Makalipas ang dalawang taon at anim na buwan.
"Gusto ko ng Brazilian style, tapos kaunting highlight sa aking buhok" Ang utos para sa isang babaeng nag assist sa isang napakagandang customer ngayong umaga. Buenas siya sa bagong bukas na branch ng salon na ito. Siya ang naunang customer na inasekaso nila bago paman ang mga sumunod ng ilang minuto. "Noted Madam." Umupo ang babaeng customer na ito sa isang upuan upang masimulan na ng isang babae ang nais niyang ipagawa sa kanyang buhok. "Ah, Miss sorry ah, pwede mo bang e-trim ng kaunti ang dulo ng buhok ko, may nakikita kasi akong split ends gusto ko mawala." sinabi ng babae sa staff habang nag sosoot ng gwantes. "Sure po Ma'am.. no problem.." sagot naman ng babae. Halos dalawang oras ang nagamit bago matapos ang pagpapaayos niya ng buhok. Nainip ang kanyang body guard kaya lumapit ito sa kanyang amo na babae. "Ma'am pwede po ba ako lumabas saglit maninigarilyo lang ako kahit isang stick lang.." pakiusap ng body guard sa among babae. "Sure, iwan mo sa counter ang mga paper bags, ayaw ko makaamoy ng siragarilyo sa mga pinamili ko, ang mamahal ng mga yan" sagot ng babae na nandidiri ng marinig ang salitang "sigarilyo". "Opo ma'am, salamat" Agad umalis ang body guard habang pinapatuyo ng isang babae ang kanyang buhok gamit ang blower. Pagkatapos ay lumapit siya sa counter at inabot ang debit card na nakapangalan sa kanya, upang bayaran ang services ng salon. Matapos ay nagpunta naman siya sa isang "nails spa" upang mag-relax habang pinapaganda ng staff ng nasabing spa ang kanyang nga kuko sa paa at kamay. Nakaupo ito na nakasandal ang likod, ipinikit ang mga mata na para bang natutulog. Habang siya ay nananatili sa loob ng spa na iyon ay mahigpit siyang binabantayan ng dalawang body guard at dalawang nanny niya. Sino siya? Andrea Rosario is the woman sitting in the VIP chair, with her youthful look in 22 years old, with natural large eyelashes, pointed nose, and the smoothness of her white skin? she may be mistaken for a "Chineta" or Filipino-Chinese beauty. "Madam ok na po.." Ang sabi ng isang babaeng nakatayo sa harap niya. Hindi namalayan ni Andrea na nakatulog siya sa kinaupuan. "Ahh salamat." Sagot nito. Dahan dahan siyang tumayo at tinawag ang isang nanny sa labas. Lumapit agad ang alalay at inabot sa kanya ang kanyang Louis Vuitton shoulder bag. Nang mahawakan niya ang kanyang shoulder bag ay agad niyang kinuha at pinapa-swipe and debit card niya sa counter. Saka siya umalis ng spa. "Guys, do you want something to eat? nagugutom ako." sinabi niya sa kanyang tatlong kasama. Strikta siya ngunit pagdating sa pagkain ay hindi siya madamot. Kung kakain siya sa labas, ay kasama rin niyang kakain sa mesa ang mga ito. Pumasok sila sa isang Korean restaurant at ang mga body guards niya mismo ang namili ng kakainin nila. Alam nila na mahilig sa sabaw at spicy foods ang kanilang amo na si Andrea, kaya hindi sila nahirapan maghanap nang restaurant na pwede sa kanya. "Samgyup na..." sabi ng isa. "Oh cge na nga... ito na.. Ah miss, samgyup Set C good for four people, at samahan mo rin ng lamonade juice pero isa lang para kay madam." Naririnig ni Andrea ang inorder ng kanyang kasama habang naglalaro ito ng games sa kanyang cell phone. Napangiti pa ang tatlo dahil sa wakas, makakain din sila ng masarap pagkatapos ng ilang oras na pagbubuntot kay Andrea. Sigundo lang ang inaantay para makapagpahinga. Halos sabay sabay silang nag burp matapos makakain. At agad umalis ang mga ito sa restaurant na iyon para gawin ang normal na gawain. Habang naglalakad si Andrea patungo ng ground floor kung saan nakaparada ang sports car nito, ay biglang tumunog ang kanyang cellphone, nag vibrate pa ito ng malakas dahilan para maramdaman niyang nagri-ring ang cell phone niya mula sa ilalim ng kanyang shoulder bag. Pagtingin niya sa screen ay numero pala ng nobyo ang tumatawag sa kanya. "Are you done?" a husky voices ng lalaking nagtatanong sa kabilang line. "Oo, pabalik na ako sa unit." "Ok, I'm waiting" sabi ng lalaki at pinutol ang line. Agad nagmamadali si Andrea