ILANG MINUTONG NINAMNAM ni Bethany ang mga yakap na iyon ni Gavin sa kanya. Pumikit pa ang dalaga upang pigilan ang kanyang sarili na gantihan ang ginagawa sa katawan niya ng binata. Natutukso na siyang pagbigyan ang binubulong ng puso at damdamin niya. Iyon kasi ang gusto ng puso at katawan niya. Ganunpaman ay pilit niyang napigilan iyon sa pamamagitan ng mariing pagkagat niya sa labi niya.“Bakit naman ako magagalit? Wala akong karapatan, Gavin.” “Anong walang karapatan? Pag-aari mo ako kaya naiintindihan ko ang lagay ng damdamin mo ngayon.” ani Gavin na pahapyaw na hinalikan ng mainit at malambot nitong labi ang kanyang nakikiliting leeg.Makikita sa mga mata ng binata ang mataas na interes ng pagnanasa na naman sa katawan ng dalaga. Mula sa tiyan ay tumaas ang kamay ng abogado sa dalawang malulusog na dibdib ni Bethany. Napalunok na doon ang dalaga. Nag-iinit na rin ang katawan niya. Kapag hindi pa ito tumigil, susunggaban na niya. “Gavin? Hindi ba at sabi mo ay pupunta ka ng ho
TUMANGO LANG SI Bethany na hinarap na ang mga doctor na hinihintay na rin siyang lumapit sa kanila. Medyo malala ang lagay ng kanyang ama, ayon sa kanila na kung gagawin nila ang operasyon, 50% lang noon ang pag-asa at ang another 50% naman ay ang kapahamakan nito na agad ng sinabi sa dalaga. Hindi mapigilan ni Bethany na makaramdam ng pagkahilo sa mga nalaman. Litong-lito siya sa mga sinasabi sa kanya ng doctor kahit na ang linaw naman ng pagkakasabi. Hindi na alam ng dalaga kung saan pa siya kakapit. Kung saan pa siya hahawak nang sa ganun ay huwag tuluyang bumagsak at malugmok sa sakit. Eksakto namang bukas ng pintuan ng ward kung saan pumasok ang namumutla pang si Gavin, nasa likod nito ang secretary niya. Namula na ang mga mata ni Bethany. Sa sandaling iyon nais na niyang yakapin ng mahigpit ang binata at magsumbong ng mga nangyayaring kamalasan sa kanya ngunit sa hindi malaman na dahilan ay hindi niya maigalaw ang kanyang katawan para gawin ang bagay na iyon. Nakatanaw man siya
NAGING SUCCESSFUL ANG operation ni Benjo Guzman sa tulong ng mga expert na pinagkagastusan ni Gavin. Nang ilabas siya ng operating room ay ganun na lang ang iyak ni Victoria na animo ay nabunutan siya ng malaking tinik sa kanyang dibdib. Ang buong akala kasi nito ay hindi na makaka-survive ang asawa. Ganundin si Bethany na ganun na lang ang mahigpit na yakap sa kanyang ama habang malakas na umiiyak. Wala pang malay ang ama ngunit sinabi sa kanila ng doctor na hindi magtatagal at magigising na rin ito. Hindi niya alintana ang mga doctor at nurses na naroon. Sobrang saya lang talaga niya ng oras na iyon. At ang lahat ng iyon ay utang niya sa abogado, dahil kung wala ito paniguradong natodas na ang ama niya. Matapos ang isang gabi ay nagising na rin si Benjo na parang walang nangyari. Ang sabi ng doctor, kapag wala ng anumang naging kumplikasyon pa ay maaari siyang makalabas na din doon kaagad.“Sana sa bagong taon ay nakalabas na tayo, pasalamat ka sa future son-in-law mo, Benjo. Utang
HINDI NA MULING nagsalita pa si Albert. Sapat na ang mga salita ni Benjo para mas maramdaman niya ang sakit ng katotohanan na wala na talaga silang pag-asa pa ng anak nitong si Bethany. Humihikbi pa rin ang labing mabilis na siyang tumayo. Tama na. Ayaw na niyang mas ipahiya pa ang sarili. Ni hindi rin siya nilapitan ni Bethany kahit na muntik ng matumba ang katawan niya. Susubukan niya ulit sa susunod. Hindi siya doon magsasawa at susuko hanggang sa muling makuha ang tiwala nilang buong pamilya. Hindi... “Aalis na po ako, Tito Benjo. Sana po ay maging mabilis na ang paggaling niyo.” Sinundan lang siya ng tingin ng tatlo na patungo na ng pintuan. Bago niya pa mahawakan ang doorknob ng pinto ay bumukas na iyon at iniluwa si Gavin. Umigting na agad ang panga ng abogado ng makitang naroon ang lalaki sa silid ng future niyang biyenan. Mabilis ng napahakbang si Bethany palapit sa kanilang banda at hinawakan na sa braso si Gavin ng makita ang reaction nito. Nasa mukha na kasi nito na para
