5
นวด
ตอนนี้ซานกำลังเผชิญอยู่กับอาการโกรธเงียบของอบอุ่น
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่เขาแอบไปอ้วกกันแน่ พอกลับมาเจอกันที่ที่พักใหม่ ดันเจออีกฝ่ายทำท่าทางปั้นปึ่งใส่ซะงั้น
หรือว่ามันจะเซ็งที่ไม่ได้อยู่เอ็นจอยกับวิลล่าขนาดใหญ่นี้กันฟระ?
"เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่เราไปห้องน้ำกันแน่วะ" ในที่สุดก็ทนความอึดอัดไม่ไหวจนต้องทำลายความเงียบออกไป แต่ปฏิกิริยาตอบรับจากอีกฝ่ายกลับเป็นเพียงแค่การถอนหายใจยาว และสะพายกระเป๋าเป้ที่จัดไว้เรียบร้อยตั้งแต่เช้า เตรียมตัวจะเดินออกจากห้อง
"ไม่ถามแล้วก็ได้ อย่าเพิ่งรีบกลับดิ อยู่สปาเป็นเพื่อนกันก๊อนนน" ซานฉุดแขนเพื่อนไว้แทบจะไม่ทัน
"เราอยากรีบไปรอที่สนามบินน่ะ ถ้าออกเย็นเดี๋ยวรถติด"
ฟังดูก็รู้ว่ามันเป็นข้อแก้ตัว อบอุ่นต้องมีเรื่องอะไรที่บอกเขาไม่ได้แน่ๆ สงสัยคงจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตายน่าดู
"ไหนๆ มึงก็จะทิ้งเราให้นอนคนเดียวเปล่าเปลี่ยวหัวใจแล้ว ช่วยอยู่เป็นเพื่อนกันอีกสักหน่อยไม่ได้เหรอวะ" ชายหนุ่มทำท่าทางออดอ้อน ดูน่าขนลุกขนพองซะจนอบอุ่นต้องรีบสะบัดแขนหนีก่อนที่มันจะลวนลามตนไปมากกว่านี้
"เชี่ยยยย ไปไกลๆ ตีนเลย! "
"ไอ้คนใจร้ายใจดำ ทิ้งให้เพื่อนทำงานคนเดียว เราจะฟ้องแฟนคลับมึงให้หมดเลย"
"เออๆ ๆ ยอมแล้วก็ได้ แต่อยู่ได้แค่ชั่วโมงเดียวนะ"
สุดท้ายอบอุ่นก็ยอมลงให้ ถึงตอนแรกจะกังวลใจ กลัวว่าจะมีเหตุให้เจอตาลุงธันวาอีก จนต้องรีบขนของหนีไปที่สนามบินโดยด่วน แต่พอเห็นความปัญญาอ่อนของเพื่อนตนแล้วก็อดที่จะยิ้มขำไม่ได้
...กับแค่คนโรคจิตเพียงคนเดียว ทำไมต้องเก็บเอามาใส่ใจ สู้มีความสุขอยู่กับปัจจุบันจะดีกว่า
สองคู่หูเพื่อนรักเพื่อนซี้พากันเดินออกจากวิลล่าหรูไปยังส่วนบริการนวดและสปาของโรงแรม ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก ทันทีที่พนักงานต้อนรับเห็น voucher ที่พวกเขาถือ ก็เข้ามาแนะนำแพ็คเกจทั้งหมดที่มีให้บริการทันที ด้วยความที่ขี้เกียจ อบอุ่นเลยตัดสินใจเลือกแพ็คเกจที่ดีที่สุดและเป็นที่นิยมมากที่สุดไป
