Ikalimang Kabanata: Oh, honeymoon?

NAPASINGHAP ako nang bigla'y i-upo ako ni Lance sa malambot na kama ng silid na pinagdalhan niya sa akin. Nakatayo siya sa harapan ko't nag-u-untie ng kaniyang maroon necktie.

Napalunok ako. Kanina sa kotse'y nakatulog na ako sa sobrang pagod. Hindi ko rin alam kung ilang oras akong nagpahinga sa posisyon na 'yon. Basta ang alam ko'y binuhat niya ako papasok sa isang malaking bahay, no, mansion na ata ang tawag doon.

Wala akong nakitang tao sa salas o sa kahit saang parte ng bahay-o baka mayro'n kaso'y tulog na. Nakakapit ako sa leeg niya kanina habang paisa-isa niyang inihahakbang ang mga paa paakyat sa matarik na hagdan.

Hindi ko inaasahan na gagawin niya ang bagay na 'yon, I know this is our honeymoon pero kasi-it's not part of the rules we've talked about.

Ngayo'y ang puting coat naman niya ang kaniyang inalis at inilapag lang sa ibaba. Bakat na bakat ang matitigas niyang abs sa pang-ilalim na damit na iyon.

Oh, sh*t.

Napakapit ako sa dulong bahagi ng kama, bigla-bigla ang pag-init ng aking katawan kasabay nang panunuyo ng aking lalamunan.

Lumapit siya sa akin at itinukod ang mga kamay niya malapit sa kinapu-puwestuhan ng aking mga hita. Nagkatapat ang aming mga mukha dahil do'n.

Nagpakurap-kurap ang aking mga mata, para kasi akong maduduling sa lapit niya. Konti na nga lang ay magkakadikit na ang aming mga ilong.

"So, this is our honeymoon." Napapikit ako nang dumaan sa may tainga ko hanggang sa ilang parte ng leeg ko ang mainit niyang hininga.

Nakiliti ako.

Mayamaya'y nai-kapit ko nang mahigpit ang aking mga kamay sa bedsheet. Tila ako sinilaban sa init na naramdaman ko nang idampi niya ang kaniyang labi sa leeg ko pababa hanggang sa aking balikat.

Oh. . .

Hindi ko na alam ang sumunod na mga nangyari, pakiramdam ko'y nawala ako sa tamang pag-iisip pansamantala.

Lance began to undress me, nagmistula akong maynika na hindi makakilos habang hinuhubaran upang palitan ng damit ng nagmamay-ari sa akin. "Lance-"

Ni-hindi ko rin nagawang ituloy ang sinasabi ko dahil. sinunggaban na niya agad ang aking labi. Hindi kaagad ako nakatugon sa ginawa niya, na-estatwa ako sa aking kinau-upan habang nakamulat ang mga mata't pinagmamasdan ang kilos niya.

He's damn hot, nakapikit pa ang mga mata niya na tila ninanamnam ang ginagawa sa akin.

Then, I just realized his hands are starting to feel my body. He was like a painter, brushing and doing every strokes to make the masterpiece beautiful.

Kinapa niya pa ang aking kamay at tinuruan iyon nang dapat na gawin ko rin sa kaniya. He wanted me to feel his hard muscles and biceps, which is what I did.

Ngayo'y nagawa ko nang tumugon sa kaniyang mga halik. Kusa na ring kumilos ang mga kamay ko patungo sa sinturon ng suot niyang pang-ibaba, hanggang sa naalis ko 'yon ng tuluyan.

"Good job." Bulong niya.

Mas lalo akong kinabahan sa sinabi niya, bumilis pa lalo ang pintig ng puso ko. Na-excite ako sa pu-puwedeng mangyari. Hindi ko lubos akalain na isang guwapo, mabango at matipunong lalaki ang magiging asawa ko.

Lance is just to perfect for the husband role.

"This will not be our first time so you must be ready." Lance told me as he began to take of his pants. . .then his brief.

My eyes got widened the moment he throw the last piece of clothes he have-

. . .

"HEY woman!"

Napakurap ako nang may biglang pumitik sa may noo ko.

It was Lance who was busy taking off his shoes. Nakaupo ako no'n sa malambot na kama ng silid. He escorted me her a while ago, pagkatapos ay nag-daydream na ako?

