Chapter 2 - Luna became homeless

"No! This is impossible! Hindi puwedeng babagsak ang kompanya ni dad, pinaghirapan n'yang itayo ito!" Umiiyak na sigaw ni Luna. Kausap siya ng isa sa pinagkakatiwalaan ng kanyang ama sa kompanya.

"Wala na akong magagawa pa iha. May malubhang sakit ang daddy mo. Halos nagpull-out na lahat ng investors kasi walang kasiguraduhan kung magiging stable pa ba ang takbo ng kompanya." Malungkot na saad ni Attorney Reyes kaibigan din ito ng kanyang ama.

Nakaratay ang kanyang ama sa hospital halos tatlong buwan na rin, dahil sa sakit na lung cancer at may taning na ang buhay nito. Itinago ng kanyang ama ang karamdaman nito, dahil sa takot na patalsikin ito bilang Presidente ng Salvacion Construction Services Company.

Hindi alam ni Luna kong ano ang gagawin. Nasa kompanya siya ng mga oras na iyon. Pinasadahan niya nang tingin ang opisina ng ama. Halos kasing-laki ito ng kwarto niya sa bahay. Napaka-simple ng opisina nito dahil isa din itong simpleng tao. Sa harap ng mesa nito, may sofa at lamesita para sa mga bisita nito. Sa gilid may lumang bookshelf. Napatulo ang luha niya nang mapansin ang nag-iisang picture frame na nasa mesa nito. Kinuha niya ito at niyakap, kuha ito noong 18th birthday niya. 'I love you so much, dad!' Bulong niya sa sarili. Hindi alam ni Luna kung ano ang kanyang madatnan sa mans'yon mamaya pag-uwi niya. Sigurado siyang alam na ng gahaman n'yang step-mother ang tungkol sa kompanya.

Paglabas ni Luna sa opisina ng ama, malungkot s'yang binati ng ibang empleyado sa kompanya na kanyang nakasalubong. Malungkot na ngiti lang ang tanging tugon niya sa mga ito. Dahil kahit ang kanyang mga kamay ay walang lakas na kumaway sa mga ito.

Hindi niya maintindihan kung malamig ba o mainit ang hangin na sumalubong sa kanya paglabas niya ng building. Tumingala siya upang pasadahan nang tingin ang kompanya. Pinaghirapan ito ng kanyang ama nang napakataggal na panahon. Binata pa lang ito nang umpisahan nitong itayo ang kompanya. Ngayon hindi niya alam kung sino ang susunod na magmamay-ari nito. Habang naghihintay ng taxi sa labas ng building. Naisipan niyang tawagan ang kanina'y kausap niya na kaibigan ng kanyang ama.

"Hello, tito!" Bati ni Luna kay Mr. Reyes ang abogado ng kanyang ama.

"Oh, iha napatawag ka?" tanong nito kay Luna.

"Tito, pwede ko bang malaman kung sino ang nakabili sa kompanya ni dad?" Malungkot na tanong niya.

"Iha, ang kompanya ng daddy mo ay subsidiary na ngayon ng De Vera Holding Group. Sila ang pangalawa sa may pinaka-malaking shares sa kompanya ng daddy mo mula noon. Kaya ang nangyari naibenta lahat ng shares ng dad mo sa De Vera Holdings. Kaya ngayon sila na ang major share holder ng Salvacion Company. Huwag kang mag-alala iha, mabait ang Presidente ng kompanya, hindi nito papabayaan ang kompanya ng daddy mo. Sa katunayan nga, wala siyang pinatalsik na empleyado ng iyong ama. Bagkus inayos pa niya ang lahat ng mga benefits na maaaring matanggap ng mga empleyado rito." paliwanag ng abogado sa kanya.

"Okay po tito! Mabuti naman kung gano'n. Salamat po, mag-iingat ka po palagi." Halos maluha-luhang pumara si Luna ng taxi pauwi sa mans'yon nila.

Habang sakay ng taxi, nakikita niya ang mga taong naglalakad sa daan. May dala-dala na kung anu-ano, ang iba ay halatang galing sa trabaho. Naisip ni Luna kung magiging ganyan din kaya ang buhay niya ngayong wala na ang tanging pinagkukunan nila ng mga pangangailangan? Ito na nga ba ang kabayaran sa mga kasalan niya? Biglang pumatak ang kanyang mga luha. Hindi niya namalayan na nasa tapat na pala sila ng malaking gate ng kanilang mansiyon.

"Dito nalang po ako manong!" saad niya sa driver.