LUMAPAD PA ANG ngisi ni Gavin nang makita ang naging reaction ng fiancee. Hindi maikukubli na hiyang-hiya ito pero nakikita niya rin naman sa mga mata nito ang labis na pananabik sa katawan niya. Kilala niya ang dalaga. Kung talagang ayaw nitong gawin nila ang bagay na iyon doon, pihadong gagawa ito ng paraan kahit na ano basta makalabas lang sila ng banyo. At hindi iyon ang nakikita niya sa mukha nito.“Sssh, hinaan mo ang boses mo Thanie, marinig nila tayo sa labas. Sige ka, baka bigla tayong katukin ni Tita Victoria.” si Gavin na nilagay pa ang isang daliri sa bibig niya, nagpa-sexy pa iyon sa anyo ng binata.“Baliw ka ba? Anong ginagawa mo nga dito? Bakit ka sumunod sa akin? Hindi mo ba naisip na ang sikip?” gigil na saad niya kahit na alam na ni Bethany kung ano ang pakay sa kanya ng nobyo, “Gavin naman, sobrang nakakahiya…ano ba?” napahilamos pa ng sariling mukha si Bethany dala ng labis niyang kaba.“Mabilis lang naman tayo…sige na, pagbigyan mo na ako…hindi ko na kayang pigili
ILANG SANDALI PA ay lumabas na rin doon si Bethany na parang walang nangyari. Pigil ang hinga at kagat ang labing agad na sinulyapan niya ang mga magulang na ganun pa rin naman ang pwesto kung ano sa kanilang iniwan kanina ni Gavin. Maingat na dinampot niya ang bag sa sofa at halos patingkayad na lumabas na ng silid upang hindi makagawa ng anumang ingay. Naabutan niya si Gavin sa labas ng pintuan ng kwarto, nakatayo at matamang naghihintay. Nang makita siya ay agad siya nitong mahigpit na niyakap na parang noon lang sila muling nagkitang dalawa. Puno ng panunukso ang mga mata ng binata habang may kakaibang ngisi sa kanyang labi kung kaya naman sinamaan siya ng tingin ni Bethany na biglang naalala ang kabulastugan na ginawa nilang dalawa sa loob ng banyo na tanging sila lang ang nakakaalam.“Huwag mo nga akong tingnan ng ganyan, ikaw ang may idea noon. Napilitan lang akong sabayan ka!” defensive na sambit ng dalaga na mas lalo pang nakaramdam ng sobrang hiya kahit walang nakakaalam.“W
NAMUO NA ANG mga luha ni Bethany sa mata. Hindi niya na maintindihan ang sarili na parang biglang naging isip-bata at isa pa ay naging iyakin. Pinalo niya ang kamay ng abogado na pilit siyang pinapaharap sa kanya upang makita ang kanyang hitsura. Naiinis na naiiyak na nga siya tapos parang inaasar pa siya nito! Sobrang nagtatampo, sana hindi na lang nito sinabi iyon sa kanya dahil medyo umaasa siya. Kaya lang base sa sitwasyon ng ama, imposible talaga na papayagan siya.“Huwag na, baka magalit pa iyon si Papa. Sabihin napaka-insensitive natin. Tinaon natin nakaratay siya at may sakit. Sa sunod na lang siguro kapag may pagkakataon pa.” tugon ng dalagang hinarap na ang fruit tea niya habang nahihikbi at doon binunton ang inis, hindi niya na tinigilan pa itong sipsipin. “Subukan pa rin natin, Thanie. Malay mo naman payagan ka kasi ako naman ang kasama mo at hindi naman ibang tao. Saka, unang beses lang naman itong malalayo ka.” “Huwag na nga, Gavin. Ang kulit mo naman. Magagalit lang i
MAKAILANG BESES NA bumuntong-hiningang muli si Gavin upang ilabas ang bigat ng katawan niya sa gagawing pag-alis. Nahahati na ang isipan niya kung aalis pa ba siya o hindi na at palalagpasin na lang ang kaso. Kaya lang, kasiraan naman iyon sa pangalan.“Huwag mo na akong pahirapan, Thanie, two weeks lang naman iyon eh. Ayusin mo na ang mukha mo. Huwag ko na bang ituloy? Sabihin mo.” mahigpit na yakap na sa kanya ni Gavin. Ilang beses na pabirong pinalo ni Berhany ang likod ni Gavin. Kung sasabihin niya iyon paniguradong gagawin nga nito, kaso bilang propesyonal sa trabaho hahayaan na lang niya ito. Inilagay na lang niya ang sitwasyon nito sa kanya kaya naiintindihan niya na ito. “Bitaw na at umalis ka na. Pasalubungan mo na lang ako ng kahit anong delicacies doon.”Tinanggal ni Gavin ang yakap sa nobya at ilang beses na tumango-tango ang ulo nito.“I love you, Thanie…”“I love you too, Gavin, mag-iingat ka—”Siniil na ng halik ni Gavin ang labi ng nobya. Iyong tipong parang ayaw na
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka