Chapter 01

Tazanna POV

I smiled while brushing my hair. Maaga ang pasok ko ngayon and since it's my first day as college student at Braxton University. I can't hide my excitement. Natutuwa lang ako dahil isa iyon sa kilalang unibersidad rito sa Manila.

After doing my morning rituals, I dress up with my school uniform. I get my things bago tuluyang bumaba para kumain. Nakasanayan namin ang sabay-sabay na kakain.

"Good morning, Dad! Good morning, Mom!" I smiled before giving them a morning kiss. Natatawang umiling si Daddy nang mapansin ang ngiti sa labi ko.

"Good morning, sweetie. Ready for school?" My mom asked.

"Yes, mom." Magalang kong sagot sa kanila.

"Excited to meet a new friends, or your boyfriend?" Nang-aasar na tanong ni Kuya Lawrence. He looks tired, mukhang hindi na naman nakatulog dahil sa dami ng trabaho.

"Is that your way to say good morning, Kuya?" Natatawa kong asar sa kaniya. Ginulo niya ang buhok ko at pinisil ang pisngi ko.

"Good morning, My princess." Nakakatuwa lang na kahit abala sila sa kanya-kanyang trabaho, may oras kami para sabay-sabay kumain at s'yempre hindi kami nawawala kapag kailangan namin ang isa't-isa.

Doon kami sinanay ni Mommy and Daddy, na kahit gaano pa ka-abala sa trabaho, dapat may oras kami sa isa't-isa. Being busy is not enough reason for us para balewalain ang mahalagang occasion sa pamilya namin.

"I thought I'm late." Habol ni Kuya Tyler, mukhang katatapos lang niya maligo.

I sighed.

Napasulyap ako kay kuya Lawrence na kasalukuyang nakikipag-usap sa mga magulang namin. I can't blame our parents kung bakit siya ang pinagkakatiwalaan nila sa aming magkakapatid. He's very responsible.

Kapag abala ang mga magulang namin, nandyan siya for us. May oras siya sa Girlfriend niya, sa pamilya at sa trabaho.

Kuya Tyler naman ang mahilig maki-barkada sa amin. Well, hindi naman siya nawawala if we need him, pero sadyang hindi talaga iyon sanay na hindi nakakasama sa mga party ng mga kasamahan niya sa trabaho.

Kuya Javier, is the clown of the family. Siya ang madaming kalokuhan pero, seryoso naman sa ibang tao. Para siyang nag-iibang tao, iyong bibihira lang talaga magsalita. Siya iyong laging may laman ang sasabihin, bagay nga sa kaniya ang natapos niyang Law.

Kuya Ellison naman ang second version ni Kuya Lawrence, very observant na tao. Siya ang unang nakakapansin kapag may problema ako. Malayo ang loob niya kay Dad at kung ano ang dahilan? Hindi ko rin alam. Mas may oras siya sa libro kaysa makisalamuha sa iba. He's weirdo, but I love him.

Ashton is kinda protective. Hindi niya kayang pakisamahan si Kaizer, I can't blame him, babaero naman kasi iyon dati. But, people change. Naniniwala akong magbabago si Kaizer.

"Don't forget our family dinner tonight." Sinulyapan ko si Kuya Lawrence nang magsalita ito. Nasa parking lot na kami ng Braxton University.

"Paano niya makakalimutan kung susundiin mo naman kami?" Natatawang kumento ni Ashton. Agad naman siyang binatukan ni Kuya Ellison.

"Sinong nagsabi na kasama kayo? Kapatid ko lang ang susunduin ko." Sagot naman ni Kuya Lawrence. Humawak si Ashton sa dibdib niya, kunware ay nasaktan.

"Let's go, Baby Tazanna." Inakbayan ako ni Kuya Ellison. Mukhang ayaw na rin niyang makita ang pag-aasaran ng dalawa.

"Kuya, I'm not a baby anymore." Nakasimangot kong sabi. Agad naman siyang natuwa sa naging reaksyon ko.

"Pfft! Whatever, baby Tazanna!" Ulit niya pa. Tuluyan na talaga akong ngumuso

"Kuya, naman!" Reklamo ko rito.

"Fine. Fine, how about lunch together?" Pag-iiba niya ng usapan. Napaisip ako.

"Hmm? I don't know. Baka kasama ko si Kaizer." Marahan siyang tumango sa naging sagot ko.

"Maghihintay kana naman sa wala." Nakasabay na pala sa amin si Ashton.

"Stop it, Ashton. Hindi na bata ang kapatid natin." Saway sa kaniya ni Kuya Ellison. Mabuti nalang talaga at nandito 'to dahil magtatalo na naman kami ni Ashton.

Mas matanda ako sa kaniya ng isang taon, siya kasi ang bunso sa amin.

"I know. I just don't want her to waste her time again. Baka unahin na naman 'yong try out sa basketball." Paliwanag ni Kuya. Isa iyon sa mga ayaw niya kay Kaizer. Madalas siyang hindi makarating sa mga birthday party or minsan pati sa date naming dalawa.

"He's busy naman talaga, Ashton," Pagtatanggol ko kay Kaizer.

"Busy sa babae niya." Napabuntong-hininga ako.

Kapag sarado talaga ang utak nito, ang hirap kausapin. Hindi ko ugaling sumagot sa mga kapatid ko, lalo na kung alam kong kapakanan ko lang naman ang iniisip nila.

Sa Engineering department si Ashton, habang nasa Legal Management naman ang building namin.

