KABANATA V

  Napabilog ang kilay ni Ellie. Nagkamali ba siya ng pagkarinig sa babaeng iyon sa park? Hindi, tiyak na nagsalita siya tungkol sa posisyon ng isang yaya. At tinanong din ni Tyler kung galing siya sa agency ng posisyon para sa mga yaya. Tapos anong problema? "Gusto mo bang sabihin sa akin kung ano ang eksaktong hinahanap mo?"

  Napabuntong-hininga si Tyler at lumipat pasulong. Ibinuka niya ang kanyang bibig, ngunit pagkatapos ay isinara niya ito. Sumandal siya at umiling. "Hindi, sa tingin ko hindi ito ang gusto mo."

  Kumalabog ang tiyan ni Ellie. Ano ang alam niya tungkol sa gusto niya? Kailangan niya ang trabahong ito. Kailangan niyang gawin ang lahat para sapat na magtiwala sa kanya si Tyler Hernandez para isulat ang isang napakaperkpekto na rekomendasyon para sa Lincoln Academy. Hindi na siya makakagawa ng isa pang round ng application nang walang seryosong pag-endorso. Hindi ba niya nakita kung gaano ito kawalang kabuluhan sa nakalipas na apat na beses?

  Saglit niyang ipinahid ang mga daliri sa tuhod nito. "Subukan mo ako. Why not? Baka ako ang hinahanap mo"

  Natigilan siya sa paghawak nito, at ang mga mata ay dumako sa kanyang binti. Tapos inangat niya ang tingin niya. “Naghahanap ako ng isang uri ng…paano ko ito ilalagay? Isang live-in na yaya. Isang taong handang lumipat kasama ang aking anak at ako. Hindi bababa sa anim na buwan."

  Napabuntong hininga si Ellie. Isang live-in na yaya? Parang stay-in? Seryoso? Ito ba ang kinatatakutan niyang sabihin?

  Maaaring may mas masahol pa na mga panukala sa trabaho kaysa dito. Si Ellie ay maaaring tumira sa kamangha-manghang bahay na ito sa loob ng ilang buwan at makipaglaro sa kanyang anak, alagaan ito at kung ano pa. Lalo na kung ang ibig sabihin nito, sa susunod na taon, magiging guro na siya sa Lincoln Academy.

  Sumagi sa isip ko ang malagong hardin na tinawid niya para makarating sa pasukan. Mukha itong mas malaki at mas maayos kaysa sa nasa paaralan. Hindi kataka-taka na hindi kailangan ni Tyler ang kanyang anak na pumunta sa masamang palaruan na iyon. Nanirahan sila sa isang paraiso.

  Hinaplos ni Tyler ang kanyang leeg. "Kita mo, alam kong hindi katanggap-tanggap ang alok na ito." Umayos siya mula sa pagkakaupo. "Kaya sa palagay ko mas mabuti kung ako na lang—"

  Tumalon si Ellie. "Hindi!"

  Ouch, medyo malakas 'to. Inayos niya ang boses niya, pagkatapos ay sinulyapan ng paumanhin si Tyler. "Ang ibig kong sabihin ay hindi. Ito ay katanggap-tanggap sa lahat. Talagang nakakaintriga ito. Hindi ko iisipin na magtrabaho bilang isang live-in na yaya hangga't nakakakuha ako ng kahit isang libreng araw sa isang linggo. Dayoff kumbaga. Linggo kung maaari, dahil doon ako nagkakaroon ng hapunan ng pamilya kasama ang aking kapatid na babae at kapatid na lalaki.”

  Nakatitig sa kanya si Tyler habang nakaawang ang bibig. Ang kanyang anino ng alas singko ay gumawa ng dalawang mas madidilim na linya sa paligid ng kanyang ilong. "Sa tingin mo ito ay isang magandang alok?"

  Napasimangot si Ellie. "Syempre. Sinabi ko sa iyo na gusto ko ng ilang karanasan sa mga bata. Maaaring makatulong ito sa aking aplikasyon para sa paaralang aking pinili.”

  Itinagilid ni Tyler ang kanyang ulo. “At saang school mo gustong magturo? Yung tumanggi na sayo?"

  Natigilan si Ellie. Ano ang dapat niyang sabihin sa kanya?

