Chapter 94NANG magising si Patricia, hindi siya nasa ospital kundi sa isang attic na ang disenyo ay mukhang luma at vintage. Gawa sa kahoy ang mga pader at may maliit na bintanang may mga baging. Presko rin ang hangin at mukhang sobrang komportable ng lugar.Paglingon niya, nakita niyang katabi niya si Daemon na natutulog, kaya napakunot ang noo niya.Nakahiga si Daemon sa labas ng kumot, hindi nagbihis at kalmado lang ang mukha, parang hindi pagod at bahagyang nakangiti ang labi.Medyo tulala si Patricia habang nakatitig, pero sakto namang dumilat si Daemon at nagtama ang mga mata nila.Nabigla si Patricia at dali-daling umiwas ng tingin, tapos bumangon at bumaba ng kama.Napangiti si Daemon, nagniningning ang mga mata, saka sumandal gamit ang kamay at sinulyapan si Patricia. “Ang tapang mo ha, horror movie ang pinasukan mo, eh ang duwag-duwag mo.”Hindi sumagot si Patricia, kinuha na lang ang coat sa silya at sinuot, tapos tiningnan siya ng masama. “Dedikado ako sa trabaho ko!”Umi
May dalawang babae pa sa tabi ni Patricia na nagpapahinga rin. Bawat isa sa kanila ay may hawak na puting kabayo. Habang umiinom ng tubig, pinapanood nila si Daemon habang nakasakay. Nang mapansin ni Daemon si Patricia na nakasakay sa isang maliit na kabayo, parang naduwal si Daemon sa itsura niya.Tahimik na sinubukan ni Patricia na igalaw ang kabayo palayo... pero ayaw gumalaw ng kabayo! Kahit coach man lang sana, pero nung tumingin-tingin siya sa paligid, wala siyang nakitang coach... Biglang pumalo ng buntot ang kabayo at inalog ang katawan nito. Kung hindi mabigat si Patricia, siguradong nahulog na siya.Yung dalawang babae na umiinom ng tubig, nagtawanan nang may pangmamaliit. “Grabe, kung hindi ka naman pala marunong sumakay, bakit ka pa nagpunta dito? Ang laki-laki mo na, tapos ‘yan ang kabayong sinakyan mo? Nakakahiya ka naman.”“Sayang ang magandang kabayo.”Gusto na lang sanang maghukay ni Patricia at magtago sa ilalim ng lupa.Nang makalibot na si Daemon, bumaba siya sa ka
“BAWAL na magkita ang bride at groom bago sila ikasal kinabukasan, ’di ba? Bakit pupuntahan mo pa si Alex?”Kausap ni Serena si Hanni sa kabilang linya habang naglalakad siya patungo sa hotel kung saan nanunuluyan si Alex, ang fiancé niya. Dahil sa kabilang city pa ang pamilya ni Alex, nag-decide siya na sa hotel na muna ito patuluyin. Siya ang nagbayad dahil malaki na ang gastos ni Alex sa kasal nila. “That's just an old myth, Hanni. Tsaka kailangan ko kasing hingin ang suggestion ni Alex para sa ihahabol na giveaways para sa reception. Alam mo naman na bukas na ang kasal namin,” sagot ni Serena. “O sige. Mag-iingat ka. Lapitin ng disgrasya ang mga ikakasal. Bye, Serena!”Pinatày din ni Hanni ang tawag at si Serena naman ay dire-diretsong nagtungo sa hotel room ni Alex. Ngunit habang papalapit siya, parang may naririnig siyang kakaibang ingay.Bakit parang may umuungól? Dahil hindi nakalapat ang pagkasara ng pinto, lumapit si Serena sa kwarto at doon, nasaksihan niya ang kawalangh
