94.Si Mirael ay malamig ang tingin habang nakatingin kay Enid. Lumapit siya sa lalaki, itinaas ang baba at tumingin nang matalim sa kanya. Isa-isa niyang binigkas ang mga salita, puno ng kumpiyansa: "Enid, pumunta ka sa opisina ko kaninang tanghali at binago mo ang drawing ko?"Bahagyang tumaas ang kilay ni Enid. Habang tinititigan ang galit at malamig na mukha ni Mirael, naramdaman niya ang parang tagumpay sa sarili. Umiling siya at ngumiti nang may panunuya, "Hindi naman ako mas mababa sa 'yo, Mirael. Bakit ko pa kailangang guluhin ang draft mo?"Galit na galit si Mirael, nakadilat nang malaki ang mga mata habang nakatitig sa kanya. Narinig niya itong nagsalita nang mayabang at tila nang-aasar, "O baka naman wala kang kumpiyansa sa competition mamaya kaya ako ang sinisisi mo?"Nang marinig ng mga tao sa corridor ang pag-uusap nila, nagsimula silang magbulungan. Matagal nang tinatarget ni Enid si Mirael, pero puro salita lang noon at walang actual na aksyon. Kung babaligtarin naman
93.“Sige, hintayin na lang natin ang resulta,” mahinahong sabi ni Mirael habang nakatingin kay Enid. Pagkatapos ay basta na lang kinuha ang magazine tungkol sa mga jewelry design at nagsimulang magbasa.Napangisi si Enid habang nakatingin kay Mirael, tapos ay umalis na siya at sakto namang nasalubong niya si Reola. Bigla siyang ngumiti nang malumanay at magalang na binati ito, “Hello, Miss Ventura!”Napatingin si Reola kay Enid na para bang may iniisip. Lumitaw ang banayad at matamis niyang ngiti at mahinang sinabi, “Director Enid, madalas ka raw banggitin sa akin ni Manager Zhaira.”Nagulat si Enid sa sinabi ni Reola. Halos hindi niya mapigilan ang tuwang nararamdaman. Tinitigan niya si Reola na maliit at banayad ngumiti, at may kumikislap sa kanyang mga mata habang nakangiting sinabi, “Salamat kay Manager Zhaira sa pagtitiwala. May kumpetisyon kami mamaya, gusto mo bang ipakita ko sa 'yo ang design para makapagbigay ka rin ng opinyon?”Ngumiti si Reola, at habang pinagmamasdan si E
92.Hindi narinig ni Mirael kung anong pinag-usapan ng dalawa. Pagbukas niya ng pinto, nakita niya si Chiles na nakikipag-usap kay Trey, kaya hindi na siya lumapit para istorbohin sila. Kaya tinanong niya na lang, “Ang tagal niyong nag-usap, anong napag-usapan niyo?”“Wala lang, nagkwentuhan lang sandali. Gutom ka na ba? May dalang pagkain si Trey.” Kinuha ni Chiles ang plastik, at isa-isang inilabas ang mga nakabalot na pagkain gamit ang mahahaba niyang daliri, saka inilagay sa harap ni Mirael. Sa huli, iniabot niya ang chopsticks sa kanya, at may lambing sa mata at boses niyang sabi, “Tikman mo. Bago ‘tong pagkain nila sa Flower Garden. Masarap.”Banayad ang lasa ng pagkain at mainit-init pa. Gutom na rin siya kaya agad siyang kumain ng malalaking subo.Umupo si Chiles sa tabi niya, tahimik lang na pinapanood siyang kumain, puno ng lambing at pagkalinga ang tingin sa kanya. Nang matapos si Mirael, inabot niya ang kamay para tanggalin ang butil ng kanin sa gilid ng labi niya. Saka la
91.Nang inihatid na ni Mirael paakyat ang dalawang ina, hindi na nagpaiwan si Chaia para maging third wheel sa dalawa at mabilis na umalis.Sa huli, silang dalawa na lang ni Chiles ang natira sa ward. Humiga si Chiles, ngumiti nang banayad kay Mirael, at tinapik ang kama sa tabi niya bilang senyales na lumapit ito.Ngumiti si Mirael at lumapit sa kama. Hinila siya ni Chiles palapit at pinahiga sa dibdib niya, sabay sabing, “Tabihan mo muna ako.”“Ayoko,” nahihiyang sagot ni Mirael habang namumula ang pisngi, at umupo nang maayos. Hinila ulit siya ni Chiles at niyakap sa bewang, sabay sabing, “Wag kang gagalaw, kararerecover lang ng dugo ko.”Hindi na gumalaw si Mirael at humiga na lang sa dibdib niya, pinapakinggan ang malakas na tibok ng puso nito. May halong kilig at hiya siyang naramdaman sa puso niya. Nasa hospital ward pa sila at hindi malayong may nurse na pumasok bigla. Kapag may nakakita, siguradong nakakahiya.“Chiles, gusto mo ba ng tubig? Kukuha ako para sa 'yo,” bulong ni
90.Magkadikit ang palad ng dalawa, kapwa pinagpapawisan, pero walang nagbitaw ng hawak.“Mas bata ng isang taon si Trey kay Chaia, at magkaibigan na sila mula pagkabata,” sabi ni Chiles matapos ang maikling katahimikan. Nag-alinlangan si Mirael sandali at biglang nasabi, “Parang ate-kuya relationship ba?”Natawa ulit si Chiles sa itsura ni Mirael. Matagal siyang tumawa bago natahimik, tapos seryoso siyang tumingin dito, may halong paghingi ng tawad at konsensya sa mga mata niya, saka mahina niyang sinabi, “Wife, sorry kung napaisip ka kagabi.”“Mahina ang tiyan mo, kaya huwag ka nang iinom ulit.” Seryoso ang tingin ni Mirael habang pinagsasabihan siya.Tumawa si Chiles nang bahagya, napakagwapo niya sa mga sandaling iyon, at mabilis na tumango, “Sige, kung anong sabihin mo, yun ang susundin ko, Wife.”“Hindi ka rin puwedeng manigarilyo. Ayoko sa amoy ng sigarilyo sa 'yo,” dagdag pa ni Mirael na para bang may naalala. Bahagyang kumunot ang noo niya at may bakas ng hindi komportableng
89.Napatigil sandali si Mirael, at biglang naalala na medyo maanghang nga pala 'yung nilutong hapunan niya para kay Chiles kagabi. Mahina siyang nagtanong, “Bawal ba sa kanya ang maanghang?”“Okay lang kung kaunti lang, pero kapag naparami, sumasakit ang tiyan niya. Ganyan talaga sa pamilya namin,” sagot ni Chaia. Pagkasabi niya nito, bigla nanghinayang si Mirael at nakaramdam ng matinding guilt at pagkahiya.“Sister-in-law, anong meron sayo? Parang ang weird ng itsura mo.” Napatingin si Chaia sa mukha ni Mirael, tapos bigla siyang natawa at tinaas ang kilay. “Hala, sister-in-law, baka naman pinakain mo ‘yung kapatid ko gamit ang sili?”“Nilagyan ko ng kaunting sili ‘yung pagkain kagabi, pero hindi ko alam na bawal pala sa kanya ang maanghang. Wala naman siyang sinabi, tapos ngayon lang uminom siya,” mahina at may panghihinayang na sabi ni Mirael. Tahimik siyang nagdesisyon na huwag nang ulitin ito sa susunod.Hindi napigilan ni Chaia ang tumawa, pero napahikab siya nang ilang beses.