"Good morning love," malambing na tinig ni Andrea na nasa tabi ni Rafael. Nauna itong nagising sa umagang ito.
Kahit nakapikit pa ang mata ay inunat ni Rafael ang kanyang kaliwang braso para bigyang diin ang paggalaw ni Andrea sa tabi niya. Alam niya na gustong-gusto nitong gawing unan ang kanyang braso tuwing matutulog sila. Dahil dito, nakatulog uli si Andrea at naunang bumangon si Rafael na hindi niya namalayan. Nagtungo si Rafael sa kusina at agad nagbukas ng kanyang laptop. Maaga pa lang ay may mga transactions na siyang kailangan sagotin bukod dito, kailangan niyang makasiguro na safe ang lahat ng accounts niya mula kay Andrea. Kahit na sarili nitong asawa ay hindi nangingi-alam ng kanyang laptop, matinding away ang mangyayari dahil sa dami ng babae ni Rafael, kaya mas pinili ng asawa na manahimik na lamang. Ngunit pagdating sa kanyang prinsesa na si Andrea, ay pumayag siya? Dino-double check din ni Rafael ang history ng "search tab" natagpuan niya doon na puro website nga ang tinitingnan ni Andrea. Mostly sa mga website ay mga branded na mga sapatos at damit. Pati ang latest fashion ng Korean style ay interested din si Andrea. May tatlong confirmation din siyang na receive sa nasabing order sa online, Ang lahat ay mai-deliver sa hotel kinabukasan na nagkaka-halaga sa 41,324.00 peso. Nakikita ni Rafael ang minuto na ginugugol ni Andrea sa website na iyon. Dahil dito, napanatag niya ang sarili na safe ang mga files niya. Maya maya pa ay nakarinig si Rafael ng hanas na pagbukas ng pinto ng kwarto. Agad naman kumilos si Rafael na di nagpahalatang ino-obserbahan niya si Andrea. Lumipat siya sa files na kunwareng may tinitingnang report. "What do you want coffee or sweet breakfast?" tanong ni Andrea na nakangiti ng makarating sa kusina. Lumapit siya kay Rafael at muli, hinalikan ito sa noo. Nahuhulog na nga ang loob ng dalaga sa lalaking ito. "Anything, pero bigyan mo muna ako ng strong coffee blend." ang utos ni Rafael. "Masusunod kamahalan," ang pabirong sagot ni Andrea. Habang ginagawa ni Andrea ang gustong taste ni Rafael na kape ay seryoso namang nakikinig ang taenga niya kay Rafael, kaya nakatali madalas ang kanyang buhok. Maingat siyang sumusulyap kay Rafael habang may ginagawa ito sa mesa. Guilty siya sa sarili na may ginagawang pagnanakaw sa bank account nito kay binabantayan niya ito para maging handa sa anuma'ng maging reaksyon. Marahil ay walang oras si Rafael para tingnan ang bank balance niya, isa pa wala siyang nakikitang email notification dahil deleted na iyon sa inbox niya, matalinong magnanakaw ang matatawag kay Andrea. Pero tunay nga bang naisahan niya si Rafael? "Ahh!" Ang biglang sigaw ni Andrea. "Bakit?" reaksyon ni Rafael at biglang napatayo. Nakita niyang napaso si Andrea ng mainit na tubig "Sorry, wala ito," sabi ni Andrea na namumula ang mukha, halatang tinitiis nito ang hapdi mula sa napaso niyang kamay. "Please be careful," sabi ni Rafael na lumapit na sa kanya. Kumuha ng telang pamunas si Rafael saka pinunasan ang nagkalat na mainit na tubig sa harap ni Andrea. "Salamat, pasensya na," Sabi ni Andrea. Tumango lang si Rafael at bumalik sa mesa para magpatuloy sa ginagawa. Makalipas ang ilang araw, dumating ang petsa de-peligro Hulyo 10, 2015 at 4:30 PM sa hapon. "Good Afternoon, sir. Your visitor is