ตอนที่ 20 (ตอนจบแต่ยังไม่จบ)

หลังจากที่เขาทั้งสองคนนั้นก็ได้ผ่านเรื่องพ้นและร้ายมาด้วยกันตลอดเวลาไม่ว่าจะเรื่องดีหรือเรื่องร้ายเขาทั้งสองคนก็ฝ่าฟันกันมาด้วยกันตลอดความรักนี้เอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้จริงๆดังนั้นเขาเราสองคนจึงได้ไปลองชุดแต่งงานที่ร้านมีพุดดิ้งอีกครั้งและถ่ายรูปโพสต์วู้ดดี้อีกครั้งดังนั้นจึงถึงในวันจริงเขาทั้งสองคนนั้นก็ได้มีของชำร่วยเพียงเล็กๆน้อยๆเพื่อที่จะได้แจกคนของชำร่วยของเขานั้นเป็นรูปพวงกุญแจที่เป็นรูปถ่ายคู่จะให้กับคนในงานมีทั้งคนในครอบครัวและคนที่เป็นพนักงานและทั้งบริษัทที่เป็นแขกรับเชิญเข้ามาในร่วมงานแต่งเขาทันทีและลูกชายคนโตของทุกดาวเขาก็ยังไม่เคยลืมที่จะเชิญเข้ามาในงานแต่งดังนั้นคนที่โดนถูกลืมก็คือจะแบบและรูปดาวทั้งสองคนนั้นกลายเป็นคนเร่ร่อนไม่มีที่จุดยืนและโดนหลอกใช้เงินจนหมดตัวสิ้นประดาดุจดาวกลับมาจากประเทศไทยและโดนปล่อยให้เป็นอิสระเป็นคนไม่มีที่อยู่และสติของเธอฟันเฟืองตอนนั้นเธอจึงมีคนมองว่าเธอเหมือนเป็นคนบ้าคนไม่มีสติประสงค์มันชัญญะไม่ครบถ้วนดังนั้นลูกชายของดาวก็เป็นไอ้ลูกขี้คุกอะไรต่างๆกันพี่ชายตัวเองนั้นเห็นแล้วสังเวทนาก็เลยให้เขากลับมาดูแลอยู่ที่บ้านและคอยดูแลแม่ตัวเองว่าเขารู้ว่าจุดจบของการทรยศดาวเป็นที่ไม่น่าจดจำเป็นที่ไม่น่ามองสำหรับคนในครอบครัวแต่อ้อนอนงค์ทั้งนั้นคนในครอบครัวของหลิวชินจึงได้รับการดูแลมากเป็นพิเศษ 4 หยวนนั้นก็ได้กลับมาทำงานตามปกติจากนั้นเขาได้รู้ว่าคุณน้าดุจดาวนั้นเป็นผู้หญิงบ้าและผู้หญิงเสียสติไปแล้วเขาจึงไม่อยากที่จะทำอะไรมากไปกว่านี้ส่วนอรอนงค์ซึ่งเป็นพี่สาวรู้ดีว่าเกลียดน้องสาวตัวเองแค่ไหนแต่สุดท้ายคือก็ต้องยอมดูแลและให้การรักษาแก่น้องสาวของตัวเองส่วนที่หยวนก็ได้ทำหน้าที่เป็นพี่เขยเช่นกันส่วนดึกเรานั้นเป็นคนเสียสติเป็นคนสิ้นสติแล้วก็กลายเป็นคนบ้าโดยไม่รู้สาเหตุเธอนั้นเอาแต่เพ้อฝันเอาแต่เพ้อและไม่เรียกร้องหาแต่เงินทองร่ำเรียกมองหาลูกชายตัวเองที่เป็นไอ้ลูกขี้คุกดังนั้นเขาจึงเวทนาและสงสารแม่ของตัวเองเป็นอย่างมากที่แม่ของตัวเองเป็นเช่นนี้เขาสะดุดใจที่เกิดมาต้องดูแลแม่เสียสติอย่างดุจดาวเขาคงต้องทำใจเขารู้ว่าเขาเป็นลูกที่เป็นเพียงแค่เอาเก็บมาเลี้ยงแต่ไม่ใช่ลูกของตัวเองจริงๆแต่ว่าเขาก็ยังจงรักภักดีไม่ฆ่าชีวิตใครไม่อาศัยและส่งใครเขาก็ยังเห็นดุจดาวเป็นแม่ของเขาเหมือนเดิมทั้งๆที่ดุจดาวนั้นไม่เคยรักเขาเหมือนลูกแท้ๆของตัวเองเลยเพราะฉะนั้นเป็นลูกแท้ๆของดุจดาวเป็นคนเดียวส่วนเขานั้นเป็นเพียงแค่ลูกเลี้ยงที่เอามาเลี้ยงเท่านั้นเขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทั้งรักทั้งเกลียดของเขาแบบนี้แต่เขาก็ต้องยอมรับในสิ่งความเป็นจริงตลาดเองฉันไม่มีเหลืออะไรก็โดนกล่าวถูกหาไม่เป็นไอ้ลูกขี้คุกเป็นขี้คุกนอนกินข้าวคลุกไปวันๆเขาก็เลยกลายเป็นคนเจ็บตัวเงียบในการทำงานที่จะออกไปไหนไม่กล้าวาตัวเองก็คือไอ้ที่คบคนหนึ่งที่ทำผิดแค่นั้นเองเขาเห็นสภาพแม่ของเขาแล้วและเขายิ