ng malamang dumating na pala ang nobyo niya. Tatlong araw itong hindi niya nakasama kaya na excite siyang makita ito. May surpresa man o wala, masaya na siyang magsayang ng ilang oras sa lalaking ito, ang pagsilbihan ang lalaki ay iyon ang tangi niyang kaligayahan. "Ilang gabi na akong nananaginip ng paulit ulit na pangyayari, sa tingin ko kailangan ko ng magpa check up sa doctor" Ang sabi ni Andrea habang nakayakap sa nobyo na parehong nakahiga sa kama. Ito ay matapos ang pagmi-make love ng dalawa. "Hindi mo kailangan ng doctor, ang kailangan mo lang ay libangin ang sarili mo. Marahil ay na bored kana, gusto mo ba mamasyal?" Ang sagot ng lalaki. "Why not, punta ka sa ibang malaking mall may mga bagong branded ngayon na mga damit na babagay sayo, yong iba naka sale at may freebies pa, gusto mo ba yon?" Dagdag na sinabi ng lalaki habang sinusuklay ang mabango at mahabang buhok ni Andrea, dahil sa bagong gawa ng mamahaling salon. "Hmm. Ok magtse-check ako sa website. Pwede ko ba hiramin saglit ang laptop mo?" Tanong ni Andrea, sabay pa-cute ng itsura nito sa lalaki para makombinse itong magpahiram ng gamit. Ang lalaki ay nakatitig sa kanya, tila nagiisip kong magpapahiram siya ng sensitive na gamit, lalo na ang kanyang laptop. Sa laptop nito ay doon naka-save ang kanyang mga original files sa negosyo, ilang passwords ng iba't ibang accounts niya, kasama na ang bank accounts. Sino ang lalaking ito? Rafael Buenavista, 48 years old, A Filipino businessman and the mayor of one city in some part of Visayas. He has a legal wife, but his favorite princess is Andrea Rosario. Walang alam si Rafael tungkol sa background ni Andrea. At hindi siya interesadong alamin pa iyon. Ang gusto lang niya ay manatili si Andrea sa unit na iyon. Ito ay nasa ika-38th floor ng Buenavista Hotel, na pagmamay-ari ni Rafael Buenavista dito sa Manila. Ang tanong, magtitiwala ba siya kay Andrea? Ngayong alam niya na wala itong naaalala sa kanyang nakaraan. Hinalik-halikan ni Andrea ang pisngi ni Rafael habang inaantay ang sagot nito, para itong bata na naglalambing para ibigay ang gusto. Tumigil lang ito ng biglang sumagot si Rafael at sinabing, "Sure,"Alam ni Rafael ang tunay na background ni Andrea, sapagkat pinapa-imbestigahan niya ito noon. Alam niya ang tunay na pangalan nito at nalaman din niya'ng may mga magulang pa ito, pero hindi niya ito pinapahalagahan. Imbes na ibalik si Andrea sa kanyang pamilya ay hindi niya ginawa. At walang balak si Don Rafael na dalhin siya sa lugar na iyon. Imbes na pakawalan, ikinulong niya si Andrea na parang ibon, inangkin niya at inaalagaan. Mula noong itinigil ni Don Rafael ang pagsisiyasat sa family background ni Andrea ay akala niya ay matatahimik din ang lahat, ngunit walang usok ang nakikimkim. Lalabas at lalabas din ang katotohanan, na si Andrea mismo ang makakatuklas nito, kahit pa wala siya'ng salitang binabanggit kay Andrea, hanggang sa kasalukuyan. SAMANTALA; Ngayong nakawala si Andrea sa hawla na pagma-mayari ni Don Rafael. Si Jobert naman ang biglang sumulpot, parang buntot kung makasunod kay Andrea. Kung kaya, dalawang araw nang magkasama ang dalawa at nananatili sa maliit na
"Andrea, huwag kang magpaka-stress sa mga taong hindi marunong makontento." sinabi ni Jobert. At kalmadong umupo sa upuan, na nakaharap kay Andrea. "Bakit ikaw, hindi ba?" balik tanong ni Andrea. Nag-cross pa ito ng kanyang balikat. "Saka muna ako tanungin kapag naaalala mo na ang lahat. Kapag nangyari iyon, saka ko na rin ibigay sa iyo ang paliwanag ko." "Kung masakit ang mga alaalang nawala sa akin. Tama lang siguro na hindi ko na maaalala iyon, baka masaktan pa ako. Isa pa, gusto ko malaman mo na hindi ako interesado sa mga bagay na konektado sa iyo." tumalikod si Andrea matapos sabihin ito. "Hmm. Sa ngayon iintindihin na muna kita. Siya nga pala, gusto kung batiin ka dahil nagawa mong makalaya sa hawla." sinabi ni Jobert habang sinusundan niya ng tingin si Andrea na lumapit sa bintana at sumilip sa labas nito. Parang sinisiguro nitong walang sumusunod sa kanya. "Hindi porket naguusap tayo gayon ay OKAY tayo. Aalis na ako, at pakiusap! huwag mo na akong sundan?" pinanlaki
