EP.3 ข้อเสนอแลกกับร่างกายเธอ

EP.3 ข้อเสนอแลกกับร่างกายเธอ

ภายใต้ปราการลับที่ถูกซ่อนอยู่ในที่ห่างไกลจากสายตาผู้คน สองชีวิตที่เพิ่งรอดพ้นจากคมกระสุนกำลังหลบซ่อนจากเงื้อมมือของภัยอันตราย

ลูกน้องมือขวาของมาเฟียหนุ่มพาแก้มใสไปยังห้องพัก ภายในห้องมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ป่าช่วยปลอบประโลมจิตใจที่เหนื่อยล้าของเธอ

แก้มใสจัดการชำระร่างกายที่เปรอะเปื้อนเป็นคราบดำ ใบหน้ามอมแมมกลับสะอาดหมดจด เว้นเสียแต่เพียงจุดเล็ก ๆ ตรงมุมปากเป็นรอยสีม่วง

หญิงสาวมองตัวเองผ่านกระจกใสในห้องน้ำ พลันคิดชีวิตที่น่าสมเพชของเธอ แก้มใสตกอยู่ในจุดระกำลำบาก นึกถึงวันที่ถูกพ่อเลี้ยงหลอกให้เธอไปที่ไนต์คลับแห่งหนึ่ง พ่อเลี้ยงอ้างว่าหางานให้เธอทำกะกลางคืนเป็นเด็กเสิร์ฟในร้าน ซึ่งเธอก็เชื่อพ่อเลี้ยงอย่างง่ายดาย เพียงเพราะต้องการเงินมาเลี้ยงตนเอง

แต่ใครจะคิดว่าหลังจากคืนนั้น ชีวิตของเธอกลับดำดิ่งลงเหว เมื่อเธอถูกพ่อเลี้ยงส่งตัวเธอไปเป็นของเล่นมาเฟีย และโดนจับไปที่โกดังแห่งนั้น

แก้มใสสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวยาวของไมเลส เธอหยิบมันมาจากตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่วางอยู่ในห้อง ปลายเสื้อเลยเหนือเข่าขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าที่เคยหมองคล้ำและเกิดความหวาดกลัว ตอนนี้กลับเปล่งและงดงาม

ดวงตากลมโตเป็นประกายภายใต้แพขนตายาวงอน ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อชวนมอง ผมยาวสลวยที่เคยพันกันยุ่งเหยิงได้ทิ้งตัวลงมาอย่างเป็นระเบียบ

ท้องของแก้มใสเริ่มส่งเสียงประท้วงความหิวโหย เธอเดินออกจากห้องพักอย่างเงียบเชียบ ด้วยความไม่แน่ใจว่าไมเลสจะทำแผลเสร็จหรือยัง

บรรยากาศภายนอกห้องเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงใด ๆ แก้มใสคาดเดาว่าอาหมอประจำตระกูลน่าได้เดินทางกลับไปแล้ว

แก้มใสย่องไปตามโถงทางเดินอย่างระมัดระวัง หัวใจเต้นระรัวด้วยความกังวล เธอเห็นไมเลสนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาตัวเดิม ข้างหน้าเขามีขวดแก้วสีชากับแก้วคริสตัลหนึ่งใบวางตั้ง แก้มใสตัดสินใจก้าวเข้าไปหาเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

“ฉันขอยืมชุดคุณใส่หน่อยนะคะ แล้วอาการคุณเป็นยังไงบ้าง” เสียงของเธอแผ่วเบา แก้มใสรู้สึกผิดอย่างท่วมท้น เพราะรู้ดีว่าเขาบาดเจ็บเพื่อช่วยเธอ

ไมเลสเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาว ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เรียวปากได้รูปเผยออ้า ดวงตาคมไล่สายตามองหญิงสาวตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้า ภาพตรงหน้าทำให้เขานึกถึงคำพูดของอาหมอที่บอกว่า

ลองให้โอกาสเธอได้อาบน้ำดูก่อนสิ

ใบหน้าที่สะอาดสะอ้านและงดงามของเธอ ช่างแตกต่างจากภาพหญิงสาวมอมแมมที่เขาได้พบเจอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนราวกับเป็นคนละคน ความสวยของเธอชวนให้คนมองยังตะลึงค้าง

แก้มใสเห็นไมเลสจ้องมองมาที่เธออย่างไม่วางตา เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยแต่ก็ยังคงรวบรวมความกล้าพูดต่อ

“ฉันขอโทษนะคะที่ทำให้คุณต้องเจ็บตัว” เธอเห็นผ้าก๊อซสีขาวพันรอบเอวและรอบต้นแขนซ้าย เธอเว้นช่วงเล็กน้อยก่อนจะพูดขอ

“คุณคะฉันหิว ที่นี่มีอะไรให้ฉันกินไหม” สองมือบางวางไปบนหน้าท้อง มันกำลังร้องเรียกหาอาหาร ตอนนี้ขอแค่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสักซองก็ยังดี เธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน

