Chapter seven

Nang matapos na magbihis si Oliver ay kumatok siya sa pinto ng kwarto ni Abigail.

Habang si Abigail ay nakaupo sa kanyang kama at nagbabasa ng libro na bago niyang bili, narinig niya na may kumakatok sa pinto kaya agad siyang tumayo at pinagbuksan ito.

Si Oliver pala ang nakatayo sa labas at tapos na itong magbihis.

"Can i talk to you now?" Tanong nito sa kanya kaya agad naman na tumango si Abigail.

"Tara sa library, doon tayo mag-usap." Sabi nito kaya agad na tumango si Abigail at sumunod dito.

Kahit naka-simpleng damit lang ito, puting t-shirt at khaki pants lang ang suot ay tila isang modelo ang lalaki sa paningin ni Abigail.

Hindi nga maikakaila na napakagwapo nito, tindig pa lang at ang paglalakad nito ay makalaglag panty na.

Dahil sa mga naiisip ni Abigail ay bahagya niyang kinurot ang kanyang braso, hindi siya dapat nag-iisip ng mga ganitong bagay sa ngayon.

Nang makapasok sila sa library na opisina na rin nito ay pinaupo na siya ni Oliver.

"Well, i want to tell you something that i know it's important to us since we're married." Simula ni Oliver kaya napatingin si Abigail dito.

"Oo, ano ang sasabihin mo?" Naitanong na lang ni Abigail dito.

And when Oliver told her about his personal matter, she was shock but at the same time relieved.

May anak na si Oliver Rosenthal.

Gulat man at hindi alam ni Abigail kung ano ang sasabihin dito, kaya napakuyom na lang siya ng kamao.

"Hindi ko naman intensyon na itago sa'yo ito. I just want to make sure na kung sakali man ay kung tatangapin mo ito." Bulong ni Oliver, kaya napatitig siya sa lalaki.

So isa rin ito sa mga dahilan kung bakit pinakasalan siya nito, pero ano pa nga ba ang magagawa niya?

"I mean, hindi ako galit o anuman. Nagulat lang ako." Sabi ni Abigail na nahanap ang boses niya.

Totoo ang sinasabi niya, hindi siya galit o nagtatampo man.

May dahilan naman ito para itago ito, wala itong problema sa kanya.

"Really? Ah. I'm glad you didn't get mad." Bulong nito sa kanya kaya muling napatitig dito si Abigail.

Oliver's children are three years old and eight years old, both boys and they are living in Austria ringt now. His parents are the one who is taking care of his child.

Ito ang paliwanag ng asawa niya.

Medyo nahihiya pa si Abigail kung tatanungin niya ba ang asawa nito dati.

"If you are confused about their mother, she's already gone. She died when she gave birth to our youngest child." Paliwanag nito kay Abigail kaya tumango na lang siya.

Kung ganon patay na pala ang asawa nito, kaya pala single ito sa lahat ng pahayagan.

Well, napaka-pribado kasing tao ni Oliver Rosenthal. Kahit sa internet ay wala itong gaanong balita.

Isang bagay na makikita naman sa itsura nito o sa paraan ng pamumuhay nito.

Ang pinagtataka lang ni Abigail ay kung bakit ito nandito sa Pilipinas?

"So ngayon na alam mo na ang tungkol sa mga anak ko, sana ay huwag ka nang mailang sa akin." Sabi ni Oliver sa kanya kaya agad na tumango si Abigail.

Si Oliver ay nakahinga ng maluwag. Hindi niya nakita sa mga mata ni Abigail ang disgusto ng malaman nito na may anak na siya.

Isa kasi ito sa mga pinag-aalala niya na baka maging dahilan ito upang hiwalayan agad siya nito.

Maybe he just paranoid of thingking too negative.

"You want to see my boys?' Tanong ni Oliver kay Abigal mayamaya kaya agad itong tumango habang nakangiti.

