"Good morning, sweetie" ani ni Anthony sa akin pagmulat ko pa lamang ng mata.
Ito ay nakangiting nakatingin sa akin."Good morning" bati ko rito. "Anong meron?" Tanong ko."Check your phone" ani na lamang nito saka umalis sa tabi ko."C'mon, bilisan mo na maghilamos, ipagluluto kita ng gusto mong pagkain. Ano-ano ba 'yon?" Dagdag pa nito."I want pancakes" sagot ko rito."Yon lang ba?" Tanong muli nito."Scrambled eggs and omelette" sagot kong muli. "Plus, hotdog and Ticino" dagdag ko pa."Okay, copy" ani nito saka lumabas na sa silid.Ako naman ay nagtungo sa comfort room dito lamang din sa aming kwarto saka naghilamos at ginawa ang morning skin care routine ko.Nang matapos sa pag-aayos ng hitsura ay lumabas rin agad ako sa banyo saka nagpalit ng damit.Wala naman akong lakad ngayong araw kaya naka pambahay lamang ako. Magdidisenyo lamang naman ako ngayong araw ng mga damit.Lalabas na sana ako sa room namin nang maalala ko ang sinabi ni Anthony kaya naman ay dali-dali kong dinampot ang aking cellphone na nakapatong sa cabinet, saka binuksan ito at nag scroll sa internet.Doon ay bumungad ang picture ng aking dalawang mata. Kalat na kalat na ito sa internet at number 1 trending agad sa buong Asia. Wow, as in wow.Agad kong ini-log ang sa aking cellphone ang page ng Business ko. Sobrang daming notifications, messages, likes and share, at tags rito.@Celine_LopezOmyghod😍😍 mata pa lamang ng owner, designer at stylist ng @Enchanté Attire, kabog na. Can't wait na makita s'ya personally, or kahit sa picture lamang. Manifesting sana next time buong face and body na n'ya ang naka-post. Thanks, Enchanté Attire sa napaka-gaganda kong dresses. 😘Ani ng isang sikat na artista.Mabilis akong nagtipa ng comment rito pero agad ko din itong binura. Hindi pwede.@Danica_LeeAraw-araw na akong tatambay sa Enchanté Attire, baka mamaya makasalubong ko 'yung owner HHAHAHAH kimmy. Love it! Ganda ng mata n'yo po!Ani ng isang commentor.Masaya akong nagsscroll sa internet nang biglang tumunog ang isang cellphone ko.Danica calling....Agad ko naman itong sinagot."Good morning, Ma'am" bati nito mula sa kabilang linya."Good morning" bati ko naman."Ma'am, congratulations po" ani nito."Thank you. Kamusta ang shop?" Ani ko rin."Ma'am sobrang busy po ng shop. Maya't-maya ang dating ng mga customers, 'yung mga artista nandito po kanina" pagkukwento nito."Hmmm" ani ko na lamang."Kakabukas pa lang ng shop ngayong araw, right?" Tanong ko rito."Yes po, Ma'am. Naku, kakarating pa lamang po namin dito sa shop, pila na 'yung mga tao. Hindi pa nga po kami nakakalinis sa shop, pinapasok na sila ng guard" ani muli nito."What? Why?" Tanong ko."Tinawagan na po kase namin si Sir Darwin po. Alam ko po kase ay tulog pa po kayo kani-kanina" sagot nito."Ohh, okay. Kumain na ba kayo?" Tanong ko."Yung iba po, Ma'am, pinauna ko na po na papag-almusalin. Mamaya na lamang po kami pagkatapos nila" sagot nito."Okay, kain kayo sa tamang oras ha. Kayo na muna ang bahala sa shop" bilin ko rito."Yes, Ma'am. Makakaasa po kayo" ani nito.Hindi rin nagtagal ang usapan namin na iyon. Ibinaba na rin agad niya ang tawag dahil dumarami na daw ulit ang tao sa shop.Nagpatuloy naman ako sa pag scoll. May nakita rin akong ilang post ang news company ng billboards ng mata ko all over Luzon, Visayas and Mindanao.Bawat post na madaanan ko ay tintingnan ko rin ang bawat comments ngunit isang comment ang pumukaw ng atensyon ko."Love, parang gusto ko ay ang Enchanté Attire ang gumawa ng wedding gown na sosootin ko sa wedding natin, huhu. @Martin.Mabilis kong inistalk ang profile ng babae saka clinick ang cover photo nito.Halos hindi ako makapaniwala sa cover photo nito. It was the girl named Andrea and Martin. Kapwa may soot na singsing ang dalawang ito. May caption pa na "Save the Date. 03. 