Pinagdaop ko ang aking palad dahil sa pinaghalong kaba at takot.Ayaw na ayaw kong nagagalit siya kasi feeling ko ibang tao ang kaharap ko."Hindi. Gusto lang naman no'ng tao na makipagkilala? I guess?" I said feeling my heart beating so fast."Ni hindi mo nga kilala iyong tao!" sigaw niya na ikinayuko ko. Kinabahan ako dahil baka kung saan pa humantong 'to.Despite of being mad, I find him so hot pero syempre sa akin na lang. Baka mas lalo lang magalit eh.Oh God! Pinapagalitan kana nga niya, ito pa ang pinag-iisip ko. Get a hold of yourself Janjan."Sorry naman." Nakalabing sabi ko at kinuskos ang kamay na magkadaop.Damang-dama ko kung gaano katalim ang tingin niya sa akin. Parang tumatagos iyon sa buto ko.Hindi man lang ako makapagsalita?Saan na iyong tapang ko? Kapag nagpapabebe na lang ba siya saka palang ako tumatapang? Tapos sa huli, bibigay din at makikipag-ana-ana, humahalinghing sa sarap.Ugh, Jan? Utak, nasaan na?"Makakapatay ako ng mga Takano kapag lumapit uli sila sa'y
Belle's POVDahan-dahan kong sinandal sa sofa si Janjan. Nakatulog siya kakaiyak. Hindi ko alam kung maaawa ba ako sa kanya o ano kasi alam ko may gusto rin siya kay Linden eh.Love hurts nga naman. Kaya ako, kung may darating man, sana iyong hindi rin aalis kasi ako iyong tipong physical ang love language.Wala naman kasing kaso kung LDR man iyan o hindi pero feel ko si Janjan. Siguro hindi niya kaya iyong gano'ng set up idagdag mo pa na first time rin niya kung sakaling maging sila ni Linden.Napabuntong-hininga na lamang ako habang nakatitig sa aking kaibigan. Kung bakit kasi kailangan may umalis pa.Sobrang gulo ng buhok niya na halos matakpan na ang mukha. Nailing na lang ako. Kung ganito siya mag-suffer, what more pa kaya kung break up pa? Ewan ko na lang.I feel her though. Wrong timing naman kasi si Linden na kung kailan aalis siya saka pa nagconfess. Kung pinaaga sana, eh may posibilidad na sila na ngayon.Isa pa, feeling ko tini-treasure ni Jan ang pagkakaibigan namin kesa m
Her lips parted when the guy turn his back on us. "Hi!" bati niya sa amin na may hilaw na ngiti sa labi.Wala sa sariling hinubad ko ang sapatos ko at binato iyon sa deriksyon niya. Mabuti na lang at naka-ilag.Nagtawanan silang dalawa ni Claus habang itong kasama ko, halos hindi na ata huminga at hindi makagalaw sa kinatatayuan.Gulat na gulat ka girl? Well, ako rin naman. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat? Iyong akala mong umalis na, nandito pa pala."Jan!" sigaw ko at natawa nang mapakurap siya ng ilang beses.If I know, ang saya-saya niya ngayon kasi nandito si Linden."Is this for real?" hindi makapaniwalang tanong pa niya.Ay hindi girl, kaluluwa niya iyan.Umawang ang labi ko nang magtuluan ang luha niya. Ako ngayon ang hindi makagalaw.Grabe talaga kababaw ng luha niya pagdating sa mga ganito. Kung ako rin naman ang nasa katayuan niya ay paniguradong maiiyak ako tapos sasakalin ko rin kasi naman bakit may pa-gano'n?What a plot twist sa buhay naming magkakaibigan. But I'
Janjan's POV"Jan, ayos ka lang? Eat slowly, baka mabulunan ka." Saway sa akin ng katabi ko at inayos ang ilang takas ng aking buhok.Dahan-dahan akong tumango. Mukha ata akong patay gutom nito na halos hindi nakakain ng ilang dekada.Para akong bubwit na kumakain, inaalis ang ilang hibla ng aking buhok sa aking mukha. No'ng hindi na nakapagpigl si Linden, sinikop niya iyon at hinawakan.Sinubuan ko na rin si Linden. Kanina pa niya ako pinapanood. Nakakailang na. Gandang-ganda ka sir?Dinagdagan ko ulit ng kanin ang plato ko kasi gutom na gutom ako. Hindi na muna siguro ako magde-dessert kahit nakakatakam tingnan ang mga iyon. All I wanted to eat now is rice with pritong isda na may sauce na sobrang anghang which is laway na laway pa rin ako doon hanggang ngayon.I lifted my eyes to Belle and Claus who is staring at me right now with their mouth half opened.Nagkibit-balikat na lamang ako. Hindi ko na kasalanan kung pasukan ng langaw ang bibig nila."Alam mo kumain kana, hindi ka mab
Gusto ko ang pinapakita niyang katapangan. Sana gano'n na lang kadali ang magconfess sa taong gusto natin.Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Halo-halo na actually, inis, galit, awa na para bang may gusto akong ipagkait at alam kong si Linden iyon.Titig na titig ako sa babae'ng nakayuko ngayon habang nakalahad sa akin ang hawak nitong love letter.Napaka ganda ng pagkaka-design no'n and it's seems like pinag-effortan talaga. Pakiramdam ko nawalan ako ng lakas at gana sa lahat.Truly that if you like someone, pag-effort-an mo talaga.Alam ko na kaya siya nakikisuyo sa akin kasi alam niyang babasahin ni Linden. Tanda ko pa noon kung paano niya itinapon sa basurahan ang letter.She deserve him. Eh ako? Anong ginawa ko? Reject him?Kinuha ko ang sulat dahilan upang mag-angat siya ng tingin. I could see kung gano'n siya kasaya base pa lang sa nagniningning niyang mga mata."Makakarating." Tanging nasabi ko."I'm willing to wait." She said and just nodded at her, feeling a bit numb.
