Huminga ng malalim si Seraphina, pinilit maging kalmado kahit na ang puso niya ay tila sasabog sa kaba.Pagkasara ng secret room ay agad na inilock ni Seraphina ang mekanismo sa gilid ng pintuan. Nakalubog iyon sa gilid ng dingding at halos hindi makita sa unang tingin. Inilapat niya ang palad sa ka
“Mom, did you sleep last night?” unang tanong ni Chantal habang nakaupo na ito sa mesa, hinahalo-halo ang kanin at itlog sa kanyang plato.Napatingin si Seraphina sa anak. Saglit siyang natahimik bago sumagot. Kahit anong pilit niyang itago, hindi siya nakaligtas sa mapanuring mga mata ni Chantal. T
“You must call your husband,” wika ni Jessie mula sa kabilang linya, ang boses nito ay punong-puno ng pag-aalala.Tama naman siya—pwede naman talagang tawagan ni Seraphina si Sebastian. Pero ang gabing ito ay tila simbolo ng pormal na pagputol ng lahat ng natitirang koneksyon sa pagitan nila. Ang ga
The room was dimly lit, the air heavy with secrets and unspoken intentions. Inside the four walls, silence reigned—until a sharp, manic laugh pierced through the gloom. It echoed like a haunting melody, laced with something far more dangerous than amusement.“You’re crazy…” wika ng lalaki, napailing
"The peaceful days will not last," ika nga, dahil nitong mga nakaraang araw ay may mga random calls siyang natatanggap—mga tawag na kadalasan ay walang sumasagot kapag binubuksan niya ang linya, o di kaya’y agad ding binababa kapag siya’y nagsasalita pa lamang. Sa paaralan kung saan siya nagtuturo,
Napabuga ng malalim na hininga si Seraphina nang tuluyan nang makaalis si Sebastian. Nang marinig niya ang pagharurot ng sasakyan nito palayo, tila sumabay ang pintig ng puso niya sa bawat pag-ikot ng gulong, palayo sa kanila. Napapikit siya ng marahan, pinipilit pigilan ang kirot na pilit sumusulpo