Shocks nakakahiya.

Bahagya kong tinampal ang mukha ko dahil doon.

'Yong totoo, ano ba ang nangyari? What was that scene? Napapadyak pa ako, pinagnanasaan ko ba siya?

"What's with you? Kanina ka pa tuliro riyan." Natapos na ni Lance na matanggal ang sapatos niya't maging ang suot na coat. Bakit gano'n kabilis siyang nakapagpalit?

Umiling-iling ako bilang sagot sa kaniya. "You're weird," aniya. "Change your clothes, ilalabas ko ang damit mo."

Sinundan ko lang siya nang tingin habang naghahanap nga ng maipampapalit ko sa mahabang trahe de boda na aking suot. Sa huling pagkakataon ay pinasadahan ko nang tingin ang aking sarili.

'Kasal na nga talaga ako, may-asawa't pamilya at magkaka-anak na.'

"Here." Nakabalik na si Lance sa may harapan ko't inilapag sa aking tabi ang pares ng pantulog na kulay puti.

"S-salamat." Naiilang pa rin ako sa kaniya hanggang ngayon. Nahihirapan akomg tumingin sa mga mata niyang tila umuupos sa akin tuwing nagkakasalubong ang aming mga mata.

"Okay." Tumalikod na siya't nagsimulang maglakad patungo sa pintuan na ikinangunot ng noo ko.

"S-san ka pupunta?" tanong ko sa kaniya.

"I'll go and have some rest."

"Saan?" tanong ko ulit.

"Guestroom, I think?"

Nanlaki ang mga mata ko sa isinagot niya, so iiwan niya ako mag-isa sa silid na 'to? Eh, first time ko sa place na 'to at hindi ko kabisado ang kuwarto, mahihirapan akong makatulog kapag gano'n.

"Ha? Hindi ba puwedeng dito ka na lang m-matulog?"

Biglang sumalubong ang mga kilay ni Lance sa harapan ko. "And why would I do that? Nakalimutan mo na ba ang kasunduan natin?"

"Hindi ko nakakalimutan ang napagkasunduan natin, okay? Ang akin lang kasi. . ." Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi bago ipinagpatuloy ang sinasabi ko kanina.

"Natatakot ako mag-isa rito."

Hinintay ko ang isa-sagot niya sa sinabi ko. Sana naman ay pumayag siya, kahit ako na lang sa ibaba at siya rito sa kama basta may makasama lang ako.

"Please?" Ngumiti ako, nasa ay tumalab sa kaniya.

I saw him took a deep breath.

"Okay fine. Babalik ako after mo makapagbihis."

Tila lumundag ang puso ko sa galak sa sinabi niyang iyon. Nabunutan ako ng tinik sa dibdib sa sinabi niya.

"Thanks."

"Sige na bilisan mo na." Nag-iba ang tono ng pananalit niya, parang naasar na ata siya sa akin ha.

"Oo na. 'Wag ka nang magsungit. Pero bago ka umalis puwede isa pang favor?"

. "At ano na naman 'yon?" Baling niya sa akin.

"Ahm. Hindi ko kasi matatanggal 'tong gown mag-isa. Baka lang naman puwede mong ibaba ang zipper sa likuran?"

Alam ko namang sobra-sobra na ang hinihingi ko sa kaniya pero kasi talagang kailangan mo ng tulong sa bagay na 'to.

Hindi na siya nagsalita't lumapit na sa akin. Dahan-dahan nga niyang ibinaba ang zipper niyon.

Pero ba't hindi pa rin niya binibitiwan?

"O-okay na?" tanong ko.

"Y-yeah d-done." He said pagkatapos ay tinalikuran na ako. Dire-diretso na siya palabas ng silid, ni-hindi lumingon o nagpaalam sa akin.

"Ano'ng nangyari do'n?" pagtatanong ko sa aking sarili.

Ngunit ipinagkibit balikat ko na lamang 'yon at sinimulan nang mag-ayos ng sarili.

Sooner or later ay babalik na siya, ayoko na sanang maabutan pa niya akong gising pag nagkataon.

Bukas ko na lang siya ulit kakausapin at haharapin bilang si Mrs. Benedicto — again.