ตอนที่ 7 เด็กฝึกงาน

บัวกงกชมารายงานตัวกับฝ่ายบุคคลของเลิศประจักษ์กรุ๊ปแล้วถูกส่งตัวให้ไปหาเลขานุการของศรายุทธ

ศิรินุชคือสาวใหญ่วัยสี่สิบห้าปีที่เป็นเลขานุการของศรายุทธที่ทำงานกับเขามาตั้งแต่บิดาของเขายังไม่วางมือจากตำแหน่งประธานบริหาร

ศิรินุชพอใจที่บัวบงกชใส่กระโปรงนักศึกษาที่ไม่รัดรูปและยาวคลุมเข่า ซึ่งหาได้ยากในสมัยนี้ เธอสอนวิธีจัดตารางงาน วิธีการดูตารางเวลานัดหมาย และขั้นตอนการนำเอกสารไปให้ศรายุทธเซ็น รวมถึงวิธีชงกาแฟให้ศรายุทธด้วยว่าเขาดื่มกาแฟประเภทไหน และควรเสิร์ฟเวลาไหนบ้าง

“ท่านประธานปกติจะเข้างานไม่เกินเก้าโมงเช้า กาแฟถ้วยแรกเสิร์ฟตอนสิบเอ็ดโมง บ่ายสอง กับสี่โมงเย็นตามลำดับ” ศิรินุชอธิบายกับบัวบงกช เธอพยักหน้าเรียนรู้งานได้อย่างรวดเร็ว

ศรายุทธเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ติดตามอีกสองคน เขามองหน้าบัวบงกชด้วยสีหน้าที่ดูเคร่งขรึมและเป็นทางการกว่าปกติ แล้วพยักหน้าทักทายศิรินุชเบาๆ ก่อนจะเข้าห้องไปกับผู้ติดตาม เพื่อคุยธุระของเขา

ศิรินุชรอจนผู้ติดตามของศรายุทธออกมาจากห้อง เธอก็เคาะห้องสามที ก่อนจะเปิดประตูพาบัวบงกชไปแนะนำตัว

“ท่านประธานคะ นี่บัวบงกช เป็นเด็กฝึกงานที่จะมาฝึกงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาค่ะ ดิฉันจะให้บัวบังกชเป็นคนเสิร์ฟกาแฟให้ท่านประธาน และทำหน้าที่เอาแฟ้มเข้ามาให้เซ็นนะคะ” ศิรินุชรายงานเขา

“อืม ผมรับทราบครับ” ประธานหนุ่มวัยสามสิบห้าบอกแล้วมองดูการแต่งกายของบัวบงกชก็อดชื่นชมไม่ได้ ที่เธอแต่งตัวเรียบร้อยกว่าที่เขาคิด

“ตั้งใจทำงานนะคุณบัวบงกช ผมหวังว่าคุณจะได้รับความรู้จากคุณสิรินุชมากกว่าการชงกาแฟ” ศรายุทธพูดกับเธออย่างเป็นทางการกึ่งแซวเล็กน้อย

“ค่ะ” บัวบงกชรับปากแล้วก้มหน้าอย่างนอบน้อมแล้วเดินตามศิรินุชออกไป

“ไม่ต้องกลัว ท่านประธานใจดี” ศิรินุชบอกเมื่อเดินออกมา

“ปกติท่านทำหน้าขรึมแบบนี้ตลอดเลยหรือเปล่าคะ” บัวบงกชแกล้งถาม

“ก็เป็นปกติของท่าน แต่วันนี้ท่านถือว่าอารมณ์ดีนะ มีแซวหนูด้วย” ศิรินุชบอกแล้วยิ้มให้บัวบงกชอย่างเอ็นดู

*********************

บัวบงกชนำกาแฟเข้าไปให้ศรายุทธในขณะที่เขากำลังตรวจงานอยู่ พอเห็นว่าเป็นบัวบงกชที่เดินเข้ามา เขาก็บอกให้เธอวางถาดกาแฟไว้ให้ห่างจากกองเอกสาร แล้วเรียกเธอให้เข้าไปหาเขา

“กลับไปอย่าเพิ่งเปลี่ยนชุดนะ ขอชุดนี้” ศรายุทธบอกเธอ

“ท่านประธานจะเครมเด็กฝึกงานหรือคะ” บัวบงกชพูดด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน

