ตอนที่ 6 น้องเมีย

ศรายุทธมองสินีนาถที่นั่งพิงหัวเตียง เอาผ้าห่มปิดหน้าด้วยความเขินอาย แล้วกำลังนึกหาคำพูดอะไรสักอย่างในสถานการณ์อย่างนี้

“ดีขึ้นหรือยัง” เขาถามเธอ

“ค่ะ ดีขึ้นแล้ว” เธอตอบเขาเสียงเบา แกล้งหลบตาเขาด้วยความเขินอาย

“เมื่อกี๊นาถคงเพ้อเพราะพิษไข้ งั้นคืนนี้เดี๋ยวพี่ให้คนมานอนเป็นเพื่อนนะ เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้พาไปหาหมอทัน” ศรายุทธบอกด้วยความห่วงใย

“แล้วนาถตกบันได้ด้วยนี่ เป็นอะไรมากหรือเปล่า” ศรายุทธถามต่อเมื่อเห็นว่าสินีนาถไม่ได้พูดอะไร

“นาถตกบันได้ด้วยหรือคะ แต่ว่าไม่ได้เจ็บตรงไหนเลย คงไม่เป็นอะไรมั้งคะ” สินีนาถบอกยังไม่เลิกทำน้ำเสียงว่าเธอเขินอายเขา

“งั้นพี่ไปตามเด็กมาอยู่เป็นเพื่อนนะ” ศรายุทธบอกแล้วทำท่าจะลุกออกไป

“พี่ยุทธคะ ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว พี่ยุทธคงรู้แล้วว่านาถคิดอย่างไรกับพี่ยุทธ” สินีนาถเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น หลังจากที่ศรายุทธพยายามที่จะไม่พูดถึงมัน

เขานิ่งเงียบไป แล้วนั่งลงที่เดิม เพื่อฟังสิ่งที่สินีนาถจะพูด

“นาถรักพี่ยุทธค่ะ รักมานานแล้ว และนาถก็บอกตรงๆ เลยนะคะ ว่านาถอยากให้พี่ยุทธรักนาถตอบบ้าง นาถอยากดูแลพี่ยุทธเหมือที่พี่พิชญ์ดูแล อยากทำให้พี่ยุทธมีความสุขเหมือนที่พี่พิชญ์ทำ” สินีนาถพูดพลางขยับเข้ามาแตะต้นแขนของศรายุทธ แล้วค่อยๆ เลื่อนมือกอดต้นแขน ซบลงไหล่ของเขาจากด้านข้างในท่าที่นั่งเหยียดขาบนเตียง

“ให้โอกาสนาถได้ทำหน้าที่นั้นนะคะ” สินีนาถพูดเสียงเบาเหมือนกระซิบแล้วค่อยๆ เลื่อนมือไปรั้งคอเขาให้หันหน้ามาทางเธอ แล้วดึงคอเขาลงมาหาเธอ

ศรายุทธได้สติก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะสัมผัสกับเธอ เขาถอยออกแล้วกดไหล่ของสินีนาถให้นอนลง จัดการความต้องการที่แทบจะเผยออกมาให้กลับเข้าไป เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมาที่หลัง

จริงๆ สินีนาถก็สวย และหากเขาจะทำเรื่องอย่างว่าก็คงไม่ยาก แต่เพราะเขาทำไม่ลง เพราะเธอใกล้ตัวเขามากเกินไป ถือเป็นคนในครอบครัว มีสัมพันธ์กับคนในครอบครัวไม่ใช่รสนิยมของเขา

“สงสัยไข้จะกลับ งั้นพี่ไปตามคนมาเช็ดตัวให้นะ นาถจะได้สบายตัวขึ้น พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆ นะ” ศรายุทธบอกแล้วก็เดินออกไป ทิ้งสินีนาถให้นอนเจ็บใจและเสียหน้าที่เขาไม่คล้อยตาม

“คอยดูเถอะพี่ยุทธ สักวันเถอะนาถจะทำให้พี่ครางชื่อนาถทั้งคืนเลย” สินีนาถบ่นออกมาแล้วทุบที่นอนด้วยความเจ็บใจ

*********************

บัวบงกชปิดเทอมเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เธอได้รับแจ้งว่าเธอได้รับเลือกให้เข้าฝึกงานที่เลิศประจักษ์กรุ๊ป เพราะตอนที่ไปยื่นเอกสารฝึกงานเธอแนบนามบัตรของศรายุทธไปด้วย และเขามีคำสั่งว่าให้รับบัวบงกชมาฝึกงานเป็นผู้ช่วยเลขานุการของเขา เพื่อที่จะได้จับตาดูเธออย่างใกล้ชิด

ฝ่ายบุคคลถูกสั่งให้ปิดปากเงียบเรื่องที่เธอเข้ามาฝึกงานโดยมีการรับรองจากศรายุทธ โดยไม่บอกว่าเธอนั้นเกี่ยวข้องกับเขาทางใดหรือว่ามีคนรู้จักที่ไหนฝากมา

“บัวต้องฝึกงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาเลยหรือคะ” บัวบงกชถามศรายุทธในเย็นวันหนึ่ง เพราะเธอเขียนระบุไปว่าขอฝึกงานตำแหน่งพนักงานธุรการทั่วไปเท่านั้น

“ก็ไม่อยากให้คลาดสายตา” เขาบอกเธอแล้วมองชุดแอร์โฮสเตสที่เธอใส่แล้วยิ้มไม่หุบ

“นี่อยากเจอหน้าบัวตลอดเวลางั้นหรือคะ” เธอถามเขาใจเต้นตึกตัก ด้วยความดีใจ

“ก็ไม่เชิง กลัวบัวไปอ่อยคนอื่น ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ถ้าของสิ่งนั้นเป็นของฉันโดยตรง” ศรายุทธบอก บัวบงกชเลยยิ้มเจื่อนลงเล็กน้อย คิดในใจว่าไม่น่าสำคัญตัวผิดตั้งแต่แรก

เขาเห็นเธอเป็นแค่สิ่งของเท่านั้น และเธอไม่ควรหลงมีใจให้เขา เพราะถ้าครบสัญญาเธอก็ต้องไป ตอนนี้เธอยังคงมีปัญหาด้านการเงินจึงต้องยังพึ่งพาเขาไปก่อนแค่ช่วงแรกๆ หลังจากฝึกงานเสร็จก็ต้องทนอยู่กับเขาไปกว่าจนครบสัญญา อย่างน้อยก็เพื่อตอบแทนที่เขาซื้อตัวเธอมา ไม่ให้ต้องรับแขกมากหน้าหลายตาในสถานที่อย่างนั้น

“แล้วเริ่มงานวันไหน” ศรายุทธถามเธอ

“ก็วันอังคารหน้าค่ะ แต่คิดว่าจะเข้าไปวันจันทร์เลย” บัวบงกชบอกเขา

“แล้วช่วงนี้ไม่เห็นขอเงินเลย เกรงใจหรือว่ามีคนอื่นให้มาใช้แล้ว” ศรายุทธถามเสียงปกติแต่แววตานั้นจริงจัง

“ก็ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรพิเศษนี่คะ แล้วคุณก็วางไว้ที่หัวเตียงครั้งละสองสามพันอยู่แล้ว บัวยังใช้ไม่หมดเลย” บัวบงกชบอก

“จะว่าไปฉันบังคับเธอใส่แต่ชุดพวกนี้ เธอคงไม่มีโอกาสใส่ชุดที่เธอชอบสินะ เอาเป็นว่าไม่ต้องใส่รอฉันก็แล้วกัน ต่อไปนี้ฉันอยากให้เธอใส่ชุดไหน ค่อยไปเปลี่ยนมาให้ฉันดูก็แล้วกัน” ศรายุทธบอก เมื่อเข้าใจว่าเธอไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าเพราะต้องทนใส่ชุดของเขา

บัวบงกชยิ้ม เธออึดอัดมากที่ต้องใส่ชุดรัดๆ พวกนี้ แต่ก็ไม่กล้าขัดใจเขา พอเขาพูดอย่างนี้เธอก็เลยรู้สึกสบายใจขึ้นมา

“แล้วตกลงจะขอเงินเพิ่มหรือเปล่า” ศรายุทธถาม

“ยังค่ะ บัวไม่มีอะไรต้องใช้ค่ะ เสื้อผ้าบัวก็ยังพอมี ไม่ได้ใส่ออกไปไหน ฝึกงานก็ต้องใส่ชุดนักศึกษา เสาร์อาทิตย์ก็อยู่แต่ในบ้าน ไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตบ้าง ก็เท่านั้นเองค่ะ” บัวบงกชบอก ศรายุทธถึงกับเลิกคิ้วสูง ผิดคาดที่เธอไม่ได้เป็นอย่างคนอื่น ที่ฟุ่มเฟือย ชอบใส่เสื้อผ้าและรองเท้าที่มียี่ห้อ ใช้กระเป๋าราคาเหยียบแสน หรือน้ำหอมขวดละหลายหมื่น

