KISS

Hindi ako magkamayaw kung paano ko pagpapakalma ng puso ko nang tuluyan na siyang makalapit sa akin. Akala ko ay may sasabihin siya kaya siya lumapit ngunit iba pala ang plano nitong gawin. Walang sabi-sabi niya akong binuhat saka mabilis na tumalon. Agad kong ipinikit ang mga mata saka agad na nangunyapit sa leeg nito. 

Nang maramdaman ko ang tila pag-ugoy namin ay agad kong iminulat ang mga mata. Doon ko nakita ang dahilan ng marahan naming pag-ugoy. Narito kami sa bangkang nakadaong sa may bantilan na hindi kalayuan sa parang. Mahahalata naman sa bangka na hindi ito masyadong gamit dahil makinis pa ang pintura nito. Nakukulayan iyon ng brown maski ang sagwang naroon ay ganoon din ang kulay. Malinis din iyon at may kalaparan. Hindi katulad ng ibang mga bangka na ginagamit pangingisda, na makitid ang mahaba. Ito ay malapad at may kaliitan. Wala ring makikita doong mga kagamitan sa pangingisda. Marahil ay ginagamit lamang ito sa pamamasyal sa maliit na look na iyon. Tila kasi nakakaakit ngang mamasyal doon lalo na at kitang-kita ko mula sa kinalulugaran namin na napapalibutan iyon ng mga parang na natataniman ng mga moonflowers sa iba't ibang kulay. Nakakamangha ang lugar na ito. Napaka-romantic.

Natigilan na naman ako sa naisip. Hindi kaya napapansin ni Kieran ang ambience dito? Masyadong romantic na tila sinasabi ng kapaligiran na nababagay lamang iyon sa mga magkakasintahan. Nakapagtatakang dito niya ako dinala. Hindi kaya--

Nanlalaki ang matang napatingin ako dito. Magsasalita na sana ako nang bigla siyang naupo habang kalong pa rin ako sa mga bisig niya. Lahat na yata ng dugo ko sa katawan ay umakyat na sa ulo sabayan pa ng walang humpay na paglagabog ng puso ko.

"T-teka, K-kieran!" magkandautal na sabi ko sa kanya. 

Mabilis akong kumawala sa kanya ngunit hindi pa ako tuluyang nakakalayo ay hinigit na niya ako pabalik. 

"Huwag kang malikot, Yue, kung ayaw mong tumaob tayo," babala nito ngunit hindi ako nakinig.

Kusang nag-react ang katawan ko at nagpumiglas sa kanya. Nagdulot iyon ng malakas na pag-ugoy ng bangka kaya't nawalan ako ng balanse. Sunod ko nalang narinig ay ang pagsigaw nito sa pangalan ko at ang malakas na ingay dulot ng pagbagsak ko sa tubig.

Agad akong nilukob ng takot at sinubukang lumangoy bago ko naalalang hindi nga pala ako marunong. Pinilit kong magpapasag ngunit pakiramdam ko ay may mga kamay na humihila sa akin pababa na siyang nagpapabilis ng paglubog ko. Kinakapos na ako ng hininga. Dito na yata ako mamamatay. 

Kieran

Unti-unti ko ng nararamdaman ang pagkawala ng aking kamalayan. Tuluyan na rin akong hindi makahinga. Ngunit sa kabila noon ay nagawa ko pang maaninagan ang isang pigura ng taong mabilis na lumalangoy papunta sa akin. Si Kieran. Susuko na sana ako ngunit ng makita ko siya ay bigla akong nagkaroon ng pag-asa. 

Nang makalapit siya sa akin ay agad niyang hinawakan ang kamay ko at hinila palapit sa kaniya. Ilang beses na nga ba niya akong kinakabig palapit sa kaniya ngayong gabi? Hindi ko na yata mabilang. Ngunit tila hindi lang pag-asa ang nabuhay sa akin kundi ang puso ko. Na lalong tumindi ng mabanaagan ko ang takot at pag-aalalang nakaguhit sa mukha nito. Para sa akin ba ang mga iyon? Bakit? 

Tuluyan ng nagdilim ang paningin ko at tinatangay na ako sa kawalan nang may malamdaman akong malamig at malambot na bagay sa bibig ko na siyang nagbibigay ng hangin sa akin. Agad akong napadilat. Halos lumuwa ang mata ko ng makitang ang malambot at malamig na bagay pala na iyon ay walang iba kundi ang mapupulang labi ni Kieran. At binibigyan niya ako ng hangin sa pamamagitan ng bibig. Libo-libong kuryente ang mabilis na kumalat sa bawat himaymay ng katawan ko. 