17. 2024"Halos hindi ko agad maiproseso ang nakita. I was shocked, still. May kung ano na nangyari sa loob ko. Hindi dapat ako masaktan ng ganito, lalong higit ay hindi ko dapat iyakan ang lalaking iyon.Matapos maistalk ang babae ay si Martin naman ang inistalk ko. Mula sa profile picture at cover photo ay picture nila ng babae ang naroon. Sa Highlights ay doon din. May recent post din siya tungkol sa proposal n'ya sa babae na may caption na "Finally, after 3 years. She said Yes!"Para akong namanhid. He's everything my first. First boyfriend, first love and first heartbreak.Minahal ko lang naman s'ya pero ano ang ginawa niya sa akin. Niloko n'ya ako, niloko nila ako ng ate ko at ngayon, ikakasal na siya.Bigla na lamang nag flashback sa akin ang pinangako niya."I promise, sa harap ng ilong na ito na saksi ng pagmamahal ko sa'yo, pagdating natin sa tamang edad, pakakasalan kita, hindi kita paiiyakin, hindi rin paluluhain. Lahat ng masasayang bagay ay ipararanas ko sa iyo dahil deserve mo 'yan. Hindi mo deserve na lumuha"Nang maalala iyon ay hindi ko maiwasang maluha. Ako ang pinangakuan ng kasal at ang nangyari ngayon, ako pala ang magdidisenyo sa gown ng babaeng ihaharap niya sa altar."Babe, why are you crying?" Nag-aalalang tanong ni Anthony nang makapasok na ito. May soot pa rin itong apron."Nothing, babe. I'm just overwhelmed about sa business natin" sagot ko rito. Liar. Mabilis ko namang ibinack ang cellphone ko para hindi niya makita ang tinitingnan ko."You deserve it all" ani ni Anthony habang yakap yakap pa ako."Let's go na, kain na tayo" anyaya nito.Tumango naman ako rito saka sumunod sa kaniya papunta sa kusina.Pagdating sa kusina ay nakaupo na si Nanay Lydia at Lyka. Si Anthony naman ay ipinaghila ako ng upuan at nang makaupo na ako ay umupo na rin siya."Napaka shalla ng mata mo ate" ani ni Lyka habang kumakain kami."Bakit naman?" Tanong ko rito."Mata mo pa lamang 'yan ha, papaano pa kaya kapag mukha mo na. Mamaya nasa TV ka na naman" natatawang ani nito.Natawa na lamang din ako."What if may magkagusto sayong poging artista, sino ang pipiliin mo, ate? Si Kuya Anthony ba or 'yung poging artista?" Maya-maya ay tanong ni Lyka saka tumingin kay Anthony.Tumigil naman si Anthony sa pagkain saka tiningnan ng masama si Lyka."Next time, huwag ka na makikain sa luto ko" ani ni Anthony rito. Halatang napipikon na naman."Lyka, tama na 'yan" ani ni Nanay Lydia."Hey guys, stop the bangayan na muna. Kumakain tayo. We supposedly enjoying our breakfast" ani ko naman."Sorry" sabay na sabi ng dalawa saka natawa."Para talaga kayong ano" naiiling na sabi ko na lamang."By the way, how was the food, babe?" Tanong ni Anthony."It was good. Pwede na" sagot ko."What, anong pwede na. Masarap ba s'ya or what?" Tanong ni Anthony. Kinakabahan na siguro."Masarap s'ya, to be honest" sagot ko."Pwede ka na maging asawa ko" dagdag ko pa."Hala, si Kuya nagbablush" pagsingit ni Lyka."H-hindi no" depensa ni Anthony.Natawa na lamang kaming dalawa ni Lyka."Hindi pa kase ako tapos magsalita, oa ka naman agad d'yan" ani ko kay Anthony.Tumawa naman si Lyka "Oa daw" ani nitong muli saka tumawa na naman."Nay Lydia oh, inaaway ako ni Lyka" parang bata na sumbong nito kay Nanay Lydia.One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled
In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa
Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.
