Makalipas ang dalawang taon at anim na buwan.
"Gusto ko ng Brazilian style, tapos kaunting highlight sa aking buhok" Ang utos para sa isang babaeng nag assist sa isang napakagandang customer ngayong umaga. Buenas siya sa bagong bukas na branch ng salon na ito. Siya ang naunang customer na inasekaso nila bago paman ang mga sumunod ng ilang minuto. "Noted Madam." Umupo ang babaeng customer na ito sa isang upuan upang masimulan na ng isang babae ang nais niyang ipagawa sa kanyang buhok. "Ah, Miss sorry ah, pwede mo bang e-trim ng kaunti ang dulo ng buhok ko, may nakikita kasi akong split ends gusto ko mawala." sinabi ng babae sa staff habang nag sosoot ng gwantes. "Sure po Ma'am.. no problem.." sagot naman ng babae. Halos dalawang oras ang nagamit bago matapos ang pagpapaayos niya ng buhok. Nainip ang kanyang body guard kaya lumapit ito sa kanyang amo na babae. "Ma'am pwede po ba ako lumabas saglit maninigarilyo lang ako kahit isang stick lang.." pakiusap ng body guard sa among babae. "Sure, iwan mo sa counter ang mga paper bags, ayaw ko makaamoy ng siragarilyo sa mga pinamili ko, ang mamahal ng mga yan" sagot ng babae na nandidiri ng marinig ang salitang "sigarilyo". "Opo ma'am, salamat" Agad umalis ang body guard habang pinapatuyo ng isang babae ang kanyang buhok gamit ang blower. Pagkatapos ay lumapit siya sa counter at inabot ang debit card na nakapangalan sa kanya, upang bayaran ang services ng salon. Matapos ay nagpunta naman siya sa isang "nails spa" upang mag-relax habang pinapaganda ng staff ng nasabing spa ang kanyang nga kuko sa paa at kamay. Nakaupo ito na nakasandal ang likod, ipinikit ang mga mata na para bang natutulog. Habang siya ay nananatili sa loob ng spa na iyon ay mahigpit siyang binabantayan ng dalawang body guard at dalawang nanny niya. Sino siya? Andrea Rosario is the woman sitting in the VIP chair, with her youthful look in 22 years old, with natural large eyelashes, pointed nose, and the smoothness of her white skin? she may be mistaken for a "Chineta" or Filipino-Chinese beauty. "Madam ok na po.." Ang sabi ng isang babaeng nakatayo sa harap niya. Hindi namalayan ni Andrea na nakatulog siya sa kinaupuan. "Ahh salamat." Sagot nito. Dahan dahan siyang tumayo at tinawag ang isang nanny sa labas. Lumapit agad ang alalay at inabot sa kanya ang kanyang Louis Vuitton shoulder bag. Nang mahawakan niya ang kanyang shoulder bag ay agad niyang kinuha at pinapa-swipe and debit card niya sa counter. Saka siya umalis ng spa. "Guys, do you want something to eat? nagugutom ako." sinabi niya sa kanyang tatlong kasama. Strikta siya ngunit pagdating sa pagkain ay hindi siya madamot. Kung kakain siya sa labas, ay kasama rin niyang kakain sa mesa ang mga ito. Pumasok sila sa isang Korean restaurant at ang mga body guards niya mismo ang namili ng kakainin nila. Alam nila na mahilig sa sabaw at spicy foods ang kanilang amo na si Andrea, kaya hindi sila nahirapan maghanap nang restaurant na pwede sa kanya. "Samgyup na..." sabi ng isa. "Oh cge na nga... ito na.. Ah miss, samgyup Set C good for four people, at samahan mo rin ng lamonade juice pero isa lang para kay madam." Naririnig ni Andrea ang inorder ng kanyang kasama habang naglalaro ito ng games sa kanyang cell phone. Napangiti pa ang tatlo dahil sa wakas, makakain din sila ng masarap pagkatapos ng ilang oras na pagbubuntot kay Andrea. Sigundo lang ang inaantay para makapagpahinga. Halos sabay sabay silang nag burp matapos makakain. At agad umalis ang mga ito sa restaurant na iyon para gawin ang normal na gawain. Habang naglalakad si Andrea patungo ng ground floor kung saan nakaparada ang sports car nito, ay biglang tumunog ang kanyang cellphone, nag vibrate pa ito ng malakas dahilan para maramdaman niyang nagri-ring ang cell phone niya mula sa ilalim ng kanyang shoulder bag. Pagtingin niya sa screen ay numero pala ng nobyo ang tumatawag sa kanya. "Are you done?" a husky voices ng lalaking nagtatanong sa kabilang line. "Oo, pabalik na ako sa unit." "Ok, I'm waiting" sabi ng lalaki at pinutol ang line. Agad nagmamadali