7 Muling Pagkikita...

IKALAWANG gabi na ng Papang ni Gabriella. Dumagsa ang mga kamag anak ng Mamang niya galing pang Maynila upang makiramay. Dumating din Si Lora na kaibigan niya kasama si Karl at iba pang mga classmates niya. Ang mga dating ka-guro ng Mamang niya ay nakiramay din at hindi din naman nagtagal ay umalis na din.

Nasa isang mahabang lamesa nakapwesto ang mga kaklase niya at tinutulungan siya nina Lora at Karl na asikasuhin ang mga ito na mabigyan ng pagkain at inumin. Ang Mamang naman niya ay paminsan minsan niyang sinisilip na sa bawat may darating na makikiramay ay hindi mapigilang bumuhos ang mga luha. Sobrang bigat sa pakiramdam sa tuwing nakikita niya ang kanya ina na umiiyak.

Kasalukuyan niyang ibinababa ang nilutong sopas ng asawa ni Mang Domeng sa mga kaklase niyang nang mapansin niyang may humintong sasakyan sa harapan ng gate nila. Napatigil siya at nabitin sa ere ang isang mangkok na sopas na dapat ay ilalapag niya sa lamesa. Pamilyar sa kanya ang sasakyang huminto sa harapan ng gate nila.

Napansin ni Lora ang panginginig ng kamay niya kaya dali dali naman itong lumapit sa kanya at kinuha ang mangkok ng sopas na hawak.

"Gabriella, ayos ka lang ba?" ito na ang nagbaba ng mainit na sopas sa lamesa sa takot na matapon ito. "Kainin nyo na habang mainit". sabay baling sa mga kaklase nila.

Binalingan ni Lora si Gabriella at inalalayang maupo. Mabilis namang lumapit si Karl sa kanilang dalawa at nagtatakang sinundan ng tingin ang direksyon ng mga mata ni Gabriella.

Ang mag amang Mortiz. Kasalukuyang inaalalayan ni Miguel ang amang makababa ng sasakyan. Nang itawag ni Mang Domeng sa kanila ang pagkamatay ni Gabriel ay ora-mismo ay gustong pumunta ni Moises upang makita at damayan ang naulilang mag iina ni Gabriel. Ngunit pinigilan ito ni Miguel dahil kagagaling lang din nito sa sakit. Nagtalo pa ang mag ama ngunit sa bandang huli ay mas nanaig ang pagpapasya ni Miguel dahil pinangakuan itong pupunta sila kinabukasan pero kailangan na munang ipahinga ni Moises ang katawan.

Marahang isinara ni Miguel ang pinto ng sasakyan at maya maya lang ay pinaandar na ng kasama nilang driver ang sasakyan upang humanap ng paparadahan.

Nakaalalay si Miguel sa ama sa mabilis pero marahang lakad nito. Nadaanan nila ang pwesto nila Gabriella at nagtama ang kanilang mga mata. Sari saring emosyon ang nakikita niya sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Malayo sa larawang nakita niya noong unang kita niya dito.

Si Gabriella naman ay nanginginig sa galit nang makita ang mag amang Mortiz. Sila ang dahilan ng atake sa puso ng Papang niya. Gusto niya isigaw iyon. Hindi niya napigilan ang luhang kusang tumulo sa mga pisngi niya. Si Lora ay napatingin din sa direksyon ng mga mata ni Gabriella. Marahan niyang hinimas ang likod ng kaibigan upang payapain ito. Si Karl ay nakuhang hawakan ang mga kamay ni Gabriella at umupo sa harap nito. Marahang hinawakan ang mukha ni Gabriella at pilit hinarap sa kanya upang maalis ang tingin sa direksyon ng bagong dating.

"Whatever it is, Gabriella, please calm down," bulong ni Karl sa kanya at pinisil pisil ang palad upang marelax si Gabriella. "Look at me," utos ni Karl sa kaibigan habang hawak hawak ang mukha nito. Si Lora ay naman ay hindi malamang ang gagawin dahil pakiramdam niya ay matinding tensyon ang meron ngayon sa paligid. Kahit si Karl ay naramdaman din iyon.

Ang bulong ni Karl kay Gabriella para icomfort ito ay tila bomba sa pandinig ni Miguel. Lahat ng sinabi nito ay malinaw kay Miguel. Naputol ang koneksyon ng mga mata nila ni Gabriella nang hawakan ito ng lalakeng iyon. Ramdam niya ang matinding galit sa mga mata nito habang nakatingin sa mga mata niya. Ipinagtataka niya kung bakit ganoon na lang ang tingin sa kanila ni Gabriella. Wala siyang ideya kung bakit. Bago niya alisin ang tingin sa grupong iyon ay sinulyapan niya ng matalim ang mga kamay na humahaplos kay Gabriella.

Nakaalalay pa rin si Miguel sa ama hanggang sa makarating sila sa loob ng bahay ng mga Joson.

Nang makalapit si Moises sa kabaong ng kaibigan ay hindi nito napigilan ang pagtulo ng luha. Si Mariella ay malungkot na nakatingin lamang sa bagong dating at hinayaan magkaroon ng sandali ang magkaibigan. Si Miguel ay nanatiling nasa likod ng ama at nakasulyap sa kabaong.

"Madaya ka Gabo. Umalis ka nang hindi sinasara ang deal naten. Iniwan mo ako nang hindi ko narinig ang pagpayag mo sa proposal ko," Umiiyak at natatawa si Moises. " Minsan pinuntahan ka namen dito ay hindi mo binigay ang sagot mo sa aken. Sabi mo sa susunod na punta namen saka ko malalaman ang sagot mo. Sadyang ayaw mo ata talaga dahil ang sagot mo ay binaon mo na sa kabilang buhay," pinahid ni Moises ang mga luhang pumapatak sa kanyang mata.

Lumapit si Miguel sa ama at inakbayan.

"Dad, maupo ka muna." bulong ni Miguel.

Tumango si Moises at nagpaalalay kay Miguel. Pagharap nila kay Mariella ay nakatayo na rin ito at malungkot ang mga matang nakatingin sa mag ama.

"Nakikiramay po kame, Tita Mariella," puno ng simpatya ang boses ni Miguel at saglit na niyakap ang matandang babae. Umusal ng pasasalamat si Mariella.

"Kinalulungkot ko Mariella ang nangyari kay Gabo. Hindi man lang namen napag usapan ang tungkol sa mga-."

"Mabuti pang saka na lamang naten pag usapan ang tungkol sa bagay na iyon," pinutol ni Mariella ang iba pang sasabihin ni Moises. Ang mga mata nito ay humihingi ng pang unawa kay Moises.

Tahimik na tumango si Moises at tinapik ang balikat ni Mariella. Isinenyas ni Mariella ang bakanteng upuan sa tabi niya upang makaupo ang mag ama. Doon na nagsimulang mag usap ang tatlo tungkol sa nangyari kay Gabriel. At tulad ng mga naunang nakiramay ay hindi napigilan ni Mariella ang tumulo na naman ang luha. Pero sa pagkakataong iyon ay labis labis ang luhang inilabas ng mga mata niya. Maging si Moises ay hindi napigilan ang luha. Awa naman ang naramdaman ni Miguel para sa naulila ni Gabriel.