Maya-maya pa ay naramdaman kong humigpit ang yakap nito sa akin. Lalong naalarma ang sistema ko ng marahang gumalaw ang labi nito. Hindi na niya ako binibigyan ng hangin kundi isa na iyong ganap na halik. Marahan. Maingat. Pakiramdam ko tuloy ay para akong isang babasaging kristal na kapag nagkamali siya ng hawak ay mababasag. Damang-dama ko rin ang kasabikan niya sa bawat paghagod ng malalambot niyang labi sa akin. Pakiramdam ko ay hinihigop ni Kieran ang buong lakas ko at wala akong ibang magawa kundi ang ipaikot sa leeg nito ang mga kamay ko. Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas para tugunin ito basta ang alam ko lang ay napakasarap ng halik nito. Hindi pa ako marunong noong una kaya ginaya ko na lamang kung paano siya gumalaw. Para namang nagustuhan nito iyon dahil bigla itong umungol kaya’t lalo ko pang pinagbuti. Tila ba may magnet ang mga labi nito at hinihila akong lalo palapit dito. 

Ganito pala ang pakiramdam ng halik. Para kang nasa cloud nine.Parang naglahong parang bula ang lahat ng bagay sa paligid ko at tuluyan ko ng nakalimutan ang kasalukuyang sitwasyon. Hindi ko rin sukat akalaing aksidente ang magiging daan para makuha ko ang first kiss ko. 

Nang bumitaw si Kieran ay mataman ako nitong tinitigan sa mga mata. Nailang na naman ako lalo na ng mag-replay sa utak ko ang pinagsaluhan naming halik. Nang hindi ako makatagal ay yumakap na ako dito at isiniksik sa leeg nito ang ulo. Naramdaman ko nalang na lumalangoy na siya paitaas. 

Uubo-ubo ako ng tuluyang makalitaw na kami sa tubig. Mahigpit pa rin akong nakayakap sa leeg ng lalaking ito na tila ba walang balak na umahon. 

“Hingal na hingal?” tudyo nito ngunit hindi ko naman nililingon. Ayoko siyang harapin. Nakakahiya. Gusto ko man din siyang soplahin ay habol-habol ko pa rin ang hininga at nahihirapan pang magsalita. 

Nang makaahon ay ibinaba niya ako sa may damuhan. Yakap-yakap ko naman ang sarili dahil nanunuot na lamig sa aking kalamnan. Si Kieran naman ay nanatiling nakatayo sa harapan ko. Walang umiimik sa amin. Hindi ko alam kung anong iniisip niya ngayon? Basta ayokong tumingin sa kaniya. Tanging sa peripheral vision ko lamang siya tinitignan dahil ayokong masalubong ang mapanudyo niyang mga mata. O kung hindi man nanunudyo ay malamang sa nagtatanong. Kung ganoon man ang nasa isip niya ay hindi kami nagkakalayo. Ako man ay maraming tanong. Mga tanong na gustong-gusto ko ng isatinig. Kung bakit niya ako hinalikan ng ganoon? Kung para sa akin ang pag-aalala at takot na nakita ko sa mga mata niya. O kaya lamang ba niya ako tuluyang hinalikan ay dahil nadala nalang siya ng pagkakataon. Bigla akong nanlumo sa naisip. Parang gusto ko ng kainin ng lupa. 

Nang umihip ang hangin ay lalo kong nayakap ang sarili. Maski ang mga tuhod ko ngayon ay nangangatog na pero wala akong balak tuminag. Hindi ko na rin magagawang makalakad. Nagtatakang napatingin ako sa balikat ko ng may nakalagay na roong jacket. Tuyo iyon, marahil ay naiwan ni Kieran sa bangka ng bigla siyang tumalon para iligtas ako. Sa pagkakatanda ko kasi ay nakasampay lamang iyon sa balikat niya. 

Kung gayon ay nakaalis na ito sa harap ko kanina ng hindi ko man lang namamalayan. Perks of being a vampire. Nagulat ako ng umupo si Kieran sa harap ko. Hindi naman ako magkandatuto sa pagbaling kung saan ng tingin huwag lamang mapatingin dito.

