บททั้งหมดของ UNWORTHY LOVE:The Untold Sacrifices Of A Devoted Wife: บทที่ 1 - บทที่ 10

THIRD PERSON:"Mama, napakasarap po talaga ng niluluto niyo, hindi ko po mapigilang humirit pa ng isa, pahingi pa po ako ng maruya." ang masiglang hirit ng bunso ni Maricar, na natutuwa. Sa pagkakataon na walang pasok ang kanyang mga anak sa araw na iyon, na nagbibigay sa kanila ng pagkakataon na magkaroon ng masayang pagsasama-sama at ang magluto ng maruya bilang bonding activity, na puno ng tamis at saya nilang mag iina kahit wala ang kanyang asawa at busy ito lagi sa trabaho kaya bibihira lang ito magkaroon ng rest day. Ngunit hindi ito naging hadlang para makaruon parin sila ng bonding tuwing weekend."Naku anak nakakarami kana pero wala ka pang bayad na kiss sa akin." natatawang biro niya naman dito at ang pag pisil niya sa pisnge nito na napahagikhik naman itosa ginawa niya."Utang muna po Mama kapag binigyan niyo na po ako tsaka last na po ito pagkatapos ko na pong kainin ito saka po kita ikikiss ng madami." sagot ng kanyang anak na may kasamang pilyo na tawa."Aba mukhang kond

Maricar POV:"Sa kabila ng aking pagpapakasakit at pagtitiis, hindi ko namamalayan na unti-unti nang nalalagas ang mga dahon ng pagiging rosas ko. Ngunit sa kabila ng lahat, pilit pa rin akong naghahanap ng pag-asa at pagkakataong muling pumalit o tumubo ang mga dahon. Subalit sa paglipas ng panahon, tila ba hindi na kayang tumbasan ng pag-asa ang bigat ng mga suliranin na aking hinaharap. Hanggang kailan ko nga ba ito kayang panindigan? Hanggang saan ko kayang magtiis para sa isang pagmamahal na tila ba hindi na ako pinapansin? Sa kabila ng lahat ng ito, patuloy pa rin akong umaasa na sa huli, may magbabago at mabibigyan ako ng tamang halaga at pagpapahalaga. Hanggang kaylan akong umaasa na meron pang pag asa?"****Third Person:Padabog na umupo si Ericka ng matapos ang pag uusap nila Nathan at Maricar.Napabuntong hininga na lang si Nathan at pinag patuloy ang pagta-type niya sa kanyang loptop."Hanggang kailan ka magpapanggap at maglilihim sa asawa mo?" ang mariin na tanong ni Eri

Maricar POV:***Masakit sa kanilang mga mata kapag kakaibang mga kinikilos ng iyong mga anak... mapupuna ka nila kahit ano pa man,, kahit ano pa man ang gawin mo, kahit gaano mo pa subukang itama ang kanilang mga aksyon o baguhin ang kanilang ugali, palaging may mga taong maghahanap ng butas at magbibigay ng kanilang opinyon na kadalasan ay hindi mo na kayang matanggap ang kanilang mga saloobin.**"Tingnan mo ang mga apo ko' kakaiba diba? Imbes na nakikipaglaro din sa mga kapwa nila bata dito .... aba'y tingnan niyo mga nakaupo lamang na parang mga statwa.""Ano ka ba mare, mas okay ka nga kasi hindi suwayin... ang babait nga ohh diba?""Sus! mahirap kaya ang ganyan imbes na magkukumilos, mga naka upo lang kakalakihan iyan ng mga iyan... bandang huli mga tamad.mamanahin pa ata ang kanila ina!""Masyado mo naman inaano ang mga apo mo mare..""Hindi kasalanan ng mga apo ko iyan.... Kundi kasalanan ng Ina nila kung paano at anong padidisiplina ang ginagawa niya kung bakit ganyan ang mga

Maricar POV:Nang hihinang napaupo ako sa bench, nararamdaman ko ang bigat ng aking damdamin, ang panghihinayang sa mga pangako at pangarap na para bang biglang naging bula na lamang. Sa mga sandaling iyon, na para bang ang lahat ay nagmistulang isang malungkot na panaginip na kailanman ay hindi ko gustong magising pa.Hindi pa rin ako na makapaniwala na madadatnan ko ang asawa ko at ang katrabaho niya sa ganon eksena. Bigla na naman nag sipasok sa mga alala ko kung ano ang mga naging buhay ko sa piling niya. Puros malulungkot na mga alala.... na para bang pinagsakluban ako ng langit at lupa, mula sa mga panahon na binabalewala niya ako hanggang sa mga pagkakataong ipinagpalit niya ang mga pangako niya para sa mga bagay na mas pinahalagahan niya kaysa sa akin, bawat sakit at pagkabigo ay bumabalik sa aking isipan, lalo na ang mga oras na pinilit kong intindihin siya kahit na labis na akong nasasaktan, umaasang may magbabago, ngunit sa huli ay ako rin ang naiwan na nagdurusa sa kanyang

THIRD PERSON:"Ano daw sabi ng anak mo?""Hindi sila makakasama dahil meron silang ginagawa, meron daw kasi silang event bukas." sagot ni Nathan."Hmm' sa mga tinginan pa lang sa akin ng panganay mong anak mukhang mahihirapan akong suyuin iyon ah.""Ganon lang iyon, pero mga malalambing ang mga iyon."sagot ni Nathan na may kasamang ngiti. Na ikina angat naman ng gilid ng labi ni Ericka ng makita niya kakaibang ngiti ni Nathan."Bakit... bakit naturuan ba ng tama at magandang pag uugali ni Maricar ang mga anak mo?" tanong ni Ericka, may halong pagtatampo sa tono niya.Mabilis naman siyang napatango na ikina bigla naman niya. At pag harap niya ng tingin kay Ericka magkasalubong na naman ang mga kilay nito."Hmmp!!" inis na inirapan siya nito. At padabog na inayos ang pagkakaupo niya sa passenger seat. Napapailing na napa buntong hininga na lamang si Nathan saka binuhay ang makena ng sasakyan. Tahimik nilang tinahak ang daan, habang si Ericka ay nanatiling masama ang loob, iniisip kung p