แพ็คเกจนี้จะเริ่มจากการนวด ‘ธนภูดินันท์’ ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างการนวดแผนไทย นวดอโรมา อายุรเวช ลดเรือนริ้วรอย และอโรมาเธอราปี เข้าด้วยกัน จากนั้นตามด้วยการสครับผิว แช่บ่อทรายร้อนจากภูเขาไฟแท้ และจบด้วยการแช่น้ำแร่ร้อนๆ โดยทุกขั้นตอนจะใช้ผลิตภัณฑ์สปาและบำรุงผิวออร์แกนิกแบรนด์ดัง ซึ่งเป็นแบรนด์ที่เจ้าของสร้างขึ้นมาใช้สำหรับ Hotel & Resort Spa ในเครือธนภูดินันท์โดยเฉพาะ
แน่นอนว่าทุกขั้นตอนนั้นกินเวลารวมกันกว่าสามชั่วโมง แต่เพราะการเชิญชวนและแนะนำอย่างตั้งอกตั้งใจของพนักงาน ทำให้อบอุ่นจินตนาการภาพตามอย่างเคลิบเคลิ้ม และตอบตกลงอย่างรวดเดียว ถึงแม้ว่าเมื่อทำเสร็จแล้วจะต้องรีบตรงดิ่งไปที่สนามบินทันทีเลยก็เหอะ
...เขาชักจะเริ่มเข้าใจเหล่าแม่ๆ ป้าๆ ที่ตกเป็นทาสการตลาดของพวกคลินิกเสริมความงามและสปาซะแล้วสิ
"ถ่ายให้ครบทุกขั้นตอนเลยดีมะ" ซานแซวขึ้นเมื่อพวกเขากำลังวางแพลนการถ่ายรีวิวอยู่
"เออ ได้ เดี๋ยวเราถ่ายคลิปแกให้ โชว์วันแพ็คเยอะๆ เลยนะ ฮ่าๆ " อบอุ่นแกล้งกลับ กะจะให้เขาโป๊ออกสื่อเหรอ? ไม่มีทางซะล่ะ!
"โห ดูถูกว่ะ เห็นข้างนอกเรียบๆ แบบนี้ ข้างในนี่เท็นแพ็คเลยนะเว้ย! "
"โม้ตลอดอ่ะ" เด็กหนุ่มร่างเล็กส่ายหัวอย่างเอือมระอา ก่อนจะถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของตัวเองออก แล้วสวมเสื้อคลุมแขนกุดที่ทางสปาจัดเตรียมไว้ให้ เหลือบมองดูหน้าท้องของซาน... ก็เห็นแต่หน้าท้องแห้งๆ ไม่มีเห็นจะมีกล้ามสักลูก หน้าท้องของเขายังดูดีซะกว่าอีก อย่างน้อยก็มีเนื้อมีหนัง บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ แฮ่~
ทั้งคู่เดินออกจากห้องแต่งตัวไปยังห้องหนึ่งเอที่พนักงานชี้ให้ดูเมื่อตอนแรก
"ทำไมมึงถึงได้ขาวนักวะ ตากแดดมาทั้งวันไม่เห็นจะดำขึ้นเลย"
"ไม่ดำ แต่ก็แดงขึ้นนะเว้ย ดูนี่ดิ สงสัยจะโดนแดดเผา" อบอุ่นแหวกอกเสื้อตัวเองให้อีกฝ่ายมองเห็นรอยแดงที่ปรากฏอยู่ตามผิวอันบอบบาง โดยหารู้ไม่ว่ามีหนุ่มใหญ่คนหนึ่งซึ่งกำลังเปิดประตูออกมาจากอีกห้อง ได้เห็นฉากนั้นเข้าพอดี
"แปลกว่ะ ทำไมตรงที่โดนแดดเต็มๆ ไม่แดง ดันไปแดงในร่มผ้า" ซานเอามือเข้าไปลูบๆ แผ่นอกของเพื่อนอย่างสงสัย เป็นการทำไปโดยไม่คิดอะไรมาก เพราะของทุกอย่างก็เห็นกันมาหมดตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแล้ว
เขาหารู้ไม่ว่าการกระทำนี้ทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับต้องกำมือแน่น ถลึงตามองไปที่มือนั้นอย่างไม่พอใจ หงุดหงิดจนอยากจะกระชากมือที่กำลังลวนลามหน้าอกแดงๆ นั่นออกไป ไม่ก็ตัดมันทิ้งซะ!
