Chapter 6

Zandrie 's POV

"Meron bang tumututol sa kasalang ito?" tanong ng pari.

Napatingin ako kay Reign sa tabi ko. Nakapikit siya, siguro ay ipinagdarasal niyang dumating si Kier at tutulan ito. O baka pinag-iisipan niyang tumakbo nalang.

Shit! bakit ganito? Gusto kong makasal sa kanya pero hindi ko gustong makita na nasasaktan siya. Na umiiyak siya. Ang bigat sa loob ko. Naguguilty ako na malaking part sakin na gusto tong mangyari. Na pabor to sakin samantalang siya. Magiging mesirable ang buhay niya. Kasi matatali siya sa lalaking hindi niya mahal.

Kung pwede lang sana na ako nalang ang tumutol.

Pero hindi...

Ang magagawa ko lang ay ipangako sa sarili kong, mamahalin ko siya kahit anong mangyari. Hanggang sa matanggap niya din ako...

Hanggang sa mahalin niya din ako.

Napabuntong hininga ako at binaling nalang ang tingin sa pari.

Maya-maya ay nagsimula na ang seremonya.

"Dearly beloved, we are gathered here today..." panimula ng pari.

Napatingin muli ako kay Reign sa aking tabi. Wala ng luha sa kanyang mga mata ngunit halatang hindi niya gusto ang nangyayari.

Nagpatuloy lang ang pari ngunit hindi ako mapakali.

_

"Ngayon, dumating na tayo sa pinakahalagang bahagi ng seremonya - ang pagpapalitan ng inyong mga pangako sa isa't isa."

"Before God and our loveones, I, Zandrie Montillo, promises you my whole heart. I will love you in sickness and in health, in joy and in sorrow. You will be my partner for life, my rock through every storm. I vow to care for you, protect you, and grow stronger with you every day. With each passing moment, my love for you will only deepen."

"I, Hyeanna Reign Silvestre, pinili kitang maging asawa ko, pero huwag mong asahan na mamahalin kita. Hindi kita papangakuan ng katapatan at pagmamahal pagkat ang puso ko'y hindi kailanman naging sa'yo-hindi sa araw na ito, hindi kailanman. Maaaring magiging aksama mo ako, pero sa loob ko, isang malalim na sugat ang nararamdaman ko tuwing makikita kita. Hindi kita mamahalin, at marahil, sa bawat araw na magkasama tayo, mararamdaman mo kung gaano ka kasawi."

Mga salita na unti-unti at dahan dahang bumaon sa aking pagkatao. Na para bang sa bawat diin ng kan'yang pagbigkas ay isang malakas ng saksak sa dibdib ko.

Ngunit tanggap ko ang mga pangako ni Reign, ramdam ko ang bigat ng bawat salita niya-hindi ito mga pangakong puno ng pagmamahal, kundi mga salitang pumapawi ng pag-asa. Sa kabila ng lahat, pilit kong itinatago ang kirot na unti-unting sumisirit sa puso ko.

Nagtinginan kami mata sa mata. Nakikita kong nangingilid ang mga luha ni Reign habang sinasambit ang mga salitang 'yon. Mahina pero sapat na para ako lamang ang makarinig.

Bago pa man muling mag salita ang pari ay muling nagsalita si Reign.

"Isang malaking pagkakamali ang lahat, pagkakamaling hindi na kailanman maitatama. Pero ito ang maipapangako ko Zan, you will be the unluckiest unwanted husband alive.

"Zandrie Montillo, do you take, Hyeanna Reign Silvestre, to be your wedded wife, to have and to hold, from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until parted by death?" Tumingin ako saglit sa pari saka bumaling at seryosong tumitig sa mga mata ni Reign.

"Yes, Father. I do." buong puso kung tugon. Puno ng sinseridad at pagmamahal.

'I promise Reign, hindi man ako ang lalaking mahal mo ngayon, darating ang panahong mamahalin mo rin ako. Matutunan mo akong mahalin. Promise, gagawin ko ang lahat maging masaya ka lang. Na maging maayos ang pagsasama natin. Na magiging masaya ang bubuuin nating pamilya.'

"Hyeanna Reign Silvestre, do you take, Zandrie Montillo to be your wedded husband, to have and to hold, from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until parted by death?"

Sa totoo lang kinakabahan ako. Na baka bigla siyang tumakbo. Baka di siya sumagot or iba ang isagot niya.

Hinawakan ko saglit ang kamay niya. Nakita ko ang namumuong luha sa kanyang mga mata. Shit! Please say I do, Reign.

"Y-yes, father. I-I do." utal utal niyang sagot para pigilan ang nagbabadya niyang paghikbi.

I know hindi ka sincere sa sagot mong yan, Reign. Pero gagawin ko ang lahat maging genuine lang ang relasyon natin.

Reign's POV

Akala ng lahat ng nasa reception masaya ako. Kasi nakangiti ako habang nakikipagpicture sa kanila.

Karamihan sa mga dumalo ay business partners ni Dad at ni Tito Angelo.

Kaya't hindi na kataka-takang wala halos nakakakilala samin at nakakahinala na inarrage lang ang kasal na to.

Ngayon naman ay kinukuhaan kami ng picture ni Zandrie. Nakakailang sa pakiramdam kasi buhat niya ako ng bridal style na siyang request ng photographer.

