ALAS-OTSO NG GABI nang magdesisyon na si Bethany na mauna ng umuwi ng penthouse. Kumain muna siya kasama ng Ginang ngunit halata sa bawat galaw niya na wala siyang gana kahit pa masarap ang kanilang ulam at favorite niya.“Ayaw mo ba talagang samahan kita?” makailang beses na tanong ni Briel sa kanya. “Huwag na. May bisita ka pa rin eh.” lingon niya kay Albert na mukhang wala pa yatang balak na umalis. “E ‘di pauwiin ko na siya para sa’yo—”“Huwag na Briel, ayos lang ako. Isasama ko na lang iyang mga kuting.” “Sige.” ani Briel na nilingon na ang isa sa mga kasambahay upang ipalagay ang mga ito sa kulungan nila. “Hija, ayaw mo bang dito na lang muna? Baka mamaya hindi umuwi si Gavin, wala kang kasama doon.” pigil ng Ginang sa kanya pero mabilis niyang iniiling ang kanyang ulo, hindi niya dapat isipin ang bagay na magpapalungkot. “Hindi na po. Ang sabi naman niya sa akin ay uuwi siya. Panghahawakan ko na lang po iyon.”Napahinga na lang nang malalim doon ang Ginang. Kahit anong pig
HANGGANG PAG-AKYAT NI Bethany ng penthouse ay nakangiti pa rin siya. Naririnig pa rin kasi niya ang driver ng mga Dankworth na tinatawag siyang Mrs. Dankworth. Hindi pa ma-absorb ng katawan niya ang pagbabagong iyon. Pagkapasok niya sa loob ay pinakawalan niya ang mga kuting mula sa bitbit niyang maliit na cage na kinalalagyan nila. Binuhay niya ang lahat ng ilaw na nagbigay ng liwanag sa kabuohan ng tahimik na bahay. Matapos noon ay kumuha siya ng malinis na tubig para sa mga pusang nagsimula ng maglakad sa sala at amuy-amuyin ang buong paligid. Inilabas rin ni Bethany ang cat litter ng mga ito at ang lalagyan ng kanilang pagkain. Nilagyan niya muna sila doon ng ilang treats bago siya nagdesisyon magtungo ng master bedroom upang maligo at magpalit ng kanyang suot na damit. “Anong oras kaya uuwi si Gavin?” tanong niya sa kanyang sarili na sinipat na ang oras, “Baka maya-maya lang iyon.”Nilibang ni Bethany ang kanyang sarili sa pag-e-scroll ng cellphone. Nang hindi pa siya nakuntento
PAGKATAPOS NG MAINIT na tagpong iyon ay agad ng nakatulog si Gavin. Hindi naman siya kinulit ni Bethany na hinayaan na lang na magpahinga. Nang bumangon ay hindi nakatakas sa kanya ang tusok ng karayom nito sa bisig. Hindi nagsisinungaling si Albert, pero hindi dahilan iyon upang awayin niya ang asawa at pagtaasan ng boses. Habang natutulog ang asawa ay inabala ni Bethany ang kanyang sarili sa mga kuting. Nagluto na rin siya ng kanilang pagkain. Ginising niya si Gavin bandang alas-tres ng hapon. Matapos na mag-inat ay lumabas na ang lalaki upang kumain na. “Hindi na kita hinintay. Gutom na kasi ako kaya nauna na akong kumain.” Sinabi iyon ni Bethany habang kinukuhaan niya ito ng malamig na tubig sa fridge. “Siya nga pala, wala ng laman ang fridge mo. Kailan tayo pupunta ng market? Wala na tayong kakainin.” Nagsimula na si Gavin kumain. Halatang nag-iisip ng isasagot kay Bethany. “Mamaya. May night market pa naman kasi weekend. Feeling ko naman hindi rin magtatagal tayo sa mansion
PANAY ANG HALIK ni Bethany habang lulan ng sasakyan sa leeg ni Gavin habang nagda-drive ang abogado patungo ng kanilang bahay. Panibagong ugali na naman iyon ng kanyang asawa na kanyang nakita ngayong araw. Syempre, nang dahil sa ginagawa nito ay hindi niya mapigilang tigasan. Ikaw ba naman ang simpleng romansahin ng iyong asawa, hindi magre-react ang iyong katawan? Ilang beses na siyang napabuntong-hininga. Pilit kinakalamay ang sarili niya. “Mrs. Dankworth, hindi mo ba nakikitang nagmamaneho ako?” patanong na saway niya na dahil di na niya kinakaya.“Eh kasi naman, kulang na kulang iyong time. Magdamag kang nasa labas kagabi. Hinintay kaya kitang umuwi!”Ang buong akala ni Gavin ay nagkaintindihan na silang dalawa tungkol doon, tapos ngayon may pa-throwback ito?“Mrs. Dankworth—” “Kung umuwi ka agad kagabi, e ‘di malamang na-satisfy na ako!” pagputol nito sa kanya sa seryoso pang tono.Napakurap na ng kanyang mga mata si Gavin. Nakikipag-away ba sa kanya ang asawa? Akala niya tala
