“Come in.”
“Sir.”
We are in the office and he is my boss here not a father that’s why all of us are required to call him sir.
The office are wide and spacious. Masyadong minimalist ang design at puro black and white ang kulay ng paligid. Typical dad’s style.
Dad is busy scanning documents. Lumapit ako sa may table niya. I remained standing waiting for him to tell something.
“You will be under Sophia's supervision. saad nito kasabay ng pagpasok ni ate sophia sa opisina.
“Don't worry, sir. Ako na ang bahala sa kanya,” ani ate. “This is the papers yoy are asking.” May inabot na envelop si Ate kay dad.
“You may go.”
Tumango lang kami at sabay nang lumabas ni ate sa opisina.
“Welcome to the real world,” saad ni ate sophia habang naglalakad kami patungo
Naka simpleng high waist skinny jeans and black top pair with five inches heels. I also have small sling bag. Now, I am ready. Michelle already called me that she's near. Pero hanggang ngayon wala pa rin s'ya. “It's already 7 o'clock in the evening” I whispered to my self as I checked my watch. I was about to sit on the sofa when I heard a car beeping outside. I picked up my bag. I sighed deeply before I walk out my room. I saw a familiar red car in front of our gate. Nanginginig ang mga paang lumakad ako papalapit dito. Kaninang umaga pinagpasyahan kong kalimutan ang lahat nang nangyari ng nakaraang gabi nagawa ko naman dahil naging abala ako sa maghapong trabaho ngunit hindi ko inaasahan na babalik agad si Michelle. Now, I realize that I can’t forget what happened but I will do my best to keep it as a secret. I am not yet ready face her dahil sariwang-sariwa pa sa alaala ko ang lahat pero wala na akong choice. “Act normal,” bulong ko sa sarili ko. Sigurado naman ako na walan
My alarm clock keeps ringing but I am too lazy to get up. Sanay na akong magising before six pero ngayon mabigat ang pakirdam ko. Tila gusto ko na lang humilata sa kama maghapon. Antok na antok pa rin ako kahit maaga naman akong natulog kagabi.Ilang araw ko na itong nararamdaman. Lagi akong tinatamad kumilos at masyado akong antukin. Siguro napapagod lang akong masyado sa trabaho. It’s almost two months since I started working and we are always busy in the office. Laging tambak ang trabaho, idagdag pa ang mga extra works na binibigay sa akin ni Dad.“Rebecca, hija?” It's Nanay Belen knocking on the door.Tamad na tamad na bumangon ako sa aking kama at binuksan ang pinto.“Nana...” pupungas-pungas na saad ko.“May sakit ka ba? Mag-a-alas syete na pero hindi ka pa bumabangon,” nag-aalalang tanong nito bago dinama ang aking noo.“Okay lang po ako medyo tinatamad lang talaga akong buma
Tuluyan na akong kinain ng kaba. Dad was standing in the middle of the door with a poker-faced. “Follow me,” saad nito at tumalikod na. Nanlalambot ang mga binti na wala na akong nagawa kundi sumunod dito. Nadaanan ko pa si ate sa dining table na nagtatanong ang mga mata ngunit wala akong oras para sagutin siya. “Who is the father?” agad ay tanong ni dad nang makapasok ako sa study room. Nakatayo ito sa gitna habang madilim ang aura na nakatingin sa akin. “Dad...” Kinakabahan ako ng todo. Medyo nanginginig ang tuhod ko ng lumapit ako sa kanya. “I am asking you Rebecca. Don't test my patience,” may diin ang bawat salitang binibitawan nito. “I-i a-am s-sorry, dad,” nanginginig na saad ko. Tuluyan ng tumulo ang luha ko. Alam na niya. He knows that I am pregnant. Hindi ko na maitatago pa. “I don't need your sorry. I want to know who is the father. Akala mo ba maloloko mo ang lahat at maitatago ang ipinagbubuntis mo. Hindi ako tanga gaya ng inaakala mo. May mga mata ako sa inyong
