Chapter 7: No Turning Back

CLUB TIPSY SUPER CLUB,

“Bullshit, Zen! Asawa mo ba talaga ‘tong hayop na ‘to?” galit at pasigaw na tanong ni Phoemezine—ang matalik na kaibigan ni Zenie, nang makita nito ang mga headlines sa mga tabloids at news articles na nagkalat sa online. “That asshole really has the nerve to announce to the entire country that he’s making his mistress the president of their company!”

Labis ang pagkasiphayo ni Phoemezine nang sandaling iyon na sa kabila nang maingay at magulong bar ay hindi nagpapatalo ang kanyang boses sa nag-uumapaw na emosyon nito.

“Ang kapal talaga ng pagmumukha niya!” nanggigigil na sigaw nito sabay tungga ng martini sa kanyang baso.

Nanatiling tahimik si Zenie nang sandaling iyon habang sinisimsim ang alak sa kanyang baso.

“Hey, Zen! Mananahimik ka lang ba dyan? Hindi ka man lang ba magagalit sa ginawa ng gago mong asawa?” Sunod-sunod na tanong ni Phoemezine.

“I’m angry, but there’s no point in ranting about what’s clearly happening—especially when it’s something I have no control over.”

Napaungot si Phoemezine sa labis na pagkasiphayo. “Damn it!”

“I know where your frustration is coming from, Mez, but no matter how you get mad and frustrated it will never change that he doesn’t care about me nor my feelings as his wife,” pagbibigay punto ni Zenie sabay simsim sa alak.

“If he doesn’t love you then why did he bother marrying you? For what? To torment you? To make you his slave? Have he lose his mind?” nanggagalaiting tanong ni Phoemezine sabay lagok ng pangalawang baso nito ng martini. “Hindi na siya nahiya! Talagang gusto niyang maging katatawanan ka sa harap ng maraming tao!”

“Hayaan mo na lang sila, Mez.”

Nagpantig ang mga tainga ni Phoemezine sa naging tugon ni Zenie. “Anong hayaan? Kaya ka naabuso dahil sa pagiging santa mo ‘e! Lumaban ka kasi!”

Hindi umimik si Zenie. Alam ng dalaga na kasalanan niya ang lahat kung bakit nangyayari ang lahat ng iyon sa kanya. Aminado siya sa kanyang sarili na masyado siyang nabulag sa nararamdaman niya para kay Aice noon. Nagpakasal siya agad dito na hindi man lang kinilala pa nang husto. Halos lahat ng nakakakilala sa kanya ay iniinsulto siya nang harap-harapan—she’s nothing but just a painting that has nothing other than her name.

“Hindi ako santa, Mez. Naging tanga ako kaya ako nagkaganito, kaya nangyayari ang lahat ng ito sa akin,” matabang na saad ni Zenie sabay lagok ng alak.

“But—”

“Mez, you don’t have to comfort me because of my own stupidity.” Hinawakan ni Zenie kamay ni Phoemezine at marahan itong hinimas.

Kitang-kita ni Phoemezine kung gaano pilit ni Zenie na maging matatag at ipakitang mahina ito. Hindi niya gustong nakikita ang kaibigan ng ganoon kung kaya pinalitan niya ang kanilang topic.

“Kung wala siyang pake sa’yo, it’s his loss not yours!” wika ni Phoemezine.

Natawa naman si Zenie sa kaibigan niya, sa kabila ng pagiging mahinhin at mahiyain nito ‘e number one supporter at ranter niya ito.

“And if he’s not meant for you, malay mo si Ilon ang para talaga sa’yo and will treat you like a queen,” panunuksong saad ni Phoemezine habang sinisiko-siko ang braso ni Zenie.

Pinandilatan ni Zenie ang kaibigan. “Mez! Stop teasing me!”

“Why? Magiging single ka naman na ulit once na ma-divorce ka na sa walang kwenta mong asawa, so meron ng place para kay Ilon.”

Hindi nakapagpigil si Zenie at nahampas ang kaibigan sa braso. “Ikaw, kung ano-ano ang mga pinagsasabi mo dyan!”