Nilabas niya ang kanyang cellphone at saka siya pumunta sa galery.

Saka niya pinindot ang litrato ng dalawa noyang anak.

Si Abigail ay nakangiti habang nakatitig sa dalawang gwapong bata, pawang nakangiti sa litrato ang mga ito.

Kamuka nga talaga ito ni Oliver, ang kulay ng mga mata ay obvious na minana ng mga ito.

Maging ang ngiti ay kuha kay Oliver, may ilan pang litrato na kuha na kasama nito ang dalawang bata.

"They are adorable." Nasabi na lang ni Abigail.

Sa isip niya ay magugustuhan kaya siya ng mga ito? Paano kaya kung ipakilala siya nito sa mga anak nito?

Hindi tuloy maiwasan ni Abigail na makaramdam ng kaba.

"They will like you, Abigail. I promise mababait silang bata at napalaki ng maayos ng mga magulang ko." Sabi ni Oliver sa kanya.

Si Abigail ay napatitig na lang sa kanyang asawa at napatango.

Matapos na mag-usap ang mag-asawa ay bumaba na ang mga ito upang kumain ng hapunan.

Sa hapunan ay masaya pa rin na nag-uusap ang dalawa.

Ang mga kasambahay ay hindi maiwasan na mapatingin sa dalawa.

Tila natural na sa dalawa ang masayang pagkukwentuhan.

Si Abigail ay nakangiti lang habang kumakain nang magana.

Masarap kausap si Oliver, hindi niya aakalain na may sense of humor rin pala ito.

"I am planning to take you to Austria, to formally introduce you to my family." Biglang sabi ni Oliver kay Abigail.

Natigilan si Abigail at napatingin sa kanya.

"Talaga?" Tanging naitanong na lang ni Abigail dito na halata ang kaba sa magandang mukha.

"But i will not forcing you right now. Kakakasal lang natin at ayoko na biglain ka. I will wait for you." Biglang bawi ni Oliver nang makita na kabado siya bigla.

Dahil sa sinabi ni Oliver ay nakahinga ng maluwag si Abigail.

Hindi pa siya handa na makaharap ang pamilya nito, medyo kabado siya dahil sa sinabi ng lalaki.

Pero dahil binawi nito ang sinabi ay makakapaghanda pa siya kahit papano.

Nang matapos ang hapunan nila ay inaya siya ni Oliver na mag-tsaa sa lanai.

Ang mabining hangin sa gabi ay nakakapagpaginhawa sa kalooban ni Abigail.

Dahil nakaluhay ang buhok niya ay nililipad ito ng hangin.

Si Oliver ay mangha na pinagmamasdan ang kanyang asawa.

Napakaganda nito, bagay dito ang medyo kulot at mahaba nitong buhok.

Nang malaman niya ang kwento ng buhay nito dahil sa pagpapa-imbestiga niya dito.

Hindi niya maiwasan na hindi makaramdam ng awa dito.

Her family abandon her, and the worst part of her life.

Nagkaroon man siya ng pamilya pero sunod-sunuran pa rin ito sa pamilya nito, na halos buong buhay nito ay naka-depende na lang sa pamilyang kumupko dito.

This woman is amazing, the kind of woman who he knows how to keep and love.

"Can we dance?" Tumayo si Oliver ay binigay ang kamay kay Abigail medyo nagulat.

Pero binigay pa rin niya ang kamay sa lalaki at saka siya tumayo.

Niyakap ni Oliver ang bayeang niya, habang magkahawak sila ng kamay. Samantala ang isang kamay naman ni Abigail ay nakayakap naman sa baywang ng lalaki.

Dahil sa height difference nila ay inabot lang ng kamay niya ay ang baywang ng lalaki.

And then they are silently dancing in sync.

No music, just the two of them.

Listening to their own beating heart, and when Oliver suddenly start to sing.

Abigail didn't know how to breathe, she lost in his beautiful voice.

Indeed this night is wonderful.