"เฮ้ย! ไอ้เชี่ย! " อบอุ่นอุทานลั่นเมื่อเพื่อนสนิทดันมาบิดหัวนมของเขาแรงซะจนน้ำตาแทบเล็ด ส่วนพ่อตัวดีก็หัวเราะลั่นสะใจอย่างไม่เกรงใจใคร
เหตุการณ์นี้ทำเอาธันวาหมดความอดทนจนต้องผลักบอดี้การ์ดคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆ ให้ออกไปแทรกกลางระหว่างสองคนนั้น ส่วนเขานั้นเดินกลับเข้าห้องดังเดิมเพื่อสงบสติอารมณ์
ไม่ได้ไอ้ธัน... แกจะออกไปตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวเด็กจะตื่นตกใจจนหนีไปซะก่อน
เพราะทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ คนที่เขาหมายตาดันไม่ตอบรับเงื่อนไขของทางโรงแรมที่จะอยู่พักต่อ แถมยังจะบินกลับไปกรุงเทพภายในไม่กี่ชั่วโมงนี้อีก ทำให้วันนี้ธันวาต้องคอยโผล่หน้ามาให้อีกฝ่ายเห็นบ่อยๆ เพื่อที่จะเปลี่ยนใจเขาให้ได้ แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่เขาได้อยู่กับอบอุ่น จึงห้ามใจไม่หาเศษหาเลยกับร่างเล็กไม่ได้ทุกครั้ง
ถึงแม้เขาจะเปลี่ยนใจให้อบอุ่นอยู่ต่อไม่ได้ แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องทำคะแนน ทำให้ร่างบางคิดถึงเขา ไม่สามารถสลัดเขาออกไปจากความคิดได้ แล้วหลังจากนั้น... เขาจะตามไปตะครุบอีกฝ่ายถึงที่เอง!
ด้านฝั่งมาร์คที่จู่ๆ ก็โดนผลักออกไปกระแทกร่างของซานโดยไม่ทันตั้งตัวนั้น เขารีบประมวลผลความคิดอย่างรวดเร็ว จนเข้าใจสิ่งที่เจ้านายต้องการให้ตนเองทำภายในสองเศษหนึ่งส่วนห้าวินาที
มาร์ครีบขอโทษขอโพยซานเป็นการใหญ่ที่ทำตัวเสียมารยาท ก่อนจะแนะนำตัวว่าตนเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยของที่นี่ และได้รับแจ้งให้นำทางคนทั้งสอง จากนั้นจึงแยกทั้งคู่ให้อยู่คนละห้อง โดยอ้างว่าแพ็คเกจนี้มีแต่การบริการในห้องเดี่ยวเท่านั้น เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว นอกจากนี้ยังเสริมอีกว่าจะมีพนักงานคนหนึ่งช่วยถือกล้องถ่ายวีดีโอและถ่ายรูปให้ ไม่ต้องกังวลเรื่องการรีวิว ทำให้ทั้งสองคนยอมแยกกันอย่างเต็มใจ
เมื่อส่งอบอุ่นเข้าไปในห้องขนาดใหญ่ที่ตกแต่งเสมือนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเรียบร้อยแล้ว มาร์คก็ขอตัวจากไป
ชายเพียงหนึ่งเดียวในห้องเดินสำรวจรอบๆ พร้อมกับเก็บภาพไปด้วย นอกจากทางเดินที่ตกแต่งอย่างใส่ใจในรายละเอียดแล้ว ภายในห้องนวดก็ตกแต่งได้ดีไม่แพ้กัน เหมือนยกสวนหินย่อมๆ มาอยู่ข้างในนี้เลยทีเดียว ไหนจะกลิ่นและเสียงของธรรมชาติที่ชวนผ่อนคลายเหล่านี้อีก
เมื่อพนักงานผู้หญิงทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้อง อบอุ่นก็ฝากกล้องของตนให้คนหนึ่งดูแล และนอนคว่ำหน้ากับฟูกนอนที่ปูอยู่กับพื้นตามที่พนักงานบอก