คำถามของแก้มใสเรียกสติไมเลสกลับคืนมา เขาหลุบตาลงเล็กน้อยก่อนจะพยักเพยิดหน้าไปทางซ้ายมือ

“ในครัว เธอดูเอาเองแล้วกัน”

“คุณกินไหม ฉันจะได้ทำเผื่อ” เรียวปากสีชมพูคลายยิ้ม แก้มใสถอนหายใจด้วยความโล่งอก เจ้าของอาคารพยักหน้าตอบรับ ร่างแบบบางเดินเข้าไปในครัวที่อยู่ไม่ไกลนัก

ไมเลสมองตามแผ่นหลังเล็ก มุมปากหยักยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบแก้วสีชาขึ้นดื่มจนหมด หญิงสาวเจอบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสองซองในตู้ แก้มใสจัดการต้มบะหมี่ เธอเปิดตู้เย็นดู อยากจะรู้ว่ามีของสดอะไรบ้าง

ใบหน้าสวยเกิดความผิดหวังบนใบหน้า เรียวปากได้รูปคว่ำเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าในตู้เย็นมีเพียงน้ำเปล่าและขวดเหล้าวางเรียงอยู่เต็มตู้

“ตู้เย็นคุณมีแต่น้ำเปล่ากับเหล้า ไม่มีของสดอะไรเลย”

ไมเลสเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่านั่นเป็นคำบ่นหรือเธอแค่ต้องการบอกเขากันแน่ แก้มใสยื่นถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาตั้งวางตรงหน้าเขา ทั้งคู่เริ่มกินบะหมี่อย่างเงียบ ๆ บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความเงียบงัน แก้มใสอิ่มท้องมากขึ้น เธอจัดการบะหมี่กึ่งฯจนหมดชาม

“เธอถูกพ่อเลี้ยงขายให้พวกมัน” ไมเลสทำลายความเงียบ มองใบหน้าสวยสะอาด

“ค่ะ พ่อเลี้ยงขายฉันเพื่อใช้หนี้ที่พ่อติดพนัน” น้ำเสียงของแก้มใสสั่นเครือเล็กน้อย เมื่อพูดถึงเรื่องราวอันเจ็บปวด

“น่าแปลก มันทำขนาดนี้เธอยังเรียกมันว่าพ่อได้ลง แล้วแม่เธอล่ะอยู่ไหน” ไมเลสเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“อยู่ด้วยกันค่ะ” คำตอบนั้นทำให้ไมเลสเลิกคิ้วสูง แววตาคมกริบของเขากวาดใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวยามที่เขาถามถึงแม่เธอ

“อยู่ด้วยกัน ? แล้วทำไมถึงปล่อยให้ผัวใหม่เอาลูกสาวมาขายแบบนี้”

แก้มใสเม้มปากแน่นน้ำตาคลอ เธอไม่กล้าตอบคำถามนั้น เพราะความจริงมันเจ็บปวดเกินกว่าจะเอ่ย แม่เธอก็เห็นดีเห็นงามกับการกระทำของพ่อเลี้ยง เห็นเงินก้อนใหญ่ดีกว่าลูกในไส้ แม่ไม่คิดจะปกป้องลูกแท้ ๆ อย่างเธอ

“แม่เธอคงห่วงแต่ผัวใหม่ จนลืมไปแล้วว่ามีลูกสาวอย่างเธอ” เขาพูดเสียงเรียบ แต่ถ้อยคำนั้นกลับแทงใจแก้มใสจนชาไปทั้งร่าง

“ตั้งแต่เด็กฉันต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน ทำงานพิเศษทุกอย่างที่ทำได้” น้ำเสียงเธอเอ่ยติดสั่น นึกหวนถึงเรื่องในอดีตที่แสนเจ็บปวด

“ลำบากน่าดู” ชีวิตของเธอกับเขา ต่างกันราวฟ้ากับเหว ดวงตาคมชำเลืองมองใบหน้าเธอเพียงครึ่ง ไมเลสเห็นจุดสีม่วงตรงมุมปากของเธอ ดวงตาคมกริบทำเพียงแค่มอง ไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำใด

“ค่ะ พ่อเลี้ยง...” เสียงหวานกำลังจะเอ่ยต่อ ทว่าถูกมาเฟียหนุ่มพูดแทรกขึ้น

“มารยาทดีจังนะ ที่เธอยังให้โอกาสเรียกมันว่าพ่อเลี้ยง เธอควรจะเรียกพ่อเลี้ยงว่า ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์ ไอ้ชาติหมา อะไรพวกนี้ยังจะเหมาะเสียกว่า”

ไมเลสมองสาวสวยตรงหน้าอย่างพิจารณา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะต้องเผชิญกับเรื่องราวที่โหดร้ายเช่นนี้ เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดและความหวาดกลัวในน้ำเสียงของเธอ

