"I will not let you fall. Trust me."Parang idinuyan sa alapaap si Raine nang sabihin iyon ni Crassus. "Pero kasi." Napatingin siya sa baba ng hagdan. "Medyo mabigat ako."Crassus stared at her. "Do you hear me whining?"Namula ang kanyang mukha at gumaan ang pakiramdam niya. Kaya imbes na matakot at magreklamo ay bumigay siya.Kumapit siya ng maayos sa leeg nito. Habang bumaba si Crassus ay hindi siya tumitingin sa hagdan. Lihim niyang ipinagdasal sa sarili na sana ay hindi ito magkamali ng tapak."Wala ka yatang tiwala sa asawa mo," pagbasag ni Crassus sa katahimikan. "I'm used to this."Napakurap si Raine. Hindi na lang siya kumibo. Naalala niya tuloy noong isinugod siya nito sa ospital. Kinarga rin siya nito. Tanda niya pa rati ang pawis nito habang karga - karga siya. Pero ni isa ay wala siyang naring na reklamo mula rito. Napasandal si Raine sa dibdib ni Crassus.Nang tuluyan na silang makababa sa hagdan ay sakto naman na sumigaw si Marie mula sa balkunahe."Darating din ang
"It's okay. I'm here now."Napapikit si Raine dahil sa kalmadong at nang - aalong boses ni Crassus. Nang maramdaman niya na mas lalong humigpit ang yakap nito ay gumanti rin siya. Ibinuro niya ang kanyang mukha sa dibdib nito.Huminga siya ng malalim. Nang masamyo niya ang mabangong amoy nito ay bahagya siyang nahihimasan. Akala niya kasi ay panaginip lang ito. Hindi pa rin siya makapaniwala na nandito na ito sa harap niya.Humilaway si Crassus sa kanya. Kaagad nitong sinipat ang katawan niya. Maging ang kanyang likod ay tinignan nito at nang dumapo ang kamay at ang mata nito sa leeg niya ay bigla na namang dumilim ang mata nito."Bakit hindi mo sinabi na pupunta ka rito? Look what you've got," may bahid ng panenermon ang tinig ni Crassus.Napatungo si Raine. "S-sorry." Lumunok siya. "Ano kasi, kailangan ko lang ng damit pati si Mama."Kumunot ang noo ni Crassus. May sasabihin pa sana ito pero hindi natuloy dahil biglang dumaing si Athelios. Pareho silang napalingon sa gawi nito. Doo
Mabilis na pinasibad ni Crassus ang kanyang kotse. Umugong ng malakas ang makina ng kanyang sasakyan. Nang kailangan niyang magpalit ng gear ay madiin niya itong hinawakan at saka iginalaw. Naglikha iyon ng ingay kasama ang papataas na angil ng kanyang sports car. Tinitigan niya ang kanyang selpon. Mula roon ay nakita niya kung saan ang lokasyon ni Raine. Maging ang direksiyon na kailangang tahakin ay nakalagay sa screen ng selpon. Sa tuwing nakikita niya ang pulang bilog sa mapa na kumukuti - kutitap ay mas lalong sumisidhi ang damdamin niya na hanapin si Raine. Nang makita niya ang pagitan ng layo ng kanilang distansiya ay nagtagis ang kanyang bagang. Muli niyang tinapakan ang selinyador. Nang kailangan na naman niyang magpalit ng gear ay binitawan niya ito at saka muling tinapakan. Mas domoble ang bilis ng kanyang puting sports car. Hindi sinabi sa kanya ni Raine kung nasaan ito. Hindi niya rin alam kung bakit. Ang katotohanan na may iininda itong sakit ang siyang naging dahilan
Impit na napadaing si Raine habang nakahawak sa kanyang kanang paa. Sinipat niya ito. Napahinga siya ng malalim. Kitang - kita na niya ang pamumula ng kanyang paa. Tinapunan niya ng masamang tingin si Marie. Mas lalo siyang nasura nang makitang ngiting - ngiti ito. "Oops, sorry. Hindi ko nakita," ani pa ni Marie. "Pakalat - kalat ka kasi. Ayan tuloy nasagi ko pa." Yumuko ito at inilapit sa kanya ang mukha. "Huwag ka kasing mang - agaw nang hindi naman sa'yo. Lahat na lang pinakialaman mo eh."Napakunot ang noo ni Raine. "Ano bang pinagsasabi mo? Anong inagaw? Ngayon lang kita nakita tapos sasabihin mong mang - aagaw ako. Ni hindi nga kita kilala."Marie flip her hair. "Bîtch!"Naikuyom ni Raine ang kanyang kamay. Napatiim bagang siya. "Umalis ka sa harap ko."Napakatukod siya sa kanyang tuhod. Nalukot ang mukha. Pinilit niya kasing tumayo kaya nagalaw na na naman ang paa niya.Hinila niya ang maleta. Lumipat siya sa kabilang kwarto. Sinubukan niyang buksan ito. Nakahinga siya ng mal
Kasabay ng pagbitaw ni Raine sa maleta ay napatingin din siya sa sahig. Hindi niya kaagad nadampoy ang kanyang dala dahil sa pag - iisip."Oo nga naman. Tama ang kapatid mo. Bakit hindi mo tawahan ang asawa mo nang magkaalaman na?" Segunda pa ni Marie.Kunot - noong hinawakan niya ang handel ng maleta. Hindi pa man niya ito tuluyang napagulong ay bumukas ang zipper ng maleta. Kumalat ang laman niyon sa sahig. Natigilan siya.Nanginginig na binalik niya ang mga damit sa maleta. Hindi siya makatingin kina Athelios at Marie. Natatakot siya sa mapanghusgang mga mata nila.Kung tatawagan niya si Crassus. Sasagutin kaya nito ang tawag niya? Papayag kaya ito kung papuntahin niya rito? Iyon pa lang ay ayaw na niyang malaman ang sagot. Natatakot siya na baka mapahiya siya. Isa pa, alam din niya na hindi ito pupunta. Marami itong inaasikaso sa kompanya.Kakasara niya pa lang sa zipper ay tumunog ang selpon niya. Hinugot niya ito sa bulsa ng kanyang pantalon. Nang mabasa niya kung sino ang tumaw
"Ano?"Blangkong tinitigan ni Raine ang kanyang kapatid. "Ano bang problema mo, ha?"Tumaas ang kilay ni Athelios. Nakameywang ang kanan niyang kamay habang nakaturo naman sa maleta niya ang kaliwa nito."Sumagot ka rin kasi."Nilapag ni Raine ang hawak na pajama. Itinukod niya ang dalawang kamay at saka tumayo. Kamuntik na siyang mapaigik nang bumalatay sa binti niya ang sakit. Lumunok siya para maitago ang hapdi."Hindi ko kailangan magpaliwanag sa'yo. Hindi ikaw ang sadya ko rito. Kaya pwede ba, tigilan mo na ako? Gusto kong magligpit ng matiwasay." bwelta pa ni Raine.Dinuro siya ni Athelios kaya mas lalong sumama ang mukha niya. "Ang simple lang ng tanong ko pero hindi mo makuhang sumagot. Iyong pera lang naman ang gusto kong kunin."Napangisi si Raine. "Para saan ba ang pera mo at bakit atat na atat ka?" Tinuro niya si Marie. "Dahil ba dito?""Labas ka na roon." Muling sinipa ni Athelios ang maleta kaya nausog iyon papunta sa kanan ni Raine. "Bakit ba kasi na ayaw mong aminin na
Namilog ang mata ni Raine. Hindi siya kaagad makahuma nang tumambad sa kanya ang masagwang eksena. Natulos siya sa kinatatayuan. Athelios is busy banging his woman's pûssy in a dog style. Nakatalikod ito sa kanya at ang babae nito ay panay ang paghalinghing. Huba't hubad ang dalawa at sa tuwing naglabas pasok si Athelios sa kweba ng babae nito ay umaalog ang malaking dyuga nito. Gusto niyang bulwayan ang dalawa. Talagang hindi nila napansin ang presensiya niya. Patuloy pa rin sa pagbayo ang magaling niyang kapatid na para bang hinahabol nito ang rurok ng kaligayahan.Hindi niya makayanan ang kanyang nakita. Mabilis siyang tumalikod habang nakahawak sa hamba ng pinto. "Baka gusto ni'yong tumigil?" Kalmadong saad ni Raine pero hindi na maipinta ang kanyang mukha.Narinig niyang humiyaw ang babae. Napatingala siya sabay ismid. Napameywang siya. "Oh, Raine. Nandiyan ka pala?" tanong pa ni Athelios.Napapikit si Raine dahil sa narinig niya ang pagiging kalmado nito. Nakita niya ito na
Nang marating ni Raine ang bahay nila ay nanumbalik sa kanya ang alaala ng nakaraan. Naging nostalgic sa kanya ang lahat. Lalo na nang makita niya ang puno ng mangga na nasa harap mismo ng kanilang bahay.Napahawak siya sa luma nilang tarangkahan na binahayan na ng kalawang. Dati ay kumikinang pa ito dahil sa pag - aalaga ng kanyang Ama. Ngayon na wala ng nag - aasikaso ay naging marupok na ang ibang parte nito. Malayong - malayo sa dati nitong itsura na makintab at matibay.Tinulak niya ito at pumasok. Muli na naman siya nanibago dahil napakatigas nito kung itulak. Sumadsad na kasi ang katawan nito sa lupa kaya kailangan niya pa itong iangat para makapasok.Napagawi ang paningin niya sa bakuran nila. Bigla siyang nanlumo. Paano at marami ng nakatubong damo roon. Ang dating makulay na palibot ay puno na ng patay na sanga ng kahoy at patay na dahon. Ang parteng lupa na nasa gawing gilid ng bakod ay naging talahiban. Naghahabulan sa pakikipagtaasan ang mga masamang damo roon. Kauti na l
Pagkatapos ng ilang buwan na pagtatrabaho ni Raine sa Almira ay bumalik siya sa Forgatto Celestina. Kasama ang dalawa pang kasama, sabay silang bumalik sa Araw ng Huwebes sa dating kompanya. Hindi na maampat ang ngiti ni Mr. De Guzman. Nakausap niya kasi si Raine. Sinabi nito na bibitawan na ang job oppurtunity na ibinigay ng taga Audit Department. Nang marinig niya ito ay halos mapunit na ang kanyang labi dahil sa malaki niyang ngiti. "Mabuti naman ang pinag - isipan mo ng mabuti ang suhestiyon ko, Ma'am Raine," ani pa ni Mr. De Guzman. Nagkibit - balikat si Raine. Gusto man niyang sabihin na walang kinalaman ang suhestiyon nito sa naging pasya niya. Pero mas pinili na lang niya na maglihim. "Direktor ko po kayo. Mas mataas po ang experience mo sa akin kaya nararapat lang na makinig ako sa'yo," sabi ni Raine. Tumango si Mr. De Guzman. "Bueno! Sasabihin ko kay Mr. Almonte ang naging pasya mo." The next day, Mr. De Guzman promoted Raine to be the financial manager. Nang marinig