Anim na buwan bago mangayari ang pakikipagtalik ni Andrea sa lalaking mamamatay tao, ang ipagamit siya ni Rafael na parang laruan, ay nakapagparehistro na si Andrea gamit ang pekeng pangalan, na hindi niya alam kung ito ay ay kanyang totoong pangalan na ayon sa kanyang naaalala. Nagbayad siya ng cash bilang lehitimong late registered person sa isang munisipyo. Sa tulong ng taong kanyang binayaran ay mabilis niyang nakuha ang kanyang birth certificate. Ngunit isang valid ID lamang ang hawak niya sa ngayon. Gayonpaman, nakapag-open pa rin siya ng isang sekretong local bank account. "Ma'am narito po ang susi at ang detalye ng inyong room, happy stay in po..." ang sinabi ng isang babaeng naka- ponytail at yellow skirt. Mababasa sa kanyang ID ang kanyang pangalan bilang "Mina" isang staff sa hotel kung saan mag-stay-in ngayong gabi si Andrea. Nang kinuha na ni Andrea ang susi para sa kanyang kwarto, ay biglang umalingawngaw ang boses ng mga kababaihan. "Hahaha.ha.ha" Ang nag-echo na bo
Hindi mapalagay ngayon si Andrea dahil saksi siya kung ano ang ginawa ni Rafael kay Jobert. Pagkatapos itong paluhurin sa sahig ng ilang oras, ay pinabugbog niya ito sa kanyang mga taohan, habang nakatali ang mga kamay sa likod. "Rafael, tama na!" pagpigil ni Andrea. Hindi na siya nakatiis sa nakikitang pananakit ng kanyang mga taohan laban sa isang lalaking walang kalaban-laban. Tumingin si Rafael sa kanya na may pandi-dilim ang mga mata. "Sa nangyari ngayon, sa tingin mo mapagkatiwalaan pa ang taong ito?" "Kung gagawin mo iyan, magiging katulad ka na rin niya, hindi ka mamamatay tao Rafael..." pagpapakiusap pa ni Andrea. Ngunit si Rafael ay hindi nakinig sa kanya, bagkos mas lalo pang pinahirapan ng kanyang mga taohan hanggang sa mawalan na ng malay si Jobert. Nang mawalan ng malay si Jobert ay nagutos si Rafael, "itago mo muna siya, at alamin mo kung ano ang layunin niya, bakit, at paano siya nakakapasok dito?" "Yes Boss!" agarang sagot ng isa sa mga leader ng kanyang mga taoh
Parang tumigil saglit ang mundo ni Andrea sa pangatlong pagkakataon nang makaharap niya si Claudia. Namumula ang kanyang pisngi. Naisip niya na sana ay hindi na niya ito makausap uli. Ang mas masakit pa ay nang malaman niyang naging babae ito ni Rafael, na mas nauna pa pala, kaysa kanya. "Ang baboy?!" binangit ni Andrea na gustong magwala sa loob ng kanyang kwarto. Galit siya sa sarili niya, at mas lalong galit siya kay Rafael ngayon. Hindi niya masikmurang isipin na dalawa silang tinutuhog, at kung sino lang ang gusto niyang tuhugin. "Iyon na ang huling gabi ng pagkikita natin Rafael. Kailangan na kitang iluwa!" galit niyang sinabi. Umupo si Andrea sa sofa, hinayaan niyang magpahinga ang isip sa ibabaw ng malambot na upuan, at huminga na tila talagang nalulungkot siya. Gayunman, kailangan niyang mag-ingat na huwag ma stress sa mga bagay bagay ayon sa payo ng kanyang doctor. Kinaumagahan, dumalaw sa kanya ang kanyang doktor para suriin ang lagay niya. "Kung may mga naaalala
“Anong kaya mong gawin para sa isang tao kung mahal mo ito?” tanong ni Rafael. Sabay hawak sa saplot na soot ni Claudia, sa sobrang iksi nito ay nagawa siyang hilahin ni Rafael. Sa pagkagulat dahil sa ginawa ni Rafael, ay muntik na matumba si Claudia at masobsob ang mukha nito sa upuang sinasandalan ni Rafael ngayon. Mabuti na lang ay mabilis siyang nakahawak sa sandalan. Napakunot-noo si Claudia sa sandali na nakaiwas siya sa mga tingin ni Rafael. Pagkatapos ay bumalik siya sa kanyang pagtayo at ngumiti sa matanda, "sorry" "Parang natataranta ka ata- ok ka lang ba?" tanong ni Rafael sabay haplos sa kanyang baywang. Sa ginawa ni Rafael ay hindi ito ikinatuwa ni Claudia, alam niyang hindi ganoon si Rafael kung maglambing, o di kaya kung may gustong gawin. "Hindi ah. Ikaw kasi, ginugulat mo ako.." "Masyado ka nang naging nerbyosa dahil sa kaka-kape mo. Ano bang gusto mong gawin natin para kumalma ka?" paglilinaw ni Rafael. "Hmm.. depende sa iyo.." sagot ni Claudia na gusto na rin