ตอนที่1 แนะแนว

ก๊อก ๆ ๆ!!

"คริส ยัยคริส!!" โอ๊ยยยย เคาะประตูอะไรแต่เช้าเนี่ยคนจะนอน ฮื่อออ เพิ่งจะได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงเองอ่ะ

ก๊อก ๆ ๆ!!

"คริสตัล! ตื่นได้แล้วไม่ไปโรงเรียนรึไง เดี๋ยวก็สายหรอกลูกคนนี้หนิ" ยัง ยังจะเคาะอีก จะนอนนน เอ๊ะ?! แต่เดี๋ยวนะโรงเรียนหรอ? โรงเรียน!! ใช่วันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนหนิ

"เฮ้ย! จะสายแล้ว ตายแน่ๆ เลยจะไปทันไหมเนี่ย ตื่นแล้วค่าแม่!" ฉันคว้าโทรศัพท์ที่หัวเตียงมาดู ก็ต้องตกใจเพราะนี่มัน 07:40น.แล้ว มีเวลาอีก 20นาทีเท่านั้น…ฉันรีบตะโกนบอกแม่ทันทีว่าตื่นแล้ว จากนั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองทันที

ตึก! ตึก ๆ ๆ!

"ลงมาสักที ไปโรงเรียนก็ตื่นสายทุกวัน ตั้งแต่เข้าโรงเรียนวันแรก จนตอนนี้จะจบม.6 อยู่ละก็ยังไปสาย" เสียงแม่บ่นฉันเองแหละ บ่นทู๊กกกวันไม่เบื่อบ้างรึไง ก็รู้ว่าตื่นสายทุกวันแล้วยังจะบ่น…

แหะๆ ฉันได้แค่พูดอยู่ในใจนะ ไม่กล้าพูดออกไปหรอก

ขืนพูดไปมีหวังได้โดนตะหลิวฟาดหน้าแน่ๆ

"โธ่แม่~ ก็มันง่วงอ่ะ ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง" ฉันพูดกับแม่ด้วยเสียงอ้อนๆ หรืองัวเงียวะ แต่ชั่งเหอะ เฮ้ออ ยังนอนไม่เต็มอิ่มเรอะ จะว่าไปตอนนี้ก็ยังง่วงอยู่เลย ห้าวววว~

โป๊ก!!

"นี่แน่ะ! ตื่นยัง? แล้วไอ้นิสัยที่ชอบอ่านนิยายจนนอนดึกเมื่อไหร่จะเลิกสักทีห๊ะ รีบไปโรงเรียนเลย เดี๋ยวก็สายจริงๆหรอก ไหนบอกว่าวันนี้มีมหาลัยมาแนะแนว ม.6 ด้วยไม่ใช่รึไง" โอ๊ยย!! โดนจนได้ ไม่โดนหน้าก็โดนหัวนี่แหละ แม่นะแม่ เจ็บชะมัด ชิ! ไปโรงเรียนดีกว่า ลืมเลยว่าจะสายแล้ว

"ไปเลยก็ได้ ไปแล้วนะคะ ฟอดดด!!~ ฮ่าา ชื่นใจ ไปดีกว่า" พูดเสร็จฉันก็รีบไป แต่ไม่ลืมหอมแก้มนุ่มๆ ของแม่ด้วย จากนั้นก็รีบไปโรงเรียนทันที แต่ก็ไม่วายมีเสียงบ่นตามหลังมาอีกนั่นแหละ ฮ่าๆๆ

KH School

แฮ่ก! แฮ่กๆ

ถึงโรงเรียนสักที ว่าแต่เพื่อนฉันอยู่ไหนกันหมดเนี่ย โทรหาพวกมันสักหน่อยดีกว่า

ตู๊ดดดดด~ ตู๊ดดดดด~

"ฮัลโหล ไอ้กันตร์แกอยู่ไหนเนี่ย" ทันทีที่มันรับสายฉันก็ถามมันว่าอยู่ไหน

"พวกกูอยู่โรงอาหารกันหมดละ เหลือมึงคนเดียวเนี่ย เมื่อไหร่จะมา"

"เออๆๆ กูถึงโรงเรียนละ เดี๋ยวกูไปหาพวกมึงที่โรงอาหาร

ละกัน" ติ๊ด!! ฉันวางสายแล้วรีบเดินไปหาพวกมัน

จะว่าไปก็ลืมแนะนำตัวเองไปเลย สวัสดี ฉันชื่อคริสตัล คาริสา นิธิกร กำลังจะจบ ม.6 อายุ18ปี ส่วนนิสัยเป็นยังไงนั้นติดตามต่อไปเรื่อยๆ ก็จะรู้เองแหละ มีเพื่อนสนิท 3คน คือ น้ำหนาว

แสงเหนือ และคนที่รับสายฉันเมื่อกี้ ก็คือไอ้โลกันตร์ เพื่อนชายคนเดียวของฉันเอง…เดินมาถึงโรงอาหารก็มองหาเพื่อนทันที นั่นไงฉันไอโลกันตร์มันโบกมือเป็นลิงกังให้ฉันอยู่

"ไงมึง สายทุกวันเลยนะ มัวฝันถึงพระเอกในนิยายของมึงอยู่รึไง" ไอ้โลกันตร์ดูมันพูดเข้า แต่ก็จริงนั่นแหละ อร๊ายยเขิน~ อยากมีแฟนแบบพระเอกในนิยายบ้างจัง

"มึงก็พูดไป~ แล้วไงอ่ะ ผู้ชายในนิยายมันก็แค่จินตนาการของกูป่ะ กูจะมโนยังไงก็ได้" ฉันตอบไอโลกันตร์มัน อย่ามาว่าพระเอกนิยายกูนะ เดี๋ยวกูก็กัดคอแม่ง!! แฮร่!!

