CHAPTER SIX

Maricar POV:

"Simula nang ipakilala sa amin si Ericka di na mawala sa isipan ko at pangamba at ang magtanong, kung ano na naman ba ang mga susunod na mangyayari? Ito na ba ang pagkalanta ko.. Ang rosas na ito madali na bang malanta."

"Sorry, di ko sinasadyang masunog ko ang paborito mong polo."

"Paulit ulit na lang Maricar ano ba?! Kaylan ka ba tatanda!!" Sigaw niya sa akin

"Sorry talaga honey." nakayukong sabi ko na lamang

"Lahat na lang!! Pati ba naman ito di mo kayang gawin ng maayos ang pag paplantsa mo!!"

Ako na tanging nakayuko pa rin, ***"Kaylangan bang ganito magalit... yong tipong sasabog na din ang eardrum namin sa kakasigaw niyo sa amin?.."**

Napapaiwas pa ako dahil sa bawat salitang binibitiwan niya, siyang pag aamba naman na ihahampas niya sa akin ang pulo na hawak hawak niya.

"Di ko alam kung sadyang tanga ka lang talaga o ano eh!!" na parang isang kutsilyo na patuloy na tumatagos sa aking pagkatao, pinupunit ang bawat bahagi ng aking pagkatao hanggang sa abutin nito ang kahabaan ng aking kaluluwa.

Ayan na ang mas lalong nakakasakit sa mga salita niya na parang pana na bumabaon sa akin dibdib. Na mas malala pa sa mga tinik na naka tusok sa buo kong katawan.

"Teka?!! Ilang beses na bang ganito ang eksena naming dalawa?!! Ahh' maraming beses na... o di na mabilang.... sa bawat salitang mga masasakit na binibitiwan niya... iniisip ko na sana hindi marinig ng mga anak ko... sa bawat pag amba niya sa akin.. sana walang matang inosente ang makakakita sa bawat pag ilag ko... At sana sa pag laki ng mga anak ko di mararanasan itong mga nararanasan ko.."

"Ano?! Ngayon nag bibingi-binihan ka naman ngayon!" Sigaw niya na halos malapit na sa mukha ko ang halos mag aapoy na ang kanyang mukha sa galit, ang pag balik ng ulirat sa akin.

"Bwesit!! Mag asawa ka nga naman na walang alam ohh!!" ang huling salita niya bago tuluyang lumisan, isang pana na dumururog sa aking damdamin, isang pana na tila humihiwa sa aking pagkatao, na tila walang humpay na dumudugo sa aking puso.

****

Tahimik na nililigpit ko ang mga kinalat niyang gamit, habang ang mga mata ko'y may mga luha lumalabas. Ang pag pasok naman ni Lyca na umiiyak ito. BIgla ko naman pinusan ang aking mga luha.

"Mama sorry po huhuhuh!!"

"Shh' di mo po kasalanan iyon anak."

"Naawa na po kasi ako sa inyo, mag hapon na po kayong pagod sa pag lalaba, kaya po naisipan kong ako ang mamalansta sa mga damit at pati polo po ni Papa."

"Sshh' opo naiintindihan ko iyon anak, pero wag mo ng uulitin iyon hmm, paano kong ikaw ang napaso di magkaka peklat pa iyang makinis mong kutis." natatawang wika ko naman para maibsan ang pagkabahala niya sa akin.

"Dahil po sa katigasan ng ulo ko nasigaw sigawan na naman kayo ni Papa."

"Wala iyon anak, kaysa naman ikaw ang mapalo ng Papa mo, tsaka syempre magagalit din iyon dahil hinayaan kitang ikaw ang gumawa na dapat ako iyon."

Niyakap niya ako bigla

"Sorry po talaga mama hayaan niyo binibilisan ko na pong lumaki para mattulungan na po kita dito sa mga gawaing bahay."

"Anak, basta mag focus lang muna kayo ng ate niyo sa pag aaral, pag butihin niyo lang."

"Mama para ka pong si Wonder woman!"

"Hahaha pasaway nambula ka pa nga, ang ganda ganda non ni Wonder Woman kaya."

"Ahh' basta kayo po ang wonder woman namin mag kakapatid!!"

"Siya sige sige na po... ako na iyon hahah"

"Hayaan mo anak, mag luluto ako ng paboritong ulam ng Papa mo at ihahatid ko sa office niya. Para mawala ang galit ng Papa mo sa atin."

"Sige po Mama" Excited naman na sabi niya..

****

Pagkaluto ko ng isdang sarciado, tinawagan ko naman si Lisa para siya na muna ang mag bantay sa mga bata. Buti at pumayag naman siya.

"Ahm' Hello po" bating agaw atensyon ko naman kay kuya guard.

"Bakit po Ma'am?"

"Hmm' tatanong ko lang po sana kung saan po banda ang office ni Nathan Villanueva?" hindi pa kasi ako nakakapunta sa office niya.

"Kaano ano po kayo ni Sir Nathan?"

"Uhm..Wife niya po." nahihiyang banggit ko pa sa kanya.

"Wife po?!!" Nagkagulatan naman ang dalawang guard at nagkatinginan pa ang mga ito.

"Naiwan niya po kasi ang baon niyang inihanda ko." dahilan ko na lang at pinakita ko ang dala dala kong lunch box

"Uhm....sa.... sa second floor tas-

"Samahan mo na lang si Ma'am, ako na dito." sabi naman ng kasama niya.