si Andrea ng malamang dumating na pala ang nobyo niya. Tatlong araw itong hindi niya nakasama kaya na excite siyang makita ito. May surpresa man o wala, masaya na siyang magsayang ng ilang oras sa lalaking ito, ang pagsilbihan ang lalaki ay iyon ang tangi niyang kaligayahan. "Ilang gabi na akong nananaginip ng paulit ulit na pangyayari, sa tingin ko kailangan ko ng magpa check up sa doctor" Ang sabi ni Andrea habang nakayakap sa nobyo na parehong nakahiga sa kama. Ito ay matapos ang pagmi-make love ng dalawa. "Hindi mo kailangan ng doctor, ang kailangan mo lang ay libangin ang sarili mo. Marahil ay na bored kana, gusto mo ba mamasyal?" Ang sagot ng lalaki. "Why not, punta ka sa ibang malaking mall may mga bagong branded ngayon na mga damit na babagay sayo, yong iba naka sale at may freebies pa, gusto mo ba yon?" Dagdag na sinabi ng lalaki habang sinusuklay ang mabango at mahabang buhok ni Andrea, dahil sa bagong gawa ng mamahaling salon. "Hmm. Ok magtse-check ako sa website. Pwede ko ba hiramin saglit ang laptop mo?" Tanong ni Andrea, sabay pa-cute ng itsura nito sa lalaki para makombinse itong magpahiram ng gamit. Ang lalaki ay nakatitig sa kanya, tila nagiisip kong magpapahiram siya ng sensitive na gamit, lalo na ang kanyang laptop. Sa laptop nito ay doon naka-save ang kanyang mga original files sa negosyo, ilang passwords ng iba't ibang accounts niya, kasama na ang bank accounts. Sino ang lalaking ito? Rafael Buenavista, 48 years old, A Filipino businessman and the mayor of one city in some part of Visayas. He has a legal wife, but his favorite princess is Andrea Rosario. Walang alam si Rafael tungkol sa background ni Andrea. At hindi siya interesadong alamin pa iyon. Ang gusto lang niya ay manatili si Andrea sa unit na iyon. Ito ay nasa ika-38th floor ng Buenavista Hotel, na pagmamay-ari ni Rafael Buenavista dito sa Manila. Ang tanong, magtitiwala ba siya kay Andrea? Ngayong alam niya na wala itong naaalala sa kanyang nakaraan. Hinalik-halikan ni Andrea ang pisngi ni Rafael habang inaantay ang sagot nito, para itong bata na naglalambing para ibigay ang gusto. Tumigil lang ito ng biglang sumagot si Rafael at sinabing, "Sure,"Ang nakaraan kung paano nahulog ang loob ni Claudia kay Don Rafael; "Sabihin man nilang baliw ako, Tanga. Pero gusto kung gawin ito. Ano pa bang silbi ko sa mundo, kung mawawala man siya sa akin" sambit ni Claudia na umiiyak. Nakatayo siya malapit sa riles ng train habang lasing sa alak. Gulong gulo ang kanyang isipan dahil sa hindi matanggap ang nangyari sa kanyang kasal. Singlakas ng ulan ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mga mata, habang inaalala ang sakit ng kahapon. Mga sakit na di mawala-wala sa puso't isipan. Lalo na nang marinig mismo sa lalaking minamahal na, may iba itong babae. Sobrang durog na durog ang puso niya. Gayon paman ay hindi pa rin siya nagpatinag sa personal niyang buhay. Kailangan niyang maka-move on kahit sa paraang wala na siyang oras sa sarili niya. Makalimutan lang ang mapait na kahapon. Samantala, sa di kalayuan ay hindi alam ni Claudia na tila namumukhaan siya ni Don Rafael habang nakaharap sa bintana na may malaking salamin. Kasalukuyang nasa isa
"Ahmp stop it..." bulong ni Claudia. Ngunit hindi huminto si Rafael, pinagpatuloy niya ang kanyang ginawa, mas lalo pa niyang ipinasok ng marahan ang kanyang daliri sa ilalim ng kanyang under wear. Samantala, napaliyad si Claudia dahil sa sensasyon, ngunit sa pagkakataon na ito ay nakita niya ang larawan ni Andrea. Ang photo. frame na kung saan inilarawanbang simpleng ngiti ni Andrea habang may hawak na isang pirasong bulalak sa kanyang kamay. Dahil dito napakuno't noo siya. "Kailangan ba talagang i-display ang pagmumukha mo dito" bulong niya sa sarili. Kalaunan, napapikit ng mga mata si Claudia ng maramdaman niya, na ang kamay ni Don Rafael ay gumagapang na sa ilalim ng kanyang damit. "Ang bilis mo naman mahal.." sinabi ni Claudia na pilit ngumiti. Ayaw niyang sabihin sa matanda na nawawalan na siya ng gana matapos makita ang photo frame ni Andrea. "Ayaw mo ba?" "Oh hindi... gusto ko mahal..." sinabi ni Claudia na gustong tumanggi. Pero wala siyang magagawa lalo pa't nakainom