"เออ ไอคริสพูดถูก ผู้ในนิยายมันจะเอาไปฝัน ไปมโนยังไงก็ได้ ไม่เหมือนผู้ชายในชีวิตจริง เหอะ!" เห็นแมะ แสงเหนือยังเห็นด้วยกับฉันเลย

"ทำไม ผู้ชายในชีวิตจริงมันยังไง" โลกันตร์มันถามด้วยความสงสัยว่าผู้ชายในชีวิตจริงที่แสงเหนือพูดหมายความว่ายังไง

"ก็ห่วยไง!! เจ้าชู้ กะล่อน เจ้าเล่ห์ โดยเฉพาะมึงเลยไอกันตร์!" นั่นไง! เริ่มละ ไอสองคนนี้มันเริ่มจะทะเลาะกันอีกละ แต่ก็จริงอย่างที่แสงเหนือพูดนะ ชีวิตจริงผู้ชายมันห่วยแตก ดูอย่างชีวิตฉันตอนนี้สิ มีแต่ผู้ชายแบบนั้นมาวนเวียน น่ารำคาญ น่าเบื่อ

"อ้าวเฮ้ย พูดงี้ก็สวยดิ่ไอเหนือ กูเกี่ยวอะไรด้วยวะ กูออกจะสุภาพบุรุษ" ดูมันทำท่าทาง ชมตัวเองแล้วยังจะยืนเก๊กหล่อกลาง

โรงอาหารอีก

"สุภาพบุรุษกับผีนะสิ มึงอ่ะตัวดีเลยไอ้สัส คนเ-ี้ยไรลื่นอย่างกับปลาไหลติดไซเรน!" ฮ่าๆๆ ไอเหนือมันพูดซะฉันเห็นภาพเลย บางคนในโรงอาหารที่ได้ยินไอเหนือถึงกับหัวเราะออกมาเหมือนกัน ก็คงจะเห็นด้วยกับแสงเหนือ เพราะโลกันตร์มันเจ้าชู้มาก ส่วน

ไอกันต์ก็หน้าบึ้งสิ มันกำลังจะพูดแต่ก็โดนขัดขึ้นมาซะก่อน

"โอ๊ยยยย!! พอๆๆ พวกแกจะทะเลาะกันทำไมเนี่ย จะจบม.6กับอยู่แล้ว ก็ยังจะทะเลาะกันอีก ไม่เบื่อบ้างรึไง" ยัยน้ำหนาวห้ามสองคนนั้นที่กำลังกัดกัน แต่จะห้ามได้นานแค่ไหนกัน เดี๋ยวพวกมันก็ทะเลาะกันอีก จะดีกันก็ต่อเมื่อรวมหัวกันเล่นอะไรพิเรนทร์ๆ

นั่นแหละ ถึงจะเข้าขากันได้ดี

"เบื่อ!! / เบื่อ!! เชอะ!" มันสองพูดพร้อมกันแล้วสะบัดหน้าไปคนละทาง คอจะเคล็ดไหมนั่น

"เลิกทะเลาะกันแล้วก็ไปที่ห้องโสดฯได้แล้ว ต้องไปฟังมหาลัยที่มาแนะแนวอีก ยังไม่รู้เลยว่ามหาลัยที่มาคือมหาลัยอะไร เดี๋ยวก็ไม่มีที่นั่งอีก" เพราะครั้งก่อนที่มีมหาลัยมาแนะแนว คนในห้องโสตจะเยอะมาก ไม่ได้มีแค่นักเรียนชั้นม.6 เท่านั้น แต่จะมีชั้นอื่นๆด้วย

โรงเรียนนี้พิเศษอย่างหนึ่งคือ ให้โอกาสนักเรียนมาฟังมหาลัยแนะแนวนักเรียนที่กำลังจะจบ เพื่อเป็นแนวทางการเรียนต่อให้กับนักเรียน เหอะ! แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เข้ามาฟังการแนะแนวอะไรทั้งนั้นไง! โดยเฉพาะหญิงที่มาดูนักศึกษาผู้ชาย!!

"ฉันขอไปห้องน้ำก่อนนะ พวกแกจะไปด้วยไหม" ฉันรู้สึก

ปวดฉี่อ่ะเลยจะไปห้องน้ำก่อน ก็เลยถามพวกมันว่าจะไปด้วยไหม

"เออไป/ ไป /กูไปด้วย เดี๋ยวเข้าไปแล้วกว่าจะได้ออกมา" สรุปก็ไปกันทั้งหมดนี่แหละ

อ๋อลืมบอกไปว่าวันนี้ชั้นม.6ไม่มีเรียน เนื่องจากสอบเสร็จหมดแล้ว ตอนนี้จะเรียกว่าจบม.6แล้วก็ได้ แค่รอรับใบจบ แล้วไปสอบเข้ามหาลัย แต่ที่มาวันนี้ก็เพราะมาฟังการแนะแนวจากมหาลัยโดยเฉพาะเลย เพราะฉันยังไม่รู้เลยน่ะสิว่าจะเรียนที่ไหน และอยากเรียนอะไร บางทีถ้ามหาลัยที่มาแนะแนววันนี้น่าสนใจฉันอาจจะไปเรียนที่นั่นเลยก็ได้