WALANG GATOL NA SUMANG-AYON ang kanilang mga magulang sa naging pahayag ni Bethany kung kailan niya gustong makasal kay Gavin. Hindi na rin sila nag-ilang usap pa dahil nasa hustong edad na rin naman ang mga anak. Gumawa ng group chat si Mrs. Dankworth at isinali doon ang dalawang pamilya just in case na may kailangan siyang itanong sa kanila. Inako ng mga Dankworth na sila na ang bahala sa lahat. Tradisyon iyon ng kulturang Pilipino na paunti-unting nawawala sa paglipas ng panahon, na kahit alta ang kanilang pamilya at parte na ng makabagong henerasyon ay gusto pa rin nilang sundin. Hindi na kailangan pang mag-effort na gumastos pa ng pamilya ni Bethany. Hindi sa minamaliit nila ang pamilya nila, gustong iparanas ng mga Dankworth na napakaswerte nila sa magiging manugang. Ang padre de pamilya ng kanilang pamilya ang nag-suggest noon na siyang gusto rin ni Mrs. Dankworth gawin. Hindi na makapaghintay pa ang Ginang na mamili ng kanilang magiging souvenir sa mga pupunta ng kasal. Ultimo
NANDILAT NA ANG mga mata ni Bethany sa konklusyon na narinig mula sa panig ni Gavin. Ano? Buntis? Siya? Imposible ang bagay na iyon. Kung buntis siya, malamang ay nagsusuka na siya. Hindi naman siya nagsusuka. Lamon nga siya nang lamon. Sa pagkakaalam niya, walang ganang kumain kapag buntis. Umaarte lang talaga siya. Walang ibang ibig sabihin ang bagay na ‘yun. Sa puntong iyon ay nanuyo na ang lalamunan ni Bethany. Pakiramdam niya ay biglang uminit ang kanyang mukha. Pinaypayan na niya iyon gamit ang kanyang isang palad kahit pa nakatutok naman sa kanya ang aircon ng sasakyan ni Gavin feeling niya ay ang init ng buong pakiramdam niya. Lihim na natawa si Gavin sa reaction ng kanyang asawa. Malamang niloloko lang naman niya ito. Tinitingnan niya kung matataranta ba.“Huwag ka ngang magbiro ng ganyan, Attorney! Hindi ka na nakakatuwa!” “Bakit? May asawa ka naman. Anong ikinakatakot mo? Sa tingin mo hindi kita mabubuntis? Hindi iyon maaari. Hindi ako baog—aray ko naman, Mrs. Dankworth!”
NAKANGITI SIYANG PINANOOD ni Bethany habang nakasuot pa ito ng apron. Cute na cute ang babae sa hitsura ng kanyang asawa. Masusing pinanood muna ni Gavin ang paraan kung paano magluto ng adobong pusit online. Wala kasi siyang talent doon. Para sa kanya ay hindi naman iyon naging mahirap, kaya lang nainis siya ng maluto na ito sa reaction ng kanyang asawa. Excited na pinanood niyang tikman na iyon ni Bethany. Alam niyang hindi masarap ang luto niya, pero dahil mahal naman siya ng asawa kaya baka kahit na hindi masarap iyon ay sasabihin ng asawa niyang masarap.“Hindi masarap.” tahasang pula ni Bethany ng tikman na nito ang sabaw pa lang ng adobo.Ngumiwi pa si Bethany upang ipakita ang reaction niya sa asawa. Sa pagkakataong iyon ay napawi na ang mga ngiti ni Gavin. Hindi na siya natutuwa. Wala man lang katiting na appreciation ang asawa kahit pa sabihin na totoo ngang hindi nga iyon masarap. Oo na, hindi masarap pero sana man lang kahit kaunti ay pinagtakpan man lang ito ng kanyang as
NAKAAWANG NA ANG bibig na napaatras nang bahagya si Bethany sa ginagawang tahasang pagbibintang ng asawa sa kanya. Natatandaan niya na hindi naman siya ang unang humalik noon sa kanila kundi ang asawa, kaya bakit siya ang may kasalanan? Basically, ito ang gumahasa sa kanya at hindi siya. Pero malamang ay hindi niya maaalala iyon. Mukha ngang hindi nito natandaan na nangyari ang bagay na iyon, dahil kung alam nito ang lahat noon pa lang ay nabanggit na nito ang tungkol dito. Si Gavin pa? Wala sa vocabulary niya ang salitang pagpapalampas.“Ako? Ginahasa kita? Sigurado ka ba diyan sa binibintang mo?”Umalingawngaw pa ang malakas na halakhak ni Gavin sa hitsura ng asawa na parang luging-lugi pa ito sa kanya. Namula na ang magkabilang tainga ng abogado. Pilit na hinahalungkat sa kanyang isipan ang kaganapan ng gabing iyon. Lalo pa niyang minahal ang asawa.“Ayos lang iyon, Mrs. Dankworth. Hindi ko naman ikakalat.” taas at baba pa ng kilay ni Gavin sa kanya na halatang pinagkakatuwaan na m
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka