Kabanata 43 - Susi

“Kaya mo bang ipangako?” Inulit muli ni Lolo Dante ang kaniyang tanong kay Enrico.

Agad na tumango si Enrico, “Yes, Lolo. I promise you.”

"Okay." Tuwang-tuwa ang matanda at masayang ngumiti: "Kung gayon ay makatitiyak si lolo. Go and call Carmina in.”

Dahan-dahang tumayo si Enrico at lumabas ng ward upang papasukin si Carmina.

Maya maya lamang ay pumasok na si Enrico at kasunod nito si Carmina. Sa pintuan, desperadong pinunasan niya ang kanyang mga luha. Alam niyang gustong makita siya ni lolo na tumatawa, at ayaw siyang makita na umiiyak.

Kaya kailangan niyang magpigil, hindi siya maiiyak, hindi siya dapat umiyak.

Nakita niya mula sa pintuan ang nakapikit na mga mata ng kanilang Lolo Dante, ngunit napakapayapa ng mukha nito. Kailangan niyang pakalmahin ang kaniyang sarili at huwag ipakita sa matanda ang nararamdaman nitong kalungkutan.

Matapos tuluyang maisaayos ang kanyang kalooban, ngumiti si Carmina ng pilit, lumakad papunta sa gilid ng matanda at hinawakan ang kamay nito.

“Lolo,