หลังจากผ่านขั้นตอนการนวดแผนไทยเฉพาะจุด อบอุ่นก็ถอดเสื้อคลุมออกเพื่อให้พนักงานเริ่มนวดน้ำมัน ควบคู่ไปกับกลิ่นหอมสำหรับการบำบัด ทำให้อบอุ่นรู้สึกผ่อนคลายเสียจนอยากจะหลับให้รู้แล้วรู้รอด สติลอยฟุ้งไปไกล ไม่มีใจจดจ่อในการจดจำข้อมูลสำหรับไปรีวิวอีกต่อไป
ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีบุคคลแปลกปลอมเปิดประตูเข้ามาในห้องนี้ และส่งสัญญาณให้พนักงานทั้งสองคนออกไป
ธันวากวาดสายตามองร่างขาวที่นอนคว่ำอยู่กับที่นอนบนพื้น ผิวกายที่เคยคิดว่าน่าจะดูนวลเนียนไปทั้งร่าง ปรากฏให้เห็นรอยแผลและจุดด่างดำบางแห่ง ซึ่งไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าดูด้อยลงเลย มันกลับเป็นเสน่ห์ที่น่าดึงดูดเสียด้วยซ้ำ
ไหนจะผิวอันแวววาวเพราะน้ำมันเบาบาง และรอยแดงเป็นบางจุดเนื่องจากน้ำหนักของการนวดอีก... สิ่งเหล่านี้ขับให้ร่างเล็กดูน่ากินมากยิ่งขึ้น จนเขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัสเบาๆ
"อืมมม" เสียงเบาๆ ที่ดังลอดออกมาจากปากเล็ก ทำให้ฝ่ามือนั้นหยุดชะงักการเคลื่อนไหว แต่เมื่อมั่นใจว่าเด็กหนุ่มเพียงแค่ส่งเสียงออกมาเพราะความสบายตัวตามปกติ เขาก็ค่อยๆ เริ่มลูบไล้แผ่นหลังอีกฝ่าย โดยพยายามห้ามใจไม่ให้เผลอขย้ำหรือลงน้ำหนักมือแรงเข้า
ฝ่ามือหนาเลื่อนจากแผ่นหลังลงมายังโคนขา ข้ามผ่านก้นขาวเนียนไปทั้งๆ ที่อยากจะงับใจจะขาด เพียงแค่ได้มองและสัมผัสเรือนร่างของอบอุ่น ร่างกายของธันวาก็ร้อนรุ่มไปหมด น้องชายตัวไม่น้อยที่ถูกซ่อนไว้ใต้ร่มผ้าดูเหมือนจะไม่อยากซ่อนตัวอีกต่อไป มันเครียดเขม็ง ดุนดันเสียจนเขาแทบจะทนไม่ไหว
ธันวานวดมาหยุดอยู่ที่ข้อเท้าเล็กซึ่งถูกกุมรอบได้อย่างง่ายดายด้วยนิ้วโป้งและนิ้วชี้ของเขา ฝ่าเท้าขาวสะอาดชวนให้ลิ้มลองดูดกลืนจนเขาต้องเบนสายตากลับขึ้นไปมองเสี้ยวหน้าของคนที่นอนอยู่
หนุ่มใหญ่เปลี่ยนท่าทางเป็นคลานค่อมร่างเล็กไว้ มองแพขนตายาวที่หลับพริ้มอยู่ เรื่อยลงมายังริมฝีปากที่เขาเคยลิ้มรสความหอมหวานมาหลายครั้ง แต่ไม่เคยรู้สึกพอ กลืนน้ำลายเมื่อสายตาหยุดอยู่ที่ลำคอเรียวซึ่งเขาได้ประทับรอยไว้
เขาค่อยๆ พรมจูบไปตามแผ่นหลังของร่างข้างใต้ ในขณะที่มืออีกข้างก็นวดเฟ้นแก้มก้นขาวเนียนอย่างหมั่นเขี้ยว เป็นเหตุให้อบอุ่นสะดุ้งตื่น เขาเงยหน้ามองหาพนักงาน แต่ก็ไม่พบใครทั้งนั้น จนเกือบจะนึกว่าฝันไป แต่สัมผัสเปียกชื้นที่แผ่นหลัง และที่แรงบีบเค้นที่ก้นทำให้เขารู้ว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง และตัวเองกำลังถูกคุกคามโดยใครบางคน!