As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang
Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun
As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year
Author's Note: Hello, thank youuuu so much po sa lahat ng nakarating hanggang dulo, sa lahat ng nagbabasa hehe. I love y'all po🥹 nasa dulo na po tayo, oo. Hindi ko pa siya matawag na epilogue kasi mayroon pang POV ang ilang characters. Happy reading po.___________In the aftermath of the tumultuous events at the café, after a month, Marisse and Anthony finally found themselves face to face once more, the wounds of betrayal and heartache still fresh in their minds. The air between them crackled with unspoken words and shattered dreams, the weight of their shared past bearing down on their fragile connection.As they stood in the quiet solitude of the park, their conversation turned bitter and painful, each word a dagger that pierced the fragile bond that once held them together. Marisse's voice trembled with resolve as she declared that she no longer needed Anthony in her life, that she could bear the weight of her child's future alone."Kamusta ka?" Panimula ni Anthony habang pare
"Ano bakit parang nakakita ka ng multo?" Tanong ni ate Vanessa sa tatlong babae na nasa harap namin. "T-this is not true. Hindi i-ikaw si Marisse" nauutal na ani ng babae sa amin habang maluha-luhang nakatingin. "Ano! Ilabas mo ngayon ang tapang n'yo. Mga duwag" sigaw muli ni ate Vanessa sa kanila. "Sharmaine, tara na" bulong ng babaeng naka short hair sa babaeng sinampal ni ate Vanessa kanina. So, her name is Sharmaine..."P-patay ka na" naiiyak na ani nito. "Ano, kaya ka ba nawala dahil pagkaraan ng ilang taon, guguluhin mo ang pamilya namin? Kukuhanin mo sa amin ng anak ko si Anthony? Naghihiganti ka ba sa ginawa ko, sa ginawa namin?" Sunod-sunod na tanong nito habang umiiyak. "Shocks" bulong ng isang babae malapit sa amin. "Ano, takot ka girl? Kasi nagpabuntis ka sa lalaking hindi ka naman mahal, napilitan pang magpakasal sa'yo si Anthony dahil diyan sa k*landi*n mo" ani ni ate Vanessa habang nakataas pa ang kanan na kilay. "Alam mo, bakit ka ba sabat ng sabat. E si Marisse
As I woke up the next day, a wave of dizziness washed over me, sending a rushing to the bathroom in a panic. The sensation of something strange pressing against my stomach made my heart race, and before she knew it, she was doubled over, vomiting in a whirlwind of confusion and fear."What the. Wala naman akong masyadong kinain kagabi" ani ko habang nakaupo na sa loob ng bathroom ko. Amidst the chaos of my bathroom, a soft knock on the door interrupted her turmoil. "Nak, breakfast is ready. Halikana, sabayan mo na ang Mommy at Daddy mo bago sa pagkain bago sila umalis para magtrabaho" Yaya Dulce, the family maid, stood outside, her voice gentle yet concerned as she announced that breakfast was ready. My mind spun with a mix of emotions as I tried to compose herself and face the day ahead."Ayos ka lang ba diyan? Gusto mo ba pumasok ako?" Tanong ni Yaya Dulce nang hindi agad ako nakasagot. "A-ayos lang ako, Yaya. Medyo masakit lang ang tiyan ko kasi hindi ako nakakain ng ayos kagab