Napatingin sa kanya ang driver. "Okay ka lang iha?" Tanong ni Manong driver sa kanya.

"Yes po! Salamat po sa concern manong!" Sagot niya sabay baba ng taxi.

Pagkatapos magbayad ng pamasahe, nanatili siyang nakatayo sa harap ng malaking gate. Noong nakaraang araw may sarili pa siyang driver at sasakyan, ngayon nakasakay na siya ng taxi for the first time.

Si Luna ay matapang sa harap ng lahat lalo na sa kanyang mga kaibigan. Ngunit siya ay mahina rin ang kalooban lalo na pagdating sa ganitong mga problema. Dahan-dahan n'yang binuksan ang malaking bakal na gate. Kahit ang guard nila ay wala na pati ang mga hardinero. Sinulyapan niya ang kanilang bakuran na puno ng halaman at mga bulaklak na alagang-alaga ni Mang Canor noon, pero ngayon ay halatang wala nang nag-aalga sa mga ito. Ang kanyang paboritong swimming pool ay marami ng dahon at dumi.

Nahihirapan si Luna na tanggapin ang lahat, na sa isang iglap siya ay mahirap na. Lahat ng kanyang masaya at malungkot na karanasan ay nandito sa bahay na ito. Hindi niya alam kung pati ang kanilang bahay ay mawawala rin. Naglakad siya patungo sa malaking pinto ng kanilang bahay. Binuksan niya ang pintuan gamit ang sariling susi na dala. Ngunit laking gulat niya pagpasok, dahil tumambad sa kanyang harapan ang malaking traveling bag.

"What's the meaning of this?!" Nakataas ang kilay na tanong niya sa kanyang step-mother na si Mercedes. Nakatayo ito sa babang parte ng hagdan.

"Simple lang lumayas kana rito!" Sagot nito na humahakbang palapit sa kanya.

"How dare you! Ang lakas nang loob mo na palayasin ako sa sarili kong pamamahay?" Galit na sagot ni Luna.

Nagulat siya ng biglang dumapo ang palad nito sa kanyang pisngi. Halos lumaki ang kanyang mga mata sa galit. Napakuyom siya ng kanyang kamao.

"Pamamahay? Akala mo may bahay ka pa? Lahat ng pera ng iyong ama ay ubos na. Kaya gumising ka na dahil nasa putikan kana ngayon huwag kang ilusyonada!" bulyaw ni Mercedes kay Luna.

"At sinong may karapatan sa bahay na'to! Ikaw?" Ganting tanong ni Luna kay Mercedes.

"Of course, dahil kasal kami ng ama mo!" Taas-noo nitong sagot kay Luna.

"Ambisyosa ka talaga! Kaya hindi kita magawang mahalin at ituring na tunay na ina, dahil pera lang ni dad ang habol mo! Ngayong hindi mo na siya mapapakinabangan aangkinin mo na ang lahat ng pag-aari niya? Sakim ka!" Nagpupuyos sa galit na sagot ni Luna sa kanyang step-mother.

"Lumayas kana rito. Wala akong pakialam kung saan kaman mapadpad maraming club diyan, doon mo gamitin ang maganda mong katawan!" Sigaw ni Mercedes sa kanya sabay tapon ng kanyang bag sa labas ng pintuan. Ginuyod siya nito palabas sabay sirado ng pintuan.

Naiwang natulala si Luna sa labas ng pinto. Sa bilis nang pangyayari, hindi kaagad siya nakagalaw. Tumulo ang kanyang mga luha, dahil sa sobrang awa niya sa sarili. Hindi niya alam kung saan siya pupulutin ngayon lalo na't magtatakip-silim na. Kinuha niya ang kanyang wallet upang tingnan kung may pera pa ba s'yang natira. Laking gulat niya dahil kaunting barya nalang ang laman nito. Saka niya naalala, na pinangbayad pala niya ito sa taxi kanina. Napaupo siya dahil pakiramdam niya nanlalambot ang kanyang buong katawan.

"Ohh God! How could this happen to me!" Bulong niya sa sarili. Wala siyang ibang malapitan dahil mula noong binalita ang pagbagsak ng kompanya ng kanyang ama, nagsipaglayuan na sa kanya ang lahat pati ang kanyang mga kaibigan.

Tumayo siya at lumakad palabas ng mans'yon. Pagdating niya sa labas ng gate, pinagmasdan niya muna ang malaking bahay.

"Babalikan kita, hintayin mo ako!" Bulong niya saka umalis na walang lingon-likod.

Naalala n'yang dumaan sa may atm machine upang magbakasakali na may kunting pera pa ang kanyang card.