KABANATA VII

Iniunat ni Tyler ang kanyang mga paa at tumingin sa kanyang publisher.

Ngumunguya si Peter sa kanyang panulat habang binabasa niya ang dokumento. Nakakunot ang kanyang noo sa matinding linya. Nang iangat niya ang kanyang tingin, ang ekspresyon sa mukha niyang parang hamster ay hindi nangangako ng anumang magandang bagay.

Kumulo ang tiyan ni Tyler. Crap, ayaw din ni Peter. Bumuntong hininga siya at sumandal. “Medyo magulo pa rin. Hindi lang ako makakuha ng tamang mood sa pagsusulat sa mga araw na ito."

Ibinaba ni Peter ang kanyang panulat at ang mga kumot, saka tumahimik. "Oo, nakikita ko iyon." Patuyo ang tono ng boses niya.

Hindi maiwasan ni Tyler na mapansin ang isang pahiwatig ng pagkabigo. Bumagsak ang puso niya hanggang tuhod. Ang huling bagay na gusto niyang gawin ay linlangin si Peter.

May malaking sugal na ginawa si Peter para sa kanya apat na taon na ang nakalilipas. Ito ay naging isang napakatalino na hakbang para sa kanya, ngunit gayon pa man, ang paglukso ng pananampalataya sa bahagi ni Peter sa panahon ng nakababahalang oras ng buhay ni Tyler ay napakahalaga.

Niyakap ni Tyler ang sarili niya. "Sa lahat ng kabaliwan na ibinabato ni Natalie sa akin, hindi ko mahanap ang aking will."

Lumambot ang mukha ni Peter. Tinapik niya ang tuhod ni Tyler. "Alam ko, Tyler. Maaari kong subukang ibalik ang aming deadline ng ilang linggo pa, ngunit kailangan mong pataasin ang iyong laro. Gawin ang anumang kailangan mo, ngunit mas mabuting hanapin mong muli ang iyong panloob na boses. Inaasahan ng iyong mga mambabasa ang bagong paglabas.”

Napailing si Tyler at napabuntong-hininga. "Sige sige. Kung i-extend mo ang oras ko ng isang buwan o higit pa, talagang makakatulong iyon. Siguro maaari mong panatilihin ang buzz sa ilang scoop tungkol sa isa pang manunulat? Malapit nang maglabas si Corbin Casamiro ng isang nobela, hindi ba?"

Ininspeksyon ni Peter ang kanyang mga kuko, pagkatapos ay nagturo gamit ang kanyang hinlalaki sa kanyang hintuturo. “Oo, siya nga. Ngunit ang kanyang mga libro ay hindi gaanong sikat kaysa sa iyo, alam mo iyon. Ang aking kumpanya ay nangangailangan ng isang bagay na magiging trend bago matapos ang taon na ito. Sinabi ko sa boss ko na kaya ng bago mong libro gawin iyon." Nanlilisik ang mga mata niya kay Tyler. "Huwag mo akong ilagay sa isang posisyon kung saan kailangan kong bawiin ang aking mga sinabi."

Ipinahid ni Tyler ang kanyang mga kamay sa kanyang mga hita dahil nagiging basa ang mga ito. Bahala na si Peter para mabawasan ang pressure sa kanya. Wala siyang pinalampas na deadline sa loob ng apat na taon. Ang isa ay mag-iisip na dapat na nakuha niya ang benepisyo ng pagdududa. Buweno, malinaw naman sa mahigpit na iskedyul ng negosyo sa pag-publish na hindi.

Itinuro ni Peter ang isang paragraph. “Gusto ko itong bagong babaeng karakter na nakilala ng iyong imbestigador. Parang nakakaintriga siya. Baka mas madala mo pa siya sa kwento mo. Ang iyong mga tagahanga ay naghahangad ng romansa."

Nanginig ang anit ni Tyler habang sinusundan ng mga mata ang kamay ni Peter. Idinagdag niya ang talatang iyon sa draft dalawang araw na ang nakakaraan. Balak niya sana itong tanggalin pero hindi niya magawa. Masyadong marami ang pagkakatulad ng karakter na ito sa kanyang bagong nakuha na yaya. Mula sa madilim na buhok hanggang sa matingkad na itim na mga mata at nakakatawang komento.