Napasinghap ako ng magsimula ko na namang maramdaman ang mga mumunting kuryenteng galing malamig nitong kamay sa baba ko. Wala na akong nagawa ng ipaharap niya ako sa kanya. 

“Stop avoiding me and face me,” seryosong turan nito. 

Hindi naman ako makapagsalita. Napakaraming bagay ang tumatakbo sa isip ko na hindi ko na alam kung ano ang mas iintindihin. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin kanina basta ang alam ko lang ay gusto ko ang nangyari. Oo, inaamin ko. Marahil ay bugso na rin ng damdaming pilit kong inuunawa pero hindi ko matanggap. Dahil mali ito. Hindi dapat. Galit ako sa mga bampira, pero bakit ko hinayaan ang sarili kong mahulog sa isa sa mga ito? 

Napayuko ako. Ngunit agad din akong pinatingin ni Kieran sa kanya. Concern evident in his eyes. Walang ni katiting na panunudyo roon. Gusto kong itanong kung bakit niya ako hinalikan pero natatakot akong iba ang maging sagot niya. 

Ipinikit ko ang mga mata at hinamig ang sarili. Mas mainam na iba ang isagot niya kaysa maging ugat iyon ng mas malalim pang ugnayan. 

“Bakit Kieran?” buong tapang kong tanong sa kanya. “Bakit mo ako hinalikan?”

Hindi naman ito natinag sa pagtitig sa akin na siyang unti-unting bumubuhay sa maliit na pag-asang pinipilit kong patayin sa puso ko. Ilang sandali pa itong nanahimik bago nagsalita.

“Because I want to.”

Natigilan ako sa sagot niya. Ayaw magproseso ng utak ko. Napasukan yata iyon ng tubig kaya ayaw mag-function ng maayos. O baka masyado lang nadala sa masarap na halik ng lalaking ito. Hindi. Dahil daw sa gusto niya? 

“Kung ganoon ay hahalikan mo lang kung sino ang gusto mong halikan, ganoon ba?” angil ko dito. Hindi ko mapigilang tumaas ang boses sa pagkaasar. Parang ngayon palang unti-unting napoproseso iyon ng utak ko at sa mga oras na ito ay parang gusto ko siyang sapakin. 

Gusto ko sanang kiligin ng ngimisi ito saka lumapit sa akin ngunit hindi ito ang tamang pagkakataon para doon kaya’t pilit kong hinahamig ang sarili. Aatras na sana ako palayo sa kanya pero maagap na niya akong nakulong sa bisig niya. Bigla ay parang nawala ang lamig na kanina ko pa nararamdaman. Nang akmang tatayo ako ay hinila naman niya ako. Heto na naman kami sa hilahan. 

“Why do I smell jealousy?” muling tudyo nito.

I was caught off guard. But am I really jealous? Heck! He will never know. Naasar ako bigla hindi lang sa sarili ko kundi pati sa kaniya. Bakit ba hindi nalang niya ako sagutin ng diretcho. Bilang sagot sa kanya ay ibinalik ko ang ngisi niya at sinakyan ang panunudyo niya.

“Why would I?” ani ko saka pilit pinatatag ang tinging ipinukol sa kanya. Kung akala niya ay mahuhuli niya ako. Nagkakamali siya.

Biglang napalis ang ngisi nito at naging seryoso. Tingin ko ay nabaliktad na ang laro. Pagkakataon ko na ito para malaman ang saloobin niya sa sarili kong paraan. Lalong lumawak ang pakakangisi ko na tila ikinainis naman ng kaharap ko. Kahit na gaano kalakas ang lagabog ng puso ko ay hindi ko hahayaan madehado ako.

“Just because I kissed back doesn’t mean I have feelings for you,” pagsisinungaling ko na mukha namang binibili nito. “After all, it’s just a kiss. Maybe I just want it too.”

Napasinghap ng ako ng biglang dumilim ang anyo nito. Ngunit kahit na nakakatakot ang awra nito ay hindi ko iyon maramdaman. Sa halip ay nagbubunyi ang puso ko sa naging reaksyon nya. The possibility was there. But maybe what I told him triggered his ego. Maybe I was the only one who feels this way. And he just can’t rub it to my face. 

My thoughts brushed away when he pulled me even closer. So close that our faces were only centimeters apart, almost giving me a heart attack. But what he said hits my heart the most.

“No one can kiss you aside from me, Yueno. Remember that.”