"Alright, I will call you right away Sir, once I got the any progress from our request" "I'll appreciate much! thank you!" sagot ni Don Rafael at ibinaba na ang telepono. "Kailangan ko makita si Andrea." Kausap ni Rafael ang sarili habang tulala at nakatayo sa balcony, ang balcony ng kwarto ni Andrea. Na-imagine nya ito na nakaupo sa isang maliit na table at nagbabasa ng isang libro, iyon ang nadadatnan niya madalas tuwing dumadating siya para bisitahin si Andrea. "Sir, we already sent our request to the outlying bank, and the said amount is confirmed. And as per advice, they will give us final updates tomorrow morning," isang mensaheng natanggap ni Rafael ayon sa isang text message kalaunan. Pinagpatuloy pa rin niya na maimbistagan kung sino ang may gawa ng mga fund transfer, ang mga transactions na hindi niya alam. Kahit sino ay hindi makatulog kapag na nakawan ng isang mahalagang bagay, lalo na kung ito ay involve s
Nagising si Andrea sa kalagitnaan ng gabi, humihingal, nilalabanan ang hirap ng kanyang paghinga, habang nananatili sa ilalim ng kumot na tila lubid na umiikot sa kanyang leeg. Kaya walang siyang ibang option at bumangon na lamang.Tumayo siya, umiikot ang paningin sa buong silid. May sapat na liwanag mula sa labas ng kalye ang nakapalibot sa mga gilid ng kurtina, kaya hindi masyadong madilim ang silid, kahit nakapatay ang ilaw sa loob. Sa dinaranas niya ngayon, maaaring may heart failure siya, may malalim na iniisip dahil sa takot, takot mamatay ng mag isa o mapagiwanan ng lahat. Mapalad siyang nag-iisa, ngunit napanaginipan niya si Jobert, ang mamamatay tao. Base sa kanyang panaginip ay natagpuan siya nito sa isang motel at nakapasok sa loob ng kwarto. Nagtataka siya na para bang lasing ito o zombie na naglalakad papalapit sa kanya, iyon pala ay may balak itong patayin siya. Biglang kumislap sa kanyang mga mata ang hawak nitong kutsilyo. At sa oras na ito ay agad siyang bumalikwas
Biglang inilapit ni Miss Lee ang kanyang sarili para halikan si Jobert, ngunit pinigilan siya nito. Mabilis napahawak si Jobert sa kanyang braso, upang hindi siya tuluyang makalapit. "Oh come on, Jobert just give me a minute. Let's try this! Malay mo baka hanap hanapin ko na ang init mo." bulong ni Miss Lee. Hindi siya malandi, ngunit katulad ng karamihan, siya ay marupok para maghanap ng ibang mapaginitan na katawan. Pero dahil may kadiliman ang paligid, sa unang tingin ay walang makakakita sa kanilang dalawa. Ang mga kasambahay ay hindi pinapayagan pumasok sa main area sa ganitong oras ng gabi, sapagkat sila ay may sariling rest house sa likod ng bahay na ito. Kung kaya, panatag ang loob ni Miss Lee na walang makakakita sa kanilang kataksilan. "Ayokong magkasala.." sinabi ni Jobert kahit na sinimulang buksan ni Miss Lee ang mga botones ng kanyang polo shirt. Halatang ayaw magpapigil nito sa kanyang nais. "Hindi ka magkakasala kung makikinig ka sa akin.." sinabi ni Miss Lee na
"Oh, Jobert how are you pre? long time no see.." Pagbati ng lalaking kakapasok pa lang sa loob ng bahay. Siya ang sinasabing asawa ng magandang babae. Ang babaeng ito ay ang unang amo ni Jobert, siya ay tinatawag na Miss Lee. Habang ang lalaking bagong dating ay may pangalang Anton Lee. Mayaman din ito, dahil sa kasalukuyang pinagkaabalahan nitong negosyo sa abroad, while doing that bihira lang ito nakakauwi ng pilipinas, sapagkat all of the time nasa trabaho siya at iyon ang alam ni Miss Lee. Paalis na sana si Jobert nang makasalubong niya sa pinto si Mr. Anton Lee. Si Jobert ay kilalang kilala ni Mr. Lee kaya pareho silang natuwa nang magkita muli. "Magandang araw sa iyo Mr. Lee.." Pagbati ni Jobert na nagkangiti. "Oh no. Ikaw pala kaibigan. Masyado kang formal ngayon. Ayoko ng ganyan gusto ko na eturing mo akong kaibigan, magtropa tayo hindi ba?" nakangiting sinabi ito ni Mr. Lee "Oo naman po. Pero nakakahiya lang kasi.." "Hayst.. Wala nang paliwanag. Halika at sabayan