โรสแกล้งยิ้มยั่วออกมาและพยายามทำเป็นไม่สะท้านกับคำพูดนั้นของเขา เธอช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างช้าก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงที่เย้ายวนและท้าทาย “ทำเหมือนว่าฉันจะกลัวไปได้? ”
สายตาของลูคัสเป็นประกายด้วยความขบขัน ผสมกับความปรารถนาที่เก็บไว้ไม่มิด เขาจึงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น มือข้างหนึ่งของเขายังคงประคองข้อมือของเธอไว้ ขณะที่อีกมือหนึ่งเลื่อนไปแตะเอวของเธออย่างอ่อนโยนแต่มั่นคง
ความร้อนรุ่มในร่างกายของโรสยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อมือหนาสัมผัสเธอ มือของเธอสั่นเล็กน้อย แต่เธอพยายามควบคุมความตื่นเต้น เธอผลักลูคัสเบาและขยับออกห่างไปเล็กน้อยเพื่อเล่นเกมนี้ให้ยาวนานขึ้น
ริมฝีปากบางประดับด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า เธอค่อยๆ ปลดตะขอบราของตัวเองออก และสิ่งที่ปกปิดร่างกายชิ้นสุดท้ายถูกถอดออก สายตาของลูคัสจับจ้องเธออย่างไม่วางตา
“แล้วเธอแน่ใจหรือเปล่าว่าจะทำให้ฉันพอใจได้?” โรสยั่วยวนเขาอีกครั้ง
ลูคัสหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา “ผมไม่เคยปล่อยให้ใครผิดหวังครับ…” เขากล่าวทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วโน้มตัวลงอุ้มเธอขึ้นอย่างคล่องแคล่ว ทำเอาโรสถึงกับตกใจ
ทันทีที่ร่างของเธอขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขน ลูคัสพลิกท่าให้โรสหันหน้าเข้าหาเขา ขาเรียวของเธอเกี่ยวกระชับรอบเอวอย่างแนบแน่นอย่างเป็นงาน แขนเรียวโอบรอบคอของเขา
โรสเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างกับความบ้าบิ่นของชายหนุ่ม แล้วมองตรงเข้าไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของเขา ลูคัสยิ้มตอบก่อนจะโน้มหน้าลงประกบริมฝีปากกับเธออย่างเร่าร้อน
สัมผัสแรกของริมฝีปากเขาที่ทาบทับทำให้เธอหายใจสะดุด รสชาติที่หวานล้ำของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว โรสจูบตอบเขาด้วยความเร่าร้อนเช่นกัน ลิ้นของทั้งคู่สอดประสานกันอย่างไม่ยอมแพ้
ระหว่างที่เขาอุ้มเธอเดินไปทางเตียง ท่วงท่าของเขามั่นคง แขนแข็งแกร่งโอบประคองเธอไว้อย่างแน่นหนา สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดจนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่และความเร่าร้อน ทุกย่างก้าวของเขาทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นยิ่งขึ้น ยิ่งจูบ ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังหลงลึกลงไปในเสน่ห์ที่ไม่อาจต้านทานได้
เมื่อถึงเตียง ลูคัสค่อยๆ วางโรสลงบนฟูกนุ่ม ริมฝีปากของเขาแทบไม่ผละจากเธอ เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ขณะที่มือเขาเลื่อนมาแตะข้างแก้มเธอเบาความอ่อนโยนที่แฝงอยู่ในท่าทางทำให้เธอใจเต้นแรง เธอกับไม่อาจละสายตาจากเขาได้แม้แต่วินาทีเดียว ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มามีอะไรกับนายแบบหนุ่มชื่อดังแบบนี้