อบอุ่นรีบพลิกตัวกลับและกระถดถอยหนีทันที แต่ยังไม่ทันจะขยับตัวให้ลุกขึ้นได้ ก็ถูกกดบ่าทั้งสองข้างไว้แน่น ทำให้เขาเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างชัดเจนจนรู้ว่าเป็นใคร
"ลุงอีกแล้วเหรอ!! "
27รุกที่ไม่ได้แปลว่ารุก ดินเนอร์บนดาดฟ้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว... ตอนนี้พวกเขากำลังนอนอยู่บนเก้าอี้โซฟาแบบปรับนอนได้แสนนุ่มขนาดใหญ่สำหรับสองคนเพื่อดูดวงดาวที่เริ่มโผล่ออกมาบางส่วน เนื่องจากเลยช่วงหัวค่ำมาสักพักแล้ว ทำให้ออกมานั่งรับลมข้างนอกได้อย่างสบายๆ โดยไม่มีแมลงใดๆ มารบกวน หลังจากที่อบอุ่นขอให้ธันวาเป็นช่างภาพให้ เขาก็รู้สึกเขินนิดหน่อยกับสายตาเป็นประกายเจิดจ้าของธันวาที่จ้องมองมาเหมือนกับกำลังมีความสุข (?) เขาเกือบจะหลบสายตา หาทางเปลี่ยนเรื่องแล้ว หากธันวาไม่ได้ตอบออกมาซะก่อน และแน่นอนว่าเขาตอบตกลง! สิ่งนี้ทำให้อบอุ่นอารมณ์ดีซะจนเอ็นจอยกับการกินอาหารเย็นเป็นพิเศษ ท่าทางที่กินก็ดูเอร็ดอร่อยซะจนธันวาถึงกับแซวว่าเขาควรจะทำวล๊อกเกี่ยวกับการกิน ถ่ายโชว์ตอนเขากำลังกินเหมือนที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่มากกว่า อบอุ่นอยากจะบอกไปซะเหลือเกินว่าเขาเคยทำมาแล้ว แต่อัพลงเฟซบุ๊กส่วนตัว แถมยังเคยไปรีวิวอาหารที่ร้านแล้วอัพลงเพจในเฟซบุ๊กอีกด้วย แต่ไม่บอกดีกว่า... ปล่อยให้เป็นเรื่องหนึ่งที่ธันวาไม่รู้บ้างก็แล้วกัน "ดูสิพี่ เริ่
26เดินหน้าเต็มขั้น หลังจากอาบน้ำ กินข้าวกลางวัน และดื่มน้ำซุปที่ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นแล้ว ธันวาก็ไล่ให้อบอุ่นไปนอนพักผ่อน ก่อนที่ตัวเองจะขับรถออกจากบ้านหลังนี้ไป ทำให้อบอุ่นที่ใจตุ้มๆ ต่อมๆ ทำตัวไม่ถูกหายใจได้สะดวกขึ้น หากคิดดูจริงๆ แล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่อบอุ่นได้อยู่กับธันวาเพียงสองคน ไม่ใช่แค่อยู่ด้วยชั่วครั้งชั่วคราวเพียงไม่กี่ชั่วโมงแบบที่ผ่านๆ มา และยังไม่มีคนที่เขารู้จักอยู่ด้วยกันอีก ถ้าเกิดโดนฆ่าหั่นศพขึ้นมา ก็คงจะไม่มีใครรู้ อบอุ่นที่รู้สึกสร่าง หายเมาเป็นปลิดทิ้ง ได้แต่เดินสำรวจรอบๆ บ้าน บ้านหลังนี้มีเพียงชั้นเดียวก็จริง แต่ตกแต่งได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นแบบบิ้วท์อิน ทำให้พื้นที่ภายในบ้านดูกว้างขวางแตกต่างจากภาพที่เห็นด้านนอกลิบลับ ไหนจะโทนสีที่ทำให้บ้านดูสว่างไสวและอบอุ่นอีกล่ะ... สมกับเป็นบ้านพักตากอากาศที่ธันวาใช้อาศัยอยู่จริงๆ สิ่งที่ทำให้เขาค่อนข้างโล่งอกก็คือห้องนอนในบ้านมีสองห้อง ห้องที่เขาเข้าไปอาบน้ำเมื่อกี้ห้องหนึ่ง และห้องนอนของธันวาอีกห้องหนึ่ง มันทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาที่อย่างน