จรัส

อะไรกันทำไมฉันรู้สึกแย่จริงๆฉันมองหน้าใครไม่ติดเลยบ้าชะมัดส่วนแม่ฉันก็กลายเป็นคนบ้าคนเพ้อเจ้อดูตัวฉันสิแต่ฉันไม่มีอะไรเลยฉันกลับไปต้องคอยดูแลคนบ้าคนนึงที่อยู่กับฉันเลี้ยงฉันมาทั้งชีวิตฉันกลายเป็นคนที่เป็นขี้คุกไม่มีใครเอาฉันไม่มีใครที่จะรักฉันก็ทำงานเลยจะให้ฉันกล้าสู้หน้าคุณได้ยังไงแม้กระทั่งพี่ซีอยู่นั้นก็รังเกียจฉันพี่ชายตัวเองก็รังเกียจฉันไม่ใช่ทั้งครอบครัวของพี่หรือชินก็คือจงเกลียดรังเกียจฉันฉันก็เข้าใจสภาพตัวฉันดีนะเฮ้ยแกเอ้ยก็หมาน้อยสบายๆไม่ต้องคอยกังวลไม่ต้องคอยพูดมากไม่ต้องคอยให้ใครรังเกียจแกเนี่ยสบายกว่าฉันเยอะเลยว่ะเอาเป็นว่าถ้าไม่มีใครทำอะไรแบบนี้ฉันก็คงจะต้องเป็นขอทานล่ะมั้งจะกลายเป็นคนร่ำรวยพันล้านฉันล่ะปวดใจชะมัดเลยเห็นสภาพของตัวเองแล้วฉันก็รับไม่ได้เหมือนกันแฮะจะให้ทำยังไงได้ล่ะนะนี่มันชีวิตของฉันนี่นาชีวิตของฉันฉันเลือกเองจะให้ทำยังไงได้เล่าถึงคำกล่าวของคนอื่นไว้เยอะทั้งดูถูกคนต้องใส่ความคนแถมสร้างให้ฟอกทรัพย์เงินพี่ซีหยวนอีกฉันที่มันเร็วต่ำช้าขึ้นมาทำยังไงดีชีวิตนี้ฉันจะอยู่ต่อไปยังไงดีเงินทองฉันก็ไม่มีสักบาท

see you want

ทำไมหน้ากลายเป็นหมาสวนตอกหรือไงแล้วนี่ทำไมนายถึงมานั่งขอทำแบบนี้ล่ะไม่มีบ้านอยู่หรือไงฮ่าๆๆเฮ้ยนายเนี่ยนะบ้าชะมัดเป็นคนเลวได้สนใจอยากมาจริงๆแกเป็นหมาจนตรอกแบบนี้นายรู้แล้วหรือยังล่ะการที่ทุจริตมันไม่ใช่เรื่องดีเลยถึงใครจะว่านายเป็นขี้คุกก็ช่างเถอะนะถึงฉันจะรังเกียจตรงทางครอบครัวได้แค่ไหนแต่พี่ชายไหนก็เป็นคนดีสุดๆไปเลยล่ะถ้านายคิดว่านายกับโตกับใจได้อะไรมันก็ยังนิสัยนะจรัสพี่ครับพี่ซีหยวนผมผิดไปแล้วจริงๆผมไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้การที่ผมชอบโกงพี่มามันก็เท่ากับว่าผมอ่ะเหมือนส่งตัวเองไปตายชัดๆเลยนะครับพี่ผมตอนนี้ก็ไม่เหลือใครแล้วสภาพแม่ผมก็เป็นคนบ้าคนนึงพี่อย่าทำอะไรผมกับแม่เลยนะครับผมขอร้องล่ะ

ซี้หยวน

เฮ้ยไหนจะบ้าหรือไงจะเล่าเฮ้ยถึงสังคมภายนอกจะมาว่านายเป็นคนเลวยังไงก็ฉันก็ทิ้งน้องอย่างนายไม่ได้หรอกนะอะไรที่ผิดพลาดไปแล้วก็ให้มันผิดพลาดไปเถอะฉันคิดว่านายเองก็คงจะสำนึกแล้วล่ะอะไรที่มันร้ายๆผ่านไปก็ให้มันผ่านพ้นไปเถอะนะเอาเป็นว่าตอนนี้ฉันจะเป็นคนดูแลครอบครัวนายเองรวยแม้กระทั่งพี่เรื่องของนายด้วยเราสองคนก็จะช่วยดูแลนายแต่แม่ของนายก็แล้วกันส่วนแม่ของนายตอนนี้ฉันให้ไปรักษาแล้วล่ะดังนั้นสบายใจได้เอาเป็นว่าไม่ต้องขอทนขอทานแล้วไปเรากลับบ้านกันฉันยอมให้อภัยนายเสมอแต่ขอเพียงอย่างเดียวนายใหญ่ทำตัวเหมือนเดิมได้หรือเปล่าส่วนเรื่องงานพี่จะให้อะไรไปเป็นคนที่ทำงานของพี่เหมือนเดิมก็แล้วกันอย่างน้อยมันก็มีเงินรักษาแม่นายไงล่ะ