“Why? Tita Jen already made the offer so why not accept it? Saka good catch daw si Ilon ano pa ba ang tapon sa offer ni Tita Jen?”

“Lukaret! Kahit na in-offer pa ‘yan ni Jen hindi ko pa rin tatanggapin,” mariing saad ni Zenie.

“Bakit naman hindi? Masama bang tanggapin ang offer ni Tita Jen?”

Hindi umimik si Zenie. Hindi niya magawang sagutin ang tanong ni Phoemezine.

“I just can’t take the offer, Mez.”

“Bakit nga kasi, Zen?”

“It’s too much to accept, Mez. I don’t want to take advantage of Jen's kindness. She has already helped me a lot and that’s already enough.”

Isang mahabang buntong-hininga na lamang ang pinakawalan ni Phoemezine sa sinabi ng kaibigan.

“Fine, if that’s what you want. But, if ever—”

“Mez, pagpipilitan mo pa rin ba talaga?”

“Just if ever lang naman, if ever na magbago desisyon mo. Please reconsider Tita Jen’s offer.”

“Mez, that’s not the reason why we are here. I asked you to come here to talk about my divorce, so can we proceed with that matter?” kalmadong saad ni Zenie.

Bumuntong-hinga si Phoemezine saka ikinumpas ang kanyang sarili. “Fine.” Ipinikit nito nang ilang saglit ang kanyang mga mata bago muling itinuon ang kanyang pansin kay Zenie. “Better not mention that bastard’s name mas lalong kumukulo dugo ko kapag naririnig ko ang pangalan ng hayop na ‘yon!”

Isa-isang nilapag ni Phoemezine ang mga dokumento sa mesa. “I reviewed all the documents you have sent me the other day. This prenup is airtight. Kapag nakipag-divorce ka sa kupal na ‘yon wala kang makukuha ni kahit isang pisong kusing. Aalis ka sa pamamahay na ‘yon ng walang dadalhin kung ‘di sarili mo lang,” pagbibigay diin nito.

“What about the compensation? The alimony?”

Hindi niya gustong may makuha kay Aice pero sa ilang taong paninirahan, paninilbihan at pagganap niya bilang asawa ay nararapat lang naman siguro na may makuha siyang kabayaran—for her sanity and physical state. Hindi siya naghahangad ng malaking halaga. Karampatang kompensasyon lang. It is something she deserves.

Umiling si Phoemezine. “Malabong mangyari ang bagay na ‘yan, Zen. Una sa lahat may prenup agreement kang pinirmahan. Pangalawa, may trabaho ka. Panghuli, that bastard has always kept a clear separation between your work and his—”

Hindi pa man natatapos ni Phoemezine ang kanyang sasabihin ay malinaw na ang lahat ng iyon kay Zenie. Pero hindi nito nais na walang makuha lalo na para sa kanyang dinanas sa pamilyang iyon.

“Paano kung nagloko siya? Magagamit ba natin ‘yon para may makuha ako?”

Nagsalubong ang mga kilay ni Phoemezine nang sandaling iyon. “Kung may malinaw kang ebidensiya na maibibigay, p’wede kong subukan.”

Napakagat ng kanyang labi si Zenie. Wala siyang hawak na ebidensiya. Wala siya ni kahit isa para patunayan ang akusasyon niya sa kanyang asawa kahit na kitang-kita niya ang kagaguhan nitong ginawa sa mismong araw ng kanilang anibersaryo.

“Damn it!” mahina niyang mura sabay lagok sa alak na nasa kanyang baso. “How can I escape this marriage with nothing? I have endured everything—the cold treatment, neglect, and the worst betrayal. Divorce must happen! I can’t let it not happen!”

Kitang-kita ni Phoemezine ang desperasyon ng kaibigan na makakawala sa mga kamay ng Bustillos kung kaya hinawakan niya ito sa kamay at hinawakan nang mahigpit.

“Don’t worry—I will make it happen. I won’t let you suffer any longer at the hands of that bullshit family. This ends now, no matter what!”