โรสตอบสนองต่อจูบของเขาอย่างเต็มที่ ลิ้นของเธอสอดประสานกับเขาอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ยอมให้ชายหนุ่มได้ใจ ทว่าเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาจูบเก่งมาก
โรสรู้สึกถึงความร้อนที่เริ่มกระจายไปทั่วร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณหน้าอกของเธอ ยอดอกของเริ่มแข็งขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ จูบของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงความกระสันที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน และการกระตุ้นนั้นส่งผลทำให้เธอรู้สึกกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ขณะเดียวกัน ความรู้สึกวาบหวิวในร่องรักเริ่มพลุ่งพล่านจากการจูบที่ลึกซึ้งและเร่าร้อน โรสรู้สึกถึงความชุ่มชื้นที่เริ่มไหลซึมออกมา ส่วนที่อ่อนไหวของเธอเริ่มแฉะและเต็มไปด้วยความปรารถนา
ลูคัสรู้สึกได้ถึงการตอบสนองของเธอ เขายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นใบหน้าที่แสดงถึงความต้องการของเธอราวกับว่าเขารู้ดีถึงสิ่งที่เธอต้องการมากกว่าตัวของเธอเอง เขาไม่หยุดเพียงแค่จูบ แต่เขายังคงใช้ริมฝีปากของเขาไล่ลงไปที่คอและหน้าอกของเธออย่างเชื่องช้า ทำให้โรสรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น
โรสรู้สึกถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจของชายหนุ่มเป่ารดลงบนหน้าอกของเธอ เขาจูบเบาๆ ที่ยอดอกของเธอ และเริ่มดูดเลียมันอย่างเอร็ดอร่อย มันทำให้เธอถึงกับสะดุ้งเฮือก เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
"อ๊ะ... ลูคัส..." โรสครางหวานชื่อเขาออกมา
"ผมรู้ว่าคุณต้องการให้ผมทำอะไร" เขายิ้มให้เธอด้วยความเจ้าเล่ห์ก่อนจะเคลื่อนตัวลงต่ำไปเรื่อยๆ จนถึงท้องน้อยของเธอ มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงหายใจของเธอที่เริ่มถี่ขึ้น
ลูคัสก้มลงค่อยๆ โน้มตัวจนใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับช่องทางสีกุหลาบของเธอ ความตื่นเต้นและความปรารถนาทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วอย่างควบคุมไม่ได้ เขาใช้นิ้วหนาร้อนค่อยๆ ลูบไปตามผิวเนื้ออ่อนนุ่มของเธออย่างยั่วเย้าจนถึงจุดอ่อนไหวก่อนจะเริ่มใช้ลิ้นของเขาสัมผัสติ่งเสียวอย่างช้าๆ
โรสครางเสียวออกมา ริมฝีปากเผยอออกพร้อมเสียงหายใจที่ติดขัด มือของเธอเผลอจิกเข้ากับผ้าปูที่นอน ความรู้สึกหวิวที่ท้องน้อยไหลผ่านจากจุดที่เขาสัมผัสไปทั่วร่าง เธอพยายามสะกดกลั้นความรู้สึก แต่เมื่อปลายลิ้นของลูคัสเล็มเลียอย่างช่ำชองและเต็มไปด้วยความปรารถนา เธอก็อดไม่ได้ที่จะขยับสะโพกไปตามจังหวะของเขา
ลูคัสที่ยังคงจดจ่อกับการเลียอย่างละเมียดละไมอยู่ที่ปุ่มกระสันของเธอ ดูดดึงและไล้เลียด้วยปลายลิ้นอย่างต่อเนื่อง และในขณะที่เขาเลียอยู่นั้น มือของเขาก็ค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางที่เปียกแฉะลึกขึ้นทีละน้อย