waiting in the 206 room. He wanted to go there first before your arrival today." sinabi ng isang lalaki na soot ang formal business attire. Siya ang manager ng bar at siya ang kadalasan ang unang bumati sa may-ari, ito ay si Rafael. Ang bar na ito ay siyang paboritong tambayan ng mga ilang mayayaman, bukod kasi sa mahal ang pagkain at inumin, napaka peaceful din ng lugar para sa mga gustong mag chill. Tumango si Rafael sa kanya. Pahiwatig na naririnig niya ang sinabi ng manager. Ang team leader ng kanyang mga bodyguards ay unang gumabay sa kanya sa daan. "You did an excellent job!" Pumalakpak si Rafael at binati niya ang isang tao. Habang naglalakad siya papunta sa isang master chair. Umupo siya doon kasama ang isang magandang dilag na babae na tumabi sa kanyang gilid. Ang bisita ni Rafael ngayon ay mailap at hindi mahilig makihalubilo sa ibang tao, lalo na sa mga mayayaman at kilala sa lipunan. Walang tiwala ang lalaking ito kay Rafael. Kinailangan niyang ilagay ang kanyang sarili sa isang malayang lugar upang makatakas kung ang pagpupulong na ito ay maging complicated, in that way, matalino siya. Tumabi si Andrea kay Rafael, sa unang tingin pa lang ay nahuhumaling na sa kanyang ganda ang estrangherong lalaking ito. May katamtamang tangkad, maputi, may magandang hugis na katawan at ang pinaka nakakatawag ng pansin ay ang kanyang mga titig. Nakaka akit siya kung tumingin, nakakadala ang mala-chinita niyang itsura, na may mapupungay ang pilik-mata at mala- cat-eyes ang dating. Isa rin ito sa dahilan kung bakit ang bisita ni Rafael ngayon ay parating umuupo sa isang malayang sulok , parang anino na nagtatago sa dilim. Ang lalaking ito ay madalas nang makita si Andrea, at sa pagpupulong na iyon ay ipinakita niyang hindi niya gusto ang presensya nito. Itinuon niya ang kanyang paningin kay Andrea ng walang pagkurap na titig. Paano na lang kaya kung wala si Rafael sa tabi niya? Matagal na nag isip ang lalaki. Kung pwede lang sana niyang paalisin si Rafael ay ginawa na niya, sa sitwasyon na ito si Rafael ang panalo dahil siya ang taong magbibigay ng buhay sa kanya. Dahil isa lamang siya sa mga taohan na binabayaran. "Done, i already sent my payment to your account" aniya ni Rafael at nilapag ang tablet sa mesa na nasa harapan nila. Matapos na maipadala ang pera sa kanyang account, sarado na ang deal na naaayon sa napagusapan. Walang ideya si Andrea kung ano ang pangalan ng lalaking ito. Gayunpaman, hindi niya gustong malaman, sa kasong ito naisip niya, maaaring posible, ngunit mapanganib. Inisip ni Andrea ang lalaking ito, ay assassin ni Rafael, pero sa totoo lang, hindi siya kasama sa mga regular na mga taohan ni Rafael, isa siyang secret agent, na inupahan ng kung sino mang may kayang bayaran siya. Pero, at least now, alam niyang naabot ni Rafael ang presyo ng deal. "Who really is this man?" Tanong ni Andrea sa sarili. Upang maiwasang may makapansin sa kanya, minaigi niyang pinagmasdan ang nail polish sa kanyang mga kuko sa paa. Pinili niyang lagyan ito nang umagang iyon, sa pag-aakalang ito ay mag mukhang kawili-wiling tingnan, bukod sa creamy white dress na outfit na kasalukuyang suot niya. Hindi pa sumagot ang lalaki sa kabilang kwarto, tila nag isip pa ito. "May isa pa akong ipapagawa sayo soon, ngunit pinag iisipan ko pa ito kung