'll inform my husband about this. But the insemination thingy is s
Monday morning came, I instructed my husband to get ready because we have to be at the hospital by 9 am. He keep asking me what is the test all about and kung ano ba ang gagawin niya to finish the test. I just said he has to be sexually healthy if he wants to have a baby and the test will confirm if he's a capable man. Kinabahan tuloy siya dahil sa sinabi ko. Paano daw kung siya naman pala talaga ang problema, nadamay lang daw siguro ako. Tsk tsk tsk, hindi ko talaga alam kung bakit naging mag-asawa kami. Akala ko ba oposite attracts? Bakit parehas kaming overthinker? Hays. Nang makarating kami sa hospital ay hindi na siya mapakali. Ramdam ko ang kaba niya dahil nanlalamig ang kamay niyang nakahawak sa akin. "Seriously, hon? Para kang sasabak sa board exam dahil d'yan sa pagiging oa mo. Relax, they will just test if you are sexually healthy" pagpapakalma mo sa kan'ya. Pero deep inside tawang-tawa na ako sa reaction niya. So cruel of me, e halos mag-palpitate na nga ako sa kaba na
It's early in the morning. I got up so late because of what I was thinking the whole day yesterday. Hindi ko na rin naramdamang umalis ang asawa ko o kung nagpaalam man lang ba s'ya. Nasagot ang huling tanong ko nang mabasa ko ang note na nasa side table. "I made breakfast for you. It's on the kitchen. Put it to the oven if it's already cold when you wake up." Napangiti ako, my husband is really the sweetest. Pagkabangon ay dumiretso ako sa cr to take a bath. I need to freshen up dahil sumasakit talaga ang ulo ko. I feel so refreshed after taking a bath. Nagsuot lang ako ng bathrobe without anything inside, ako lang naman kasi ang tao dito sa bahay except sa iilang katulong. Bumaba ako papunta sa kitchen para kumain. Tiningnan ko kung ano ang ginawnag almusal ng asawa ko. It's a tuna sandwich with a note beside it. 'your favorite smoothie is in the ref. Drink it whenever you want. Just don't drink it after drinking a coffee, pasaway ka pa naman.' pati sa note nananaway siya. Inin
Weeks had passed nang magbakasyon kami sa benguet. Umuwi kami a week after celebrating our anniversary there. Dumalaw kami sa bahay ampunan para magpaalam at makita ang mga bata for the last time. Akala namin ay iiyak si David kapag nagpaalam kami but he didn't even looked sad. We even had a (pustahan) He said na sanay na sila sa gano'ng senaryo. May dadating, may aalis, pero may mga bumabalik din, pero kadalasan hindi na bumabalik. Sad but true, nakakaiyak ang ganitong buhay ng mga bata. Imbes na i-enjoy ang kanilang pagkabata ay hindi nila magawa dahil they are deprived by the things they can't have, —especilly parents— hays. We actually decided to stay there for another week but things happened here in Manila. My bestfriend — Joan — just got into an accident inside Dave's company. That's why we hurried back. Not just because Dave is the CEO but I also need to check on my bestfriend. I'm on my way to the hospital to visit her. I still don't know what happened, my husband got bu
Kinabukasan, pagkatapos mag breakfast ay nag check out na kami sa hotel na tinuluyan namin last night. My husband and I decided to take a stroll over the place, maghahanap kami ng lugar kung saan pwede kumain, pwede tumambay at pwede mag-stay for the night. Hawak kamay kaming naglalakad habang nakikitingin sa mga stall na nadadaanan namin. We bought some souvenirs and remembrance pampasalubong sa mga pamilya at ibang kaibigan namin. We passed by Burnham Park, we tried boating, ice skating, we also visited the rose garden and orchidarium.When we got tired, we watched children playing in the playground. I am currently filming Dave with the children who's playing basketball. He is there, carrying each child to shoot the ball on the ring. I can see how happy he is while playing with them. Nakikita ko naman ang gano'ng expression niya toward me pero iba pa rin kapag nakikita siyang masayang nakikipaglaro sa mga bata. Gan'yang saya rin kaya ang kan'yang mararamdaman kung anak namin
"What do you mean you can't?" Nagsimulang magsituluan ang mga luha ko, he cupped my face, kissed me and wipe my tears. "I-I can't bear a child, hon.." I sob, he leaned his forehead on mine."W-Why? Who told you? How did you know?" Sunod-sunod na tanong niya. "I told to an OB-Gyne about my situation. I told her that we've been together for three years but halos every night natin ginagawa ang gano'ng bagay but walang nabubuo, then I went through a medical check up" kwento ko habang umiiyak pa rin. —FLASHBACK—"Mrs. Orteza, kailangan kong sabihin sa iyo ang resulta ng iyong test. I am sorry to say na mayroon kang kondisyon na tinatawag na Polycystic Ovary Syndrome (PCOS). Ito ay isang hormonal disorder na nakakaapekto sa iyong ovulation." I panicked when I heard what she just said.I was alarmed "Ano po ba ang ibig sabihin nito, doc? Hindi ba ako pwedeng magka-anak?" Hindi ko mabibigyan ng anak ang asawa ko?"Sa kasamaang-palad, ang PCOS ay isa sa mga common causes ng infertility. Ngun







