Chapter six

Habang nasa byahe na si Abigail pabalik sa Cavite, hindi niya maiwasan na hindi mapahinga ng malalim.

Hindi siya makapaniwala na mabilis na tangapin ng kanyang mga magulang si Hazel.

At si Hazel, napakagaling talaga nitong ibaliktad ang lahat, noon pa man magaling na itong gumawa ng kwento.

Naging kaibigan niya ito dahil siya lang ang nagtagal sa ugali nito, nong highschool ay wala itong ibang ginawa kundi ang makipag-away.

Pero hindi ito ang pinupunto ng lahat, paano nalaman ng mga magulang niya na ito ang nawawala nilang anak?

"Gusto mo ba na kumain muna tayo? Tanghalian na kasi." Napatingin si Abigail kay Tristan kaya tumango siya dito.

"Okay, ikaw ang bahala." Sabi niya dito kaya huminto sila sa isang restsurant at saka na siya nito pinagbuksan ng pinto.

Nagpasalamat siya dito at napatingin sa paligid.

Habang kumakain sila ay tumawag si Oliver sa kaharap at saka tumango mula sa kabilang linya.

"Gusto mo ba siyang kausapin?" Tanong nito sa kausap saka binigay sa kanya ang telepono nito.

"Are you okay? Eat more. I will comeback before dinner." Sabi ni Oliver sa kabilang linya kaya agad siyang napatango dito.

"Huwag kang magmadali, medyo umuulan pa rin." Sabi niya dito dahil ito lang naman ang naisip niya na sabihin.

"Okay, do you need something?" Tanong nito mayamaya kaya napatingin siya kay Tristan na maganang kumakain.

"Pwede mo akong bilhan ng milktea." Sabi niya dito kaya bahagya itong tumawa at saka sumagot ng oo.

Saka na ito nagpaalam, kaya binalik na niya ang cellphone kay Tristan.

Nagpatuloy sila sa pagkain ni Tristan, at abala ito sa kung ano man ang ginagawa nito sa ipod nito.

"Trabaho ito, marami kasing nakaabang na meeting si Oliver kaya ako na ang gumagawa ng iba pa." Sabi nito naarahil ay naramdaman na nagtataka siya sa kung ano ang ginagawa nito.

"Ah, mukha ngang lagi siyang abala. Napansin ko na marami siyang trabaho." Sabi niya sa lalaki na napatingin sa kanya, tumango ito at saka nagpatuloy na kumain.

Nang makauwi sila ay tumawag ang ka-trabaho niya at nalungkot ito sa pag-resign niya.

"Wala na kaming mabait na amo." Sabi ni Lyka kaya napangiti lang ng bahagya si Abigail.

Balak niya na i recruit ito kung sakali man na magkaroon siya ng sariling cafe, pero nagdalawang isip siya.

Baka magalit sa kanya ang kanyang ama, sigurado siya na hindi ito matutuwa.

Umakyat sa taas si Abigail upang magbihis at ayusin ang kanyang mga gamit nang maabutan niya ang dalawang katulong na nandito sa kwarto niya.

"Bakit kaya biglaan na nag-asawa si Sir Oliver? Mukha naman na bata pa ang babae at sabi ni manang masama ang ugali nito." Ito ang narinig ni Abigail, napakunot siya ng noo at napahalukipkip.

Hinayaan niya na mag-usap ang dalawa ng ilang sandali.

Pero nagulat ang dalawa nang lumabas na ito, dala ang panlinis at halos hindi makatingin sa kanya.

"Next time, huwag kayo bastang maniwala sa kung ano ang sinasabi lang kung sino." Nakangiti niyang sabi sa dalawa. Agad na tumango ang dalawa at saka nagmamadali na umalis.

Napatingin si Abigail sa kwarto niya at napailing na lang.

Wala naman nabago sa mga gamit niya, pwera lang sa flower vase na nakalagay sa gilid ng bintana niya.