นายแบบหนุ่มผมบลอนด์เริ่มขยับนิ้วเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ประสานกับการใช้ลิ้นกระตุ้นติ่งเสียวไปพร้อมกัน ทุกจังหวะการขยับนิ้วของเขากับการขยับลิ้นสร้างความรู้สึกเสียวซ่านที่โรสไม่อาจต้านทานได้ ร่างของเธอแอ่นรับความรู้สึกร้อนวูบวาบที่เริ่มพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย
“ลูคัส…” เสียงครางที่หลุดออกจากริมฝีปากของเธอทำให้เขายิ้มอย่างพึงพอใจ เขารู้ว่าเธอเริ่มปล่อยตัวไปตามความรู้สึก ทุกสัมผัสที่เขามอบให้ช่างสุขสมเกินกว่าจะห้ามใจได้
ลูคัสยังคงเลียที่ปุ่มกระสันของเธอรัวเร็วขึ้น มือของเขาที่สอดอยู่ในตัวเธอค่อยๆ เพิ่มความเร็วจนเกิดเสียงเปียกแฉะน่าอาย นิ้วของเขากดแน่นเข้าไปในช่องทางเปียกแฉะลึกขึ้นในขณะที่ปลายลิ้นของเขายังคงเลียติ่งเสียวอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สลับการเลียกับดูดที่หนักหน่วงและเสียวซ่านมากขึ้นเรื่อยๆ
โรสยังคงขยับสะโพกรับการกระแทกของเขาอย่างไม่ยอมให้เขาหยุด เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่ทวีคูณขึ้นทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าไป“อ๊า... ลูคัส... ไม่ไหวแล้ว... ฉันจะเสร็จแล้ว!” โรสบอกเสียงกระเส่า ขาของเธอสั่นระริก มือของเธอยังบีบยอดอกของตัวเองเพื่อระบายความเสียวซ่านไปพร้อมๆกับสะโพกที่ขยับรับการกระแทกจากเขาลูคัสมองดูร่างของเธอด้วยสายตาที่มืดลง พยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้จนแทบจะทนไม่ไหว “คุณไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” เขาพูดเสียงต่ำ ขยับสะโพกเข้าไปลึกและแรงขึ้น “ผมไม่อยากหยุดเลย โรส...”แต่เขารู้ดีว่าโรสต้องการอะไร และเขาก็รู้ว่าต้องการทำให้เธอถึงจุดสูงสุดก่อนถึงเวลาของเขา เขาหลับตาลงก่อนจะกระแทกอีกครั้งด้วยความแรงที่เพิ่มขึ้น “ปล่อยออกมาเลยครับ เสร็จออกมาเลย”ทันใดนั้นโรสก็ปล่อยเสียงครางออกมาในลำคออย่างไม่อาจควบคุมได้ ร่างกายของเธอกระตุกไปตามจังหวะที่เขากระแทกเข้าออก ความเสียวที่พุ่งเข้ามาทำให้เธอหลุดเสียงร้อง "อ๊า... ลูคัส... ฉัน... ฉันเสร็จแล้ว!" ร่างของเธอสั่นระริก ขาเกร็งจนเกือบจะล้มแต่ยังคงยืนอยู่ได้เพราะลูคัสยังคอยจับเธอไว้แน่นลูคัสกระแทกเข้าไปอีกครั้ง เขาครางเสียงแหบพร่า ในที่สุดเขาก็ปลดปล่อ
หลังจากกิจกรรมอันเร่าร้อนหลังโขดหินนั้นจบลง ลูคัสพาเธอกลับมาที่ห้องเพื่อทำความสะอาดและพักผ่อนเมื่อถึงห้องพัก ลูคัสกุมมือโรสแน่น รู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดสามารถกั้นเขาไม่ให้เข้าใกล้เธอได้อีกแล้ว เมื่อประตูปิดลง เขาจูงเธอตรงไปยังห้องน้ำ เสียงน้ำอุ่นที่กระทบพื้นดังแว่วเป็นจังหวะ แต่สิ่งที่ก้องอยู่ในใจเขาเป็นเพียงเสียงหายใจของเธอ ที่แผ่วเบาแต่สะกดเขาไว้จนไม่อาจหันเหสายตาไปทางอื่นได้ในแสงสลัวจากไฟในห้องน้ำ ลูคัสมองโรสอย่างที่เขาทำไม่ได้ในที่แจ้ง ร่างกายที่ยังมีละอองน้ำทะเลเคลือบผิวดูเย้ายวนจนเขาต้องเผลอกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว มือหนาเอื้อมไปปลดปมบิกินี่ของเธอออกอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างไม่ปิดบังความรู้สึก“คุณสวย...จนผมไม่อยากละสายตาเลย” ลูคัสเอ่ยเสียงพร่า เขาโน้มตัวเข้าใกล้ ปลายจมูกแตะหน้าผากเธอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่แก้ม โรสหลับตา ปล่อยให้เขาละเลียดจูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน“พอเถอะลูคัส...” โรสพูดเสียงกระเส่า แต่มือของเธอกลับเผลอเกาะต้นแขนเขาแน่นลูคัสยิ้มมุมปาก เขารู้ดีว่าเธอกำลังสู้กับตัวเอง “คุณพูดให้ผมหยุด...แต่ร่างกายคุณบอกให้ผมไปต่อ คุณจะเอายังไงดีครับ คุณโรส” น้ำเสียงแฝง