Belle's POVPare-pareho kaming napatayo nang lumabas na ang doctor mula sa silid ni Janjan.Sinugod siya sa ospital dahil inatake raw ito. Wala kaming kaalam-alam kung anong nangyari o anong sakit niya. Basta lang namin siya nakitang nakabulagta sa sahig habang nag-aagaw buhay habang hawak ang dibdib nito. Ang tanging naabutan lang namin doon ay si Vexana na nagsisigaw ng tulong.Tinanong namin siya kung anong nangyari pero nakita lang din daw niya ito na nahihirapang huminga habang nakahilata sa sahig.Balisa kaming lahat. Hindi makapaniwala sa nangyari. Si Linden ay hindi na makausap, tulala at problemado. Siya ang nag-asikaso ng lahat, mula sa private room, private doctor, nurse, lahat. Para lang manumbalik si Janjan sa dati nitong paghinga."She needs a heart transplant. Her conditon worsened unlike before. Medical treatment is no use. Sa ngayon stable na siya. Baka bukas o makalawa ay magising na siya. Walang nakakaalam kung kailan ulit siya aatakehin, just make sure na hindi siy
"Hindi pa rin makontak." Ani Claus. Nasa labas kami ngayon ng silid ni Janjan. Nasa loob kasi ang mga magulang niya at may mga bisita rin. Bibili na rin kami ng makakain kaya naisipan naming tawagan si Linden ulit para makabisita. Nagtataka na kasi talaga ako. For sure naman hindi na kailangan tawagan ang isang iyon para pumunta dito, kusa iyon bibista pero iba ang pakiramdam ko. Shit! Huwag naman sana.Aalis na sana kami nang bumukas ang pintuan."Please don't let her know." Bungad sa amin ni Tita na ipinagtaka namin. "Si Linden..."Natameme kaming dalawa ni Claus. Walang kaalam-alam sa pinagsasabi niya. Kinukutaban na ako sa susunod niyang sasabihin.Tumahip ang dibdib ko dahil sa itsura ni Tita na parang nagmamaka-awa na huwag ipaalam kay Jan kung anuman ang sasabihin niya.I have this hunce na parang tungkol ito sa pag-alis ng kaibigan namin, ni Linden. Mukhang magsisimula ng mawatak ang pagkakaibigan namin."Linden left the country an hour ago. Sa amin siya nagpaalam. Pinapabi
Janjan's POVAfter a few years...Everything is still unclear. I thought I was imagining things since the day we part our ways.Hindi ko alam na iyon na pala ang huling pagkikita naming dalawa. Iyon na rin pala ang kahuli-hulihang sleep over namin sa kanila, bonding sa new found falls but turns out to be the most tragic bonding. Mauulit pa kaya ang samahan na gano'n kung pare-pareho na kaming walang kumonikasyon sa isa't-isa?I've lost my phone during my operation. No'ng maka-recover na ako hinanap ko iyon kung saan-saan, pero wala. Iyak ako ng iyak no'n knowing that it was his first gift for me tapos naiwala ko pa.Walang cellphone si mama pati na rin si papa. Eh ako nga kung hindi pa nabigyan ay wala rin. Makaluma kasi ang mga magulang ko kaya gano'n, pati ako nahawaan ng pagiging makaluma nila to the point na wala na akong pakialam sa gadget.Iwas ako sa social media dahil feeling ko napaka-toxic doon. Gusto ko rin magfocus sa pag-aaral kaya kung magresearch man ako sa google ay k