“ฉันไม่มีที่ไป คุณพอจะช่วยฉันได้ไหมคะ”

“ช่วยอะไร” ไมเลสเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เอนกายพิงพนักมองสาวสวยที่ร้องขอความช่วยเหลือจากเขาเป็นครั้งที่สอง

“อะไรก็ได้ค่ะ คือ...คือฉันไม่มีเงินติดตัวเลย”

“อยากได้เงินว่างั้น” ร่างกำยำขยับกายเข้าหาเธอทีละนิด มองพินิจใบหน้าสวยอย่างพิจารณา

“ฉันไม่เหลือใครแล้วค่ะ ฉันไม่รู้จะไปที่ไหน”

“ขอกันง่ายไปไหม ชีวิตคนเรามันไม่ง่ายหรอกนะแก้มใส” ไมเลสเอ่ยเสียงเรียบ แต่แววตาแพรวพราวซ่อนความเจ้าเล่ห์ ในแหล่งกบดานหรูที่ห่างไกลผู้คน แก้มใสตัวสั่นเทา เมื่อเจ้าของร่างกำยำขยับเข้าหาเธอใกล้ ๆ หญิงสาวไร้ที่พึ่ง ไร้เงินทอง หลังถูกพ่อเลี้ยงผลักไสมายังโลกมืดของมาเฟีย

“อยากได้อะไร มันก็ต้องแลก” ร่างสูงใหญ่ทาบทับลงมาบนตัวเธอ แก้มใสไม่ทันได้เตรียมใจ เธอสบตาคมขึ้นประกาย ใบหน้าเราสองใกล้กันเพียงคืบเป็นครั้งแรก ลมหายใจอุ่นรนริดบนดวงหน้า

ดวงตากลมโตคู่สวยสะท้อนริ้วรอยแห่งความหวาดหวั่นไมเลสไม่มีความเห็นใจในดวงตาคู่นั้น มีเพียงความต้องการที่เปลือยเปล่า

“ตะ แต่คุณ...เจ็บอยู่นะคะ คุณโดนยิง”

“ไม่ใช่เพราะเธอหรอกเหรอฉันถึงได้โดนยิง เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบฉัน ใช้ร่างกายของเธอให้เป็นประโยชน์ต่อผู้มีพระคุณหน่อยสิ”

“เธอไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้วนี่ แล้วอีกอย่างเธอก็เป็นคนขอให้ฉันช่วยไม่ใช่” นิ้วสากไล้วนไปตามกรอบหน้ามน ก่อนจะพูดต่อ

“อยู่ที่นี่มีแค่เราสองคน ไม่มีใครรู้เรื่องของฉันกับเธอ”

ไมเลสกวาดสายตามองเรือนร่างบอบบางของแก้มใสอย่างพินิจ เขามองเห็นเพียงความบริสุทธิ์แกมเซ่อซ่าในตัวเธอ และนั่นยิ่งกระตุ้นสัญชาตญาณดิบในตัวเขา

ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้ม ดวงตาเป็นประกายระยับอย่างมีเลศนัย

“เธอต้องดูแลฉันทุกอย่าง ทั้งเรื่องปากท้อง ความสะอาดของที่นี่ และที่สำคัญที่สุด...เรื่องบนเตียง” น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยคำสั่งที่ยากจะปฏิเสธ เธอหนีพ้นจากมาเฟียกลุ่มนั้นได้ แต่กลับต้องมาเจอข้อเสนอบ้า ๆ นี่

น้ำตาสีใสคลอหน่วยกลิ้งหล่นผ่านหน้าแก้ม “ชู่ว อย่าร้องไห้ไปเลยคนสวย ถ้าเธอฟังข้อเสนอของฉันอีกข้อ ฉันรับรองเลยว่าเธอจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป” จบคำ ริมฝีปากอุ่นร้อนค่อย ๆ ขบเม้มติ่งหูเธออย่างเชื่องช้า ละเอียดอ่อน แต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน สัมผัสนั้นจุดประกายไฟปรารถนาให้ลุกโชนขึ้นภายในกาย เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

ขณะที่ลมหายใจของเขาปะทะผิวกาย ทำให้ขนอ่อนลุกชันไปทั่วทั้งร่าง กลิ่นกายของเธออบอวลอยู่รอบตัวเขา ชวนให้บางอย่างมันตื่นขึ้น มือแกร่งโอบรัดเอวเธอไว้แน่น ดึงรั้งให้ร่างของเธอแนบสนิทจนแทบไม่มีช่องว่าง และเธอสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจเขาที่บ้าคลั่งไม่แพ้กัน

“ฉันจะให้เงินเธอคืนละแสนแลกกับข้อเสนอของฉัน เธอจะยอมรับมันไว้หรือเปล่า คิดให้ดี ๆ นะคนสวยของฉัน”