“MAGPAPAKASAL ka pa rin kay Alex, Serena. Tapos ang usapan!”Kahit anong kumbinse ni Serena sa pamilya, gusto pa rin nilang ituloy ang kasal kahit na nalaman nilang niloko na siya ni Alex. Bakit ba hindi nila maintindihan kung saan sita nagmumula? “Serena, makinig ka, ha? Normal sa lalaki ang magloko. Magpasalamat ka nga at papakasalan ka pa rin ni Alex; ikaw pa rin ang ihaharap niya sa simbahan. Huwag ka nang mag-inarte riyan at pumasok ka sa kwarto mo,” ani ng tiyahin sa kanya. “Hindi ako magpapakasal sa kanya! Tita, narinig mo ba ang sinabi ko? Nahuli ko si Alex na may babae tapos parang wala lang sa inyo?” “May magagawa ka ba? Kahit nahuli mo siya, hindi na pwedeng iurong ang kasal. Anong gusto mo, isauli ko ang mga binigay ni Alex at ng pamilya niya sa atin? Hindi pwede! Iyon na nga lang ang pakinabang mo sa amin, babawiin pa? Gumastos na lang din naman sa kasal, ituloy na. Huwag kang umarte-arte riyan, Serena, kundi sasamain ka sa akin!”Bumuhos ang luha ni Serena sa sobrang
NAPAYAKAP si Serena sa sarili noong makalabas sa office ng judge. Dahil gabi na, malamig ang ihip ng hangin. Napaigtad siya noong may lumapat na kung ano sa balikat niya. Bahagya niya pang naamoy ang panlalaking cologne. Pagsilip niya, nasa balikat niya ang coat ni Kevin. “You're shivering from the cold, put the coat on,” anito sa baritonong boses. Napakurap ng mata si Serena ngunit sinunod niya si Kevin. Huminto naman sa harapan nila ang kotse at pinagbuksan sila ng driver ng pinto. Pagkaupo, napaisip agad si Serena. Ngayong kasal na siya... ibig bang sabihin no'n ay sa bahay na siya ni Kevin uuwi? Nanlaki ang mga mata niya. “Ano...Mr. Sanchez,” tawag niya rito. “What did you call me?” malamig ang pagkakasabi nito, parang inis. Bakit parang galit? May nasabi ba siyang mali?“M-Mr. Sanchez? 'Di ba iyon ang apelyido mo?”Kumunot ang noo ni Kevin at matiim siyang tinitigan. Mayamaya, gumuhit ang mapaglarong ngisi sa labi nito. “Yes, Mrs. Sanchez?”Si Serena naman ang napipilan nga
NANANAKIT ang buong katawan ni Serena nang magising—lalo na iyong sikretong parte ng katawan. Dahil doon, agad na pumasok sa kanya ang nangyari kagabi. “Trust me, wife, hmm? I’ll be gentle...”Dahil bathrobe lang ang suot, maingat ngunit mabilis na naalis ni Kevin iyon at nagpaubaya naman si Serena. Paano siya makakatanggi kung bawat haplos at hàlik nito sa kanya, nadadala siya? At isa pa, kasal naman na sila, 'diba? Pero ngayong nahimasmasan si Serena, hiyang-hiya siya! Hindi kaya iniisip ni Kevin na easy-to-get siya? Kakikilala pa lang nila at kinasal man, hindi niya pa lubos na kilala ito. Parang walang pinagkaiba sa one night stand ang nangyari sa kanila. Napakagat ng labi si Serena at naguguluhan. Dito bumukas ang pinto at pumasok si Kevin. “You're awake,” anito habang bitbit ang foodtray. Lumapit ito sa direksyon niya.Hindi naman siya makatingin nang maayos dito dahil pumapasok pa rin sa isip ang nangyari kagabi. Halata ni Kevin ang hiya ni Serena at mabuti na lang, hindi i
HINDI makakain nang maayos si Serena at maya'tmaya na napapasulyap sa taas. Ayaw mang isipin, gusto niyang malaman kung anong pinag-uusapan ni Kevin at Dahlia. “Madamé, may hindi po ba kayo gusto sa luto? Sabihin n'yo po sa akin para makapagpaluto ako sa chef.”Nabaling ang tingin ni Serena kay Marie, iyong maid kanina. Umiling siya rito. “M-Masarap ang pagkain, don't worry.”“Basta kung may gusto po kayong ipaluto o ayaw sa pagkain, sabihin n'yo po sa akin. Sundin daw po kasi namin ang gusto n'yo sabi ni Master.”Magsasalita sana si Serena nang makarinig siya ng tunog ng takong na papunta sa gawi niya. Nang lumingon, si Dahlia iyon na papalapit. Nakataas ang noo nito at parang hinahamon siya sa tinging ginagawa. “Xavier and I broke up but he gave me a house and also promised to introduce me to a high paying job. I lost him pero hindi ako talo. And see this?”May winagayway ito sa harap niya. Cheke sa tingin ni Serena. “Break-up fee. He's generous, right?”Galit na tumingin si Ser