อีกภาพที่เขาจับได้คือตอนที่เธอก้มลงเก็บลิปสติกที่ตกอยู่บนพื้น ผมของเธอปรกลงมาบังใบหน้า เธอปัดมันไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ ท่าทางธรรมดานั้นกลับดูดึงดูดจนเขารู้สึกว่ามือที่จับกล้องสั่นเล็กน้อย แล้วก็มีภาพหนึ่ง เป็นช่วงที่โรสหัวเราะพร้อมกับเพื่อนร่วมงาน แสงสะท้อนจากรอยยิ้มของเธอดูอบอุ่นจนทำให้ห้องทั้งห้องดูมีชีวิตชีวาขึ้น ลูคัสมองผ่านเลนส์ เขารู้สึกเหมือนเธอเป็นภาพถ่ายที่ยังไม่ได้ใส่กรอบ เป็นชั่วขณะที่เขาอยากหยุดเวลาไว้ตรงนั้นลูคัสรู้ดีว่าการกระทำแบบนี้อาจจะไม่ถูกต้อง แต่เขาก็ไม่อาจห้ามตัวเองได้ ทุกครั้งที่เธอเคลื่อนไหว กล้องในมือก็เหมือนเป็นเพียงทางเดียวที่เขาจะยึดโยงเธอไว้ได้ในโลกของเขาเองเขาเริ่มสะสมภาพของเธอไว้ในแฟ้มส่วนตัวอย่างเงียบๆแต่ความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เมื่อเขารู้ว่าโรสทำงานที่ไหน และพักอาศัยอยู่ที่ใด ลูคัสก็เริ่มสะกดรอยตามเธอในวันหยุดที่เขาควรจะพักผ่อน ลูคัสกลับขับรถไปจอดอยู่ใกล้คาเฟ่ที่โรสชอบแวะไป เขานั่งอยู่ในมุมร้านที่เธอไม่สังเกตเห็น มองดูเธอจิบกาแฟและอ่านหนังสือ บางครั้ง เขาเดินตามเธอไปในห้างสรรพสินค้า จับภาพเธอผ่านหน้าจอโทรศัพท์ขณะเธอเลือกซื้อของใช้เ
บ้านหลังเล็กในเขตชานเมืองยามค่ำคืน เงาของแสงไฟจากหลอดไฟเก่าๆกระพริบอยู่เหมือนมันกำลังจะดับ ลูคัสในวัยเด็กนั่งตัวสั่นอยู่ในมุมมืดของห้องเก็บของเล็กๆ ซึ่งเป็นที่เดียวที่เขารู้สึกปลอดภัย ตุ๊กตาเก่าๆที่มีรอยเย็บซ่อมเต็มตัวอยู่ในอ้อมแขนเล็กๆของเขาราวกับมันเป็นสิ่งเดียวที่ปกป้องเขาได้ เสียงทะเลาะวิวาทดังระงมมาจากห้องนั่งเล่น เป็นเสียงของผู้ชายตะคอกด่าทอผสมกับเสียงผู้หญิงที่พยายามห้ามปรามแล้วเสียงขวดแก้วก็แตกกระจายดังสนั่น เศษแก้วปลิวกระจายไปทั่วพื้น ทำให้ลูคัสสะดุ้งเฮือก น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลรินออกมา เขากดหน้าซุกกับตุ๊กตาและเอามือน้อยๆปิดหูทั้งสองข้างของตัวเองเอาไว้ เพื่อปิดกั้นเสียงเอาไว้ แต่เสียงที่น่าสะพรึงนั้นยังดังอยู่ เสียงแห่งความเจ็บปวด เสียงแห่งความโกรธที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด"ลูคัส!" เสียงกระซิบดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่พี่สาวของเขาจะปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู เธอพุ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูอย่างรวดเร็วก่อนจะกอดเขาไว้แน่น ร่างกายของเธอสั่นระริกไม่ต่างจากเขา "ไม่ต้องกลัว พี่จะปกป้องเธอเอง"ลูคัสเงยหน้าขึ้นมองพี่สาว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความความอ่อนโยน เธอพยายามจะปลอบเขาทั้ง