Maayos na itong nakalagay sa isang maliit na lamesita.

Ang ilan sa gamit niya ay nakalagay pa rin sa paanan ng kanyang kama.

Nagbihis muna siya bago ito ayusin, at ginugol niya ang ilang oras sa pag-aayos ng mga damit na pinamili nila ni Oliver.

May sarili siyang walk in closet, malaki ito at maraming pwedeng paglagyan sa mga gamit.

Ang ilang piraso ng kanyang sapatos at sandals ay inayos niya sa shoes section.

Ang ilan sa mga bag naman niya na anim na piraso ay inayos niya naman sa bag section.

Samantala ang mga ilan sa mga libro niya ay nilagay niya ng maayos sa open cabinet na nakalagay sa gilid ng kanyang kama.

Ang mga bagong damit na binili ni Oliver sa kanya ay maayos niyang hinanger sa clothes section.

At nang makita niya ang ginawa niya ay napangiti siya. Marami pang space dahil hindi naman siya mahilig sa maraming damit.

Naalala niya ang kwarto niya sa kanilang bahay, maliit ito at sakto lang sa kanya.

Puro rin pinaglumaan ng ate niya ang ilan sa mga gamit doon, lalo na ang cabinet niya.

Napaupo siya sa kama niya at napahinga ng malalim. Oo nga pala ngayon lang niya naisip na kung paano siya tinuring na iba ng kanyang ina.

Ang kanyang ama ay anak na totoo ang turing nito sa kanya. Katulad ng kuya at ate niya.

Pero si Cordelia Navarro ay iba na ang turing nito sa kanya noon pa man, walang pinagbago mula noon hanggang ngayon.

At ngayon na nahanap na nila ang nawawala nilang anak, walang iba kundi si Hazel sigurado siya na wala na siyang puwang sa tahanang iyon.

Napatingin si Abigail sa kanyang cellphone at napahiga dahil sa nakaramdam siya ng pagod.

Nangangalay rin ang kanyang leeg at mga braso.

Dalawang oras rin pala siyang nag-ayos ng kanyang mga gamit.

Dito may kumatok sa pinto niya kaya inayos niya ang sarili saka pinagbuksan ang kung sino man ito.

Pero pagbukas niya ay si Oliver Rosenthal ang tumambad sa kanya.

"Hi, mukhang busy ka." Sabi nito sabay pakita sa kanya ng dala nitong milktea.

Niluwagan niya ang pinto at pinapasok ang lalaki. Kinuha niya ang pasalubong nito at agad na napangiti.

Classic boba, ang paborito niyang flavor.

"Salamat dito. At nag-ayos kasi ako ng mga gamit ko." Sabi niya dito na tinabi ang ilan sa mga karton na hindi pa niya nililigpit.

"Ganon ba." Sabi na lang nito na inikot ang paningin sa paligid.

"Did you like your closet area? It is big enough or small for you?" Magkasunod nito na tanong kaya napailing lang siya.

"Seryoso ka ba? Kasing laki na ito ng silid ko sa bahay Oliver." Sabi niya sabay tawa. Pero napatigil siya nang mapagtanto ang sinani niya.

Medyo naging masigla ang inasta niya dito na tila close na sila.

"Sorry." Bulong niya dito.

"It's okay, i never thought that you are really pretty when your smiling." Sabi nito kaya namula ng husto ang kanyang pisngi.

Dahil naka-suit pa ito ay nagpaalam na muna ito na magbibihis na kaya tumango siya at muling nagpasalamat sa lalaki.

Samantala si Oliver ay hindi mapigilan ang hindi mapangiti, napakaganda talaga nito kapag nakangiti.

Isang bagay na gustong-gusto niya na nakikita sa babae.

Pero gusto niyang maging totoo na dito, kaya balak na rin niyang sabihin dito ang totoo.

Isa sa mga dahilan lung bakit kinakabahan siya dahil hindi niya alam kung ano ang magiging reakyson ni Abigail.