25ใจอ่อน หลังจากที่ชาร์จแบตเตอรีมือถือแล้วเจอเข้ากับจำนวนสายที่ติดต่อเข้ามามากมายและสติกเกอร์เหมือนคนสำนึกผิดของธันวา คนที่ยังรู้สึกตื่นไม่ค่อยเต็มตาก็ถึงกับงงตาแตกไปพักใหญ่ ก่อนจะเลื่อนหน้าจอมือถือไปเจอสาเหตุที่เขาก็ลืมมันไปซะสนิท อบอุ่นเกือบจะได้ยิ้มให้กับความน่ารักของสติกเกอร์เหล่านั้นอยู่แล้วเชียว หากไม่เห็นข้อความล่าสุดซะก่อน ไม่เจ้าชู้? ทำไมต้องพิมพ์มาเหมือนกับว่าเขากำลังหึงหวงธันวาอยู่อย่างงั้นล่ะ!? เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย เอ๊ะ หรือว่าจะใช่? แต่แค่ส่งสติกเกอร์โกรธไปเฉยๆ เนี่ยนะ!!? อบอุ่นตบตีกับความคิดในหัวอยู่นาน ก่อนจะปัดมันทิ้งเมื่อโดนท้องส่งเสียงร้องโครกครากบ่งบอกให้รู้ว่าควรลงไปกินอาหารเที่ยงได้แล้ว โชคดีที่หลังจากทำโอทีกันทั้งคืน วันนี้เลยเป็นวันเดย์ออฟ ไม่มีการทำงานใช้แรงงานใดๆ เลยทำให้เขามีเวลาเคลียร์งานวล๊อกและปัญหายุ่งยากต่างๆ สุดท้ายวันเวลาที่เหมือนจะสบายๆ ในค่าย แต่ยุ่งๆ เพราะงานนอกที่ต้องคอยจัดการก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีการรบกวนอย่างการส่งไลน์มาสวัสดียามเช้าของธันวาอีก... เรียกว่าไม่
24ว้าวุ่น ซู้ดดดดด~~~ เสียงสูดเส้นบะหมี่ร้อนๆ ดังลั่นห้องอาหารเย็นของโรงแรมแห่งหนึ่งในเครือธนภูดินันท์ ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากสถานที่พักแรมของค่ายอาสามากนัก ธันวาเท้าคางมองคนที่กำลังนั่งซดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เขาเป็นคนทำให้ ท่าทางจ้วงเอาๆ ของคนหิวโซ ดึงดูดความสนใจของเขาได้เป็นอย่างดี ไม่ยักจะรู้ว่าการมองอบอุ่นกินมันเพลินตาได้ขนาดนี้... หลังจากที่จัดยกที่สองกันเสร็จ เขาก็แกล้งอบอุ่นเล่นนิดหน่อย แต่ไม่ได้ทำอะไรต่อ เพราะสังเกตเห็นถึงความเหนื่อยล้าของอีกฝ่ายเข้า นอกจากนี้เสียงโครกครากที่ดังลั่นออกมาจากกระเพาะของเด็กหนุ่มยังเป็นการยุติสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี สุดท้ายพวกเขาก็ต้องกลับมายังโรงแรมเดิมอีกครั้ง เพื่อที่จะใช้ห้องน้ำส่วนตัว ไม่ใช่ห้องน้ำรวมของผู้ชายที่ล้อมไว้ด้วยสังกะสีผุๆ ซึ่งทำขึ้นชั่วคราวไว้ใช้ในค่าย แต่ก่อนที่จะได้อาบน้ำ เขาได้โน้มน้าวให้อบอุ่นรออยู่ในห้องอาหารเพื่อรอกินอาหารฝีมือเขาก่อน ด้วยความที่อยากให้กลิ่นกายของเขาฝังอยู่ในตัวอบอุ่นนานๆ จริงๆ วิธีที่ดีกว่านี้ก็มีอยู่... ก็การที่ฝากฝังตัวตนของเขาไว้ใน