โรสถอยเท้าหนี ความรู้สึกสงสารและโกรธแค้นประดังเข้ามาในใจ เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอพยายามพูดด้วยเสียงที่นิ่งที่สุด แต่ก็ยังสั่นอย่างเห็นได้ชัด “ความรักของเธอมันหนักเกินไปสำหรับฉัน ลูคัส ฉันไม่สามารถทนรับมันได้อีกแล้ว ฉันแค่...อยากให้ทุกอย่างจบ...”เขาทรุดลงไปอีกครั้ง หมอบกราบแทบเท้าของเธอ ร่างสูงใหญ่ดูอ่อนแอและสิ้นหวังอย่างน่าเวทนา “ได้โปรด...อย่าพูดแบบนั้น ผมขอโทษ...ขอโทษจริงๆ...ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ”โรสมองเขาด้วยสายตาเปื้อนน้ำตา หัวใจเธอเจ็บปวดเหมือนโดนบีบให้แตกสลาย แต่เธอก็ต้องรวบรวมความเข้มแข็งไว้ เธอไม่สามารถให้ตัวเองใจอ่อนได้อีกแล้วเอมี่ขยับมายืนข้างๆ สายตาจ้องมองลูคัสอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนจะหันมาพูดกับโรส “เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ฟังอะไรแบบนี้แล้ว ไปจากที่นี่กันเถอะโรส”ลูคัสเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง น้ำตาอาบแก้ม เขาดูเหมือนคนที่หมดสิ้นทุกสิ่ง “โรส...ได้โปรด...ผมไม่มีคุณไม่ได้...”โรสหลับตาลง พยายามสะกดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด เธอรู้ดีว่าการกลับไปหาลูคัสไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง แม้หัวใจของเธอจะเจ็บปวดกับสภาพของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถลืมสิ่งที่เขาเคยทำได้...โรสทรุดตัวลงนั่
เมื่อโรสย้ายเข้าไปอยู่กับเอมี่ เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เรื่องของลูคัสจนถึงเอเดน เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อเล่าถึงช่วงเวลาที่เธอถูกหักหลัง ความรู้สึกอับอายและเจ็บปวดผสมปนเปจนแทบพูดไม่ออก แต่เอมี่ฟังอย่างเงียบๆโดยไม่ขัดอะไร จนกระทั่งทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกไปจนหมด"แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันตั้งแต่แรก?!" เอมี่พูดขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวัง "ถ้าเธอเล่าให้ฉันฟัง บางทีเรื่องมันอาจจะไม่บานปลายแบบนี้ก็ได้"โรสก้มหน้าลง น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอพึมพำด้วยความรู้สึกผิด "ฉันไม่กล้าเล่า... ฉันอาย"เอมี่ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ "อายเรื่องอะไร? เรื่องแบบนี้เธอต้องบอกฉันสิ ฉันคือเพื่อนของเธอนะ""ฉันรู้สึกอายที่จะบอกว่าฉันคบกับคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองมากขนาดนั้น ตอนแรกมันเหมือนแค่เรื่องสนุก ฉันไม่คิดว่ามันจะลากยาวมาจนถึงจุดนี้... ฉันไม่คิดว่ามันจะซับซ้อนและเลวร้ายแบบนี้เลย"เอมี่ถอนหายใจออกมายาว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลง "ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง เธอไม่ควรเก็บไว้คนเดียวแบบนี้อีก เข้าใจไหม? ต่อไปถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอต้องบอกฉันทันที เราจะหาทางแก้ไปด้วยกัน"โรสพยักห