Nakangiti kami pareho kahit ang totoo siya lang ang masaya. Siya lang ang may gusto nito. Sa kanya lang pabor lahat ng nangyayari ngayon.

"One more! Nice!" ani ng photographer at tinignan ang kuha niya.

"Kiss! Kiss!" biglang kantyaw ng mga bisita.

Napatingin si Zandrie sa'kin. Nagdadalawang isip siya kung hahalikan ba ako o hindi hanggang sa bigla niyang binaling ang tingin sa mga tao.

"Sorry---" pinutol ko ang sasabihin niya sa pamamagitan ng isang smack na halik.

Naghiyawan naman ang mga nakasakti na tila ba mga kinikilig. Ngumiti ulit ako ng peke samantalang siya naman ay nagtatakang tinitigan ako.

Bakit? Nakakapanibago ba?

"Ito ang gusto mo diba?" matigas ngunit mahina kong sambit bago siya iniwan.

Dali-dali akong naglakad papunta sa C.R at doon humagulhol.

Shit. Ano ba ang nangyayari? Bakit ang sakit sakit? Ayaw ko na. Sobrang sakit.

I want to be Mrs. Igncasio not Mrs. Montillo.

I want to marry Kier, not Zandrie.

Pero ano tong nangyari?

Sobrang sama niya. Sobrang mapagsamantala. Hindi man lang niya 'ko tinulungang kumbensihin si Daddy na hindi 'to ituloy.

Alam naman niya ss sarili niya na bestfriend ko siya. He once my best of friends! Pinakamatalik, pinakamalapit na kaibigan. Alam niya na lahat sakin. Lahat ng mga pwedeng manakit sakin.

At alam niyang magiging miserable ako sa ganitong sitwasyon. I wished he still did his thing like was still my bestfriend. Na sana pinili niya ang alam niyang makakabuti sakin but no.

He favored with this bullshit wedding.

His POV

Naiyukom ko ang mga kamao ko habang nakatitig sa mga nasa reception. Ang saya nilang lahat. Higit sa lahat masaya at nakangiti ang babaeng mahal ko habang buhat buhat siya ng asawa niya .Samantalang ako, nandito nakamasid mula sa malayo.

Ang sakit lang, walang sinabi ang pagkirot ng mga sugat na natamo ko mula sa pambubugbog ni Johann Reigh at ng mga body guards nila kagabi. Kahit gaano karaming pasa ang iniwan nito sa mukha ko ay hindi ko maramdaman. Kirot sa dibdib ang nangibabaw.

Muli, tinitigan kong mabuti si Reign, nakangiti siya, aakalain mong masaya siya. Aakalain mong ginusto niya ding makasal sa lalaking yun. Pero alam ko ang lahat. Alam kong hindi niya ako kayang ipagpalit. Alam kong ako ang mahal niya. Binalak ko siyang bawiin, ilayo at itanan.

Pinuntahan ko siya bago ang kasal niya, para yayaing sumama sakin. Magsimula ng panibago kasi mahal ko siya, bobo na kung bobo pero kaya ko siyang patawarin. Tanggapin ng paulit-ulit pero hindi kami nagkita.

—nabugbog ako sa likod ng bahay nila habang wala siyang kamalay malay na nandun ako, na sinubukan kong puntahan siya. Pero pinagtutulungan ako ng mga bodyguards nila at ni Reigh. Habang nasa harap ko ang parents niya, nanonood.

"Ba't ka nandito?" napabaling ako ng tingin sa nagsalita.

"Hindi mo ba maintindihan ang sinabi ko sa'yo kagabi? Hayaan mo na ang kapatid ko."

Nanlilisik ang mga mata ni Reigh sa galit. Siya pa may ganang magalit? Samantalang ako yung naargabyado rito.

"Babawiin ko sana kung ano ang sakin, pero mukhang nahuli na ako." sagot ko at akmang lalagpasan na siya ng hilahin niya ang braso ko.

"Wag ka na ulit lalapit dito! Bakit? Hindi pa ba sapat ang cheque'ng binigay ng parents ko sa'yo? Pwede ba? Layuan mo na Reign."

Cheque? putangina! Ganun ba ako ka mukhang pera para sa kanila. Para sa kan'ya? Nakakababa ng dignidad.

"Babalik ako sa tamang panahon, tandaan mo yan Reigh." yun nalang ang naisagot ko at binawi ang braso ko.

Agad akong naglakad palayo habang nakayukom parin ang kamao ko. Babawiin ko ang akin, babawiin kita Reign. Sana mahintay mo pa 'ko.

Sa ngayon wala akong ibang magagawa kundi ayusin ang buhay ko, buhay na sinira ng pamilya ni Reign. Malakas ang kutob kong sila ang may pakana ng lahat ng 'to. Lahat ng nangyayari sa buhay ko ngayon. Kasalanan to ng pamilya ni Reign.

Inipit nila ako para lumabas akong mukhang pera. Pero ipapangako kong babawi ako mula sa pagkalugmok.

Napatigil ako sandali para lingonin si Reign, at hayun. Saktong saktong hinahalikan niya si Zandrie. Naiyukom ko ang mga kamao ko. Shit.

Hindi ko namalayang tumulo ang mga luha ko kaya agad kong pinahiran ito.

I swear to God, Hyeanna Reign...

... babawiin kita.