อนาคตอันว่างเปล่า

“นายจะกลับมาเดินได้ ไม่งั้นพวกเขาไม่รักษานายหรอก” อเล็กซิสกุมมือเพื่อนแน่น ความเงียบขรึมของเขาใช่ว่าทำให้เธอสบายใจ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขาไม่รู้จะจัดการความรู้สึกไหนก่อนดี ระหว่างเสียใจและโกรธแค้น เสียขาเหมือนเสียอนาคต ขณะที่ตนเองเพิ่งผ่านเหตุการณ์เสียเพื่อนมา แม้แต่ตัวอเล็กซิสยังไม่รู้ว่าตนเองควรจัดการหรือแสดงอารมณ์ออกมาแบบไหน

“เธอผ่านมาได้ยังไง” เวดชำเลืองมองเด็กหนุ่มอีกคน “นายยังพูดไม่ได้อีกเหรอ ฉันว่าฉันเคยเห็นนายพูดนะ"

อเล็กซิสยิ้มน้อย ๆ “ถ้าไม่สนิทจะไม่พูด เดี๋ยววันหลังคงเปิดปากพูดมากขึ้น”

ไมเคิลเลิกคิ้วขึ้นแล้วหรี่ตามอง อเล็กซิสกางมือออก ยักไหล่ขึ้น ฉันไม่ได้พูดผิดสักหน่อย

“พวกเราออกมาจากทางออกสาม...อเล็กซ์เล่าอะไรหรือเปล่า”

เวดส่ายหน้า “เขาไม่ได้บอกว่าอยู่กับเธอ ฉันรู้แค่เบ็กกี้อยู่กับเธอ โนเอล และเบน...” เวดเหมือนนึกขึ้นมาได้ว่าเบนก็ไม่รอดเหมือนกันแต่ไม่พูดต่อ “พอดีฉันฟังจากเทสซ่ามาอีกทีด้วย ทุกคนที่ออกมา ถ้าไม่บาดเจ็บก็...ไม่พูดไม่จา ซึม ประมาณนั้น มินนี่เองก