Naalala niya ang imahe ni Ellie na nakaluhod sa tabi ni Austin, kumikinang ang mga mata nito sa lubos na kasiyahan na nasakop ang tiwala ng kanyang anak. Kahit papaano ay nagising ang kanyang imahinasyon sa hitsura ng babaeng ito.

Ngunit ang pagsasama ng isang romantikong relasyon sa kanyang kuwento? Hindi, hindi niya magagawa iyon. Umiling siya. "Hindi ako sigurado na ito ay isang magandang ideya, Peter. Ang Romance at ako ay dalawang magkaibang mundo. Hindi ko ito gagawing kapani-paniwala sa aking mga mambabasa. Gayundin, hindi nakuha ni Detective Zane ang kanyang palayaw na 'Ginintuang puso' nang walang bayad."

Kinagat ni Peter ang kanyang labi. "Wala nang mas nakakaakit sa mga mambabasa kaysa kapag natuklasan ng isang bayani ang isang bagong aspeto ng kanyang sarili. Maaaring ipakita ni Zane ang kanyang sarili bilang isang malambot kapag nakilala niya ang tamang babae.

Lumaki ang mga butas ng ilong ni Tyler. Hindi siya magiging softie. Hindi dapat baguhin ng mga babae ang personalidad ng mga lalaki. Ngunit pagkatapos ay huminga siya. Ano ang nangyari sa kanya? Pinag-uusapan nila ang tungkol sa kanyang kathang-isip para sa pag-iyak nang malakas at hindi tungkol sa buhay ni Tyler.

Tumango siya. "Okay, tingnan ko kung ano ang magagawa ko. Pero hindi ko maipapangako na mananatili ang babae sa final script.”

Mukhang nasiyahan si Peter sa sagot dahil pinagsalikop niya ang kanyang mga kamay. "Mabuti, ito ay sapat na para sa akin." Sinilip niya ang kanyang relo. “Oh, Dyusko po. Kailangan ko nang umalis. Kailan muli ang pagdinig tungkol kay Austin?"

“Sa susunod na dalawang linggo. Ngunit ito ay unang talakayan lamang. After that, we’ll have the final meeting scheduled.”

Umikot ang tiyan ni Tyler habang binibigkas niya ang mga salitang ito. Ilang araw na lang ang natitira bago niya ilabas ang ideyang naisip niya kung saan kasama si Ellie. Kailangan niya itong makasama sa pagpupulong na iyon. Bilang girlfriend niya.

Hinila ng ubo ni Peter si Tyler sa kanyang pagmumuni-muni. “I wish you the best of luck. Walang sinuman ang karapat-dapat na makakuha ng buong pag-iingat ng kanyang anak na higit pa kaysa sa iyo, Tyler. Ikaw ang pinakamabuting ama na nakilala ko." Kinamayan niya si Tyler at kinuha ang bag niya. Habang papunta siya sa pinto, tinanong niya, “Isasara ko ba ito?” bago humakbang palabas.

“Okay, sige bye. Balitaan mo ako kaagad, Tyler." Pumasok si Peter sa bulwagan kung saan ginabayan siya ng malakas na satsat ni Melda patungo sa labasan.

Napabalikwas si Tyler sa kanyang upuan, iniisip ang sinabi ni Peter.

Mabuting ama ba talaga siya? Alam niya kung bakit niya pinutol ang nakakabaliw na planong ito. Walang ibang paraan para ipagtanggol ang kanyang pamilya laban sa palihim na diskarte ni Natalie.

Hindi pa rin siya makapaniwala na nasilaw ang bagong judge sa alindog ng kanyang ex. Hindi ba maliwanag na si Natalie ay may maternal instinct gaya ng isang ostrich? Kahit na mas mababa, malamang. Hindi bababa sa isang babaeng ostrich ang babalik paminsan-minsan upang tingnan ang lalaking nagbabantay sa mga itlog. Si Natalie naman ay tuluyan ng nawala. Iniwan ang kanyang sanggol na anak.

Ang pulso ni Tyler ay humampas sa kanyang leeg sa alaala ng kanyang unang pakikipag-ugnay pagkatapos ng tatlong taong pagkawala. Ito ay matapos matanggap ni Tyler ang parangal ng The Best Young Writer. Siya ay nagpakita sa kanilang pintuan na parang walang nangyari. Ang kawawang si Austin ay hindi man lang alam kung sino siya, ngunit nang marinig niyang siya ang kanyang ina, tumakbo pa rin siya papunta sa kanya.