  Kung pupunta siya sa katotohanan, magiging malinaw na gusto niyang gamitin siya at ang kanyang anak bilang jumping board para sa kanyang karera sa pagtuturo. Pero kung nagsinungaling siya? Kaya paano niya makukuha ang sulat na iyon?

  Hindi niya masabi na, “Alam mo ba? Nagbago ang isip ko tungkol sa pangarap kong paaralang nabanggit ko, at ngayon gusto kong magtrabaho sa paaralan ng iyong anak." Ito ay magmumukha sa kanya ng isang kasinungalingan lamang.

  Kinagat niya ang ibabang labi. “Lincoln Academy.”

  Naningkit ang mga mata ni Tyler nang sumama ang mga salita ni Ellie. Ang katahimikang naghahri ay tumagal ng ilang sandali upang kumonekta sa kanyang ulo, ngunit nang mangyari iyon, tumango siya. “Ah, nakikita ko. Kaya pupunta ka para magtrabaho para sa akin dahil umaasa kang mai-endorso ko ang iyong aplikasyon para sa Lincoln Academy."

  

 Ang guilty look sa mukha ni Ellie ay sapat na kumpirmasyon.

  Ang ideya na ang babaeng ito ay pumunta sa kanyang bahay na may isang detalyadong pamamaraan upang makakuha ng isang bagay mula sa kanya ay nagpakulo ng kanyang dugo.

  Pagkatapos ay dumako ang mga mata nito sa kamay niya, na nag-aalis ng isang lambot mula sa kanyang noo, at lumambot ang mukha nito.

  Bakit ang tigas niya kay Ellie? Pagkatapos ng lahat, hindi siya nagsinungaling sa kanya. Inamin niya kung ano ang tunay niyang layunin. Ito ay higit pa sa ginawa ni Natalie sa kanya.

  Natigilan siya sa kalagitnaan ng pag-iisip.

  Sandali lang, bakit ko ba iniisip si Natalie kung ikukumpara kay Ellie?

  Nandito si Ellie para sa trabaho, hindi para makipagrelasyon sa kanya.

  Kahit na ang paglalarawan ng kanyang trabaho ay dapat umabot sa ganoon sa isang punto? Bumaon ang mga mata niya sa labi ni Ellie.

  Siya ay ngumunguya pa rin sa mga ito, na nagpapatingkad sa kanilang kulay. May kung anong gumulo kay Tyler at sa isang segundo ay nagsisi siya na nag-propose lang siya ng make-believe affair kay Ellie. Ngunit halos kaagad niyang sinipa ang sarili para sa ideya.

  Hindi ba niya natutunan ang kanyang leksyon? Ang mga babae ay hindi dapat pagkatiwalaan. Hindi sa kanyang puso at, higit sa lahat, hindi sa kanyang anak.

  Mas mabuti kung may materyalistikong interes si Ellie sa kaayusan na ito. Mas madaling kumbinsihin siya mamaya na tanggapin ang mga kondisyones na nakalakip sa posisyon.

  Dapat ba niyang banggitin ang mga ito ngayon?

  Hindi, kailangan niyang maghintay. Una, kailangan niyang makita kung ano ang reaksyon ni Austin kay Ellie. Marahil ay hindi siya magugustuhan ng kanyang anak, at pagkatapos ay ang buong paghahayag ay magiging isang nakakahiyang gawa lamang na kailangan niyang pagtakpan ng isang kasunduan sa hindi pagsisiwalat.

  Nagpabalik-balik si Ellie sa kanyang mga daliri sa paa. “Payag ka bang gawin iyon para sa akin pagkatapos ng kontrata ko sa trabaho? I mean, kung gagawin ko ang trabaho ko para sa kasiyahan mo, siyempre.”

  Pinag-aralan ni Tyler ang umaasang mga mata ni Ellie.

  Ang buong bagay na ito ng Lincoln Academy ay tila mahalaga sa kanya. Bakit, hindi niya mawari. Si Tyler ay hindi gaanong nabighani sa kanilang sistema ng edukasyon. Ngunit alam niyang matutulungan niya si Ellie na makapasok. Mayroon siyang tamang mga kredensyal, at kasama ang pangalan at pera nito para suportahan siya, walang alinlangan na kukunin siya ng mga ito.