NAHAMIG ng ama ni Serena ang sarili at may pang-uuyam na pinasadahan ng tingin si Kevin; mukhang hindi kumbinsido sa narinig. “Hoy, totoy. Alam kong guwapo ka at mukhang may pera kahit paano. Pero 'yang sinasabi mong bibilhin mo sa amin si Serena? Mukhang hindi ka pa yata tapos managinip.”“Serena, bayad mo ba 'tong lalaking 'to? Kung may ganun ka naman pala kalaking pera, bakit hindi mo binigay sa amin? Bakit hindi mo pinagamot ang lola mo? Sinasabi ko na nga bang puro ka lang salita at yabang, e,” ani naman ni Jessa. Pagkatapos nito ay sumubok uli itong lumapit kay Kevin na kunot na kunot ang noo. “Bakit hindi na lang ako ang samahan mo? Huwag na 'tong si Serena. Wala namang kwenta—”Hindi na natapos si Jessa sa sinasabi nang samaan ito ng malamig na tingin ni Kevin kaya napaurong ito. Binalik ni Kevin ang mga mata sa ama ni Serena at inulit ang sinabi. “10 Million for Serena. Take it or leave it? But even if I don't give money, she's still going with me because she's my wife.”“
May dalawang babae pa sa tabi ni Patricia na nagpapahinga rin. Bawat isa sa kanila ay may hawak na puting kabayo. Habang umiinom ng tubig, pinapanood nila si Daemon habang nakasakay. Nang mapansin ni Daemon si Patricia na nakasakay sa isang maliit na kabayo, parang naduwal si Daemon sa itsura niya.Tahimik na sinubukan ni Patricia na igalaw ang kabayo palayo... pero ayaw gumalaw ng kabayo! Kahit coach man lang sana, pero nung tumingin-tingin siya sa paligid, wala siyang nakitang coach... Biglang pumalo ng buntot ang kabayo at inalog ang katawan nito. Kung hindi mabigat si Patricia, siguradong nahulog na siya.Yung dalawang babae na umiinom ng tubig, nagtawanan nang may pangmamaliit. “Grabe, kung hindi ka naman pala marunong sumakay, bakit ka pa nagpunta dito? Ang laki-laki mo na, tapos ‘yan ang kabayong sinakyan mo? Nakakahiya ka naman.”“Sayang ang magandang kabayo.”Gusto na lang sanang maghukay ni Patricia at magtago sa ilalim ng lupa.Nang makalibot na si Daemon, bumaba siya sa ka
Chapter 94NANG magising si Patricia, hindi siya nasa ospital kundi sa isang attic na ang disenyo ay mukhang luma at vintage. Gawa sa kahoy ang mga pader at may maliit na bintanang may mga baging. Presko rin ang hangin at mukhang sobrang komportable ng lugar.Paglingon niya, nakita niyang katabi niya si Daemon na natutulog, kaya napakunot ang noo niya.Nakahiga si Daemon sa labas ng kumot, hindi nagbihis at kalmado lang ang mukha, parang hindi pagod at bahagyang nakangiti ang labi.Medyo tulala si Patricia habang nakatitig, pero sakto namang dumilat si Daemon at nagtama ang mga mata nila.Nabigla si Patricia at dali-daling umiwas ng tingin, tapos bumangon at bumaba ng kama.Napangiti si Daemon, nagniningning ang mga mata, saka sumandal gamit ang kamay at sinulyapan si Patricia. “Ang tapang mo ha, horror movie ang pinasukan mo, eh ang duwag-duwag mo.”Hindi sumagot si Patricia, kinuha na lang ang coat sa silya at sinuot, tapos tiningnan siya ng masama. “Dedikado ako sa trabaho ko!”Umi