จรัส

จริงๆหรอครับพี่พี่ซีหยวนผมเร็วกว่าพี่แบบนี้พี่ยังอยากจะให้ผมกลับบ้านพี่อีกงั้นหรอไม่ล่ะครับผมสู้อยู่กับหมาเป็นคนจัดแบบนี้ดีกว่าผมไม่อยากแล้วเป็นคนรวยผมเป็นคนรวยไปก็เท่านั้นนะครับพี่เป็นคนรวยเป็นคนสุขสบายแต่กับมีคนมองดูถูกเหยียดหยามแบบนี้ผมไม่ต้องการชีวิตแบบนั้นหรอกครับพี่

จรัสเขาพูดแล้วสะดุดใจและก้มหน้าซึ่งไม่ค่อยจะมองหน้าสี่เหลี่ยมสักเท่าไหร่ถ้าเขารู้ว่าตัวเขานั้นผิดผิดมหันต์จริงๆดังนั้นเขาจึงไม่อยากจะทำให้ครอบครัวของสี่เหลี่ยมต้องเดือดร้อนอีกต่อตัวเขาเขากลัวคิดว่ากลับไปตัวเขานั้นจะทำตัวให้มันแย่ลงกว่านี้ดังนั้นเขาจึงยืนหันหลังจะไปเดินไปอยู่เคียงข้างกับหมาจรจัดที่สิ้นไร้หนทางที่พักพี่หนึ่งดังนั้นซีหยวนจึงโทรศัพท์บอกให้คุณเลขากลับบ้านจัดห้องที่พักให้กับจรัสแล้วช่วยหาตำแหน่งเป็นยามหน้าบริษัทให้กับจรัสอีกด้วยแถมซ้ำยังมีประกันสังคมและสวัสดิการต่างๆให้กับจรัสอีกด้วย

1 อาทิตย์ผ่านไป

งานแต่งงานที่โรงแรมเต๋อหยวน

เจ้าบ่าวทั้งสองคนได้ยืนอยู่เคียงข้างกันหน้างานและคอยต้อนรับแขกที่เข้ามาร่วมเกียรติในงานแต่งของเขาทั้งสองคนเขาทั้งสองคนนั้นจึงหันหน้าและยิ้มกันอย่างมีความสุขดังนั้นซีหยวนและครอบครัวก็ได้มากล่าวอวยอัมพรอวยพรในสิ่งที่ควรที่จะเป็นเขาได้เขียนข้อความข้อความหนึ่งให้กับแม่ของเขาให้แม่ของเขานั้นได้ขึ้นไปบนเวทีให้อ่านเชิงกล่าวให้กับคู่เจ้าบ่าวที่กำลังจะแต่งงานกันในวันนี้ดังนั้นซึ่งมีเสียงใครคนนึงเดินเข้ามาในงานคนๆนั้นก็คือพี่ชายและน้องสาวพี่ชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องเขานั้นเป็นลูกของดาวที่มาร่วมงานและน้องสาวสุดที่รักของอยู่ที่นั่นเองดังนั้นและครอบครัวได้เดินเข้าไปในงานและเข้าไปเก่าอวยพรกันทั้งคู่คนๆหนึ่งที่ได้เดินเข้ามานั้นก็คือจรัสนั่นเองเขาเข้ามาแสดงความยินดีกับพี่ชายของเขาที่ได้แต่งงานดังนั้นเขาจึงยิ้มและอวยพรให้กับพี่ชายของเขาให้มีความสุขในการแต่งงานครั้งนี้รวมทั้งสิ้นเขากลับกลายเป็นคนดีมากขึ้นตอนนี้เขาก็เล่าให้ฟังว่าพวกเขานั้นได้ความช่วยเหลือจากพี่ซีหยวนด้วยการให้เป็นยามหรือแม้บริษัทอีกครั้งไม่ใช่ตำแหน่งผู้จัดการไม่ใช่ตำแหน่งใดๆทั้งสิ้นแต่เขาเป็นแค่เพียงเด็กหนุ่มที่เป็นยามหน้าบริษัทของซีหยวนคนนึงเท่านั้นชลธีและอยู่เช่นจะได้แอบยิ้มด้วยความปลื้มใจที่น้องชายของตัวเองคนนี้กลับเป็นคนดีและเป็นคนมีความซื่อสัตย์มากขึ้นเขาทั้งสองคนจึงโอบกอดกันให้กำลังใจกับลูกชายของดุจดาวซึ่งเป็นลูกคนเล็กของดุจดาวทั้งๆครอบครัวและคนอื่นจะได้ต่างมีความสุขวันนี้งานแต่งงานครั้งนี้