itutuloy ko pa o hindi, tatawagan kita agad." Ang dugtong ni Rafael Natutuwa si Rafael sa puntong ito, dahil feeling niya siya ang pinakamatalino at magaling sa lahat. At masaya siya dahil may gumagawa niyan para sa kanya. Sumunod na eksina ay naiinip ang mga daliri ni Rafael kaya inilipat niya ito sa hita ng katabi niyang magandang dilag. Hindi komportable si Andria sa ganitong eksina. Lalo pa't nasa harap sila ng isang lalaki. "Happy to serve" Ang biglang sagot ng lalaki na nakaupo sa madilim na room. Sa puntong ito, ay kabisado na ni Andria ang mood ni Rafael, pati tunay na ugali nito. Hindi naman siya takot, pero nag-iingat siya. "I'd like to offer you a bonus," ang nagagalak na sinasabi ni Rafael"Sigurado ho ba kayo?!" tanong ni Andrea. Pinagpapawisan ang matanda dahil sa kakatakbo sa hagdan. Sa likod ito dumaan upang masiguro na walang makaka pansin sa kanya. "Rafael...?" biglang nasabi ni Andrea. Malakas ang kutob niya na walang ibang tao kung sino ang tinatawag niya na "matanda" "Sige salamat, makakaalis ka na." sumagot agad ang mamamatay tao na si Jobert. Hindi na nakapag ayos si Andrea, nagmamadali siyang kumilos agad, natataranta na parang hindi alam ang gagawin. Kinuha niya ang pack bag na nakalagay sa ilalim ng hinighigaan nyang unan. At isinabit ito sa kanyang magkabilaang balikat. "Kailangan nating makabalik sa syudad. Hindi tayo safe sa lugar na ito." "At paano mo nasabing hindi ako safe dito?" Pagmamataas na tanong ni Andrea. "Alam ni Don Rafael na taga rito ka, kaya ito ang bayan na una niyang pupuntahan." Sagot ng lalaki habang mabilis na isinoot ang kanyang leather jacket at kinuha ang baril at inilipat sa kanyang bewang. "Paano niya nalaman?"
"Ano ba ang binabalak mo sa akin?" tanong ni Andrea kay Jobert. Bagong gising ito mula sa mahabang oras na pagkatulog. Sa katunayan siya ay natatakot. Ngunit iniisip niya na kung aalis siya para takasan ang lalaking ito ay tiyak na mahahanap siya nang kanyang ex-partner na si Don Rafael. Nagising siya sa oras na ito, na ang lalaki ay nananatiling nakatingin sa labas ng bintana ng motel. Ngunit ngayong gising na siya ay isinara ng lalaki ang bintana kung saan niya bahagyang binubuksan. Lumapit ito sa kama kung saan nanatiling nakahiga si Andrea at sinabing, "Tatapatin na kita Andrea, aaminin ko na sayo ang totoo," sagot ng lalaki na umupo sa gilid ng kama na nakaharap sa kanya. "Noong unang gabi kitang nakita, talagang nananabik na ako sa iyo. Nakuha mo ang kahinaan ko. Hindi lang basta pagnanasa ngunit tila bumalik sa akin ang nakaraan na tinapos mo na.." "Anong ibig mong sabihin?" Kunot-noo na tinatanong siya ni Andrea at bumangon mula sa pagkahiga. Inilayo niya ang kany
"Stop ..."Pagmamakaawa ni Andrea ngunit nagpapatuloy ito. Hindi tumigil si Jobert hanggang sa nabuksan na nga nito ang soot niyang damit pang itaas.Tumambad sa harapan ng lalaki ang malulusog at pinkish nipples ni Andrea. Para bang alaga ito ng isang dalaga na hindi pa natitikman ng sino mang lalaki na nakaka-siping niya.Sa pagka-uhaw ay agad na pinag-sisipsip ng lalaking ito ang dalawang masarap at malambot na siopao at dinilaan ang ibabaw nito.Mula dibdib ay gumapang ang mga halik paitaas sa leeg, hanggang maabot muli nito ang nag aantay na labi ni Andrea. Habang nakasandal pa ang likod ni Andrea sa dingding, ay binigyan naman ito ng tamang pagkakataon para ibaba ng assasin ang kanyang kamay.Kinakapa ng lalaki ang soot na under wear ni Andrea at marahang ibinababa ito sa abot ng kanyang makakaya, habang nilalasap ang sandaling nakakalaro pa ng labi niya ang labi ni Andrea.Ang paligid ay mas lalong pang naging ma
