CHAPTER 20.1

"A-Akala ko kanina mamamatay na 'ko. Akala ko hindi na ulit kita makikita. Takot na takot ako kanina, Tiburcio..." Mahinang sabi niya at mas lalo pang hinigpitan ang pagkaka-yakap sa akin, "hindi pa ako handang mamatay. Gusto pa kitang makasama ng matagal. Gusto ko pang maranasan na mapag-silbihan ka ng mataga—"

 

Mabilis akong humiwalay sa kaniya dahilan para matigil siya sa pagsasalita. Gulong-gulo ako sa mga pinagsasasabi niya.

 

"Ano ba 'yang pinagsasasabi mo, Cuenco? Bakit, sinusundo ka na ba ni San Pedro kaya ka nagkaka-ganiyan?" Sunod-sunod na tanong ko sa kaniya, umiling naman siya.

 

"Nasagasaan ang kotse ko kanina ng isang bus. Mabuti na lang at yung likod ng kotse ko ang napuruhan. Kaya ko natagalan sa pag-dating dito kasi nakipag-usap pa ako dun sa driver tungkol sa mga daniyos na natamo ng pareho naming sasakyan..."

Dehjeon_desu

PS: Hello, guys! First of all, thank you for giving a time to read my story. I really appreciate it. Sana hindi kayo magsawa na basahin ito. By the way, this is a slow paced story. Kaya mabagal ang mga happenings sa buhay nila. That's all. PSS: Starting next week, this story will be updated 3 times a week only. Hindi pa 'ko sureness sa araw pero 3 times a week na lang ang update niya. Iyon lang. Thank you and take care always! Yours truly, Dehjeon_desu

| Like

Locked Chapter

Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP