พายุที่โหมกระหน่ำ

รถยนต์คันหรูของ แดเนียล แล่นไปตามท้องถนนในมหานครที่สว่างไสวด้วยความเร็วสูง แต่ในหัวใจของ เอวา กลับมืดมิดและเต็มไปด้วยพายุที่โหมกระหน่ำ เธอได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ในรถอย่างหมดอาลัยตายอยาก ภาพของ หัสดิน ที่กำลังจะไปทำสัญญาซื้อขายธุรกิจที่อันตรายที่สุดในชีวิตเพื่อแลกกับชีวิตของแม่ของเธอมันเหมือนภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำไปมาอยู่ในหัวของเธอ

เอวารู้สึกผิดและรู้สึกเสียใจมากที่เธอได้ทำให้เขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เธอไม่เคยคิดว่าผู้ชายอย่างหัสดินจะยอมทำอะไรที่อันตรายขนาดนี้เพื่อเธอเลยแม้แต่น้อย

"คุณแดเนียลคะ...พาหนูไปหาคุณดินเดี๋ยวนี้" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "หนู...หนูต้องไปหยุดเขาให้ได้"

"แต่คุณเอวาครับ...มันอันตรายนะครับ" แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล "นายใหญ่เป็นคนอันตราย...ถ้าคุณไป...คุณอาจจะเป็นอันตรายได้"

"หนูไม่กลัวหรอกค่ะ" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "หนูรู้ว่าหนูจะต้องทำอะไร"

แดเนียลเงียบไปในทันที เขาเข้าใจดีว่าเอวาเป็นคนอย่างไร เธอเป็นคนที่มีความกล้าหาญและไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ เขาขับรถออกไปจากโรงพยาบาลแล้วขับตรงไปยังคฤหาสน์ของนายใหญ่ทันที

ในขณะที่เขากำลังขับรถไปที่คฤหาสน์ของนายใหญ่ เอวาก็ได้แต่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เธอได้คิดถึงวันที่เธอได้พบกับหัสดินเป็นครั้งแรก เขาในชุดสูทสีดำดูสง่างามและน่าเกรงขามอย่างที่เธอเคยเห็นในครั้งแรก และในขณะเดียวกัน...เธอก็ได้คิดถึงวันที่เขาพาเธอไปพบแม่ของเธอ เขาในชุดสูทสีดำดูอบอุ่นและอ่อนโยนอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เอวาสับสนและวุ่นวายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกที่เธอมมีต่อเขาในตอนนี้ เธอรู้ว่าเธอควรจะเกลียดเขา...แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า...เธอเริ่มที่จะหวั่นไหวกับเขา!

รถยนต์คันหรูของแดเนียลเคลื่อนตัวไปตามท้องถนนในมหานครที่แสนวุ่นวายอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงไม่กี่นาที รถก็มาถึงที่คฤหาสน์ของนายใหญ่ คฤหาสน์ที่กว้างขวางและดูน่าเกรงขามกว่าคฤหาสน์ของเขาหลายเท่า!

เอวาก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินเข้าไปในคฤหาสน์อย่างไม่เกรงกลัว แดเนียลวิ่งตามหลังเธอไปติดๆ เขาพยายามที่จะหยุดเธอ แต่ก็ทำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

"คุณเอวาครับ...อย่าเข้าไปเลยนะครับ" แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

"หนูไม่กลัวหรอกค่ะ" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "หนูรู้ว่าหนูจะต้องทำอะไร"

เอวาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ภายในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความหรูหราและอลังการ มีรูปภาพและรูปปั้นโบราณวางประดับอยู่ทั่วบริเวณ และที่ห้องโถงใหญ่...เธอเห็นหัสดินนั่งอยู่บนโซฟา เขาในชุดสูทสีดำดูสง่างามและน่าเกรงขามอย่างที่เธอเคยเห็นในครั้งแรก และที่ตรงข้ามกับเขา...มีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟา เขาในชุดสูทสีขาวดูสง่างามและน่าเกรงขามอย่างที่เธอเคยเห็นในครั้งแรก

"สวัสดีครับคุณเอวา" นายใหญ่ทักทายเอวาด้วยรอยยิ้ม "ผมไม่คิดว่าคุณจะมาที่นี่เลยนะ"

"นายท่าน" เอวาตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว "ฉันมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่า...ฉันไม่ต้องการให้คุณทำสัญญาซื้อขายธุรกิจการพนันกับคุณดิน"

คำพูดของเอวาทำให้นายใหญ่หัวเราะออกมาเบาๆ เป็นเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่ากลัวและเต็มไปด้วยความอำมหิต "คุณเป็นใครกันแน่...ถึงได้กล้ามาสั่งสอนผมอย่างนี้" นายใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน

"ฉันเป็นภรรยาของคุณดิน" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "และฉันก็รักเขา...ฉันไม่ต้องการให้เขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้"

คำพูดของเอวาทำให้นายใหญ่และหัสดินถึงกับอึ้งไปในทันที หัสดินเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและไม่เชื่อว่าเธอจะพูดแบบนั้นออกมาจากใจจริง

"คุณเอวา...ผมขอโทษนะครับ" แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล "คุณไม่ควรพูดแบบนั้นเลยนะครับ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "ฉันรู้ว่าฉันกำลังพูดอะไรอยู่"

เอวาเดินเข้าไปหาหัสดินอย่างช้าๆ แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขา "ฉันขอโทษนะคะคุณดิน" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ฉันขอโทษที่ฉันทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องแบบนี้"