Napag-usapan namin ni Kaizer na magkita muna sa canteen bago ang klase naming dalawa. May ibibigay raw siya sa akin. Nakakain na rin kasi ako kaya hindi ko siya masabayan ngayon.

"What are you doing here?" Hindi ko inaasahan ang biglang pagsulpot ni Vaughn.

"Hinintay ko lang si Kaizer, what about you?" Nagtataka kong tanong. Alam ko ay graduate na siya last year. Kasabay ni Kuya Tyler.

"Pinatawag lang ni Dad." Nahihiya akong tumango. Nakalimutan kong sila pala talaga ang may ari ng university.

Isa ang pamilya nila sa pinaka-mayamang negosyante sa bansa. Minsan nga ay nababalita ang mga ari-arian nilang pamilya. Pero, nakakatuwa at hindi mayabang si Vaughn. May nga gano'n kasi, e, ginagamit nila iyong pera nila para lang mang-insulto o kaya ay patunayan na may kaya sila.

"I see. Kumain kana?" Naputol ang sasabihin ko nang biglang may humawak sa balikat ko.

"Hey, baby" Nahihiya kong sinulyapan si Kaizer. Lumayo ako ng maramdaman ang paghalik niya sa leeg ko. I'm not comfortable of doing that in public.

"I have to go., Tazanna. It's nice to see you." Paalam ni Vaughn.

"Tsk! Anong nangyari do'n?" Natatawang tanong ni Kaizer. Umiling ako. Hindi ko rin naman alam kung bakit.

"Bakit ngayon kalang?" Tanong ko sa kaniya. Halos 25 minutes siyang late. Magsisimula na ang klase ko.

"Nagkaro? Nagtry-out kami ngayon. Siguro naman aware kana basketball ang nagpa-paaral sa akin. Wala ako rito kung hindi dahil sa basketball." Paliwanag niya. Bumuntong-hininga ako. Ganyan siya lagi, hindi marunong tumanggap ng pagkakamali.

"I know. Bakit kasi ayaw mong tanggapin ang offer ko sa 'yo?"

"I thought we already talk about this?" Seryoso niyang tanong.

"I know. But, I just want to help." Mabilis kong sagot. Halata sa mukha niya ang pagkairita.

"Tazanna, ayaw kong isipin ng iba na ginagamit lang kita. Nasa taas ka, habang nasa ibaba lang ako. Iyong sasabihin nila na ang laki nang agwat natin para maging tayo, kaya ko pa e. Pero iyong sasabihin nila na mahal kita dahil lang sa pamilyang kinabibilangan mo, I can't, babe.... Gusto kong magsikap at patunayan sa pamilya mo na nagbago na ako." Hindi ko maiwasang hindi makonsenya sa naging sagot niya.

Money? Hindi naman problema sa akin kung ano siya. As long as alam kong mahal niya ako, kaya ko siyang ipaglaban sa pamilya ko.

Pero para sa kaniya, mababa lang ang turin sa kaniya ng pamilya ko. Tanggap siya ng pamilya ko, hindi naman sa kanila problema kung sino ang lalaking mamahalin ko.

"May family dinner kami mamaya,"

"May practice ako." Mabilis niyang sagot.

"Hindi ka p'weding mag excuse?" Ako ang gumagawa ng paraan para maging malinis ang pangalan niya sa mga kuya ko. Pero sadyang nagmamatigas lang din siya at gustong may patunayan.

"I can't."

"Kasama mo si Kuya Ashton sa team, right?"

"Yes. Pero hindi kagaya ko na may iniingatang scholarship." Napabuntong-hininga ako.

"Hindi ganoon ang ibig kong sabihin, Kaizer." Magsisimula na naman kami. Lagi nalang siyang ganito.

"Ang akin lang gusto kong kilalanin mo rin ang pamilya ko. Hindi maganda ang records mo sa high school natin, you can't blame them kung hanggang ngayon iniisip nila na hindi ka nagbabago." Mahinahon kong sagot. Nasa canteen kami at medyo dumarami na rin ang tao.

"I don't know, Tazanna..."

"What do you mean?" Naguguluhan kong tanong.

"Hindi ka ba napapagod?" Tanong niya na mas nagpagulo sa akin.

"Ha?"

"Our relationship is not healthy anymore." Mariin ang pagkakasabi niya nun. Hindi ko tuloy alam kung ano ang punto niya.

"Dahil pinapagulo mo ang usapan." Wala pa kaming isang taon, pero ganito lagi ang nangyayari sa amin.

Well, I'm not a fan of happy ending. Kapag alam kong hindi siya masaya at gusto niyang makipaghiwalay. Wala akong balak na magmaka-awa sa kaniya. I know my worth.

And I know for myself na hindi lang sa akin umiikot ang mundo niya. Kung talagang kami, e 'di kami. Pero kung dumating man iyong oras na dapat kaming maghiwalay, wala akong balak na pigilin siya. Bakit ko ipagpipilitan ang sarili ko sa taong hindi na masaya sa akin?

"Blaming each other again, really?" Tanong niya.

"Ano ba ang gusto mong palabasin, Kaizer?" Hindi ko maitago ang pagka-irita sa boses ko.

"I'm sorry, Tazanna, I'm just tired." Bored niyang sagot.

"Me too. Napapagod ako pero mas pinipili kong intindihin ka. Una na ako, mag-usap nalang tayo kapag hindi kana pagod." I don't get it.

Ang bilis niyang magalit kapag tungkol sa pamilya ko. Maiintindihan ko pa siya kung hindi siya pinapansin ng mga kuya ko. Kaso hindi e.

-----------

To be continued..