Sa hindi inaasahan, nagkaroon ng problema si Mrs. Janet Plaza. Kailangan niyang umuwi ng maaga mula sa trabaho dahil sa may emergency siyang pupuntahan. Ang ina ng bank manager ay namatay ng oras na iyon matapos ang usapan nila ni Andrea sa telepono. Nagpaalam ito sa kanyang staff at umalis na siya agad papuntang probinsya, babalik lang siya hanggang matapos ang libing. Walang gustong mag abala sa kanya, at gayon din walang sinuman sa bangko ang mananagot sa paglalagay ng gayong malaking order para sa cash sa labas ng kanilang normal na gawain. Dahil sa hindi natuloy ang pagkikita nila Mrs. Plaza at Andrea. Naiinis si Andrea, parang may pumipigil sa araw na ito, kunot-noo niyang naisip na baka hindi niya tuluyang makuha ang pera. Desperado na si Andrea, bakit hindi siya nakakuha ng account sa ibang malaking national bank na marahil ay nakakakuha ng pera araw-araw, o ilang beses sa isang araw, sa halip na ang maliit na bank na ito sa isang Pilly town na hindi naman ganoon karami a
Maghahating gabi na ng biglang bumuhos ang ulan. Hindi pa rin tumigil si Andrea na tila di napapagod. Inuubos niya ang oras sa pagmamaneho patungong Bulacan, dahil ayaw niyang magkamali ng daan o baka siya ay masiraan pa ng kotse. Naisip niya na kahit nakalayo na siya sa poder ni Don Rafael ay tila limitado pa rin ang kanyang galawan, lalo na sa pag-gasta sa perang nakuha niya. Dalawang araw na ang biyahe ni Andrea, pero okay lang iyon dahil masaya siya. Wala nang hihigit pa sa nararamdaman niya maliban sa pag-iisa at pagiging malaya. Hindi niya kailangang kumilos na parang hayop na walang utak. Hindi niya kailangang palaging ngumiti at itago ang anumang pahiwatig ng galit, kawalan ng pasensya, o kahit na isang masyadong matalim na pakiramdam ng paglilibang. Naging kaawa awa ang halos apat na taon na hindi siya kusang tumatawa sa isang biro, kung natawa lang siya sa lahat, kailangan muna niyang magtanong, as if hindi niya nakuha ang punch line. Matagal na rin siyang itinago ni Do
"Miss Andrea Rosario?" Tawag ng isang babaeng customer associate. Ito ang nag-assist kay Andrea para tapusin ang mga kinakailangang documents para sa nabili niyang secondhand na sasakyan. Isang red BMW car ang binili ni Andrea sa halagang one hundred thousand and sixty six pesos. Ito ang araw na kung saan babayaran niya ng full payment in cash ang naturang sasakyan. "Are we done?" tanong ni Andrea ng makalabas ito mula sa kabilang opisina. "Yes Ma'am, signature na lang po.." "Ok.." Nilagdaan ni Andrea ang nasabing form. Ang kanyang signatura ay walang ipinagbabago, nawalan man siya ng memorya noon, ngayon ay unti unti na siyang nagkaroon ng malinaw na memorya mula sa nakaraan. Pagkaraan ng isang minutong pag aantay ay nai-release na din ang certificate bilang bagong owner ng sasakyan, pati na ang receipt nito. Inabot ito ng babae kay Andrea. Saka umalis si Andrea sa lugar na walang pangamba. "Thank you Ma'am.." sinabi ng associate saka yumuko ng ulo bilang pag galang. "