หัสดินไม่พูดอะไร เขาได้แต่จ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและไม่เชื่อว่าเธอจะพูดแบบนั้นออกมาจากใจจริง

"ฉันไม่ต้องการให้คุณเซ็นสัญญาซื้อขายธุรกิจการพนันให้กับเขา" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "ฉันต้องการให้คุณเชื่อใจฉัน...แล้วเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน"

คำพูดของเอวาทำให้หัสดินถึงกับอึ้งไปในทันที เขาไม่เคยคิดว่าผู้หญิงอย่างเธอจะพูดแบบนั้นออกมาจากใจจริง เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะรักเขาเลยแม้แต่น้อย

"คุณพูดอะไร" นายใหญ่ถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอำมหิต "คุณไม่คิดว่าคุณกำลังทำเรื่องที่อันตรายที่สุดในชีวิตของคุณอยู่เหรอ"

"ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ "และฉันก็ไม่กลัวด้วย"

คำพูดของเอวาทำให้นายใหญ่หัวเราะออกมาเบาๆ เป็นเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่ากลัวและเต็มไปด้วยความอำมหิต "ถ้าอย่างนั้น...ผมก็ไม่มีทางเลือกแล้วนะครับ" นายใหญ่พูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

ทันใดนั้น...ก็มีชายชุดดำสองคนเดินเข้ามาในห้อง แล้วลากเอวาออกไปจากห้องโถงใหญ่!

"ไม่นะ!" หัสดินตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว "พวกแกจะทำอะไร!"

หัสดินรีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งเข้าไปหาเอวาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ถูกชายชุดดำอีกคนเข้ามาขวางไว้ "อย่ายุ่งนะครับคุณดิน" ชายชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"พวกแกจะทำอะไรภรรยาของฉัน!" หัสดินตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว "พวกแกจะทำอะไร!"

"ผมไม่ได้ทำอะไรหรอกนะ" นายใหญ่พูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "ผมแค่อยากจะให้คุณเห็นว่า...คุณควรจะทำอย่างไรดีกับธุรกิจของคุณ"

ทันใดนั้น...ก็มีชายชุดดำอีกคนเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับถาดที่เต็มไปด้วยเข็มฉีดยา!

"ไม่นะ!" หัสดินตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว "พวกแกจะทำอะไร!"

หัสดินพยายามจะวิ่งเข้าไปหาเอวาอีกครั้ง แต่ก็ถูกชายชุดดำอีกคนเข้ามาขวางไว้ "อย่ายุ่งนะครับคุณดิน" ชายชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หัสดินไม่สนใจคำพูดของชายชุดดำเลยแม้แต่น้อย เขากระโดดเข้าใส่ชายชุดดำอย่างรวดเร็ว แล้วชกเข้าที่ใบหน้าของชายชุดดำอย่างรุนแรง! ชายชุดดำล้มลงไปกองกับพื้นอย่างหมดสภาพ หัสดินรีบวิ่งเข้าไปหาเอวาอย่างรวดเร็ว แล้วชกเข้าที่ใบหน้าของชายชุดดำที่กำลังจะฉีดเข็มฉีดยาให้กับเอวาอย่างรุนแรง! ชายชุดดำล้มลงไปกองกับพื้นอย่างหมดสภาพ เข็มฉีดยาที่อยู่ในมือของชายชุดดำก็หลุดจากมือแล้วตกลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว

"เอวา!" หัสดินตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว "ไม่เป็นไรนะ"

หัสดินกอดเอวาไว้แน่น เขาใช้มือลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา "ไม่เป็นไรนะ...ฉันอยู่นี่แล้ว"

คำพูดของหัสดินทำให้เอวาร้องไห้หนักขึ้นอีกครั้ง เธอซบหน้าลงกับอกของเขาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป เธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้พบกับความหวังที่ปลายอุโมงค์อีกครั้ง เธอมีเขา...เธอยังมีเขาอยู่เคียงข้างเธอ...

หัสดินเงยหน้าขึ้นมองนายใหญ่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอำมหิต "แก...อยากจะเล่นเกมกับฉันใช่ไหม" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาจนน่าขนลุก "ถ้าอย่างนั้น...ฉันก็จะเล่นเกมกับแก"

นายใหญ่หัวเราะออกมาเบาๆ เป็นเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่ากลัวและเต็มไปด้วยความอำมหิต "ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะกล้าทำแบบนั้นหรอกนะ" นายใหญ่พูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "เพราะคุณคงไม่อยากให้ธุรกิจของคุณ...ต้องล่มจมไปหรอกนะ"

หัสดินไม่พูดอะไรอีก เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง เขาลุกขึ้นยืนจากโซฟาอย่างช้าๆ ก่อนจะเดินออกจากคฤหาสน์ไปอย่างรวดเร็ว เขากลับไปที่รถยนต์คันหรูของเขาแล้วขับออกไปจากคฤหาสน์ของนายใหญ่ด้วยความเร็วสูง

ในขณะที่เขากำลังขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ เขาก็ได้แต่คิดถึงคำพูดของนายใหญ่ เขารู้ว่าการเซ็นสัญญาซื้อขายธุรกิจการพนันให้กับนายใหญ่นั้นเป็นการเดิมพันครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาไม่รู้ว่าควรจะเดิมพันกับเรื่องนี้หรือไม่...

แต่ในขณะเดียวกัน...เขาก็ได้คิดถึงเรื่องของเอวา เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ เขารู้ว่าเขาโกรธเธอ...แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า...เขารักเธอ!

หัสดินสับสนและวุ่นวายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไรดีกับความรู้สึกของเขาในตอนนี้...