“That's my story,” saad ko ng matapos kong ikwento kay Margarita ang nakaraan ko.For the first time I opened up about my past. Hindi naman mala-telenobela ang buhay ko pero natatakot pa rin akong malaman ng iba ang kwento ko. Hindi naman kasi mauunawaan lahat ang nagawa ko. Aksidente ang nangyari sa amin pero nagbunga iyon na maaring makasira ng relasyon ng iba.“Now I completely understand your dilemma. You are still an amazing woman in my eyes” she said with a warm smile. “Hindi mo sinasadya ang nangyari pero inako mo ang lahat. Hinayaan mong itakwil ka ng tatay mo, sinalo mo 'yung sakit at hirap para lang hindi makasakit ng iba.”Dahil kasalanan ko ang lahat. Siguro kung hindi ako naglasing ng gabing iyon walang nangyari pero may pagsisi man masaya pa rin ako na dumating sa buhay ko ang kambal. Hindi ko man inaasahan ang pagdating nila pero sila ang nagbigay ng kulay sa buhay ko.“Isa lang naman an
“Good vibes lang, manifesting more customer please,” bubulong-bulong ni Margarita habang nag-aayos siya para sa pagbubukas namin. Lunes na naman kaya paniguradong magiging busy kami. Kadarating ko pa lang. Hinatid ko muna ang kambal sa eskwelahan nila bago dumiretso sa botique. I owned a fashion brand, Psyche. We sell wedding gowns. This is my dream before. Pangarap na sinantabi ko dahil iba ang gusto ni dad. I want to be a fashion designer, a wedding gown designer to be exact and my own brand but dad, disagreed. He wanted me to take business course and to please him I followed what he wants. Mahilig akong mag-desinsyo ng mga wedding gowns. I want to see the beautiful smiles of every girls wearing the gown I designed for their special day. Kaya nang maibenta ko ang kotseng niregalo ni Tita Cordelia noon. Ginamit ko ang natira upang simulan ang pangarap kong naudlot dahil mas pinili kong sundin ang gusto ni Dad. Mahirap sa una lalo na at may mga anak ako pero nagawa kong pagsaba
I dashed to the principal's office. I noticed my twins and another child sitting next to her mother.I worriedly approached my children to check on them. "Are you okay?" I inquired. They both nodded.“Are you sure?” paniniguro ko pa sa kanila. They nodded again.“Ang anak mo ang nanakit. Kaya malamang okay lang sila,” singit ng babaeng nandoon bago ako inirapan.Gusto ko siyang sagutin pero pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Nandito ako para sa mga anak ko hindi para maging maldita gaya ng babaeng nasa harapan ko.“Ms. Rodrigo, I called you because your twins pushed and punched their classmate,” pagbabalita ng principal at tumingin sa mga anak ko na tahimik na magkatabing nakaupo sa isang tabi.I looked at her apologitically. “I am sorry, Ma’am, but may I know what excatly happened?”Hindi sa bias ako pero kilala ko ang mga anak ko. Hindi palaaway ang kambal l
“Hindi kana sana nag-abala pa, pasensya na,” paumanhin ko bago ito binigyan ng ngiti. “Medyo napa-trouble lang ang kambal pero okay na.”I understand that he is preoccupied with his work. Calvin is an engineer who runs his own construction company. Tapos nagagawa pa niyang mag-abala para dalawin ako at ang kambal palagi. Alam kong boss siya pero sobrang busy niya kaya minsan nahihiya na ako sa kanya.“I am not busy and I really have a plan to visit you. May importanteng bagay sana akong sasabihin. Kaso nalaman kong napa-away nga raw ang kambal laya hindi ko maiwasang mag-alala,” paliwanag nito. Bumaling ito sa kambal. “Kids, what happened? Okay lang ba kayo?”Sabay namang tumango ang kambal.“We are fine, Tito. But Mommy is worried. Promise we will not fight with someone again,” Cupid said and raised his right hand as a pledge.“You better be. So just tell me next time, to make your
DWAYNE"Any news?"Cohen is on the other line. He called me, and that was the first thing I asked."Yes, I found her."I smiled. "That’s good. I need her information. "“Give me a day.”“Okay, I want it by tomorrow morning.”"No problem.""How about the project?"I am planning to expand my business by building a new commercial space in San Antonio. That's my real purpose when I went there, but someone caught my attention.“We have a little problem, but don't worry. This is easy peasy. I can handle this,” he bragged."Okay," I said before I hung up.While glancing at the ring I'm wearing, a smile appears on my face."You won't be able to get away this time," I mumbled as I stood up and walked out to my office for a meeting.MARGARITAI was humming while checking the wedding gown that our client will going to pick