Nagkagulo sa shooting site. Nakakainis na ngang may naaksidente, tapos bigla pang nahimatay ang manager sa gulat. Hindi napigilan ng director na pagalitan ang babaeng gumanap na multo na bigla na lang lumitaw. "Di ba sinabi ko na tapos na ang eksena mo at pwede mo nang tanggalin ang makeup mo? Bakit ka naglalakad-lakad pa diyan na naka-costume? Ikaw tuloy ang naging sanhi ng gulo!"Walang pakialam ang aktres at tinignan lang si Patricia na nakahandusay sa lupa, sabay malamig na buntong-hininga. "Kung matatakutin siya, wag siyang sumunod-sunod dito! Para siyang bubble gum na hindi matanggal kay Andrei, takot yatang hindi malaman ng iba na si Andrei ang boyfriend niya!"Ramdam ng lahat ang selos sa tono niya... Mukhang isa na namang tagahanga ni Andrei. Alam naman ng mga natitirang assistant kung anong meron, pero dahil magkakasama sila sa trabaho, wala silang magawa kundi magpakumbaba at huwag palakihin ang issue.Sabi ng onsite doctor, nawalan lang ng malay si Patricia pero wala naman
Chapter 93NAGNGITNGIT si Patricia at sinabing, "Wag na, bye!" Sabay talikod at matigas ang lakad papasok ng kumpanya. Pero ang mga mata at boses ni Daemon ay parang naka-ukit na sa utak niya at hindi mawala-wala! Nakakainis talaga!Natapos na rin ang romantic idol drama ni Andrei at pinilit na ni Patricia na mag-umpisa na siya ng bagong thriller na pelikula. Kaya naman siya na ang nag-asikaso ng ibang trabaho sa kumpanya at iniwan muna ito sa assistant niya. Dumiretso na siya sa set para bisitahin ang shooting.Dati, wala lang sa kanya ang pagbisita sa set. Parang libangan lang. Pero iba na ngayon, thriller ang ginagawa, at ang location ay isang kilalang haunted village sa bundok sa labas ng Saffron City. Sa paligid ng baryo, puro libingan ang makikita. Karamihan sa mga bahay ay luma at halos magiba na. Ang mga kabataan ay nagpunta na sa siyudad para magtrabaho, at ang naiwan ay ilang matatanda. Marami ring bahay na bakante.Pagdating pa lang nila sa lugar, ramdam na agad ang lamig a
Paglabas ni Daemon mula sa banyo habang pinupunasan ang buhok, napangiti siya nang makita si Patricia na magulo ang buhok. May makahulugang ngiti sa gilid ng labi niya, “Anong problema? Nakalimutan mo na agad kung anong ginawa mo kagabi?”Nanlaki ang mga mata ni Patricia sa gulat habang nakatitig sa kanya, nakatopless, nakangiti ng malandi, at may mapang-akit na tingin. May kutob siyang may mali, kaya lalo pa niyang tinakpan ang sarili gamit ang kumot. “Anong kalokohan 'to?! Anong ginawa mo?!”Bahagyang ngumiti si Daemon. “Kahapon, ikaw ang naunang humalik at kumagat—”“Imposible!” mabilis na putol ni Patricia sa sasabihin pa nito. Nagulo ang isip niya at hindi niya alam ang gagawin.Pero wala nang balak si Daemon na makipagtalo pa. Lumapit siya sa sofa, kumuha ng dalawang paper bag at inihagis sa kama. “Dinala na sa laundry ang damit mo. Ito muna ang isuot mo.”Nakatitig pa rin si Patricia sa kanya, tulala.“Ay, oo nga pala, simula ngayon, kalimutan mo na ang pagtakas. Hindi ka na mak
Chapter 92"DON'T..." Gustong pigilan ni Daemon si Patricia na parang sumasakit ang ulo, pero may isang taong biglang binuksan ang mga butones ng kanyang coat. Manipis ang shirt sa loob at nang mahatak ang coat, napunit din ang bahagi ng shirt kaya nakita ang maputi at malambot na balat sa ilalim.Ang pinakamalaking epekto ng pagpapapayat ni Patricia ay siguro mas naging pino ang bewang at mga hita, pero hindi gaanong lumiliit ang dibdib niya. Madalas siyang magsuot ng coat para takpan ang sarili, kaya hindi halata ang figure niya, at walang parteng masyadong nangingibabaw...Pero ngayon, nabuksan ang coat at ang bahagyang cleavage sa gitna ng bilugan niyang dibdib ay nakakabaliw...Si Patricia ay patuloy na naghahabol ng lamig... Sobrang init ang nararamdaman niya, taliwas sa lamig sa labas kanina, kaya nalilito siya at wala na siyang ibang alam kundi ang init, at patuloy na hinuhubad ang damit niya.Sa malabong isipan, parang nakikita niya ang anino ni Daemon sa harap niya. Iniabot