“คืนนี้ฉันจัดเธอหนักแน่ๆ บัว” เขาบอกเธอพลางดึงบัวบงกชมานั่งตักแล้วหอมอย่างหมั่นเขี้ยว

“บัวยอมแล้วค่ะ ไม่อยากเดินขาสั่นมาทำงาน” เธอบอกเขาแล้วก้มลงจูบที่ติ่งหูของเขาก่อนจะดันตัวลุกขึ้น

“บัวต้องออกไปแล้วนะคะ” เธอบอกแล้วเดินออกไป

ศรายุทธมองตามอย่างเสียดาย เขาอยากจับเธอกดลงกับโต๊ะทำงานตั้งแต่ตอนนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะชุดนักศึกษานั่นแท้ๆ จำได้ว่าเธอเคยใช้ชุดนี้อยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นมันทำที่บ้านก็ไม่เท่าไร แต่บรรยากาศที่ทำงานมันดูน่าตื่นเต้นกว่า และอยากลองดูสักครั้งเพื่อเป็นสีสันกับชีวิต ว่าประธานหนุ่มกับนักศึกษาฝึกงานบนโต๊ะทำงาน มันคงมีความสุขน่าดู

ศรายุทธหาโอกาสอยู่นานจนในที่สุดวันหนึ่งเขาก็ได้โอกาส เมื่อศิรินุชลาพักร้อน และมอบหมายงานให้บัวบงกชทำด้วยความสบายใจ เพราะบัวบงกชพิสูจน์แล้วว่าสามารถทำงานแทนเธอได้อย่างดีเยี่ยม

บัวบงกชเอากาแฟเข้ามาเสิร์ฟให้ศรายุทธแล้วเขาก็สั่งให้เธอล็อกห้องเอาไว้

“ท่านประธานคิดจะทำอะไรคะ” เธอถามเขาอย่างรู้ทัน

ศรายุทธยิ้ม ถอดสูทตัวนอกวางเอาไว้ แล้วดึงบัวบงกชมาจูบในทันที

เขาถลกกระโปรงเธอให้ขึ้นมากองที่เอวแล้วอุ้มเธอนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา เกี่ยวกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีขาวนั้นออก แล้วรูดซิบกางเกงเขางัดแท่งลำนั้นออกมาแล้วจัดการยืนสอดใส่กับเธอคาโต๊ะทำงานทันที

บัวบงกชกอดคอเขาแล้วจูบแลกลิ้น ยอมให้เขาทำทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา ศรายุทธซอยเข้าออกอยู่อย่างนั้น ใช้มือปลดกระดุมเสื้อเธอออกสองเม็ดแล้วดูดเนินอกทำรอยเอาไว้อย่างอดไม่ได้

เขาจับเธอลงมาจากโต๊ะแล้วให้ยืนค้ำยันโต๊ะเอาไว้ ปลดกางเกงลงมากองไว้ที่เข่า เพื่อให้กระแทกได้ถนัดขึ้น แล้วยืนประกบจากด้านหลัง จัดการสอดใส่เข้าไปจนมิดด้าม แล้วซอยสะโพกเข้าหาเธอถี่ๆ ด้วยความตื่นเต้นท้าทายกับเซ็กส์ในห้องทำงานกับนักศึกษาฝีกงานที่เป็นสมบัติของเขา

บัวบงกชถึงเส้นชัยไปในที่สุด เขาเอาแท่งลำออกมาแล้วกดไหล่บัวบงกชให้คุกเข่าลง ดูดเลียแท่งลำของเขาแล้วปล่อยน้ำเข้าไปในปากเธอ แล้วสั่งให้เธอกลืนมันเข้าไปให้หมด

บัวบงกชทำตามอย่างว่าง่าย เธอดูดเลียน้ำรักจนหมดแล้วเลียทำความสะอาดแท่งลำนั้นให้เขาจนสะอาด ก่อนจะรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ นึกรังเกียจตัวเองที่ต้องยอมเขาอย่างนี้ แต่ก็ต้องอดทน เพราะในเมื่อเธอเลือกทางเดินนี้ตั้งแต่แรก ก็ควรทำให้มันเต็มที่ แล้วพยายามทำความเข้าใจรสนิยมเรื่องเซ็กส์ว่าแต่ละคนก็มีรสนิยมที่แตกต่างกันไป เธอไม่ถือว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแปลกอะไร

*********************

สินีนาถที่พยายามหาทางเข้าหาพี่เขยของตัวเอง เธอก็ยังไม่สบโอกาส เพราะศรายุทธกลับบ้านไม่เป็นเวลา แล้วบางคืนยังค้างที่อื่นอีก ทำเอาสินีนาถแทบคลั่ง กลัวว่าเขากำลังติดเด็กที่ร้านไหนสักร้านแล้วกลัวว่าจะเสียเขาให้คนอื่นไป

สินีนาถเคยคิดที่จะตัดสินใจไปรอเขาที่ห้องนอนของเขา เธอจะทอดกายให้เขาเพื่อว่าศรายุทธนั้นจะยังปฏิเสธเธออยู่ไหม แต่ลองคิดดูแล้ว ถ้าเขาปฏิเสธมันจะเป็นการหักหน้าเธอมาก และจะมองหน้ากันไม่ติดไปอีกนานและเธอก็คงไม่สามารถอยู่บ้านหลังนี้ต่อไปได้ เลยล้มเลิกความคิดนั้นไป แล้วพยายามหาวิธีที่จะทำให้เขาหลงเสน่ห์เธอ

“นางเอกต้องมีคนมาจีบ พระเอกถึงจะเห็นค่า” สินีนาถได้ยินคนรับใช้พูดถึงเรื่องละครหลังข่าวเธอก็คิดออกทันทีว่าจะทำอย่างไรให้ศรายุทธสนใจ

สินีนาถเลยติดต่อให้เพื่อนเก่าสมัยเรียนติดต่อผู้ชายดีๆ สักคนเพื่อให้เข้ามาจีบเธอ และเลือกผู้ชายคนหนึ่งที่เพื่อนๆ แนะนำมา ซึ่งก็เป็นคนที่สินีนาถรู้จัก และรู้ว่าเขานั้นแอบชอบเธอมานาน และมันเข้าทางของเธอทันที เพราะเธอต้องการคนที่แสดงความรู้สึกกับเธออย่างสมจริงที่สุดเพื่อตบตาศรายุทธ

อินทัชคือตัวเลือกของสินีนาถ เธอจำได้ว่าเขาคือหนุ่มตี๋ลูกชายเจ้าของร้านอาหารจีนย่านเยาวราช มีฐานะอยู่ในระดับหนึ่ง แต่ด้วยความเฉิ่มและอ่อนหัดของเขา จึงคงยังไม่มีแฟนจนถึงทุกวันนี้ และสานต่อกิจการร้านอาหารของครอบครัวจนไม่มีเวลาสนใจใคร

เพื่อนของสินีนาถเอาแบอร์ติดต่อของเธอให้กับเขา แล้วบอกให้เขาตามจีบเธอเพราะตอนนี้สินีนาถกำลังเปิดโอกาสให้ใครสักคนอยู่พอดี เขารับโอกาสนั้นไว้แล้วเขาก็เริ่มโทรหาสินีนาถเพื่อทำการหว่านเสน่ห์ โดยไม่รู้ว่ากำลังจะตกเป็นเครื่องมือของสินีนาถ

“ผมเป็นเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับนาถ แต่อยู่คนละสาขา ไม่รู้นาถจะจำผมได้หรือเปล่า” เขาพยายามฟื้นความหลังให้เธอนึกถึงเขา สินีนาถรู้ดีว่าเขาคือหนุ่มตี๋จอมเฉิ่มคนนั้น แต่เธอก็ทำเป็นว่ายังจำเขาไม่ได้ เพื่อเล่นให้สมบทบาท

“ขอโทษนะคะ นาถเรียนจบมานานแล้ว ไม่มั่นใจจะว่าจำคุณได้” เธอบอกเขา

“งั้นผมขอนัดเจอคุณนาถได้หรือเปล่าครับ” เขาถามเธอ

“ค่ะ แต่นาถไม่สะดวกออกไปข้างนอกนะคะ นาถต้องขออนุญาตพี่เขยก่อนว่าจะสามารถนัดคุณมาที่บ้านได้หรือเปล่า” สินีนาถบอกเขาไป

“งั้นผมจะรอคำตอบนะครับ ระหว่างนี้ขอโทรคุยกับคุณนาถทุกวันได้หรือเปล่า” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

“ยินดีค่ะ” สินีนาถบอกแล้ววางสายไป พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ของเธอ

*********************