Chapter 11

Natagpuan ko ang sarili na nakatulala na nakaupo sa labas ng isang fast food chain. Kanina pa ako nakatitig sa cellphone pero wala pa akong natatawagan ni isa.

Wala naman kasi talaga akong mapupuntahan. Ni hindi ko kayang magrenta ng isang kakarampot na silid para matulugan sa gabing ito dahil sa wala na talaga akong pera.

Said na said na ako. Wala nang naiwan ni isang patak kaya para na akong pulubi na nakatungko sa labas at kulang na lang ay itaas ang kamay para mamalimos.

Kinagat ko ang dila at nagmura. 'Langyang buhay naman ito, ano. Kung akala ko ay naranasan ko na ang nasa pinakaibaba, pinatunayan lang ng sitwasyon ko ngayon na may mas ibababa pa ako.

"Tangina," bulong ko at tumingala sa madilim na langit. "Lord naman, kotang-kota na ako sa mga problema. Please, chill lang po tayo, ha. Medyo humihina po kasi ang kalaban."

Nagbuntunghininga ako at muling tumitig sa cellphone. Hindi ako pwedeng makitulog kay Barbie dahil tulad ko, may family problem din na kinakaharap ang maton na