"Uhm, sige.... tara na po Ma'am." wika naman nito at sumunod naman ako

"Salamat" naka niting wika ko naman sa isa niyang kasamahan na nag pa iwan, iwan at parang meron kakaiba ata sa mukha ko at mga kakaiba ata ang mga tingin ng dalawa guard na ito sa akin, naninibago atang ngayon lang nakakita ng pangit. At tanging naka longsleeve at maluwag na pants lang suot ko.

Mga nakakasalubong kasi namin mga naka suot ng magaganda at mga naka pang office attire ang mga ito, kahit sila napapatingin din sa akin. Na bawat mga tingin nila sa akin, nakakaiba, di ko maiwasan na makaramdam na manliit sa sarili ko at maingit sa kanila.

"Ma'am wait lang po kayo dito." Sabi naman ni kuya guard at may nilapitan itong babae at kinusap ito.

"Najan si Sir Nathan?"

"Oo bakit?"

"Nandito kasi asawa niya, hinahanap siya." kapareho ng mga reaksyon ng dalawang guard nanlalaking mga mata at tumingin pa ito sa akin at saka tunmingin kay kuya gurad na parang nag uusap pa sa pamamagitan lamang ng kanilang mga mata. Saka tumango ito, at saka din lumapit sa akin si kuya.

"Bakit kaya...?" bigla naman akong nakramdam ng kakaibang kaba dahil sa mga kilos nilang dalawa.

"Ma'am, ayon po ang office ni Sir Nathan..

"Sige... salamat.."

"Salamat po" wika ko naman don sa babae.

"Siguro isa din sa katrabaho niya."

"Pasok na po kayo Ma'am" sabi pa nito na ngumiti at isang tumango naman ang tinugon ko

Kakatok na sana ako, ngunit napaisip pa ako kung kakatok pa ba ako o hindi an para ma surprice siya na andito ako sa office niya. Kaya agad kong hinawakan ang doorknob at ang pag pihit ko naman dito pabukas.

"Honey?" Tawag ko sa kanya ang inaasahan ko na masu-surprice siya na makita ako, ako pala ang magugulat sa madadatnan ko.

Parang bigla akong binuhusan ng malamig na tubig sa nakikita ko ngayon... ang asawa ko at ang pakilala niyang Ericka na kaibigan at katrabaho niya ay naghahalikan habang si Ericka naman ay naka patong sa lamesa, at ang asawa ko...... ang asawa ko.... napatuptop ako sa aking bibig di ko kayang magsalita dahil sa sobrang panginginig ng panga ko.

"Boggss" ingay ng lunch box dahil di ko namalayan na nabitiwan ko

"My God!! Sino bang?!"

"Maricar?!!"

Napapailing ngunit pinilit ko parin na lumuhod upang pulutin ang mga pagkain na nakalat sa sahig.

"Pa-pasensya na... di... di ko...sina..sinasadyang.... matapon.." Hirap na sambit ko habang pinupulot ko mga pag kain.

"Ano ba iyan... magkakaroon pa ng kakaibang amoy itong office na ito,,,, ang langsa!!" Wika nama ni Ericka na parang hindi ako nakikilala

Ang pag lapit naman ni Nathan sa akin at tumulong na din sa paglalagay sa lunch box

"Bakit ka pa pumunta dito?!" na pahinto naman ako sa tanong niya, hindi ko inaasahan na ganon pa ang kanyang sasabihin, dahil ang inaasahan kong maririnig sa kanya ay "Paliwanag at Sorry" Bigla ata akong nabingi dahil may sinasabi pa si Ericka diko na ito maintindihan...

"Ang sabi ko bakit ka pa pumunta dito?!!" Inulit niya pa ngunit nag e-echo ang kanilang mga boses, akong napatitig na lamang sa kanya, sa isip kong punung puno na ng mga katanungan ngunit nanatili lamang akong kagat labing walang balak magsalita.

"Hayaan mo na nga iyan diyan, tutal siya naman ang nakatapon niyan, siya na lang ang pag linisin mo!"

"Tatanga tanga kasi!" dugtong pa ni ericka

"Pa-pasensya na" ako na parang ako lang ata ang nakakarinig ng boses ko

"Umuwi ka na sa bahay pag katapos mong linisin ito!" pagdiin na sabi niya

Bahagya naman akong tumango, at umalis ang dalawa na parang ibang tao lang ako... parang ibang tao lang ako sa asawa ko.

"Ma'am? O-okay lang po ba kayo?" biglang pumasok naman si kuya guard, puno ng pag-aalala sa kanyang mga mata, at inalalayan niya akong tumayo. akala ko bumalik na ito sa entrance, parang alam niya din ata ang mangyayari at hinintay pa ata ako nito.

Pilit na ngiting tumango naman ako sa kanya...

"Ma'am tumayo na po kayo diyan, papalinis ko na lamang po sa janitor namin dito."

"Okay lang po....".....okay lang??..."  tanging nasa isip ko na lamang

***Alam ko pa pala ang salitang okay...... Napahinto naman ako nang makita ko ang aking sarili sa salamin nitong pader. Ang aking imahe ay unti-unting nagbago at naging isang rosas, isang rosas na isa-isang nalalagasan ng mga dahon, at ang mga tinik nitong nakabaliktad ay nakaturok sa katawan nito, na parang sumasakit ang bawat galaw, habang may mga dagtang lumalabas, kulay pulang dagta na sumasagisag sa bawat patak ng kirot at pighati na nararamdaman ko.