23ฝากฝังกลิ่นอาย “ไอ้เชี่ยปัตรแม่งงง หายไปหนายวะ” “ชิท! “ เสียงสบถของธันวาทำเอาอบอุ่นที่กำลังตกใจกับเสียงคนเมาต้องมองใบหน้าเข้มอย่างแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นเขาสบถแบบนี้มาก่อน “ปล่อยผมลงเถอะ” การหาที่หลบเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่า ทำให้อบอุ่นพยายามจะผลักไสตนให้หลุดพ้นจากการสอดประสานกับคนตัวสูง แต่ธันวากลับล็อคตัวเขาไว้แน่น ไม่ยอมให้ได้ขยับไปไหน “เกาะไว้แน่นๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ธันวากระซิบเบาๆ เขาเอาแขนออกจากข้อพับเข่าของอบอุ่น จับให้ขาเล็กนั่นล็อกเอวเขาไว้แทน เพื่อที่มือจะได้ใช้ในการกวาดกางเกงที่กองอยู่กับพื้นขึ้นมา แล้วเดินไปทางฝั่งที่เต็มไปด้วยต้นไม้และพุ่มไม้ขึ้นอยู่ค่อนข้างจะหนาแน่น อบอุ่นที่กำลังลุ้นระทึกอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้แต่เกาะธันวาไว้แน่นเหมือนกับลูกหมีโคอาล่าทั้งๆ ที่สามารถกระโดดลงไปยืนเองได้ เขาซบหน้าลงกับอกกว้างแน่น อย่างน้อยหากคนๆ นั้นมาเห็นเพียงข้างหลังและเสื้อสูทที่เขาใส่อยู่ก็จะไม่สามารถเดาได้ว่าเขาคือใคร “หืมมม ทำไมไม่เปิดไฟว้าาา” เสียงที่ได้ยินมันใกล้มากซะจนอบอุ
22น้ำที่คั่งค้าง ด้านหลังอาคารไม้สูงสามชั้นซึ่งอยู่ห่างจากอาคารนอนของชาวค่ายอาสาไม่มากนัก ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมนจากแสงไฟที่เข้าไม่ถึง มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลงมาให้เห็นเก้าอี้ยาวและเหล่าต้นไม้พุ่มไม้ที่ขึ้นอยู่ไม่เป็นระเบียบ แต่ถูกดูแลตัดแต่งอย่างดีเท่านั้น บ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้คือจุดหนึ่งที่ใช้ในการพักผ่อนหย่อนกาย เสียงจากวงเหล้าที่ลานเอนกประสงค์ กว่าจะผ่านมาถึงบริเวณนี้ก็เบาลงจนแทบไม่ได้ยิน แต่ก็ทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังถูกหลอกล่ออยู่ใจเต้นตึกตัก ด้วยตระหนักว่ามีคนมากมายแค่ไหนอยู่ห่างออกไปเพียงแค่ช่วงตึก ไหนจะเหล่าคนเมาที่อาจจะมีโอกาสเดินมาข้างหลังได้หากขาดสติจนหลงทาง ธันวากำลังมองตากลมๆ ซึ่งลุกวาวด้วยความโกรธที่ถูกเขาใส่ความอย่างอารมณ์ดี เห็นอาการพูดไม่ออกของอีกฝ่ายแล้วก็โมเมเอาซะว่าอบอุ่นนั้นเต็มใจ มือใหญ่ดึงกระชากกางเกงที่ค้างอยู่บนเข่าออกจากเรียวขาของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว ตามด้วยบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วจนอบอุ่นสัมผัสได้ถึงความโล่งของผิวกายเบื้องล่าง “ให้ตายเถอะ! “ อบอุ่นสบถลั่น พยายามจะคว้าปราการสุดท้ายของตนคืนมา “จุ๊ๆ ไม่กลัว