เขายิ้มแล้วรั้งบัวบงกชเข้ามากอดและหอมแก้มอย่างเอ็นดู เธอเหมือนสิริพิชญ์มากจนเขานั้นอดใจเต้นไม่ได้ เขาสอนเธอเรื่องปรนนิบัติเขาให้เหมือนที่สิริพิชญ์ทำ แต่เรื่องการวางตัวนั้นเขาไม่เคยสอนเธอ แต่เธอก็วางตัวดีและเป็นคนที่อ่อนหวาน ถึงจะร่านรักเวลาอยู่บนเตียง แต่ก็ทำเพื่อเอาใจเขาเท่านั้น

“วันนี้ขอค้างด้วยก็แล้วกัน” ศรายุทธพูดขึ้นแล้วหอมแก้มเธออย่างหลงใหล

“ค้างหรือคะ” บัวบงกชถามเขา เป็นครั้งแรกที่เขาบอกว่าอยากจะนอนค้างที่นี่กับเธอ หลังจากเทียวไปเทียวมาอยู่นานเกือบเดือน

“นัดใครไว้หรือเปล่า” เขาถามเชิงจับผิด

“บัวจะนัดใครได้ล่ะคะ ก็บัวมีแค่คุณยุทธคนเดียว” บัวบงกชบอกอย่างเอาใจ แม้จะน้อยใจกับสิ่งที่เขาสื่อความหมายว่าไม่ไว้ใจเธอ แต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้และยิ้มรับกับมัน

*********************

ในตอนเช้าบัวบงกชซุกตัวในอ้อมกอดของศรายุทธ เธอหลับตาพริ้มแล้วกอดเขาด้วยความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เธอนอนคนเดียวมานานหลายคืนแล้ว พอมีศรายุทธมานอนข้างๆ มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และไม่อยากห่างจากอ้อมแขนนั้นเลย

ศรายุทธลืมตามองบัวบงกชที่ซุกตัวกอดเขาอยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ เขาไม่เคยนอนค้างกับผู้หญิงคนอื่นแล้วกอดกันทั้งคืนแบบนี้ สำหรับเขาเซ็กส์คือการแลกเปลี่ยนความสุขทางกาย แต่การกอดคือการถ่ายทอดความรู้สึกให้แก่กันแล้วกัน

เขาจุมพิตที่หน้าผากของบัวบงกชอย่างนุ่มนวล ก่อนจะได้สติแล้วยันตัวออกจากผ้าห่ม คิดในใจว่าเขาทำบ้าอะไรอยู่ ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงกับเธออย่างนั้น ทำไมอยากปกป้อง และอยากทะนุถนอมเธอขึ้นมา

“จะกลับแล้วหรือคะ” บัวบงกชถามเขา หลังจากที่เขาลุกขึ้นและทำให้เธอตื่น

“อืม” ศรายุทธตอบสั้นๆ แล้วรีบออกไป โดยไม่หันมามองบัวบงกชแม้แต่นิดเดียว ทำเอาเธอนั้นสลดลงเล็กน้อยที่ศรายุทธไม่คิดจะล่ำลาเธอสักคำก่อนไป

ในขณะเดียวกัน สินีนาถเดินไปมาที่ห้องโถงของบ้านอย่างกระวนกระวายเมื่อรู้ว่าเมื่อคืนศรายุทธไม่กลับมานอนที่บ้าน เธอรู้ว่าเขานั้นต้องมีเรื่องผู้หญิงบ้าง แต่ก็ไม่เคยไปค้างกับใครที่ไหน

พอศรายุทธมาถึง สินีนาถก็วิ่งไปต้อนรับเขาแล้วตั้งคำถามขึ้นมาทันที

“พี่ยุทธไปไหนมาคะ ทำไมเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน”

“พี่เหนื่อยมาก ขอตัวไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ” ศรายุทธไม่ตอบ เพราะมันเป็นสิทธิ์ของเขาที่จะไม่ตอบคำถามของสินีนาถ เขาไม่อยากให้เธอได้ใจไปมากกว่านี้ เดี๋ยวจะยุ่งยากใจเสียเปล่าๆ

เธอกำหมัดแน่นอยากกรีดร้องออกมาก็ต้องรักษาภาพพจน์ จึงสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ ตั้งสติปั้นหน้ายิ้มหวาน แล้วไปบอกให้คนเตรียมอาหารเช้าไว้รอศรายุทธ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องขยับฐานะ สักวันเธอจะหาโอกาสจัดการกับศรายุทธเอง

*********************