"Bakit kahit anong gawin ko, parang wala ring kwenta?" Paunti-unti nang humina ang boses ni Patricia, at tinangay na ng malamig na hangin sa gabi ang natitira pa niyang salita.Lumambot ulit ang matigas na expression ni Daemon, bahagyang nawala ang kunot sa noo niya at may bahagyang liwanag sa mga mata niya.Parang bumalik sila sa simula. Si Patricia na mukhang laging pinapabayaan, nakaupo sa sulok kung saan walang pumapansin, tinatapakan at minamaliit ng mga tao, at tahimik lang na umiiyak habang umuulan. Pinapanood lang siya ni Daemon mula sa malayo at kahit noong una pa lang, napansin na niya ito, pero masyado siyang matigas ang ulo at ayaw umamin.Ang dami nang nangyari. Habang unti-unti silang nagkakalapit, bigla siyang lumayo, walang pasabi, at walang awa.Akala niya dati, kahit lumuhod pa sa harap niya si Patricia at magmakaawang bumalik sa kanya, hindi na niya ito papansinin.Pero nang makita niyang lasing si Patricia at nagsasalita ng walang kwenta, bigla niyang narealize...
Chapter 91HINDI na nagpaliwanag pa ang lalaki, pero iniabot nito ang isang business card. “Hindi ko pa kayang ipaliwanag ngayon, pero kapag may pagkakataon, pag-usapan natin nang mas detalyado.”Tiningnan ng lalaki si Andrei na nakahandusay pa rin sa lupa habang hinihingal, “Wala kang dapat ipag-alala. Simple lang ang relasyon niya sa babaeng ’yon. Andrei is mine.”Bigla na lang napalitan ng pagkabigla ang galit na ekspresyon ni Daemon… May kakaiba bang aura si Patricia na puro mga... bakla ang napapalapit sa kanya? Bigla ni Daemon naalala ang huling beses na “napagsamantalahan” siya at agad sumama ang pakiramdam niya. Napaatras siya nang hindi sinasadya, ayaw na niyang makasama pa ang dalawang taong nasa harapan niya.Pero hindi na siya hinintay magsalita ng lalaki. Yumuko ito, hinawakan si Andrei sa braso, saka binuhat sa balikat at naglakad papunta sa isang Mercedes-Benz na nakaparada sa gilid ng kalsada.Kumunot ang noo ni Daemon, halatang hindi natuwa, at ang buong ekspresyon n
Ano kaya ang itsura ni Daemon nang makita nito ang balita? Galit na galit? Gusto siyang patayin para maibsan ang galit? O baka naman wala siyang pakialam, parang nakakita lang ng taong di niya kilala?Kung nasa Pilipinas si Rowie, kaya niya bang ipaliwanag sa boss ang buong nangyari?Pero sa pag-iisip nito, napangiti lang ng mapait si Patricia. Siya lang talaga ang nakakaalam ng buong kwento.Pagkatapos ng huling presscon ni Andrei, nagyaya itong kumain sa labas.Ayaw sana ni Patricia, pero naisip niya na hindi pa tapos ang palabas at kailangan pang ituloy. Kaya sumama na siya sa isang mamahaling western restaurant.Nag-order si Patricia ng fruit salad para sa sarili niya, si Andrei naman ay steak. May baso na may kandila sa mesa, at ang liwanag nito ay maaliwalas at medyo romantic.Pero wala sa sarili si Patricia. Tahimik lang siya, nakatitig sa kandila, at parang malayo ang iniisip. Sa totoo lang, basta wala siya sa harap ng camera ng media, ganito na lagi ang itsura niya nitong mga